Goedenavond iedereen!


Het voertuig in kwestie:





En hoe we hem gaan versieren!







Bron: http://www.on-post.com/26.html



Een tijd geleden heb ik in Frankrijk een bult resin modellen besteld. Ik zal dit topic openen door te zeggen dat ik niemand adviseer om bij Model Miniature of van het merk Model Miniature modellen te kopen want de kwaliteit is matig, tot slecht en de service is niet bestaand...

Ik krijg geen reacties op Email of op berichtjes op hun Facebook pagina. In mijn bestelling zaten meerdere modellen met enorme giet-fouten en bij de VCBI die ze mij geleverd hebben kreeg ik twee bovenste romphelften maar geen onderste romphelft...

Een van de gekochte kitjes is de M270 MLRS, een voertuig waarvan tot op de dag van vandaag geen spuit-giet kit bestaat. De kit is niet gemaakt op basis van een zelfgemaakte master maar van een die-cast model. Nu is dat op zich geen ramp maar men heeft nog niet eens de moeite genomen om de ejector-pin afdrukken van het basismodel te verwijderen. Daarnaast zijn ook de simplificaties die horen bij gegoten metaal meegenomen in de master waardoor bijvoorbeeld de scharnieren van de verschillende luiken erg lomp zijn. Daarnaast zijn er nog heel wat andere problemen maar daar kom ik later op terug, voor nu is het voor de lezer vooral belangrijk om te weten dat je deze kit niet moet kopen voor de gemakkelijk bouw of voor zijn mooie resin details.

Ten tweede is het belangrijk om te benadrukken dat de productie-consistentie bij eerder genoemde firma dermate slecht is dat ik online recensies zie van het model dat ik aan het bouwen ben waarbij de onderdelen compleet misvormt zijn. Bij het gieten van resin onderdelen in een siliconen mal is er een kans dat de mal-helften wat verschuiven ten opzichte van elkaar, daardoor kan je gekke inconsistent vervormde afgietsels krijgen. De oplossing voor het bovenstaande probleem is simpelweg om ervoor te zorgen dat dit niet kan gebeuren. Ik heb inmiddels zelf behoorlijk wat ervaring met giethars mallen en met een goed doordachte mal en een beetje nauwkeurigheid kan je perfecte gietsels produceren. Bij Model Miniature neemt men simpelweg niet de moeite om de mal-helften goed met elkaar uit te lijnen met als gevolg dat kits van 30, 40 of 50 euro met onderstaande defecten worden geleverd aan klanten:

De hull van de M88A2 die ik daar heb besteld:



En 'UpGrAdE wielen' voor de Boxer van Revel... Rechts ziet u de cirkel, een basis geometrische vorm die ontstaat wanneer met een constante afstand een lijn wordt getrokken rondom een gegeven punt, deze afstand noemen we de radius. Deze vorm wordt onder andere veel toegepast in de auto-industrie. Links ziet u de interpretatie van eerdergenoemde firma, u begrijpt hopelijk mijn ongenoegen...





Zo, nu ik het bovenstaande van mij afgeschreven heb voor de twee personen die de moeite nemen het te lezen lijkt het me wel goed om een korte toelichting te geven over wat een M270 is.

Ik denk dat er vandaag de dag geen betere manier is om het effect van dit voertuig te omschrijven dan door te verwijzen naar de inmiddels beruchte M142 HIMARS-systemen die Amerika aan Oekraïne heeft geleverd, de M270 heeft echter dubbel zoveel ruimte voor dezelfde raketten, 12 kleinere MLRS of 2 grotere ATACMS raketten en is ook in dienst in Oekraïne. MLRS staat voor Multiple Launch Rocket System, oftwel een raketsysteem met meerdere raketten. In eerste instantie werd het voertuig ontwikkeld om ongeleide MLRS of geleide ATACMS mee te verschieten met betrekkelijk hoge nauwkeurigheid op bekende vaste doelen, denk aan minutie-opslagpunten, militaire bases etc. De MLRS raketten komen in potten van 6 vuurpijltjes, net als met oud en nieuw, de grote ATACMS knallers elk in een grote pot die er vanaf buiten precies zo uit ziet als de kleinere potten zodat de vijand niet weet waar welke systemen zijn.

