Wat een aparte vogel deze Hansajet. Leuk dat je dit hier laat zien en overigens is het altijd aangenaam om de voortgang van jouw fraaie bouwwerkjes te volgen (ook al reageer ik niet zo vaak): de zelfbouw aanpassingen, het oog voor detail en afwerking en de verhaaltjes er om heen maken zo'n topic niet alleen vermakelijk, maar ook zeer leerzaam.

Ehm, dat hoop ik ook, maar dan niet als de DC-3 in de sneeuw maar bij voorkeur in een vroeg vrolijk voorjaarszonnetje.

Cheers, Peter

Zeker! Het was alleen even wachten op dat zonnetje Maar vanmiddag was het moment daar: de eindfoto's!













De eerste vlucht van de Hansa vond plaats op 21 april 1964. De Hansa was een gedurfd aerodynamisch ontwerp met een voor zijn tijd hypermoderne cockpit. Men wilde vernieuwend zijn en dat had risico’s met zich meegebracht. Op het gebied van de motoren was men juist conservatief en ironisch genoeg droeg ook die houding bij aan het uitblijven van succes. De General Electric CJ610- turbo‐jets produceerde weliswaar brute stuwkracht en ongelooflijke klimprestaties. Maar ze waren dorstig en maakten herrie. Ze waren fysiek te klein om een hush-kit op te monteren om de geluidsoverlast te verminderen, dus ook een modificatie bleek geen optie. Een verlengde versie HFB-330, voorzien van Garrett ATF3 turbofans met straalomkeerders is er nooit meer gekomen.

In 1973, aan het begin van de oliecrisis, werd besloten de productie van de Hansa stop te zetten. In 9 jaar tijd waren slechts 45 toestellen verkocht. De Duitse luchtmacht was met 13 toestellen de enige grote gebruiker van de Hansa Jet en bleef ze gebruiken tot begin jaren negentig. In 2004 verongelukte een Hansa Jet van Grand Aire Express, die het toestel gebruikte voor vrachtvluchten. In het daarop uitgevaardigde ‘airworthiness directive’ (luchtwaardigheidsverordening), werd de levensduur van het toestel beperkt tot 15.000 uur of cycli. Dat betekende in september 2006 het operationele einde van het handje vol luchtwaardige Hansa Jets. Grand Aire Express was al gestopt met het vliegen met Hansa Jets, dus feitelijk betekende dit alleen een enkele reis naar het museum voor TC-LEY; de laatste operationele Hansa Jet die als privé toestel vloog in Turkije.

De Hansa was geen succes, maar je kunt het ook geen mislukking noemen. De lessen die werden geleerd met dit toestel, net zoals bij de VFW-614, zijn bouwstenen waarop uiteindelijk het enorme succes van Airbus is gebouwd.






Hier staat de Hansa tussen haar voorganger (links: de Twin-Beech) en het toestel dat tegelijkertijd werd gebruikt voor jet-training; de Morane-Saulnier MS.760 Paris II.

Afscheid van de Hansa
De geluidsbelasting rond Eelde en de daarmee gepaard gaande weerstand van omwonenden nam toe. Tegelijkertijd nam de oliecrisis ook toe en het lesprogramma van de RLS moest worden afgebouwd. Eerst ging met over tot het stopzetten van ‘nachtvliegen’ in het circuit, dat soms tot een uur of twee in de nacht doorging. In 1973 werden de Morane-Saulniers vervangen door de moderne (stille en zuinige) tweemotorige Cessna 500 Citation’s, bijgenaamd de 'whispering jet'. Daarna moesten de dure, herrie schoppende Hansa Jets het veld ruimen. In 1977 gingen twee (de ‘A’ en ‘B’) voor een spotprijs naar de Verenigde Staten.

