Zonet heb ik alle palen geplaatst, er op lettend dat ze naar boven toe aansluiten.

Ik had weer een nieuwe destructieve techniek gevonden om uit te testen op het plastic, een cirkelzaagje van Proxxon dat ik op de Dremel kon bevestigen. Ik had het in dit geval nodig om de binnenkant van de cargoluiken te versmallen.



Je kan er een heel fijne snede mee uitzagen, al gaat het niet zo fijnzinnig wanneer de schijf lager in toerental zakt en je de Dremel stevig in bedwang moet houden of hij wil mee met de zaag bewegen. Een voordeel ervan is dat er niets gesmolten wordt, zoals wel gebeurt met een snijschijfje in schuurpapier.



De stukjes kunnen met een handzaagje weggehaald worden.



Na wat bijschuren is het nu mogelijk het cargoluik in geopende stand te maken. Er is nog wel een probleem.



Volgens de plannen zit het tussendek (tween deck) van de C3-schepen ergens waar de spiegel van de achtersteven terug verticaal omhoogloopt, hier aangegeven met WL van waterline. Het model heeft de waterlijn waar je de aanzet voor het roer al kan zien. Als we dus in de laadruimte willen zien, dan moet de bodem van het model daar omhoogkomen. Ook stond er nog de tekst van de mal op die plek gegoten.



Hier kan je nog net zien waar de zaag gezeten heeft in de bodem. Dit schijfje had ik eerder in huis moeten halen.



De afstand tot het plafond moest vooraan 12 en achteraan 11 millimeter zijn, aangezien het dek afloopt.



Op de bodem van het tussendek ligt ook weer een cargoluik naar onderin. Hoe dit luik afgesloten werd, was me niet zo duidelijk, maar het was waarschijnlijk een systeem dat veel geleek op de luiken die op het weather deck lagen. Dit zijn een soort sectionaalluiken die op rollende balken liggen, die op rails over de rand van het luik kunnen rollen.



Ik heb dus het luik maar nagemaakt. In feite had ik het zelfs kunnen overnemen aangezien het toch open blijft.



Dit ziet er van boven voldoende gedetailleerd uit. De wanden heb ik niet afgewerkt met schotten zoals op de afbeelding, die zal je ook niet kunnen zien.



Ik vermoedde dat er nog wat detail ontbrak op de afsluiting van de cargoluiken van de kit. Als er gevaren wordt, zijn die luiken afgeschermd met canvas dat op zijn plek gehouden wordt door aangespannen riemen. Die moeten dus tot aan de kant lopen, zoals op dit Bayfield-schip de Montour. Let ook op de steunen voor LCVP's aan beide kanten, die mis ik nog op het model. In de kit zit er nog een verzonken rand rond het luik maar dan zou het zeil weg moeten zijn. Misschien zou je dan de segmenten kunnen zien maar niet de richels die er nu zijn. Ik ga dus de riemen aanspannen tot aan de rand.



Van een strip Evergreen worden er stukjes van 1 millimeter afgesneden voor elke riem op de luiken.



Hier zitten de drie overblijvende deksels op hun luiken vast, met voor elke riem twee spanners.



De ankers zijn ook op hun nieuwe plek gezet. Vergelijk met de vorige positie meer naar de dekrand toe.





Ook de hoofdmasten hebben een laddertje gekregen. Daarvoor heb ik dezelfde bevestiging uitgesneden.





Ik heb de laadbomen een keer op hun plek bevestigd, waarvoor ik fijne gaatjes heb geboord waar de draad aan het eind in paste. Het wordt wel een karwei om hier de rigging van te doen, met alle nodige katrollen aan.



Ik had geen boor van 1,2 mm om de nieuw gescratchte patrijspoorten op maat te maken van de al bestaande. Maar ik had wel een messingbuis van die diameter. Ik heb aan een uiteinde groeven gevijld en dan kon ik ze als boor gebruiken in de voorgeboorde gaten.



Dan konden de overgebleven patrijspoorten uit de Cleveland-PE-set op de meest zichtbare raampjes geplakt worden. Ik heb ook de steunen voor de LCVP's onder de davits toegevoegd. Er zouden er nog meer moeten komen om viermaal een LCVP bovenop de andere twee te kunnen zetten. Ik zie er wel wat tegenop om dit ook nog in serie te gaan maken.



Gisteren was het weer zodanig goed dat ik de hele dag met P+ in de weer geweest ben. Eerst mocht de Spinosaurus aan de beurt, maar op de achtergrond zie je wat er de volgende vijf uur nog aan de beurt kwam. Alles wat blauw was, moest nog in de glanzende lak.



