Op 1 april ga ik starten met deze Ooievaar, al weet ik nog niet of het de BR.20 of de BR.20M versie gaat worden. Die dag hoop ik ook klaar te zijn met mijn Marauder.
Even wat informatie over deze vliegende schuurdeur. De Cicogna is een typische "overgangsbommenwerper". Ontwikkeld en ingezet vóór WOII, werd hij aangepast en bleef tot 1945 in productie, alleen toen niet meer als bommenwerper. Dit is 'm:
OntwikkelingDe Fiat B.R.20 “Cicogna” (ooievaar) was een Italiaanse middelzware bommenwerper die vanaf het midden van de jaren ’30 tot aan het einde van de Tweede Wereldoorlog in productie was. Toen het toestel in 1936 in dienst trad, was het de enige geheel metalen bommenwerper van de Italiaanse luchtmacht (“Regia Aeronautica”), alsmede één van de modernste in haar klasse. De vuurdoop vond in 1937 plaats, toen het toestel met de tekens van de “Aviazione Legionaria” op de vleugels deelnam aan de Spaanse Burgeroorlog. Tijdens de vijandelijkheden vormde de Fiat B.R.20 samen met de Duitse Heinkel He-111 de ruggengraat van de bombardementsvloot van de Nationalisten. Daarna werd het toestel ook met succes ingezet door de Japanse legerluchtmacht gedurende de Chinees-Japanse oorlog. Toen Italië in 1940 Frankrijk aanviel en daarmee toetrad tot de Tweede Wereldoorlog, bestond de Italiaanse bombardementsvloot voornamelijk uit Fiat B.R.20’s. Maar het ontwerp begon inmiddels al tekenen van ouderdom te vertonen. Vanaf 1942 werden ze eigenlijk alleen nog maar ingezet voor maritieme verkenningsdoeleinden alsmede als opleidingstoestel voor bommenwerperbemanningen. Tot aan het einde van de oorlog werden er zeker meer dan 500 stuks geproduceerd. Het toestel werd ook geleverd aan Japan, Spanje, venezuela, Kroatië en Hongarije.
De Cicogna is in de volgende variaten gebouwd:
B.R.20A: in 1937 werden voor deelname aan de wedstrijd Istres-Damascus-Parijs twee civiele varianten gebouwd. Ze hadden geen bewapening en werden gekenmerkt door een ronde neus en een groot vliegbereik. De beide toestellen werden 6e en 7e in de eerste etappe.
B.R.20L Santo Francesco: civiele variant waarvan in 1939 een enkel exemplaar gebouwd werd. Het toestel had een verbeterde aerodynamica, verlengde neus en extra brandstoftanks. Het werd op 6 maart 1939 door Maner Lualdi gebruikt voor een non-stop vlucht van Rome naar Addis Abeba. De gemiddelde snelheid over de hele vlucht lag op 404 km/h.
B.R.20M: variant van de originele B.R.20 die aanvang 1940 in productie ging. Ze werd gekenmerkt door een enkele decimeters langere, nieuw ontworpen neus met veranderd raamwerk en een nieuwe, makkelijker te bedienen, Fiat “H” toren voor het machinegeweer. Tot aan de lente van 1942 werden er 264 van gebouwd.
B.R.20C: prototype met een 37mm kanon in de neus. Op een foto van de mock-up is te zien dat er nog twee machinegeweren wederzijds van het kanon gepland waren. Deze type-indicatie wordt ook wel gebruikt voor een B.R. 20 met een neuswielopstelling, in plaats van het traditionele staartwiel. Deze zou dan waarschijnlijk geïnstalleerd zijn om het door het zware kanon verplaatste zwaartepunt op de vangen. Het toestel werd door de Agusta-fabrieken gebouwd.
B.R.20bis: evolutie van het B.R. 20 project waarvan tussen maart en juli 1943 15 exemplaren werden vervaardigd. Het had een nieuwe, volledig glazen neus en nieuwe “puntige” richtingsroeren. Daarbij was het staartwiel intrekbaar, de defensieve bewapening verbeterd en had het toestel nieuwe motoren.
