USS Artisan, ex-ABSD-1, ex-AFDB-1

Soms is de postbode in Sint-Katelijne-Waver te beklagen. Dan is er weer een bestelling gebeurd op scheepsbouwgebied.



Ik wist dat dit pakket een van deze dagen zou aankomen en meteen het startschot zou geven voor het volgende project.



Takom koos ervoor om de technische omschrijving te gebruiken als titel voor deze bouwdoos van een drijvend droogdok. Een meer prozaïsche benaming ervan was USS Artisan. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik hiervan tot een half jaar geleden ook nog nooit gehoord had, terwijl er toch een aantal van deze dokken gebouwd zijn en sommige nog in dienst gebleven zijn tot in het nieuwe millennium.



Dit dok is in modules gebouwd (1 is op bovenstaande foto te zien) aan de westkust van de VS in 1942/43 die dan naar Espiritu Santo gesleept werden in de New Hebrides. Bij de positionering daar is een van de modules gezonken waarbij 13 matrozen omkwamen. Na de assemblage woog het dok 38.000 ton en was het 283 meter lang en 78 meter breed. Het hefvermogen is 90.000 ton. in 1945 is het dok verscheept naar de golf van Leyte waar het tot 1946 dienst deed. Er is een film gemaakt van het aanmeren van het slagschip Idaho, waarbij je het dok eerst in verzonken toestand ziet. na het binnenvaren van het schip tussen de twee kademuren zie je dat het dok vol lucht gepompt wordt en het schip op het droge komt te liggen.



Na de oorlog is het dok opgeborgen in Pearl Harbour maar de helft ervan is naar Guam gesleept, waar het zijn naam kreeg en van 1970 tot 1986 dienst gedaan heeft. Daarna is het in stukken verdeeld die een verschillend lot gekend hebben, verschillende zijn nog niet zo lang geleden verkocht. Het dok kwam eerst uit in kleinere schalen zoals 1/700. De volgende zaken vind je in de bouwdoos:



10 scheepsrompen voor de pontons.





Telkens 10 dezelfde sprues met een dek en met alle opbouwonderdelen.



2 sprues met de uiteinden en de havenkranen die op de muren konden rijden als de modules gekoppeld waren.



Een enorme hoeveelheid PE aangezien veel stukken 10 keer nodig zijn.



Decals zijn er niet zoveel.





De handleiding telt maar 13 stappen aangezien er veel bandwerk bij is. Er is een kleurenblad bij.

USS Columbia

Toen ik de aankondiging zag dat er een dergelijke kit uitkwam, was ik in het bezit van een bouwdoos van een lichte kruiser van het type waarvan foto's in dit droogdok bestaan. Ik had die doos eigenlijk gekocht om USS Birmingham mee te maken, die de naam aan deze kit gaf. Het is de tweede uitgave van een Cleveland-type kruiser van het merk Very Fire. Het lot van de Birmingham is verbonden met dat van de USS Princeton die ik eerder bouwde, zoals je kon lezen in mijn topic: https://modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=4&t=50414. Maar de mogelijkheid om zo'n schip te kunnen presenteren op een nieuwe manier, namelijk als full-hull op een droogdok dat zelf als waterline gebouwd wordt, kon ik niet laten liggen. Daarom heb ik de volgende set-up bijeen gebracht.











Ik heb de romp vergeleken met die van de Princeton, dat is namelijk een ex-Cleveland romp. Ik schreef eerst dat er een afwijking in lengte was, maar ik heb het nog eens nagemeten en het komt toch overeen.



Gelukkig had ook de USS Columbia een interessante levensloop. Het schip had de volgende technische gegevens:
Waterverplaatsing 11,744 (long) Tons, bemating 180 (oa) x 20,22m)
Wapens 12 x 6"/47, 12 x 5"/38AA, 28 x 40mm, 10 x 20mm, 4 vliegtuigen op een hanger achteraan
Pantser 5" gordel, 6" koepels, 2" Dek, 5" commandotoren.
Machines 100.000 pk , snelheid 32.5 knopen, bemanning 1255.

Het was gebouwd in Camden in 1940 en ik heb de volgende foto's van Navsource gehaald.





Tewaterlating.



1942, Measure 12 vlekkencamo.



1944, gestreepte camo.











De foto's die ik het meest ga gebruiken uit 1944, de Columbia vaart binnen in het droogdok in Espiritu Santo.







1945, een kamikaze richt grote schade aan op het achterdek.



De kruiser wordt naar zijn laatste rustplaats gesleept door dezelfde sleepboot die haar bij de tewaterlating geassisteerd heeft.

Nu nog eens zien wat er nog in de doos zit.