De HFC zou ook worden vervangen. Daartoe werd de nieuwe Cessna Citation PH-CTG in 1980 gemodificeerd en in august 1982 als nieuw kalibratievliegtuig in gebruik genomen. De HFC werd in september 1983 buiten gebruik gesteld en de laatste Hansa ging in de verkoop. De omgeving van vliegveld Eelde reageerde opgelucht.
Echter, in januari 1984 raakte de Citation beschadigd door het doorbranden van bedrading en werd de Hansa, die onverkoopbaar leek, op een tijdelijk certificaat van luchtwaardigheid van stal gehaald. Het betrof 1 vlucht waarop in mei de Hansa buiten gebruik werd gesteld.

En toen kwam die open dag op Eelde waar ik dit verslag mee begon. Speciaal voor die dag ontving de Hansa een bewijs van luchtwaardigheid voor slechts 2 vlieguren. Die twee uren werden besteed aan voorbereiding en het voorvliegen ter afscheid op 26 augustus 1984.
Ik weet nog dat omroeper Leo van der Goot vertelde dat als er geen koper gevonden zou worden de kist verschoot zou worden. Ik was diep onder de indruk van de machtige Hansa en kon me dat niet voorstellen. Wel herinner ik mij het grote verschil in geluidsbelasting. De Citation klonk bijna als ‘stil’.

In mei 1985 werd de HFC voor 100.000 gulden verkocht aan Rijnmond Air Service, die er nauwelijks mee vloog en het in 1987 doorverkocht naar de verenigde staten. Daar heeft het nog jaren gevlogen onder registratie N128SD, tot het in 1997 definitief buiten gebruik werd gesteld op Monroe Custer Airport, Michigan en een jaar later gesloopt.

https://www.youtube.com/watch?v=46tgBkAxNkA
Nog één keer in vol bedrijf als N128SD



Dat was hem! Het enige dat ontbreekt in bovenstaande foto... is de Saab Safir. Dat zal niet het volgende project worden, maar de kit ligt al wel in de stash . Het volgende projectje heeft ook een voorwaartse pijlstelling en heeft een voor mij persoonlijke touch...

VJ

Ben wat later aangehaakt en je verslag even doorgenomen. Stap voor stap mooi uitgelegd met mooie foto's. Een erg mooi en kleurrijk eindresultaat.

Mooi strak gebouwd en gespoten. Hier mag je weer trots op zijn.

Prachtige set zo bij elkaar. En heel mooi gebouwd die Hansajet.

Dat is weer een hele mooie kist geworden, prachtig trio.
Die Citation is er niet in 1/72 dacht ik, kan wel de 1/48
uitvoering........

Gerhard

Prachtig model geworden! Hij past erg mooi in het rijtje zo gedrieën in deze kleuren. Het heeft niks met jouw bouwkunsten te maken, maar ik vind de sensor op de neus afbreuk doen aan de sierlijke lijnen van het model, maar het ding achterwege laten was natuurlijk ook geen optie.

Voor je volgende voorwaartse-pijl-project gok ik op een zweefvliegtuig met een -13 in de naam. Ik hoop op een Blaník

Dank allemaal voor de reacties!


Haha, mijn zoon zegt ook al "wat een lelijkerd met die neus!". ik heb het dopje nog van het originele model, dus als ik het ooit echt niet meer kan aanzien, krijgt hij zijn eigen neusje terug. Maar voor nu is het leuk dat hij helemaal zo is, zoals ik hem dus ooit heb zien vliegen. Inclusief lelijke neus .

Ja, een zweefvliegtuig! En ook nog met een -13 er in (hoe raad je het?!). Maar geen Blanik... het wordt "de dertien" naar een ontwerp van Rudolf Kaiser, gebouwd door Alexander Schleicher

VJ

Wauw! Wat een schitterend resultaat. Niet van echt te onderscheiden, zeker foto 5 van boven niet. Ik vind hem echt heel goed gelukt. Ook heel leuk zijn de foto's met alle drie er op.

Bedankt ook weer voor het hele leuke verslag. altijd erg boeiend om te lezen en te volgen en ik kijk weer uit naar de volgende project!