Alle bestaande raketten van de koude oorlog-tijd waren een clustermunitie. Zoals iedereen weet zijn clusterbommen erg omstreden omwille van het feit dat deze een grotere kans hebben dat er na een aanval niet geëxplodeerde bommen achterblijven. Dit ligt hem aan twee factoren, enerzijds het feit dat je per ATACMS raket bijvoorbeeld al 950 clusters laat vallen in een gebied en dus gewoon veel kans hebt op een ''losse flodder'', maar ten tweede ook omdat (vooral de oudere) clustersystemen vaak niet super betrouwbare ontstekers hebben. Omwille van deze twee redenen heerst er in toenemende mate een taboe op deze wapensystemen. Door de politieke gevoeligheid zijn over de jaren een heel aantal raketten voor de HIMARS en M270 omgebouwd naar normale raketten met een vaste 1-delige lading. Daarnaast zijn de GuidedMLRS raketsystemen ontwikkeld. Deze werken op basis van GPS.


Het onderstaande plaatje geeft een mooi overzicht van alle verschillende wapensystemen.




De Amerikanen hebben de M270 in hun oorlogen in Irak veelvuldig ingezet. De systemen bewezen net als vandaag de dag in Irak hun dodelijkheid en de wapensystemen zijn om die reden ook door veel landen gebruikt en beleven nu een zekere renaissance door het conflict in de Oekraine.




De kit...


Online zijn er maar weinig (gelukkig) plaatjes te vinden van de kit dus deel ik bij deze een redelijk compleet overzicht. Het doosje met de onderdelen:







De hull, duidelijk een Die-Cast kopie met lompe details:







Veel luchtbellen, ook in de mal... Daarover later meer:





De rupsen, in eerste instantie leken ze nog niet zo slecht:










En nog wat losse onderdeeltjes, ook voor andere versies zoals aangegeven op het doosje.






De bouw



Het viel me al vlot op dat er een ENORME luchtbel zat ter hoogte van de cabine. Luchtbellen zijn een bijproduct in het giethars gieten en kan je zelf met een vacuümmachine niet helemaal voorkomen, dit is echter een holte ter grote van de halve cabine plus de ondergelegen ruimte waar de aandrijving van het voertuig zit... Onder de lamp is het goed zichtbaar:





Dus ben ik begonnen met gaten te maken in de ''wielkasten'' aan beide kanten:





Door deze gaten heb ik een grote hoeveelheid Miliput naar binnen gepropt:







Omdat het plastic van de cabine nog te slap was om vast te pakken moest dit met veel beleid. Eenmaal uitgehard kon ik echter verder werken aan het model. De rupsen leken wel oké, ze passen alleen niet: op deze foto houd ik de rups onder de stangen waaran de wielen worden bevestigd, het is dus niet de foto die hier een vertekend beeld geeft maar een slecht gegoten/ontworpen product...





Er zit overduidelijk meerdere millimeters verschil tussen waar het achterste wiel zit aan de rups en waar de as het voertuig in hoort te steken... Aangezien ik op dit punt de aandrang kreeg deze klomp resin van 31 euro en negentig cent in de container te flikkeren heb ik ervoor gekozen om de rupsen uit een Dragon Bradley kit te pakken, de Bradley heeft dezelfde rupsen alleen een paar schakels minder, dus heb ik er nog een paar gebruikt uit de kit en voila:











Zoals te zien is heb ik zelf de nodige details toegevoegd, ook heb ik hier en daar dunne plaatjes styreen gelijmd tegen de oppervlakken van het voertuig die echt heel slecht waren.

Met het afronden van de bouw (grijs haar) was het tijd voor wat spuitwerk. Ik ga voor een voertuig zoals ingezet tijdens de Golfoorlog van 1991 gespoten in een zandgele kleur. Als basis heb ik gebruik gemaakt van Revell leerbruin (84):





Hierna heb ik mijn mengsel gebruikt voor de zandkleur: Beige (89) en geel (15) in verhoudingen op basis van zicht, niet te geel, niet te grijs. Daarna drup ik altijd nog een beetje zwart in de mix om het geheel net iets donkerder te maken, dit gaat om een paar drupjes.