De romp is toch even lang als acht van de tien stukken droogdok.



















Bij de kit zit ook een vel PE van degelijke kwaliteit.



Er zijn wat decals zoals de vlag op de mast. Dan is er de zeer ordelijk opgestelde handleiding met kleureninstructie voor de Birmingham, die ook voor Columbia 1944 gebruikt kan worden.







Bij deze kit heb ik ook de upgrade voor de eerste doos van Very Fire, de Cleveland gekocht. Ik heb namelijk de indruk dat het bedrijf, zelfs al zou het nog bestaan met een inactief geworden website, niet snel de upgrade voor de Birmingham zal uitbrengen. De verschillen lijken me ook miniem, met een andere topradar en een paar AA-installaties die vervangen zijn. Gelukkig lijkt de Columbia het meest op de Birmingham. De set is een multimediakit die haast tweemaal zoveel kost als de bouwdoos en het bevat vijf vellen extra PE, gedraaide loopjes en masten, een houten dek, een ketting en een aantal sprues en resinblokken. De handleiding bevat grote indrukwekkende kleurenfoto's.

















Ik heb een complement van drie sets bemanning van Ion Models gekocht, ook een merk waar ik nog niet eerder van gehoord had. Deze figuren zijn luxueus verpakt en zitten met het hoofd op de printplaat waardoor de voeten vast minder schade oplopen bij het verwijderen.





Als referentie vond ik niet zoveel over dit schip, er is een boekje uit de reeks In Action over lichte kruisers en dan heb ik nog een mooi opleidingsboek liggen over scheepsartillerie waar de secundaire en luchtafweerbewapening in geïllustreerd zijn. De 6 inch-kanons staan er niet in, er wordt in die klasse meer verteld over 16-inchers. Ik heb dit boek wel nauwelijks gelezen, alleen al de inleiding over de gebruikte springstof is een tiental bladzijden lang. Er staan in dit boek wel veel mooie afbeeldingen van de inwendige onderdelen van de kanonnen.













Het zal eerst wat heen en weer gaan tussen het topic van de LST en dit, gelukkig maakte die ook vorderingen de vorige week.

Zo, hier kun je wel weer even mee vooruit. Dit lijkt mij een interessant onderp om te volgen. Succes.

Bedankt, Ferry. De volgende foto maakt duidelijk dat het met de eerste bouwstap al meteen menens is, met 20x 6 onderdelen. Ik besef nu ook pas dat er 20 plastic Oerlikon luchtafweerkanonnetjes zijn, terwijl ik vandaag voor de stand van Aber stond op Artevelde Challenge. Eerst maar eens kijken of ik er nog ergens heb.

De eerste klus is achter de rug, de 20 stukken steiger bouwen. Je moet daarbij wel opletten dat je de onderdelen juist combineert, want elk stuk heeft een buiten- en een binnenkant en die zijn van binnen bijna hetzelfde. Er kruipt heel wat lijm in, dus dit doe ik niet met Extra Thin maar de gewone modelbouwlijm.



Na deze foto viel er een om en daarna een hele rij. Nu kan dit gelukkig nog geen kwaad. Het ontwerp is zodanig dat je de stukken makkelijk kan dry-fitten en los op het dek kan laten blijven zitten.



Als je de modules naast elkaar zet, dan raken de randen van de steigers elkaar en vormen een doorlopend vlak.



Het was nog niet goed mogelijk het dek aan de drijver te fitten maar ik heb toch de volledige opstelling een keer uitgevoerd.



Daarna heb ik de scheepsromp uitgesneden en er een keer op gelegd. Er moeten nog wel een dikke 500 blokjes onder, zodat die romp nog een paar millimeter omhoog zal komen.





Aan de uiteinden komt er nog een staketsel bij.



De hoogte van de muren boven het dek is vijf centimeter, in het echt dus 17.5 meter.



Nu begint het detailleren van de steigers. ik heb al bevonden dat de vorm van de sprues bij Takom een verbetering is tegenover de ronde sprues die klassieke merken hanteren. De kleine stukjes kunnen daardoor plat tegen het werkvlak gelegd worden en schieten niet weg als je er in snijdt.

Het droogdok wordt nu voorlopig vastgemaakt aan een plank, zodat de afmetingen van de vitrine voor het diorama bepaald kunnen worden. De plank is aan een kant in twee geplitst maar dit valt weg door ze af te zagen op 90 centimeter. De breedte is 30 cm.



De pontons hebben elk twee openingen met daarin een zeshoekige uitsparing waar net een moertje M3 in past. In deze openingen wordt een aanduiding gemaakt met potlood.