Operationele inzet bij de Regia AeronauticaToen de 13e ‘Stormo Bombardamento Terrestre’ (“landbommenwerpers”), gestationeerd in Lonate Pozzolo, eind 1936 met de ‘Cicogna’ uitgerust werd, was ze waarschijnlijk de modernste bommenwerpereenheid ter wereld. De eerste operationele acties werden tijdens de Spaanse Burgeroorlog gevlogen. Een door de Italiaanse dictator Benito Mussolini gestuurde expeditie-luchtmacht, de “Aviazione Legionaria”, nam zowel overdag als ’s nachts deel aan bombardementsvluchten. Toen Italië toetrad tot de Tweede Wereldoorlog door aan Duitse zijde Frankrijk binnen te vallen, beschikte de Regia Aeronautica over 219 toestellen, waarvan er echter maar 132 operationeel waren. Daarnaast begon vanaf begin 1940 de nieuwe versie B.R.20M bij de verschillende eenheden te arriveren. De toestellen werden ingezet voor bombardementsvluchten tegen doelen in Zuid-Frankrijk.
Op 10 September 1940 werd de “Italiaanse Luchtvaartafdeeling” oftewel het “Corpo Aereo Italiano” in het leven geroepen, bestaande uit de 13e en 43e ‘Stormo’ die uitgerust waren met 80 splinternieuwe Fiat B.R.20, om deel te nemen aan de Slag om Engeland zij aan zij met de Duitse Luftwaffe. Tijdens de vlucht naar België gaan er overigens, door het ontbreken van een gedegen blindvliegtraining alsmede geschikte instrumenten in combinatie met slechte weersomstandigheden, 5 toestellen verloren en zien nog eens 17 anderen zich gedwongen op andere vliegvelden langs de route te landen. De eerste missie vindt plaats op 24 oktober wanneer het 13e en 43e ‘Stormo’ met elk acht toestellen een aanval uitvoeren op Harwich. Eén toestel gaat door motorpech bij het opstijgen verloren, terwijl nog twee anderen op de terugweg verdwalen waardoor de bemanningen zich genoodzaakt zien zich met valschermen te redden als de benzine opraakt. Op 29 oktober bombarderen 15 toestellen van het 43e ‘Stormo’ overdag Ramsgate, zonder eigen verliezen. Op 11 november vindt een harde strijd plaats waarbij 10 B.R. 20’s van het 43e, geëscorteerd door Fiat CR.42 jagers (en niet door Fiat G.50’s zoals wel gedacht wordt) een aanval uitvoeren op Harwich. De groep wordt onderschept door Hurricane’s van de RAF waarbij drie bommenwerpers neergeschoten worden en er nog eens drie averij oplopen.
De B.R.20’s kwamen daarna nog in het gehele Middellandse Zeegebied in actie. Mettertijd werden de toestellen echter meer en meer ingezet voor verkenningsmissies op lange afstand, voornamelijk boven de Balkan, waar de toestellen op zoek gingen naar partizanenactiviteit.
Tijdens de wapenstilstand op 8 september 1943 zijn er nog slechts 81 B.R.20’s operatief, die vervolgens worden ingezet voor opleidingsdoeleinden voor bommenwerper- en transportbemanningen. Aan het einde van de oorlog zijn er nog slechts een handvol Cicogna’s luchtwaardig.
De B.R.20’s voerden vervolgens nog zonder verliezen te leiden aanvallen uit op Ipswich en Harwich in de nachten van 5, 17, 20 en 29 november en nog eens driemaal in december. Na nog twee nachtelijke aanvalsvluchten in januari, keert het 43e op 10 januari naar Italië terug, aan het eind van dezelfde maand gevolgd door de Fiat jagers van het 13e. Gedurende deze 12 operaties klokken de B.R.20’s in totaal 315 vlieguren waarbij 54.320 kg bommen afgeworpen worden. Twintig toestellen gaan verloren, waarvan echter maar drie door vijandelijk vuur. Het dodental onder de Italiaanse bemanningen loopt uiteindelijk op naar 15.
(Bron: Wikipedia)
De kitIk koos voor de Cicogna van italeri, uit de Vintage Collection, een re-release van het originele model uit 1972 in dezelfde doos als toen. Een limited edition van 3500 exemplaren, waarvan de mijne nummer 238 is. En met het mooie ouderwetse art work. Gelukkig is hij voor 14 jaar en ouder
En deze zak met plastic, die dicht blijft tot 1 april (popel, popel):
VrGr
Jan