We zijn zowaar aangekomen bij de laatste update van de Concorde! Met dank aan deze leuke groepsbouw heb ik de motivatie gevonden om dit model uit een verhuisdoos te vissen en af te maken, al heeft dit bouwverslag ook nog weer eens ruim een jaar geduurd.
De motorgondels zijn kaalgeschuurd en voorzien van wat extra detail in de vorm van klinknagels en wat opstaande randjes m.b.v. Evergreen strip. Deze randjes zijn op het echte toestel ook terug te zien en het geeft de 'hot sections' wat meer diepte. Ik heb het niet erg goed op de foto gezet. Na het opnieuw afwerken en detailleren heb ik ze voor de tweede keer in de Alclad gezet.
Het monteren kostte nog wel wat passen en bijwerken. Tussen de vleugel en de inlaten hoort een heel smalle ruimte te zitten. Deze moest natuurlijk wel aan beide kanten gelijk zijn, anders lijkt het gewoon een lelijke kier. Met wat interne versteviging van stukjes plastic en met hulp van lijmklemmen gingen ze er daarna netjes op.
Op de plekken waar geen spleet hoort te zitten heb ik een en ander opgevuld met houtlijm, en toen dat droog was een likje verf.
Dan het landingsgestel. In de staart van de Concorde zit een vierde wielpoot(je):
Het is niet ongebruikelijk dat airliners de een of andere vorm van bescherming op deze plek hebben zitten om de schade bij 'tail strikes' te beperken. Vooral bij de wat langere toestellen zie je dit terug, omdat een langere romp de kans op een staartbotsing vergroot. Zo hebben de langere types van de Boeing 737 (-400, -800, -900) een vrij forse staartbumper waar deze op de kortere modellen ontbreekt.
Kennelijk werd de kans op tail strikes bij de Concorde zo groot geacht dat ze er een volwaardig deel van het intrekbare landingsgestel van hebben gemaakt, en dat is wel uniek!
Helaas is het onderdeeltje dat Revell meelevert wel een erg simpele weergave van het dubbele wiel dat het hoort te zijn. Dit lijkt meer een tonnetje.
Met behulp van een fijn CMK-zaagje en een vijltje was het verrassend eenvoudig om het tonnetje om te toveren in iets dat meer lijkt wat het moet zijn:
De binnenkant van de wieldeuren heb ik voorzien van wat paneellijnen en klinknageltjes. De wielbakken hebben van binnen een nogal merkwaardig beige kleurtje. Ik denk dat dit aluminium is waar een dikke laag anti-corrosieve pasta overheen is gesmeerd zoals je vaker ziet in de wielbakken van airliners. Ik heb het geprobeerd na te maken door een huidskleurige wash over aluminium te smeren.
Bij het monteren van het landingsgestel zag ik tot mijn schrik dat het neuswiel twee millimeter boven de grond zweefde. Had ik dan toch de neus moeten verzwaren? Ik zag al helemaal voor me hoe ik één van de cockpitraampjes zou moeten openmaken om er ijzerdraad en houtlijm doorheen te moeten peuren maar dat was gelukkig niet nodig. Door de bogies van het hoofdlandingsgestel iets bij te buigen en het model op de juiste plekken te verzwaren bij het drogen staan alle wielen nu netjes op de grond (op de staartwieltjes na, natuurlijk!)
De decals van F-DCAL lieten zich mooi aanbrengen, maar het was een flinke uitdaging om de donkerblauwe sierband ook echt in een rechte lijn aan te brengen. Ik wilde voorkomen dat je golven zou zien als je het model langs de neus bekijkt, juist omdat dat voor de Concorde zo'n mooi sierlijk aanzicht is. Omdat ik dit al aan zag komen, had ik de decals van tevoren een extra laagje bescherming gegeven met Microscale Liquid Decal Film. Ik kon nu alle tijd nemen om ze te verschuiven zonder dat ze scheurden.
Ik heb lang zitten twijfelen over welk registratienummer ik de Concorde zou meegeven. Ik kon kiezen uit het volgende:
F-WTSA: het eerste Franse pre-productie testmodel. Dit toestel was aan één kant voorzien van dit klassieke Air France-schema, en aan de andere zijde van de oude British Airways livery. Ik heb geen bewijs kunnen vinden dat dit exemplaar ooit aan beide kanten de Air France-kleuren heeft gehad.
F-WTSB: de tweede Franse pre-productie Concorde. Hier heb ik de beste foto's van kunnen vinden, dus deze is het geworden.
F-WTSC: dit was het toestel dat onder de nieuwe registratie F-BTSC betrokken was bij de ramp in Gonesse nabij Parijs. Deze bouwde ik liever niet.
F-WTSD: het liefst had ik deze gebouwd, omdat ik onder de echte door heb gelopen op Le Bourget Airport. Volgens F-DCAL was dit een van de toestellen die in deze livery werd afgeleverd, maar ik heb geen enkel fotografisch bewijs hiervan kunnen vinden.
En de drie toestellen die ik voor deze groepsbouw heb gebouwd op een rijtje:
Ik vond het heel erg leuk om mee te doen met deze groepsbouw, bedankt voor de gezelligheid! Ik denk dat dit de laatste was, aangezien de meeste deelnemers hun projecten volgens mij wel aan het afronden zijn. Het lijkt mij leuk om een vervolg op te zetten waarbij een ander land centraal staat. Wat te denken van de vele obscure vliegtuigen die Tsjechië heeft voortgebracht? Of Italië? Turkije? Roemenië? Canada..?