Hallo allemaal,

Jammer dat ik deze groepsbouw zo laat ondekte, maar omdat Spitfires meestal niet al te moeilijk zijn om in elkaar te zetten, denk ik wel dat ik
er enkele af kan bouwen, vóór 1 augustus.

Ik begin met een oude Monogram, al is het volgens sommige websites een oude Frog. Zou best wel eens kunnen want 41 jaar geleden waren de
Monogram modellen al van een betere kwaliteit dan wat er hier in de doos zit. Monogram deed ook aan "reboxen" maar niet zo veel als vele
andere merken. Toch kan men deze kit ook in een Monogramdoos vinden. Die van mij zit in een UPC doos, omdat de kit dan iets goedkoper is.
Ik heb dezelfde kit ook in een Nichimo doos. Die Jappen weten pas wat verpakken is, want de inhoud van deze doos overtreft die van alle andere
goedkope 1:48 Spitfires !

De UPC/Frog/Monogram kit :


De inhoud. Vele onderdelen liggen los in het zakje. Gelukkig zat het in een zakje, iets wat Monogram niet altijd deed, helaas...!! De decals zijn nog
bruikbaar, maar ik ga andere gebruiken.


Weinig onderdelen; deze zit snel in elkaar :


Eerst verplicht in bad :


De Nichimo rebox :


Ziet er goed uit. Daar zijn de Jappen altijd al goed in geweest !


Gewoon te mooi om te bouwen. Ik laat deze kit voorlopig nog in de verpakking.


Zometeen meer. De accu is aan het opladen.......

_____
Erik

De onderdelen van dichtbij gezien.
Nu ik zo naar het landingsgestel kijk en vooral naar de manier waarop het functioneert, waarop het ontworpen is, dan ziet het er voor mij toch echt
uit als een oude Monogram. Bij andere 1:48 kits wordt hetzelfde mechaniek gebruikt.



Let eens op de cockpit, de geweldige detaillering, een lust voor het oog :


Ik ga er weinig aan doen. Ik bouw al mijn modellen zoals ze in de doos zitten. Als ik per sé een gedetailleerd model wil, koop ik iets beters. Dat heb ik
al gedaan. Ik zal er eentje bouwen zodra deze klaar is. Ik denk dat ik een Tamiya Spitje pak.

Nu eerst veel schuren en proefpassen. Daarna gaan we lijmen.

__________
Erik.

Wat een mooie boxart van die eerste! En mooie klassiekers, beide.
Ook wel een teken des tijds, beweegbare onderdelen. Als je klaar was moest je luchtmacht immers de lucht in, vroeger!

Is het volgens je eigen regels ook niet toegestaan zelf wat extra details te maken zoals riempjes? Of wil je echt het model maken zoals het uit de doos komt (waar ik de charme ook wel weer van kan begrijpen)?

Ik spaar klassiekers. Hoe ouder, hoe beter. Maar het moet betaalbaar blijven. Sommige oude, zeldzame klassiekers kosten 500 tot 1000 euro. Soms wel 1500 euro, in perfecte
conditie, ondanks dat ze ouder dan 50 jaar zijn. De decals zijn alsnog niet meer bruikbaar en die kits hebben soms ook nog maar 12 of 15 onderdelen of zo. Vind ik iets te ver gaan, voor
een 1:48 vliegtuigje. Daarom betaal ik nooit meer dan 30 euro, soms 40, als het een hele bijzondere is die ik heel graag wil hebben.
Ik hou er van om de kits in hun waarde te laten. Ik vind het ook een soort dankbetuiging, respect tonen voor de ontwerpers en makers van de mallen. Antennedraden toevoegen
en riempjes op de stoel is tot daar aan toe, maar hele cockpits gaan scratchbuilden gaat me te ver. Voor je het weet heb je de halve kit opnieuw gebouwd.
Deze oude kits zijn zó slecht, dat veel uitbreidingen slechts vlaggen op modderschepen zijn. Er mankeert zó veel aan, dat je wel kan bijven bouwen....
Deze oude Monogram kit heeft een lage nauwkeurigheid. Als je deze Mark IX met een moderne Hasegawa of Eduard vergelijkt, dan kan je zien dat er in 50 jaar HEEEEEL veel
veranderd is !!