Op deze aanduidingen werden gaten geboord. De afstand van de korte zijde wordt bepaald door de platformen die er moeten komen. Ik heb wel gemerkt dat van de twee identieke platformen die Takom voorziet, er maar een op elke referentiefoto staat. Aan de andere kant ligt er steeds een kleiner, rechthoekig ponton.



Aangezien er 20 gaten in de plank zatten en het toen een nationale feestdag was, moet ik hier de nodige schroeven vinden. Ik heb de pot maar uitgegoten om ze te zoeken.



Er zijn er 20 uitgekomen van een wat variabele lengte.



In de pontons zijn de moeren vastgelijmd met secondelijm en zijn daarna de openingen dichtgekleefd met ABS buizen.



Nu konden de rompen dichtgekleefd worden.



In de bodem van de plank worden verzonken gaten van een grotere diameter geboord, zodat de pontons vastgezet konden worden langs onder.



Op dit moment was ik op zoek of er niet nog andere vaartuigen aan het diorama toegevoegd konden worden. Er zijn er steeds te zien op de referentiefoto's.


( http://www.navsource.org/archives/09/28/2892.htm : A painting by the artist Wayne Scarpaci entitled "South Pacific Advanced Base" depicting USS Mississippi (BB-41) in floating drydock USS ABSD-2, 1944. Next to her is USS Delta (AR-9).)


(http://www.navsource.org/archives/09/28/2801.htm : USS ABSD-1 with USS California (BB-44) in the dock, at Espiritu Santo, New Hebrides Islands, circa 8 September 1944.
US Navy photo from DANFS)

Het grote schip USS Delta dat je naast het dok ziet, is een C3-type transportschip, dat voordien "Hawaiian Packer" genaamd. Nu heb ik een bouwdoos van dat type schip toevallig een hele tijd geleden op een rommelmarkt gekocht, zonder te weten dat het tijdens de oorlog gebruikt is. Nu komt het dus goed uit, al gaat het om een stokoude kit met een mal uit de jaren 50, waar 1/380 op staat. Als je de romp van het schip vergelijkt met de afbeeldingen, dan gaat het volgens mij eerder om 1/350.




(https://ww2db.com/image.php?image_id=31177 : Cruiser USS Nashville in floating drydock ABSD-1 at Espiritu Santo, New Hebrides late Jun 1944. Nashville was having hull damage repaired after a close bomb near-miss in the Bismarck Sea on 4 Jun 1944.)

Nu worden er nog wat elementen op de kade aangebracht, zoals verlichting en ventilatiebuizen, die ik openboor.







In de kadeblokken zitten officiersverblijven. Ik kwam er wat meer over te weten in een interessant artikel waarin beschreven wordt hoe de verticale delen van het dok tijdens een transport horizontaal naar binnen geplooid worden. Daarbij worden de plafonds muren en omgekeerd. Een van de opvallendste aanpassingen zijn de posities van de AA-guns (de sleutelgatvormige tekens op de kade) die in dat geval met hun pantserplaten naar de zijkant overgebracht worden. Voor de oprichting van de muren worden grote hydraulische krikken gebruikt. In het artikel zijn ook verschillende doorsnedes getekend, waardoor je kan zien welke compartimenten onder water gezet kunnen worden. Ook de gekantelde delen hebben ballasttanks, daarvoor zijn vast de vele buizen die ik aan de binnenzijde moest monteren. Het verklaart ook waarom Takom de onzichtbare zijde van de muren heeft afgewerkt met luiken. Je kan dus zelfs de pontons afzonderlijk als transport bouwen als je wil.

https://books.google.be/books?id=bCEDAAAAMBAJ&pg=PA121&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false





Ik vond er ook een paar mooie detailfoto's van op het net (https://www.sas1946.com/main/index.php?topic=24408.0).

Indrukwekkend, zowel het project als de info.
De Hawaiien Pilot is wel een uitdaging, niet een topper van Revell. Ik heb deze ook gehad maar zag er geen heil in.
Ik vermoed dat dat jou er niet van weerhoud er iets moois van te maken.

Bedankt, Jakob. Ik twijfel nog steeds of ik dat schip er bij neem en of ik er de USS Delta mee moet maken. De vraag is hoe het aangepast is toen het in 1942 een reparatieschip werd. Op het schilderij uit 1944 is het schip zoals het te water gelaten was terwijl het in 1943 al een scheepskraan en een verlengd bovendek zou moeten hebben.

Wat een prachtige bouwwerken laat je her zien Steven, de basis is natuurlijk al meer dan prima, maar al dat uitzoek en detailwerk, echt prachtig.
En dat je al die grote lellen van schepen ook overal kwijt kunt.

P.S. Dat Revell schip is misschien wel oud, maar wel heel erg mooi gevonden.

