Hallo,
Ook ik heb besloten om aan mijn onderwerp te beginnen voor deze groepsbouw. Het is een zeer originele keuze; een P38, maar dan wel de recon versie
De P38 stond eigenlijk al een tijdje op mijn lijstje om te bouwen, en dan eigenlijk de versie van academy, maar toen ik dit kitje goedkoop voorbij zag komen kon ik hem niet laten liggen! En omdat ik nu momenteel vaak moet wachten totdat de verf droog is van mijn Ju88 heb ik besloten hier alvast mee te beginnen.
__________________________________________________________________________________
P38 lightningIn de Jaren 30 voor de oorlog lag de Amerikaanse luchtmacht (toen was het nog een divisie van the US army) een beetje op apen-gapen en bestond voornamelijk nog uit tweedekker vliegtuigen uit WWI. Als antwoord op de ontwikkelingen in Japan en hun snelle Zero’s moest er een nieuw vliegtuig komen met een snelheid van 650 km/h (150 km/h sneller dan het snelste vliegtuig tot dan toe) welke makkelijk kon klimmen tot 6.000 m. In 1937 won Lockheed de competitie om een nieuwe snelle high-altitude fighter te ontwerpen: de P38. De keuze voor twee motoren werd gemaakt om de maximale snelheid op te schroeven.
Na 18 maanden was het eerste prototype gereed en het snelheidsrecord werd gebroken. Maar de invoering van de P38 had behoorlijk wat problemen. Met het oog op het naderende onheil uit Duitsland bestelde de Britten de eerste 600 vliegtuigen, maar dan zonder turbo super-charger. Dit was iets wat de prestaties behoorlijk beïnvloedde waardoor het toestel tegenviel bi jde Britten. Hierdoor werd de order gecancelled van de Britten en was een fikse tegenslag voor Lockheed. Verder had het vliegtuig last van high-compressability; iets wat ervoor zorgde dat de besturing bekneld raakte als er een snelle duik werd gemaakt. De P38 had in het begin motoren die allebei in dezelfde richting draaide. Het probleem dat dit veroorzaakte was dat als 1 van de motoren uitviel de onervaren piloten (eigenlijk alle piloten op dat moment) het vliegtuig niet in bedwang konden houden en het vliegtuig door de torsie krachten omklapte en neerstortte. Al met al zorgde dit ervoor dat de P38 het slechte imago kreeg van een gevaarlijk vliegtuig om mee te vliegen.
Met een aantal modificaties aan de motoren en het airframe werden deze problemen uiteindelijk opgelost. Ook zorgde tegengesteld-draaiende propellers ervoor dat het uiteindelijk een zeer stabiel en goed vliegtuig werd. Het had echter nog wel steeds een imago van een “onveilig” vliegtuig. Om dit tegen te gaan liet Tony LeVier (Lockheeds Chief test-piloot) een demonstratie zien waarbij allerlei moeilijke maneuvres werden gedaan met een P38 waarvan er maar 1 motor draaide. Dit herstelde het imago van de P38 en werd het uiteindelijk een van de succesvolste fighters in de Pacific.
F-5E Recon lightning; Photo reconaissance een ondergewardeerde baan in de luchtmachtDe p38s die naar Europa werden verscheept konden niet op tegen de Duitse BF109 die veel wendbaarder waren op lagere hoogtes zoals 5.000 m; de P38 was immers ontworpen voor vluchten boven 6.000 m. Daarom werd er een nieuwe rol voor de P38 gezocht: reconnaissance. De P38 was hier uitermate geschiktvoor. Het twee-motorige ontwerp waarbij de motoren in tegengestelde richting draaide zorgde voor een zeer stabiel platform voor de cameras. Dit zorgde ervoor dat er betere en scherpere fotos genomen konden worden. Voor de F5E, (de versie die ik ga maken) werden uiteindelijk in totaal 700 P38J’s omgebouwd tot photo reconaissance aircraft.
De taak van recon-fighter is een zeer gevaarlijke taak en werd vaak ondergedaan aan de “normale” fighter pilots omdat de piloten van de recon-fighters niet in aanraking kwamen met de vijand. Het is helaas echter zo dat proportioneel deze piloten het meest sneuvelden. Het zijn vaak vluchten onder erbarmelijke omstandigheden op 7.500 – 12.000 m hoogte, onbewapend (op de plaats van de mitrailleurs zitten de cameras) en helemaal alleen zonder beschermend konvooi. De enigste verdediging is hun snelheid, iets waar de P38 erg goed in is. De foto’s werden genomen soms wel tot op 10 km hoogte, een hoogte waarbij je de vliegtuigen vanaf de grond niet kan horen of zien. De piloten die voor deze taak werden uitgezocht waren vaak de beste piloten. Het is namelijk haast een onmogelijk taak om een doel te vinden ter grootte van 100 m2 welke gecamoufleerd is met een snelheid van 600 km/h op een hoogte van 10 km. Maar deze piloten moesten het elke dag doen. En alle strategische plannen van de landmacht, luchtmacht, en marine werden gebaseerd op fotos van dit soort vliegtuigen. Recon missies zijn dus onmisbaar voor de moderne manier van oorlogsvoering.