Een andere reden is (eigenlijk de drijfveer van mijn modelbouwziekte) dat een oom van mij een ENORME verzameling bouwmodellen had, waar ik bij elk bezoek met GROTE bewondering naar
stond te staren. Meer dan duizend modellen. Schepen, tanks en vooral veel vliegtuigen, modellen in alle schalen. Zijn hele huis stond vol. Regelmatig kreeg ik modellen van hem omdat hij
plek moest maken voor nieuwe modellen. Waar die man de tijd vandaan haalde....ik weet het niet. Een vrouw, twee kinderen en dan ook nog eens een bedrijf runnen (hij was directeur/eigenaar
van Wasserij "De Zon". Het heet nu Rentex/Zeetex) en dan ook nog eens elk jaar tientallen modellen produceren. Ruim dertig jaar lang. Als je in zo'n tempo bouwt, heb je geen tijd om
details aan te brengen. Dan moet je snel werken.
In de jaren 70 en 80 had je hier in Middelburg een zaak genaamd "Efano". Nooit geweten waar die naam vandaan kwam of waar die mensen nu zijn. Die winkel verkocht ook decalvellen om
Spitfires, Messerschmitts en ander vliegspul in andere uitvoeringen te bouwen. Met één vel kon je op die manier wel vijf to tien versies bouwen.
Gezien zijn ruime bakrekening kocht hij zo'n stickervel en trok meteen tien dezelfde bouwdozen uit de schappen, als er al tien van lagen. Zo niet, bestelde hij ze gewoon.
Wat hij had ging de kast in en wachtte tot de rest arriveerde.
Eenmaal tien Spitfires rijker trok hij alle dozen open en schilderde alle pilootjes bruin. Daarna weden alle cockpits groen geschilderd, etc...etc... Hij liet alles aan het gietraam zitten.
De volgende dag kon hij beginnen met bouwen. Waren ze alle tien klaar dan werden ze achtermekaar bestickerd. Tja......dán schiet het wel op !!!
Dure merken, goedkope merken. Het maakte hem niets uit. Hij had geen airbrush dus alles werd met de hand geschilderd. Hij deed het nog verdomd goed ook. Zonder strepen. Wat de kleur ook was.
Dat lukt mij nog steeds niet, verdikke..... }-( Ik zeg er wel bij, ik schilder met acryl. Misschien een dom excuus, maar dat hoor ik dan nog wel
Acryl was toen nog nergens verkrijgbaar en de keuze hier in Zeeland was dun: Humbrol of Revell. Hier en daar was er ook Heller te krijgen maar dan was het assortiment weer veel te klein.
Hij moest wel met enamelverf schilderen. Misschien is dat het geheim. Ik heb al in geen jaren meer met enamel gewerkt.

De reden dat ik maar weinig aan scratchbuilden doe, is vanwege een luxeprobleem: ik heb echt een behoorlijke verzameling. Ruim 500 modellen. Om die binnen
20 jaar allemaal
afgebouwd te krijgen zal ik hard door moeten werken. Er zitten ook hele mooi, dure kits tussen en ga ik echt niet afraffelen. Daar ga ik iets moois van maken.


Ondanks dat ik vele modellen van mijn oom gekregen heb, is er maar een heel klein deel van zijn verzameling bij mij terechtgekomen. Ik kan me nog heel veel modellen herinneren en als ik
er zo eentje tegenkom op internet, koop ik hem. Dan bouw ik hem zelf en heb ik hem alsnog in mijn verzameling.
Sigmund Freud zou zeggen dat ik het doe uit jaloezie of zoiets, vanwege een groot verlangen dat nooit beantwoord werd. De kits die ik ooit zo bewonderde maar nooit kreeg, probeer
dan maar zó in mijn bezit te krijgen.
Ik heb niet voor niets heel veel kits uit de jaren '50, '60 en '70. De echte oude !! Niet de heruitgaven, als het even kan !!!


________
Erik.

Kijk eens aan, iemand met dezelfde filosofie!

Ik heb zelf enkele oude doosjes liggen die ik met hetzelfde respect benader (Frog, Novo, Monogram, matchbox, ...). Ik probeer er gewoon het beste van te maken met het voorhande materiaal. Op dezelfde wijze als toen: met Humbrol en de kwast. Ik durf wel een nieuw stickervel erbij te nemen en het www geeft vandaag heel wat bruikbare tips.

Ik heb er wel héél wat minder als jij ( ik schat zo'n 20tal).

De kits zijn een erfenis van mijn vader (die zelf een aantal dozen erfde toen zijn beste vriend overleed).
Enkele dagen voor hij stierf, heb ik snel een heinkel 111 afgewerkt waar hij aan bezig was. Hij vertrouwde me zijn collectie toe en zo ben ik na vele jaren herbegonnen met modelbouwen.

Als ik nu een doos te hand neem, denk ik terug aan mijn jeugd, knutselend in de hobbykamer samen met mijn pa.
Nostalgie...

Succes met de bouw!

Gr.
T

Treft,

Hier ook wel liefhebber van oude kits. UPC stond volgens mij voor United Plastic Company. Dit betekende dat ze volgens mij uitsluitend bouwdozen uitbrachten van overgekochte meren, Veel van Japanse oorsprong met name Marusan. Heb zelf zo'n knotsgekke Japanse torpedo bommenwerper liggen van UPC uit de jaren '20; een driedekker.

