Graag wil ik het volgende project met jullie delen. Natuurlijk omdat het leuk is om te delen, maar ook omdat ik niet zonder jullie advies kan. Het is geen gemakkelijk model en scratch building en improvisatie zullen hard nodig zijn. In elk geval zijn twee forumleden mij voorgegaan.

viewtopic.php?t=25438
viewtopic.php?f=46&t=8700

Ik hoop dat Billy the Kid en Antilleanmodeller eens hun eindproducten zullen delen. In elk geval is een belangrijk deel van het uitzoek- en denkwerk al door hen gedaan. In mijn verzameling oude modellen van vintage jets heb ik ook een (incomplete) 1:144 Tristar met zichtbaar interieur. Ik heb eerder al ‘cut away’s’ gebouwd viewtopic.php?f=125&t=45077
Voor de Tristar heb ik voorlopig geen ruimte en ik vond het interieur veel interessanter in de jaren ’70 DC-10 van KLM, ook al zal dat veel aanpassing vergen. De inspiratie komt van een oude poster die ik op mijn jongenskamer had hangen. Dus zo gaat het worden; KLM DC-10-30 met een zichtbaar interieur.



Eerst het vliegtuig zelf: De DC-10 series -10, -15 en -20 waren gericht op binnenlandse routes binnen de VS. De series -30 en -40 waren bestemd voor intercontinentale routes. Hiervoor werd het toestel gecertificeerd met een hoger startgewicht. Om het hogere gewicht te dragen en om voldoende remkracht te kunnen genereren tijdens een eventuele afgebroken start werd het toestel voorzien van een extra landingsgestel onder de buik.
KLM was de launche customer voor de DC-10-30 en de PH-DTA was het eerste toestel van dit type. Het heeft tussen maart 1974 en de zomer van 1995 in KLM kleuren gevlogen. Daarna ging het kort naar Kras Air (N525MD) en Continental Airlines (N12089). Het toestel is in 2001 in de VS gesloopt.

Dit model is voor het eerst uitgegeven door Revell in 1972 als Revell - Nr. H-119 “DC-10 Airbus”. De tweede uitgave uit 1973 (Western Airlines DC10 Spaceship) heeft nieuwe onderdelen en is de basis voor alle overige uitgaven van dit model. Daarna zijn diverse dozen voor diverse markten (VS, Europa) uitgeven. Daarbij is voor de DC-10-30 simpelweg alleen het center gear toegevoegd, verder is het model het zelfde als de DC-10-10. Dit geldt dus ook voor Revell - Nr. 4243, uitgegeven in de jaren ’70 met een heruitgave in 1999.



Het uiterlijk van de KLM DC-10’s zijn in de loop van de jaren aangepast. De witte letters KLM stonden in de jaren ’70 vlak achter de eerste entry door. Later werd dit in het midden tussen deur 1 en 2. Ook de thrust reverser van de staartmotor was eerst aluminium kleur. Later werden deze wit geschilderd.
De vleugelwortel, daar waar de voorkant van de vleugel (en ook de horizontal stabilizer) de romp raakt was eerst recht. Later is om aerodynamische redenen dit aangepast tot een licht gekromde aansluiting. Het model heeft de rechte aansluiting en omdat ik de PH-DTA bouw zoals hij werd afgeleverd, komt dit goed uit.

Op diverse fora wordt veel vergeleken tussen de Revell en de Airfix DC-10. Beiden hebben de nodige tekortkomingen en ook is de pasvorm en hier en daar zelfs de detaillering matig te noemen. Kortom; een leuke uitdaging!



Things to adjust:

#1 Nosejob; Er is op fora veel geschreven over de neus van de revell DC-10. Veel modelbouwers hebben een fopneus gemaakt. De ruiten van de cockpit schijnen ook te groot te zijn.

#2 De wingroot-fairing van alle DC-10-30’s was standaard van de ‘lange variant’. Het model heeft echter de ‘korte’ variant.

#3 Hot-section reversers; De series -30 waren uitgerust met General Electric CF6-50 met zogenaamde hot-section reversers. Het model heeft echter de core section reversers van het model -10.

#4 De randen rond de inlaat van motor 1&3 (onder de vleugels) zijn te dik. Daarbij komt dat, vergeleken met de inlaat van motor 2 de diameter 2mm te klein is. Dit kan worden opgelost met stevig schuurwerk. Ook moeten ‘strakes’ worden toegevoegd.

#5 Motor 2 pylon; De staartmotor (motor 2) is in werkelijkheid opgehangen aan een verstevigde pylon. Dat is visueel de witte ‘plaat’ die boven de motoruitlaat steekt. In het model is deze te kort en te stomp. Met een stukje styrene is dit zo verlengt en van achteren iets verscherpt.

#6 Het center main gear moet iets naar voren worden verplaatst om in lijn te komen met het achterste stel wielen van het hoofdlandingsgestel. Ook de wheel bay van het center main gear is te lang.

#7 De sealing plates van de horizontal stabilizer zijn niet in detail in het model aangebracht. Dit is eenvoudig zelf gemaakt en geaccentueerd met verf/decals.

#8 Bulk cargo door; Bij de DC-10-10 zat de bulk cargo door aan de linkerkant onder de laatste 3 ramen. Dit was bij de DC-10-30 verplaatst naar achter de achterste deur. De oude cargo deur moet verdwijnen en de nieuwe gemaakt. Dit is op te lossen met decals. Ik ben niet goed in scribben.