De Clarley-floats van Voyager die ik over twee weken gewonnen had op E-bay, konden nu gebruikt worden om de freighter van te voorzien.



Zulke velletjes met resin zijn eigenlijk ontworpen om helemaal weg te schuren tot aan de details, maar ik wilde het me niet lastiger maken dan nodig is en ik begon de vlotten uit te steken met een nieuw scalpel.



Voor de bodem van de vlotjes had je een randje moeten overlaten uit het vlies, maar ik had geen problemen met het vastzetten van het PE aan de rand.



De roeiriemen zijn in aparte PE-stukken voorzien, zodat je de vlotten zelfs in gebruik kan tonen.



Ze zullen apart in de verf gezet worden zodat ze niet de scheepswand erachter gaan maskeren.

Dat kan ik me goed voorstellen. Maar je bent al goed op weg om van alles in serie te produceren. Kop op, tot tien tellen en dan alsnog schouders eronder, zou ik zeggen. Dit project is veel te mooi om achteraf spijt te krijgen!

Geen zorgen, JJ, toen je dit schreef, was ik al bezig om de steunen aan te maken uit stukken PE-raam.



Ik had een stuk gevonden waar ik acht keer dezelfde vorm uit kon halen die al wat weg had van de scharnierende steun, weliswaar zonder perforaties in.



Voor de steunen naast de cargoluiken wilde ik de perforaties wel voorzien, maar dat moest met het zware geschut.

Ik kleefde vier stukken PE-raam op elkaar met secondelijm en klemde ze op de Proxxon freesmachine. De hoekpunten van elk gat werden met een boortje van 0.5mm gemaakt.



Het midden werd dan met een frees uitgehaald.



Het resultaat ziet er wat ruw uit en de stukjes zijn nu uit elkaar gesprongen. Dat was ook de bedoeling.



Na wat recht plooien en bijvijlen is dit nu wel bruikbaar.



De steunen bij het achterste cargoluik.



Vooraan hebben de eerste twee luiken de steunen dwars gekregen omdat de boten daar in de lengte op liggen. Bij het derde luik zit het tweede paar geperforeerde steunen.

Die zaagschijfjes zijn ideaal. Worden hier ook geregeld gebruik voor van alles, ook voor het op maat zagen van messing gebruik ik ze wel eens.

Maar blijven ze dan nog scherp, Markie? ik zou voor messing de slijpschijf nemen.





Van de week kwam een mooie aanwinst binnen van eBay, een bod van 205 euro met verzending voor zowat de hele Marine Nationale slagschipkrijgsmacht. Richelieu, Dunkerque en Strasbourg in 1/350 met zelfs voor eentje een houten dek erbij, plus de Béarn als multimediakit in 1/400. Ik had namelijk niet een slagschip meer in huis, daar most toch iets aan gebeuren.



De gun tubs zijn voorzien van versterkingsribben.



De bootsteunen zijn met stukken van nietjes realistischer gemaakt. De nietjes worden dan de blokken waar de boten op rusten.



Voor de YRDH's was nog niet veel gedaan, ik ga deze nu wat verder detailleren. Op de foto's hebben ze een tentdak op het dek. Textiel maak ik meestal uit metaalfolie. Het frame kan daarin uitgedrukt worden.



De flappen van de tent worden met ene tangetje omgeplooid.



Aanduidingen waar de tentstokken moeten komen, plus een centrale verstevigingsmuur.



Er zijn gaten geboord voor de stokken en daar is onderaan ook een lat tegen geplakt zodat ze niet door het dek kunnen zinken. Op de foto's viel me op dat de tent niet steeds op dezelfde plek staat, dus heb ik er ook wat verschil tussen gemaakt.



De stokken worden gemaakt van stukjes nieten.



Die zijn allemaal op hun plek gelijmd. Aangezien de bovenkant niet te zien is, moest dit niet zo nauwkeurig afgemeten worden.



Met de dakjes er op. Omdat de middelste nietjes niet aan het dak vastgelijmd zitten, is er wat warping van het metaal te zien. Ik had hier misschien een plastic plaat moeten onder kleven.



De toegangspoorten achteraan zijn nagebouwd. Voor het open exemplaar heb ik ook het slotensysteem aan de binnenzijde nagemaakt en een metalen vloer toegevoegd.



Ook een binnenmuur werd langs onderen ingebracht. Twee plastic afdakjes maken het af.

