Beste allemaal, heb ik naast de actie, waanzin of geweld van het "Recoil-diotje", ook iets anders willen verzinnen, waarin wat reflectie (letterlijk van het te plannen water;-), maar ook iets van de verstilling van het reflecteren van oorlogsgeweld in verhouding tot het leven van alledag, stroomafwaarts in dit geval.
Ik wil dit simultaan met het "Recoil"-diotje bouwen, dus progressie hier is progressie daar.
Ik wil een beetje in het midden laten of de Duitser dood was of niet, maar in ieder geval dus een soort gewondetransport van willen maken, al dan niet met een fatale en dus dogtag-verwijderde afloop (artillerie is redelijk discriminatie-loos). Of toch een wat verstoorde agent aan de waterkant die met zijn duimen onder de riem wat helderheid probeert te verkrijgen.
Geïnspireerd op een verhaal rond begin oktober rond de wat meer westelijke kant van de Nederrijn bij Arnhem, waar Duitse eenheden, net als vlak daarvoor de geallieerden in de tegenovergestelde richting deden, maar toen na een week weer terugtrokken.
Het overblijfsel van de steenfabriek dat als steunpunt is gebruikt, is nog steeds terug te vinden in de uiterwaarden, ongeveer tegenover het kasteel Doorwerth, daar aan de noordzijde, tussenin de dorpjes Heteren en Driel.
Bedankt, succes, groetjes,
Anne