Van de illustere uitvinder Leonardo Da Vinci heeft Italeri een aantal kits op de markt. Sommige zien er al wat ingewikkelder uit dan andere. Zo vond ik er dit weekend één waarvan ik niet direct de functie kon bedenken, dus bekeek ik in de winkel eerst een filmpje op mijn telefoon om de werking te zien. Dat en de goedkope kit hebben me over de streep gehaald om de Ball Metronome te bouwen. Het is een snapkit waar je in principe verf noch lijm voor nodig hebt. Je kan het in een halfuur bouwen. Ik besloot om er iets meer tijd in te steken en alle onderdelen te schuren en te schilderen.



Zo'n twintig jaar geleden heb ik het Clos Lucé bezocht, de woning nabij het chateau Amboise waar Leonardo zijn oude dag doorbracht. Daar waren ook verschillende van zijn modellen opgesteld, maar deze kan ik me niet herinneren.



Alles in de kit is verpakt in gelaste zakjes, naast gietramen vind je ook afzonderlijke gietstukken, een zakje met 4 metalen assen en de bal en ook de handleiding in folderformaat. Het is duidelijk aangegeven in welke volgorde je moet bouwen.





Alle zichtbare delen heb ik ontdaan van gietnaden en ejector marks.





De componenten van de metronoom heb ik op een schilderschijf geplakt. Het zien er smeedstukken uit dus moet het niet in houtkleur.



Ik had een spuitbus met goud en een met chroom, dat zou er beter uitzien.







Bij de eerste stap zijn de assen te onderscheiden door hun lengte.



De tandwielen heb ik ongeschilderd gelaten om het mechaniek niet te verstoren.



Er wordt ook een pallenwiel toegevoegd om het tegengewicht op te kunnen winden.







Dit zal soepel draaien, zoveel is al merkbaar.



Een slinger wordt door een tegenwicht uitgebalanceerd.



Het systeem staat erg stabiel door de zware onderdelen. Dat is ook wel nodig omdat er snel bewegende delen aan zijn.



Het ballenparcours oogt prachtig in goud. De hengsels er aan vergen wel wat kracht om ze te plaatsen.



De bevestiging gebeurt met plastic bouten die je 90 graden moet draaien.



De slinger zit op zijn plek en regelt de hoek van het ballenparcours.



Aan de achterkant is er een wijzerplaat die toont hoeveel slagen er over zijn.



Je moet het contragewicht zelf regelen met muntstukken. Je kan het bakje ook over de arm verschuiven zoals bij een echte metronoom.



Uiteraard gaat het de eerste keer al mis, de bal heeft niet genoeg energie om het anker weg te slaan, want hij rolt er niet recht maar schuin tegenaan. Ik overwoog een paar oplossingen, zoals het aanpassen van het parcours om de bal er recht tegenaan te rollen, maar dat zou de duur van een cyclus teveel inkorten. Een betere remedie is om de ankers fijner af te stellen.



Dit pinnetje heb ik door de onderkant gestoken, zodat er nog maar een rand van een millimeter overblijft voor het anker om zich aan vast te grijpen.



Nu gaat het afwisselend heel goed en dan weer te snel, maar zelden blijft het anker nog steken. Hier zien jullie enkele rondjes.





Zo zijn er nog wel enkele van deze kits die me aanspreken.

Wat, euh, apart