Heb ook tijdje gewoonte gehad oude kits te bouwen. Nu weer van af,bouw mooi modern spul. Heb leuke kleine collectie oude doosjes (en nagenoeg alle Airfix zakjes) liggen.

groet, Nico

Ik ben het er wel mee eens dat je oude bouwpakketten niet op een moderne manier moet gaan bouwen, met allerhande nieuwerwetse after-market goodies. Al zou ik voor iemand die dat wél doet net zoveel respect hebben, ieder z'n ding.
Het enige bouwpakket hier dat ouder is dan mijzelf is een 1:48 Lysander van het Amerikaanse merk Hawk uit 1967. Ik was van plan om het te gaan bouwen maar bij nadere inspectie bleek er 1 belangrijk onderdeel te missen, het stuk glaswerk dat de bovenkant van de canopy vormt en tevens de vleugels met elkaar verbind. Sindsdien staat het doosje hier mooi te wezen in de kast


* kuch * foto

Grappig dat er zoveel jeugdherinnering aan een hobby kan kleven
Mijn (inmiddels allang ex-) oom had zijn hele zolder vol met mooie bouwpakketten, schepen en vliegtuigen. Dat was begin jaren tachtig toen ik zeven, acht jaar was ongeveer. Ik was vol bewondering, zijn Hurricane Nightfighter vond ik de mooiste. Maar ik mocht onder geen voorwaarde op die zolder bij die modellen komen, ik zou ze toch alleen maar stuk maken. Zelfs niet als hij er zelf bij was. Kinderen waren alleen maar lastig, of ze nu van jezelf waren of van een ander. Mijn oom was zacht gezegd nogal een norse man. Vandaar ook dat de scheiding later niet als een verrassing kwam voor de familie, maar dat terzijde. Van mijn tante mocht ik altijd naar de zolder, modellen kijken als hij er niet was want ze wist wel dat ik het prachtig vond en dat ik er niet mee speelde (ik maakte ze immers zelf ook al). Kijken doe je met je oogjes

UPC staat voor Universal Powermaster Corporation.
Klinkt als een Japanse tekenfilm met vliegende robots.....
UPC deed alleen maar aan reboxen. Ze hebben zelf nooit ook maar één mal gemaakt. Ze maakten een grote serie modellen en stuurden de mallen dan weer
terug naar de eigenaar. Dat is de reden dat UPC kits steeds moeilijker te vinden zijn. Vanwege hun rebox systeem is er nooit een tweede productie geweest.
Op is op. Voordeel is wel dat hun kits vaak goedkoper waren dan het originele merk. Toentertijd, tenminste....
Het betekende ook dat je nooit wist wat er in de doos zat. Althans, qua afwerking en detaillering. Het kon een oude Airfix zijn, een Frog, een Revell, een Hawk,
of één of ander onbekend merk met modellen met een pasvorm van lik-me-vestje. Hoe meer ik rondneus op internet, hoe meer merken ik vind die aan reboxen
deden. Bijna alle fabrikanten van mallen hebben
ooit hun mallen uitgeleend aan anderen. Dit gebeurde 50 jaar geleden al (en vaker dan ik durfde te vermoeden !) en het gebeurt vandaag de dag nog volop.
Kijk maar eens wat Revell doet. Je weet pas wat er in zit als je de doos openmaakt. Eduard, Airfix, Matchbox, Tamiya, ICM, Hasegawa, Italeri, Dragon, Academy,
en natuurlijk Monogram..... ze hebben allen al eens de binnenkant van een Revell-doos gezien.

In het ergste geval zit er een oude, originele Revell kit in de doos. Tja....dan ben je mooi gen**** !! |-(


_________
Erik

Tijd om het "oude bouwdoosch" topic weer eens uit het stof te halen...

Leuk zo'n Spitfire oudje! Ik wist niet dat Frog ze ook 1/48 gemaakt hebben.

Ik vermoed steeds meer dat het een rebox was. Frog verkocht ook veel legerspul in die schaal maar dat waren mallen van Bandai. Ik heb ook kits van Max en Peerles en dat waren ook bandai kits.
Pasvorm en afwerking was niet super maar ook niet slecht. Je krijgt wel heel veel onderdelen voor je geld. Al met al geen slechte kits, zeker niet voor de jaren '60 !
Gezien de manier van ontwerpen denk ik dat het alsnog een originele Monogram is, maar gereboxed door Frog.

Inmiddels is de binnenkant gespoten.



Om de propellor achteraf wat makkelijker aan te brengen, heb ik kleine wijzigingen aangebracht :


Deze versie gaat het worden :


Dit zijn de decals. Kosten maar 1 euro 25, bij Hannants !!! Ik ga er meer bestellen, je krijgt drie complete sets op één vel !!


Tijd om hem in elkaar te zetten.

_________
Erik.