Ep. 1Dit jaar is alweer de vierde keer dat we naar Telford zijn gegaan en eigenlijk kan ik deze reis het beste samenvatten als dit:
Nou ja, misschien is dat een beetje overdreven..
Donderdag 7 November: 'Something doesn't feel right...'As usual de woensdag voor vertrek de boel al klaargezet.
Vorig jaar hadden we kruidnootjes meegenomen, en die vielen niet heel erg in de smaak. deze ronde maar wat anders proberen....
Jawel, 1,8kg Engelse drop!
Traditiegetrouw was het weer wederom grijs en nat, dat waren we intussen ook wel gewend. Liever dat dan dat we met stralend weer weg gaan, wegens nu hadden we nog een kans dat het weer in Engeland beter zou zijn.
Patrick was aan het kijken of ik nog in de dakkoffer paste, maar gelukkig was daar geen ruimte meer voor, dus mocht ik in de auto zitten.
En niet veel later waren we onderweg Het was nog vrij vroeg in de middag, en de Brexit was uitgesteld, dus qua douanecontrole zou er weinig veranderd moeten zijn. Desondanks kon het geen kwaad om op tijd te vertrekken.
Toen we bij de haven waren aangekomen zagen we dat we toch een bak te vroeg waren, wegens boarden kon pas vanaf 3 uur, en het was intussen een uur of 1.
Dus de auto maar even geparkeerd en een bordje 'Pub' gevolgd.
In de pub hebben we wat kunnen eten en drinken, en hebben we nog een babbeltje gemaakt met de eigenaar. Man wat kan Patrick lullen zeg, hij was niet stil te krijgen.
En zo kroop de klok richting 3 uur en gingen we ons langzaamaan naar de auto begeven om de boarden. EJ (Looney) en ik zaten ons nog af te vragen of we deze ronde extra mochten betalen omdat er wéér iets niet klopte, maar dat was niet zo. Dan bleef de vraag over wat er dan fout zou gaan,
so something doesn't feel right...
Tot op heden kon ik gewoon met m'n Europese ID kaart over varen, maar voor volgend jaar wil ik voor de zekerheid toch een paspoort gaan aanschaffen. Je weet maar nooit tenslotte.
Eenmaal aan boord hebben we ons tot het eten vermaakt door rond te lopen en in de winkeltjes te kijken. De term "Duty Free" is kennelijk Engels voor "oplichterij", wegens een "duty free" fles Ciroc vodka was nog duurder dan bij de meeste slijterijen in Nederland...
Er was nog tijd om bij één van de bars aan boord een biertje te happen. Die avond, na vertrek, hebben EJ en ik (Patrick ging op tijd naar bed) nog even een frisse neus gehaald op het sun deck, en hebben we nog een drankje gedaan.
...zuinige glaasjes wel hoor...
Vrijdag 8 November: Well hung indeed...Om 07:00 ging onze wekker, in de vorm van een boodschap over de intercom dat het ontbijt klaar was, en maakten we ons klaar om daar het restaurant te gaan.
Kennelijk heb ik deze ronde toch wat slaap kunnen vatten, wegens ik had niet gemerkt dat Patrick er in de loop van de nacht vandoor was gegaan omdat iemand hem steeds wakker zou hebben gehouden.
Ontbijt..!
Een bekend plaatje van een sluimerig en vochtig Hull:
Een niet bepaald uitgerustte Patrick en een EJ die totaal nergens last van heeft gehad.
Na het ontbijt was het nog even wachten en tegen half 9 kregen we letterlijk groen licht om van boord te gaan.
En meer bekende omgeving:
Vanwege de ochtendspits zijn we weer eerst naar het St. Stephens winkelcentrum geweest om boodschappen en wat klerenzooi te halen, en dat laatste in mijn geval in de vorm van een broek wegens Patrick denkt af en toe dat 'ie Colin McRae is.
Ook hebben we weer de nodige flappen getapt...
"Sjit, wat was nou m'n pincode..?"Tegen een uur of 11 hadden we alles wel zo'n beetje gezien en vervolgden we onze weg naar Telford en onderweg kom je nog wel eens wat tegen...
Verder verliep de rit zonder bijzonderheden:
Tegen 10 over 2 waren we bij het hotel, hebben we onze spullen daar achtergelaten, en zijn we richting het International Centre gegaan om onze tafels in te richten.
Er stond bij de ingang weer een behoorlijke rij van standhouders, en gelukkig kwam Gary, die de IPMS Overseas Division behartigde, de polsbandjes uitdelen zodat we toch vrij snel naar binnen mochten.
Achter ons stonden de heren van
Naval Models, links naast ons zat een Waalse modelbouwvereniging en rechts naast ons zat de stand van
l'Arsenal. Leuke buren in ieder geval! Na het opbouwen zijn we net zoals voorgaande jaren wat gaan eten bij één van de restaurants, en hebben we ook alvast gereserveerd bij een ander restaurant voor zondag.
De terugweg was een uitdaging wegens het laatste stuk weg naar het hotel zou de hele avond en nacht afgesloten zijn.
Toen we op de heenweg langs het bord reden hadden we nog geen idee dat het de enige weg was die naar het hotel ging, en dat er wat voor geregeld was om daar toch te kunnen komen. Dus onderweg terug maar even gekeken of google een alternatieve route kon vinden. Op die manier kwamen we op een industrieterrein terecht waar we dus niet verder konden en wisten we even niet hoe we weer bij het hotel moesten komen
totdat we de volgende tekst op een bord bij de wegafzetting zagen:
"Traffic destined for The Fallow Field please wait here."
Dus dat deden we maar en al gelijk kwam er een wegwerker onze kant op en konden binnen de kortste keren doorrijden en zaten we niet veel later weer op onze kamers.
Tot zover. In de volgende update bespreek ik de zaterdag en zondag, en in de laatste update bespreek ik het museum waar we zijn geweest.
Danny