Een stevige update deze keer. Ik ben er wel achter dat ieder model weer een ervaring op zich kan zijn ook al bouw je al vijftig jaar.
Nadat ik de vleugel had geplamuurd en geschuurd, heb ik deze weer in de primer en in het zilver gezet. Toen ik het eindresultaat bekeek was ik niet blij, het zag er niet goed uit omdat het leek alsof de primer was opgewerkt.
Vermoedelijk de lagen te kort na elkaar aangebracht in combinatie met te lage temperatuur. Op het eerste gezicht leek het mee te vallen maar het stoorde mij dusdanig dat ik alles weer opnieuw heb gedaan. Enfin, op de vleugel zitten nu 6 lagen.
Toen de decals. Slechts een handje vol zitten erop: zes rozetjes, twee rompregistraties en een cijfer onder de vleugel. Alles uit recente DutchDecalsets en van XtraDecal, aan te brengen op een prima gladde ondergrond. Wat kan daar nou mis mee gaan, zou je denken.
Nou best veel. De oranje stip op de romprozetten moest een grotere worden maar die decal bleek zo doorschijnend als wat. Ik heb ze maar overgeschilderd met oranje verf.
De registraties op de romp kwamen al gebarsten van de drager en het koste veel tijd om daar wat fatsoenlijks van te maken. Uiteindelijk nog wat moeten bijwerken met de Molotowlakstift.
Ook bij het rood-wit-blauw op het richtingsroer had ik hier last van met als gevolg dat het rood en blauw er later op geschilderd zijn.
Door al het extra hanteren van het model tijdens het decallen, presteerde ik het ook nog om het MS-logo op de motorkap te beschadigen. Ook deze weer bijgewerkt met de laktstift.
De grote cijfers onderop de vleugel gingen best goed op wat barstjes en brokkelige hoekjes na als gevolg van het eigen snijwerk...
De rozetten op de vleugel zouden een routineklusje moeten worden ware het niet dat ik het presteerde om daar ook een gat in te krijgen.
Maar goed met wat extra geduld is het goed gekomen en zit alles er nu op.
Dan zijn we aangekomen bij het punt dat de vleugel op de romp gepast moet gaan worden. Nu heeft de Morane Saulnier 35 twee stuks aileronstuurstangen die achter de voorste cockpit rechtstandig door de romp naar de vleugel lopen.
Het plan is om de vleugel stabiel op de cabane te kunnen leggen door ze links en rechts ook op deze stangetjes te laten rusten, zo ligt de vleugel in totaal op vier steunpunten i.p.v. twee.
Eerst twee gaatjes 0,4 geboord in de romp en daar twee stukjes boterhamzakjesijzerdraad ingelijmd. Met behulp van de schuifmaat en blokhaak is de lengte van de stangen bepaald en afgetekend.
Na het controleren van de maatvoering de stangen op lengte geknipt en de vleugel erop gelegd.
Het ziet er goed uit maar we moeten nog even geduld hebben. De vleugel en de romp worden zo laat mogelijk in het bouwproces samengebracht i.v.m. de kwetsbare constructie.
Dit toestel is bepaald niet afgeleefd bij het ML-KNIL. Op alle foto's staan er mannen met poetslappen bij de kist. Daarom heb ik de verwering beperkt tot het accentueren van de naden van de stuurvlakken en wat panelen met Flory Wash. als laatste verwering nog wat oliestrepen getrokken bij de motorkap.
Tot slot alle deelconstructies voorzien van een laagje Alclad KlearCote in een mix van 50% semi-matte en 50% gloss.
Mijn ervaring is dat deze laag in het begin wat kwetsbaar is dus ik laat de boel nu een paar dagen met rust.
Wat er nog moet gebeuren is twee windschermpjes plaatsen en de rigging. Daar heb ik na het gedoe met verf en decals best zin in.
Groet,
Paul