Op deze foto is duidelijk de plek van de camera te zien aan de zijkant van de neus. Om plaats te maken voor de camera is de bewapening weggelaten.__________________________________________________________________________________
De inhoud van de doosDe kit die ik ga gebruiken is de P38 F-5E recon lightning van Dragon in 1/72. Ik was in eerste instantie niet van plan om een recon-versie te bouwen, maar toen ik dus dit kitje langs zag komen kon ik hem niet laten liggen.
Zoals gebruikelijk eerst wat fotos van de kit zelf.
De doos
De sprues
Ik vind de onderdelen er scherp gegoten uitzien. Er is hier en daar wel wat flash, maar daar is wel mee te leven
. Overigens een leuk detail, Dragon heeft twee propellers meegegeven die tegengesteld draaien!
Het glaswerk bestaat uit een canopy die dicht zit, en een glazen neus met een raampje voor de camera.
En een redelijk plakker velletje, waarvan die haaienbek dus echt niet gebruikt gaat worden! En Dragon zou Dragon niet zijn als het niet een klein beejte PE mee zou leveren.
Als laatste de toch-wel-erg-lange-en-uit-wel-10-stappen-bestaande-bouwbeschrijving.
__________________________________________________________________________________
Lanakila: blue-colar boevenpak met een rood neusjeDragon levert decals mee voor 3 versies; die op de voorkant op de doos en nog twee andere kleurloze zilveren versies. Ik ben zelf niet heel erg kapot van deze 3 versies, en zeker de combinatie met olive-drab sun-protector, blauwe spinners, rode accenten, een de haaienbek zijn niet heel erg aantrekkelijk.
Als hij af is ziet dat er zo uit (linkje wegens foto is erg groot voor op het forum)En orgineel zag deze versie er zo uit en is het blauw al een stuk minder fel (foutje van Dragon in de handleiding?)
Maar zoals ik zei, ik ben er nog steeds niet heel erg kapot van dus ik ben op internet een beetje gaan rondzoeken naar andere uitvoeringen en toen kwam ik deze tegen:
Weliswaar een RC versie, maar ik vind dat blauw met invasie strepen toch wel erg vet!
Met dit in mijn achterhoofd ben ik verder gaan zoeken en toen kwam ik deze foto tegen:
En toen was ik toch echt wel verkocht; zeker met die nose-art en hevig verweerde verf! Dit moet hem gaan worden: Blue-colar boevenpakje met rode spinners en nose-art!
Voor de liefhebbers: dit toestel heeft het nummer 43-28333 en was onderdeel van de 7th photographic reconaissance group in Engeland in 1944 en werd gevlogen door Luitenant Albert Clark. Lt Clark is later neergeschoten in een ander toestel op 9 augustus 1944. Het vliegtuig heeft de naam “Lanakila” wat de naam is van een Hawaiïaanse god en betekend “Overwinning” in het Hawaiïaans.
Het goede nieuws is dat Aeromaster van deze versie een decal-sheet heeft gemaakt heeft. Het slechte nieuws is dat deze niet meer geproduceerd wordt en zeer zeldzaam is. Ik heb wel scans gevonden van de decal sheet (de 1/48 en 1/72 versie) dus ik ben er over aan het nadenken om de decals zelf te gaan printen voor de nose-art en de benummering. Dit heb ik echter nog nooit gedaan, dus hier kan ik misschien wel wat tips en/of hulp mee gebruiken! De scans die ik heb zijn vrij pixelig, dus ik moet hier eerst nog een vector tekening van gaan maken, dus dat wordt een leuk klusje. Ook gaat het een uitdaging worden om hem die verweerde en verbleekte look te gaan geven.
Gelukkig heeft er ook nog een blauwe F-5E rondgevlogen MET rode accenten en invasiestrepen en ZONDER nose-art of benummering. Dus als het printen van de decals mislukt kan ik nog altijd deze verzie maken.
__________________________________________________________________________________
De kop is er af!Na data hele verhaal is het wel eens tijd om te laten zien wat ik tot nu toe heb gedaan.
Ik ben begonnen om de grootste delen uit de sprues te halen en alvast te dryfitten, en ik moet zeggen dat ik wel een beter passende modellen in mijn handen heb gehad. Alles past wel, maar soms zitten er nog wel wat kiertjes. Dat is allemaal wel weer op te lossen, maar dit ben ik toch niet echt gewend van een model van Dragon?
De eerste stap uit de handleiding is meteen best wel een ingrijpende stap: het afzagen van de voorkant van de neus. Dragon heeft namenlijk meerdere versies van de P38, maar deze hebben een andere neus. Dus om hiervan een F-5E van te maken moet de zaag er in!
Gelukkig moet er gesneden worden op de plek van de paneellijnen, dus ik kon de neus er redelijk netjes van af halen, en ook nog zo dat het past!
__________________________________________________________________________________
En dat was het eigenlijk wel een beetje tot nu toe. Het is nog niet heel zo veel omdat ik ook nog bezig ben met mijn Ju88, maar de kop is er af!
Als iemand dus nog tips heeft of mij zou kunnen helpen met het printen van de decals zou dat erg prettig zijn! (ik weet namelijk bijvoorbeeld niet of mijn printer decals kan printen…). Het gaat een groot avontuur worden
Groeten, Ben