Ik heb de smaak lekker te pakken met de Japanners, dus ik gooi d'r nog eentje tegenaan.
Deze:
Mitsubishi Ki 46-III "Dinah", het snelste en elegantste Japanse vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog.
Silenoz is er ook een aan het bouwen in 1/48 van Tamiya. Maar ik kies uiteraard voor ouwe meuk in kleinere schaal.
Mitsubishi Ki 46-III, geallieerde codenaam "Dinah"In 1937, al voor het begin van de Japanse invasie in China, voorzag het opperbevel van het Japanse leger de behoefte aan een strategische lange-afstandsverkenner. Mitsubishi werd opdracht gegeven een prototype te ontwerpen dat aan extreme eisen moest voldoen: een topsnelheid van minimaal 600 km/u, (sneller dan enig bestaand vliegtuig), en een actieradius van meer dan 1200km. Aanvankelijk lukte het Mitsubishi niet om aan de eisen te voldoen, omdat geschikte motoren niet beschikbaar waren. De eerste prototypes haalden 'slechts' 540 km/u. Omdat het verder een uitstekend ontwerp bleek werd het toch in gebruik genomen onder de naam Ki 46-I, en op bescheiden schaal geproduceerd en in gebruik genomen.
Ki 46-II
Zo gauw de motoren verbeterd konden worden met een tweetraps turbo-aanjager, werd een nieuwe versie gebouwd, de Ki 46-II. Deze voldeed wel aan de snelheidseisen met zijn top van 604 km/u. De Ki 46-II werd op grote schaal in gebruik genomen. Er werden er meer dan 1000 van gebouwd. Het toestel blonk uit door een uitgekiende stroomlijn en een lichte constructie. Extra snelheid werd gewonnen door het ontbreken van bewapening en bepantsering. Dat was ook niet nodig, want door zijn snelheid kon hij aan iedere aanvaller ontsnappen. De stijgsnelheid en de wendbaarheid van de Ki 46 waren slecht, maar ook dat waren concessies die voor een snelle verkenner geen probleem waren. Het maakte de Ki 46 later in de oorlog wel totaal ongeschikt als jager. Ook was het landingsgestel zo licht van constructie dat het nog wel eens bezweek tijdens een ruwe landing op een geïmproviseerd vliegveld.
Ook de Japanse marine zag de grote waarde van een dergelijke lange-afstandsverkenner in en nam het toestel in gebruik. Vanuit Birma konden de Japanners zo bijvoorbeeld de Britse vlootbewegingen rond het 1.600 km ver verwijderde Ceylon in de gaten houden. Vanuit Timor werd boven Noord-Australië gevlogen. Maar langzaamaan gingen nieuwe versies van geallieerde toestellen als de P-38 Lightning en de Spitfire Mk.V een bedreiging vormen voor de Ki 46-II. Met behulp van radar konden deze snelle jagers op de juiste plaats en de juiste tijd op hoogte worden gebracht om een valstrik te leggen. Door het hoogteverschil uit te buiten kon de geallieerde jager tijdelijk het snelheidsverschil overbruggen en de Ki 46 in zijn vizier krijgen.
Ki 46-III
Daarom besloten de Japanners in 1942 een nog snellere versie te ontwikkelen. Niet alleen werden nieuwe motoren gemonteerd, ook werd de stroomlijn nog verder geperfectioneerd. Dit leidde tot de prachtige lijnen van de 630km/u snelle Ki 46-III. Een sardientje met vleugels! Vanwege productiemoeilijkheden werden er niet zo veel van geproduceerd en bleef de Ki 46-II parallel in productie. Bij het ontwerp waren snelheid en stroomlijn namelijk zo compromisloos leidend geweest dat een prijs werd betaald in productiegemak en onderhoudbaarheid.
Pogingen om aan het eind van de oorlog van de Ki 46-III een B-29 destroyer en jachtbommenwerper te maken waren niet succesvol. Het ontwerp was hier niet geschikt voor. Hoewel de Ki 46 tegen het eind van de oorlog begon te verouderen, werd hij, bij gebrek aan een geschikte opvolger, nog steeds met succes als verkenner ingezet. Alleen een knappe geallieerde piloot in een razendsnel vliegtuig kreeg een Dinah te pakken.