Nette aanwinst! Dan heb je de Béarn en het houten dek toch mooi "gratis"!
Nette voorderingen ook uiteraard.

Groet,

Bedankt, RN. Hier nog enkele eenvoudige toevoegingen aan de barges, zoals een dekhuis, een ankerkluis en een laadboom.







Voor de andere details is het koffiedik kijken op de soms wazige foto's. Ik heb al wel drie 20mm afweerkanonnen opgemerkt, twee op de voorsteven en een achteraan stuurboord.

De stalen zaagbladen snijden vrij eenvoudig door de messing profielen, messing is tenslotte een heel stuk zachter dan het staal en ik merk niet dat ze op wat voor manier slijten.

Ziet er goed uit trouwens het tentwerk op die kleintjes. Wel weer heel knap hoe je dat voor elkaar hebt gekregen. Ik begin echt nog niet aan dat gepriegel.

Voor de detaillering van de voorsteven van deze barges vond ik een mooie kleurenfoto van nummer 5.



Hier zie je verschillende verluchtingsbuizen rond een overdekt luik. Ik vond voorlopig geen info over hoe vroeger de ankers opgehaald werden, hier zijn alleen nog meertouwen te zien. De kraan is wel goed zichtbaar. In feite heb ik nog meer panamakluizen nodig, maar die zijn allemaal gebruikt in de Columbia. Ik had er nog net twee voor de freighter.





Ik vond nog een luchtzuiveraar uit de Birmingham-kit. Hierbij komen later nog twee Oerlikon 20mm's.



Nu wordt de romp van de Columbia vol gaatjes geboord. Op de foto's in de eerste post is te zien hoe er een kabel rond de romp gespannen wordt met behulp van ophangingspunten. Die kabel wordt gebruikt om hangende stellingen van de dekrand tegen de romp aan te trekken. Ik maak dit uit dun koperdraad. De positie van de gaten haal ik van de al aanwezige structuur op de romp.



De draad wordt kort afgesneden en in een lus gelegd door rond een 0.3mm boortje te wikkelen.





Alle oogjes zijn in de romp gekleefd.



Dan wordt de kabel er door geregen tot aan de andere kant.





Dit is dus geen degaussing cable maar ik installeer dit nu wel omdat het boren van de gaatjes schade zou kunnen toebrengen aan de verf.



Een tweede rij gaten wat lager op de romp wordt voorzien van langere draadjes. Dit zal dienen om de stellingen op te bevestigen, zodat er niet met lijm op de hull zelf geknoeid moet worden.



De stellingplanken worden uit metaal gemaakt, zodat ze dun kunnen blijven.



De planken worden in lagen neergelegd, want ze konden opgehaald worden met een katrol. De draadjes worden dan tegen de plank afgeknipt. Nu kan je de planken dus niet per ongeluk van de romp afbreken. De touwen waar de planken aan hangen, zullen met nylondraad na het schilderen gerigd worden, zodat ze geen schaduw werpen op de verf.





Ik vond ook een ander systeem in gebruik op de ABSD's dat niet bij de Columbia-foto's te zien is. Dit waren stellingen die naast de romp opgesteld werden. Zo wilde ik er een paar nabouwen en die dan aan de achtersteven neerzetten.







(foto's van Realwarphotos.com)

Ik besloot meteen om deze stellingen ook uit rechtgeplooide nietjes te maken, die hebben een constante doorsnede en zijn makkelijk te breken op de juiste maat.





Ik heb de dwarsbalken hetzelfde gemaakt als de profielen van de ladder, er is wel wat verschil tussen de nietjes van een Tamiya-zakje of die uit een Voyager verpakking.



De voeten van de ladder waren ingewikkelder om te maken, dus die probeerde ik uit niet ontplooide nieten te maken zodat er minder gelijmd moest worden.



Bij het rechtplooien kunnen de dikkere nieten broos worden en breken. Ik kon hier de bestaande plooien aanpassen.



De ladders worden hier rechtop gezet. Ik heb de foto's wel een paar keer terug moeten bekijken voor ik de juiste structuur in elkaar gelijmd had. Deze heb ik nog terug uiteen moeten halen.



Dan zijn PE ladders en koperen stangen toegevoegd.



Ik heb niet echt nagemeten hoe hoog de ladders moesten zijn, de nietjes kwamen gewoon zo uit. In feite zou ik nu de romp van de kruiser kunnen gaan schilderen, maar er was nog wat PE toe te voegen.