P-38F Lightning [Academy 1/48]
Tijd voor een nieuwe kit. Na diverse groepsbouwen had ik eigenlijk ook wel weer eens zin om ‘gewoon’ wat uit de stapel te trekken
. En deze P-38 lag er al een tijdje! Een toestel wat mij door de dubbele startboom erg aanspreekt:
GeschiedenisAls eerst een stukje met informatie, schaamteloos overgenomen van Wikipedia:
De Lockheed P-38 Lightning was in de periode 1942-1945 een van de beste Amerikaanse jachtvliegtuigen. Dit toestel was zo snel, krachtig en betrouwbaar dat het in vele rollen op het strijdtoneel rond de Grote Oceaan en in Europa werd ingezet.
Lockheed ontwierp de P-38 naar aanleiding van het verzoek van de Amerikaanse Luchtmacht in 1937 om een onderscheppingsjager te bouwen die een constante snelheid van minimaal 580 km/h op 6100 m hoogte kon volhouden en net als bij de Nederlandse Fokker G.I was het ontwerp gebaseerd op een romp met dubbele staartbomen. De propellers bij de P-38 draaiden tegengesteld om de torsie te verminderen en de configuratie van het landingsgestel - met één wiel voor en twee wielen net achter het zwaartepunt - was in die tijd een unieke keuze voor een jachtvliegtuig.
Op 27 januari 1939 vloog het eerste prototype en op 11 februari 1939 vestigde het meteen een trans-continentaal snelheidsrecord door in 7 uur en 2 minuten van Californië naar New York City te vliegen. Het eerste type dat vanaf april 1942 actief werd ingezet was de P-38E, gevolgd door de P-38F.In de doos zit specifiek de P-38F met als nickname ‘Glacier Girl’, oftewel'Gletsjer meisje' of beter klinkend ‘IJsmeisje’.
Het leuke van deze versie is dat er een verhaal achter zit. Onderstaand een vrije samenvatting/vertaling van warbirds-eea.net.
Op 15 juli 1942, als onderdeel van operatie Bolero, zijn zes P38 en twee B-17 bommenwerpers met in totaal 25 mensen aan boord van de vliegtuigen onderweg van Presque Isle Air Base (Noord-Oosten van de US, op de grens met Canada) naar Groot Brittannië.
Door zeer slecht weer was de hele groep genoodzaakt om op het Groenlandse ijs te landen. Hierbij is gelukkig niemand om het leven gekomen. Na drie dagen werd de door uitgezonden morsecode opgevangen en werden er supplies gedropped. Door deze voorraden waren ze in staat om de kust te bereiken waar ze zijn opgepikt door de kustwacht.
50 jaar na dato besluit een klein groepje op zoek te gaan naar de vliegtuigen die altijd op het Groenlandse ijs zijn blijven liggen. Hierbij vinden ze één van de P38 onder het ijs (25 verdiepingen, dus zo’n 75 meter!)Foto’s van de opgraving:
In totaal waren meer dan 12 expedities nodig om de P-38 onder het ijs vandaan te krijgen. Hierbij heeft het vliegtuig ook de bijnaam ‘Glacier girl’ gekregen.
Toen het toestel éénmaal geborgen was is men begonnen aan de restauratie. Ondanks dat het toestel nog redelijk goed bewaard bleek onder het ijs, heeft men hier uiteindelijk ruim 10 jaar over gedaan. Hierbij heeft men 80% van de originele onderdelen weten te gebruiken.
Op 26 oktober 2002 heeft de ‘Glacier girl’ uiteindelijk voor het eerst weer een vlucht gemaakt. In 2006 is het vliegtuig opgenomen in de Lewis Air Legends collectie, waarmee het vluchten maakt op Airshows.
Naast dit toestel biedt Academy ook nog de mogelijkheid om een andere versie te maken (eentje, zoals die tijdens de wwII heeft gevlogen.
De Kit.Deze doos heb ik al een tijdje liggen. Ook heb ik uiteraard al het één en ander aan informatie over opgezocht. Het is een kit met aan de ene kant best fijne details, maar aan de andere kant ook een slechte pasvorm op bepaalde punten (met name de neus). We gaan er dus nog wel wat werk aan hebben.
Foto’s van de inhoudt:
Als toevoeging een kleine PE-setje:
Tot zover.
De BouwEn we zijn dus begonnen aan de bouw.
Als eerste wat grote onderdelen uitgeknipt en met tape aan elkaar gezet om te kijken hoe het past. En in eerste instantie lijkt het allemaal wel oké te zijn. Valt met name op dat het toestel groter is dan dat ik in gedachten had.
Vervolgens met de cockpit begonnen. Het zijn niet bijster veel stukjes:
Detaillering is verder ook niet heel bijzonder, maar wat erop zit ziet er redelijk strak uit:
Wel jammer dat er her en der nog van die uitdrukpunten zitten:
Maar goed, met een beetje PE van ED wordt de boel nog net even iets opgeleukt.
Vervolgens een laagje zwart gespoten:
Vervolgens een begin gemaakt met de twee staartbomen. Ook hier weer van die ongelukkig geplaatste punten:
Na wat vul en schuurwerk:
In elkaar plakken:
En vervolgens een laagje zwart er overheen:
Er is nog een kleine spleet aanwezig, dus er zal nog een rondje plamuur aan te pas komen. Het middendeel met vleugels is overigens nog los (hangt alleen met tape aan elkaar).
Vervolgens de neus. Deze schijnt zeer slecht te passen op de romp. Voor zover valt het wel mee:
Aan de onderzijde is nog wel een naad aanwezig, maar niets wat niet onoverkoombaar is:
De aansluiting met de romp gaat waarschijnlijk wel wat moeizamer zijn. Maar dat zien we dan wel weer.
Volgens de beschrijving moet de neus verzwaard worden. Kan geregeld worden met behulp van wat oud ijzer:
Momenteel staat de neus te drogen met een bosje spijkers en een kledder houtlijm.
Binnenkort weer verder met de cockpit!