Hallo allemaal,
Het heeft lang geduurd
, maar hierbij het eerste deel van mijn verslag. Alvorens verder te gaan even snel een kort dankwoordje aan mijn vriendin, voor het lenen van haar fotocamera… Ik heb uiteindelijk moeten onderkennen dat mijn camera nu echt wel te oud is om zo’n zaken te fotograferen (en ik heb het nog eenmaal niet over fotograferen met makro’s) en dringend aan vervanging toe is…
Dus vandaag maar eentje besteld… Een Panasonic Lumix… Hopelijk thuis geleverd…
De foto’s met mijn camera waren zo onscherp dat ik ze niet kan publiceren. Met die van mijn vriendin gaat het veel beter, maar ik ben geen sterfotograaf, dus als de foto’s niet scherp zijn, mea culpa!
Oké, genoeg geleuter, nu beginnen we!
Eerst en vooral, de kit. De Concorde van Revell in 1:144, kitnummer 04257.
Zoals we allemaal al weten is dit al een oude kit… De inhoud van de doos is vrij simpel. Een sprue met de beide romphelften, een sprue met de vleugels, een sprue met losse dingen en een kleine sprue met de doorzichtige dingen…
Wat meteen opviel waren de sinkholes die naar buiten toe op de romp uitpuilen. Drie aan iedere zijde…
Schuren dus!
De kitdecals. Met de standaard Air France and British Airways liveries (yech
)… Moet ze even in detail nog bekijken, maar waarschijnlijk gaat er weinig tot niets van worden gebruikt… Wat ervan overblijft is voor de spares-box.
Voor de Pepsi uitvoering heb ik volgende decals gekocht via een on-line shop aan de andere zijde van den atlantik… Het blauw zal een gokje worden, vermits er geen verf-aanduiding bijstaat. En ik ga ook even moeten opletten met de witte ‘Pepsi’ markings… Wit op een decal is nooit echt wit op een donkere kleur… Dus ik ga er momenteel even van uit dat ik waarschijnlijk nog een tweede setje zal moeten kopen…
Eerste stap was het opvullen van de raampjes. De raampjes van deze kit waren niet helemaal doordrukt. Wat het opvullen iets makkelijker maakte. Gewoon de filler erin/erop, afschuren, fillen, afschuren, etc…
Voor het opvulwerk heb ik voor de 1ste maal iets nieuws uitgeprobeerd. Muurplamuur van Polyfilla (blijkbaar het Belgische equivalent van Alabastine plamuur – dank u Modelbrouwers!
). Dit goedje droogt sneller en is makkelijker te schuren dan de meeste echte modelbouw-putty. Om nog maar van de verdunning te zwijgen! Een “nadeel” aan deze putty is dat je meerdere lagen moet aanbrengen voor een zelfde resultaat te krijgen… Maar goed… Zolang de afwerking (verven ed.) hetzelfde resultaat geeft hoor je mij niet klagen!
Op de foto’s kunnen jullie de opgevulde ruitjes zien, maar ze zijn wel nog niet helemaal af. Er moet nog in detail worden geschuurd en ik moet de panel-lines boven en onder de raampjes (en enkele dwarsliggers) nogmaals uitschrijven. Maar da’s afbouwwerk voor later…
Volgende stap is het contra-gewicht aanbrengen in de neus. Als gewicht neem ik meestal bouten, grote voor het zwaardere werk, en kleintjes voor het lichtere (natuurlijk
).
Ik heb de bouten met wat filler aan de zijkanten gekleefd. Natuurlijk erop lettend dat de beide zijden nog toe kunnen!
Nu de gewichten erin hangen en de filler droog is, kon ik de zijden toeplakken…
De zijden zelf waren niet meteen het probleem, enkel de naad die weer overduidelijk aanwezig is. Om één of andere duistere reden lukt het me nooit om een passagiersvliegtuig van Revell te plakken zonder een naad eraan over te houden…
Een probleem dat zich in veel mindere mate stelt bij de Minicraft kits… Wat doe ik in hemelsnaam fout? Hmmm…
.
Het aanhechten van de vleugelsectie ging helemaal niet zonder slag of stoot, of moet ik zeggen zonder de nodige kieren en openingen…
Dus vullen en schuren is wederom de boodschap.
Mijn volgende stap is de neus. Vermits ik de raampjes ga opvullen en de decals ga gebruiken heb ik beslist om de cockpit-raampjes ook te schilderen (had gedacht aan antracietkleur – zwart, maar toch ook niet te zwart…). Daarom heb ik ook niet erop gelet dat de lijm de clearparts zou bevlekken.
De naad moet ook nog worden weggeschuurd, maar da’s dus ook voor later…
Ik heb de neussectie nog niet aan de fuselage bevestigd vermits ik eerst nog wil uitvinden of er genoeg gewicht vooraan zit om het beestje niet op zijn staartje te laten vallen… Indien er nog meer gewicht bij moet moet ik dan niet eerst gaan gaatjes boren.
Ik weeg de gewichten eigenlijk nooit op voorhand… Ik heb al enkele malen bij kits gemerkt dat het aangegeven gewicht niet voldoende was…. Dus het is echt meer op het gevoel werken.
En zo staat het beestje er momenteel voor… Nog veel werk…
.
De volgende stap nu zijn de engine pods. Met woppers van kieren in de inlaat en de cover…
Deze moeten nu worden gedicht en afgeschuurd alvorens ik dit in de kleur zet…
Wanneer de engine pods afgewerkt zijn komen deze onder de vleugels en moet de ganse kit onder de filler om de gaps en kieren dicht te werken…
Tot zover het eerste verslag. Commentaar en tips zijn welkom!
Tot later!
Svenne