Ik ben erg benieuwd wat dit gaat worden! Je hebt jezelf wel al bewezen met wat je al hebt laten zien dus dit gaat zeker een mooi model worden. Ik kan niet helemaal uit je verhaal opmaken hoe je aan het interieur komt?

Ik vind de Revell DC-10 qua detail helemaal niet slecht hoor, de Airfix kit is veel spaarzamer en heeft vrijwel geen mooie inliggende paneellijnen. Ik heb beide kits liggen en ben van plan de neus van de Airfix op de Revell te plakken. Wish me luck (mijne wordt een NWA kist in de ''bowling shoe'' livery.

Leuk! Weer wat anders dan de A320's en 737's op dit deel van het forum. Ik ben ook benieuwd hoe je aan het interieur komt.

Het zal wel een flink project worden met alle aanpassingen die je van plan bent. Één ding lees ik alleen niet terug. De vleugelwortel is in de loop der jaren ook veranderd aan de voorkant. Lees dit artikel maar. Daar staan twee foto's vam KLM kisten met de originele en latere voorkant. Op zich hoef je het niet te veranderen, maar misschien wil je de DC-10 van een bepaalde periode nabouwen.

Succes! Ik volg je.

De donor is dit model:

Niet helemaal compleet meer en voorlopig ga ik toch geen Tristar bouwen. Dit is zo'n model waarbij de doos het mooiste onderdeel is...


En toch staat het er tussen
"De vleugelwortel, daar waar de voorkant van de vleugel (en ook de horizontal stabilizer) de romp raakt was eerst recht. Later is om aerodynamische redenen dit aangepast tot een licht gekromde aansluiting. Het model heeft de rechte aansluiting en omdat ik de PH-DTA bouw zoals hij werd afgeleverd, komt dit goed uit."

Nogmaals dank voor je link FokkerFan, Die heeft mij goed geholpen bij de research.

Dit wordt een real-time bouw, dus fingers X... bedankt voor de aanmoediging!

dit is nog eens een uitdaging, deze ga ik volgen!

en ja met dat de TriStar en de DC-10 vrij gelijk waren qua lay-out zal dat volgens mij mooi getrouw komen.
Voor de rest, veel brouwgenot, ik neem mijn (zeemans)pet voor je af in alle geval.

Het eerste hak en breekwerk is begonnen; het uitzagen van de openingen in de romp. Misschien kan ik de uitgezaagde delen ooit gebruiken om weer in de romp van de Trisar te lijmen/plamuren/schuren. Dat model heeft na dit project immers toch geen interieur meer.



Na het ouderwets ramen tellen bleek dat er drie moesten verdwijnen. En omdat ik toch met de plamuur bezig was heb ik meteen laag voor laag de langere wingroot fairing aangebracht. Dit zal wel een paar dagen goed moeten drogen voor het geschuurd kan worden.



Ook de bevestiging van het center gear is losgesneden om meteen weer terug te lijmen, maar dan op de juiste plaats. Om het goed te kunnen uitlijnen ben ik ook alvast begonnen met de landingsgestellen.



De hot section van de motor heeft inkepingen waar oorspronkelijk platen in moeten. Omdat deze platen niet aanwezig waren bij de hot section reversers van de CF6-50 vul ik de openingen op met een strookje plastic. Daarna plamuren en schuren tot je er niets van ziet. Het probleem dat overblijft is dat de kegel aan het einde van de turbine moet worden nagemaakt. Gelukkig heb ik nog een stelletje oude Revell 747 core-engines liggen. Die passen goed in de hotsection van de Revell DC-10 en zodoende is ook dit probleem opgelost.

Mooi project! Ik heb niet veel verstand van burgerluchtvaart maar mag het wel graag zien.
Had je niet beter eerst kunnen schuren aan de romp en dan stukken eruit zagen, i.v.m. stevigheid?

Ja, dat was inderdaad handiger geweest... Maar als ik de romphelft stevig op tafel druk komt het wel goed

Laatste dag vrij, kids bij Opa en Oma en dus lekker door kunnen werken;



Het main center gear zit op zijn plaats. De wheel bay van de center gear is verkort en de wielen zijn uitgelijnd op de achterste wielen van het main gear. De kleine inkeping in het midden is bedoeld om straks de display stand in te schuiven. Hij komt op een stand te staan omdat er eenvoudigweg niet voldoende ruimte is in de vitrine.



Ook de motoren 1 & 3 zijn gelijmd en voorzien van 'strikes' of vortex generators. Dat zijn de vin vorming platen aan weerszijden van de motorbehuizing. Dit detail is door Revell niet toegevoegd, terwijl het toch een belangrijk detail is dat op bijna elke moderne straalmotor (die onder de vleugel is gemonteerd) aanwezig is.



‘Strakes’ produceren vloeiende luchtstromen bij hoge invalshoeken. Dit voorkomt dat de motorgondels een aërodynamische ‘schaduw’ werpen op de leading edge (voorste rand) van de vleugel tijdens opstijgen en de landing. Bij vochtig weer is deze vortex soms zichtbaar en toevallig kwam ik laatst deze fantastische foto van strakes in action tegen.

Die dingen zijn erg leuk als het vochtig weer is ja, vooral als je met vrienden vliegt die alle vragen aan jou stellen. 'Ehh, hoort er rook uit de motor te komen?'