Succes met de verdere puzzel en bouw.

Markie, bedankt voor de mooie reactie. Ik heb nu de kaaimuren wat verder afgewerkt.



Deze luikjes kunnen naar keuze open of dicht. Ze opschonen is wel een klus, met zeven aanhechtingspunten elk.



Dan is er nog een tweede deurtje dat dicht blijft.



Honderd verlichtingspalen volgen. Eentje moet er tussen de vlotters geglipt zijn, die vind ik later wel weer.



Nog steeds heb ik de muren los gelaten, want nu moeten er catwalks geplaatst worden met vier steuntjes op elke binnenkant van de muren. Wanneer die er op staan, zal alles vastgemaakt moeten worden, want het PE loopt door over meerdere stukken. Dat kan echter niet als het water er nog niet is...

Er is wat verandering in de zaak gekomen dit weekend.



Op de vier uiteinden zijn cabines geplaatst. Die moeten uiteindelijk ook op de andere 16 muren komen, maar daar bengelen ze over de rand op een staketsel, dus dat heb ik maar uitgesteld tot de pontons weer losgemaakt zijn van de plaat. Anders konden de muren niet meer neergelegd worden.



Hier wordt de definitieve bodemplaat samengesteld. Ik heb eerst beslist om die te vergroten naar 90x40 centimeter. Zo kan de Hawaiian Pilot er makkelijk bij en is er aan de andere kant ook nog plek voor wat kleine vaartuigen die daar meestal verankerd zijn als workshop of bemanningsverblijf. Met dat vooruitzicht heb ik alvast bij L'Arsenal een bestelling geplaatst van deze kit:



Ik kocht er ook een heel gamma aan kistjes, zakken en buizenbundels in resin. Dat zal zeker nodig zijn als reparatiemateriaal voor de kruiser. Er was wel een probleem bij de nieuwe bodemplaat, bij het zagen was er geen rekening gehouden met de zaagdikte en daardoor was de plaat nog maar 89,5 centimeter lang. De breedte was trouwens 40,6 centimeter. Dat betekende dat het riskant zou zijn om een vitrine te laten maken, want als die toch naar 90 centimeter zou neigen, dan zou ze niet meer passen in de omkadering die ik rond de plaat gelijmd had. Om die reden was een zijde nog niet bevestigd. Ik besloot dat het veiliger was om naar 85 centimeter terug te springen, het zou ook esthetisch beter uitkomen, want de totale lengte van de ABSD was enkele centimeters ingekort toen bleek dat ik maar 1 van beide staketsels zou gaan gebruiken. Het lastige was wel dat er al twee kaderprofielen over de volle lengte op de plaat plakten en in verstek uitstaken. Van de ene naar de andere kant zagen kon dus niet.



Ik wilde nu toch eens mijn nieuwe cirkelzaag uitproberen, zodat ik de plaat van het midden uit kon doorzagen. Na wat uittesten en de slede wat verplaatsen waren de overbodige 4,5 centimeter losgemaakt.



De profielen konden daarna in verstek ingekort worden en de missers weggewerkt worden met de handzaag.



Hier is het kader dichtgemaakt en vastgelijmd. De binnenomtrek is nu 85,1 x 40.6 millimeter, genoeg tolerantie om de vitrine in te zetten.



Het diorama moest wel nog wat opgehoogd worden. Daarom had ik een PVC L-profiel voorzien, 15 x 25 millimeter. De korte zijde daarvan zou onder de vitrine gestoken worden, zodat de nieuwe afmetingen van het diorama 82 x 37,5 worden.



De profielen zijn in verstek gesneden en het kader wordt bijgeplamuurd.



Nu een dunne plaat voorzien in multiplex. Gelukkig had ik hier al een bruikbaar stuk voor, dat alleen nog ingekort moest worden.



Dit zou er zo uit moeten zien.



Je ziet de nieuwe oppervlakteplaat hier liggen onder de oude opstelling, met de freighter er bij. De pontons worden nu losgemaakt en de gaten overgenomen naar de nieuwe plaat. Omdat die dunner is, is er ook iets meer tolerantie om de pontons vast te schroeven. De ABSD-kit past enorm nauw in elkaar, het is haast onmogelijk om de kaaimuren te dry-fitten als de pontons tegen de plaat geschroefd zitten, want er zijn zijdelingse paspinnetjes aan. Ik denk dat het daarom nodig zal zijn om de muren op de pontons te kleven alvorens die aan elkaar te zetten.



Tenslotte heb ik deze plaat met een spuitbus in de witte primer gezet. De watergel die ik ga gebruiken, heeft de beste kans om lichtblauw door te schijnen met een lichte ondergrond.