Hierna heb ik nog wat extra kleurvariatie gecreëerd door middel van high-lights. Hiervoor gebruik ik het eerder genoemde mengsel gemengd met wat wit en geel. Wit om het lichter te maken, geel om het niet te flets te maken. Afhankelijk van waar ik aan het sproeien ben probeer ik met deze kleur ook altijd wat verwering te simuleren. Langs de zijden van de bak achterop het voertuig spuit ik lijnen recht naar beneden bijvoorbeeld en bovenop onregelmatige vlekken.











De effecten zijn subtiel, maar zorgen al wel voor een leuke hoeveelheid variatie.

Zoals wel vaker het geval is bij resin kits komt ook deze kit zonder decals en ben ik dus genoodzaakt om te improviseren. Nu is het printen van decals op zich een goede optie maar zelf schilderen is soms ook leuk, ook al valt dit met kleine letters tegen en vrees ik dat ik toch eens wat meer mijn best moet gaan doen op het printen van bruikbare decals. Het ontwerpen is geen enkel probleem, het printen ook niet maar wanneer ik de clear decal film aanbreng loopt de inkt uit.









en de andere kant










Vrij expliciet en ongenuanceerd, maar daarom des te meer toepasselijk wanneer je in een salvo twee raketten afvuurt met gezamenlijk 1500 stuks clustermunitie.




D.J.

Je hebt er gelukkig nog heel wat van kunnen maken. Je kan ook de HIMARS tegenwoordig in 1/72 vinden, merkte ik.

Model-miniature.. ooit een paar upgrade kits gekocht voor T-55 varianten en dergelijke... ik had hetzelfde gevoel... leuk om afmetingen te nemen en daarna te scratchen aan de hand daarvan. ook de rondheid van de loopwielen kwam me bekend voor... Absoluut te vermijden...

mooie redding... ook de "decals" zijn goed gelukt.

mocht je interesse hebben (ik bestel er binnenkort, gelukkig heeft ie geen groot gamma):

https://www.benl.ebay.be/str/3dscalemodelworx

Daar liggen er inmiddels twee bij mij op zolder van op voorraad, één om een Amerikaan en uiteraard één óm een Oekraïnse mee te bouwen.

Jij ook al dus, ik adviseer iedereen inmiddels dan ook: koop niet bij deze prutsers. Met het tempo waarop er vandaag de dag 3D-print bedrijven uit de grond schieten is het naar mijn idee ook slechts een kwestie van tijd voordat dit soort bedrijven überhaupt niet of nauwelijks bestaansrecht meer hebben. 3D print onderdelen zijn gaaf maar ik moet wel zeggen dat ik het vervelend vind dat alle oppervlakken printlijnen hebben, zelf bij de meest high-end printers zie je dat nog terug komen. Uiteindelijk is dat ook een kwestie van tijd voordat de printers zo fijn kunnen printen dat de lijnen niet meer zichtbaar zijn voor het menselijk oog.



________________________________________________________________________

De tegenvallende kwaliteit van de kit en de aanhoudende drukte in het echte leven zorgden en zorgen ervoor dat er de laatste tijd weinig op modelbouwtechnisch vlak gebeurd is. Desondanks heb ik tussen het klussen aan eigen woning door de tijd gevonden om zo nu en dan aan dit voertuig te werken. Met de gebrekkige kwaliteit van de kit lag er beslist niet een solide basis voor een top-model en ik kan ook niet zeggen dat zonder dit topic om te toveren naar een full-scratch bouw dit werkelijk heel erg anders zou kunnen zijn geworden. Desondanks heb ik door zelf het nodig te verbeteren, onderdelen te vervangen en creatief te schilderen er naar mijn idee toch nog een leuk model van weten te maken. Ik ben blij dat ik dit iconische voertuig nu toe kan voegen aan mijn verzameling van modern Amerikaans materieel en mijn bredere collectie van moderne militaire voertuigen.

Sinds de laatste update heb ik niets anders gedaan dan bij al mijn andere verslagen. Na de basiskleuren en handgeschilderde markeringen volgde wat detailschilderwerk. Daarna was het tijd om de beperkt aanwezige details zo veel mogelijk tot leven te laten komen door middel van een pin wash en high lights. Daarna heb ik nog wat gespeeld met Revell aqua om vuilstrepen, roest etc. na te bootsen. Als spreekwoordelijke kers op deze halfgare Franse taart heb ik nog wat bepakking op het dak bevestigd met spanbanden. Dit laatste zag ik voorbij komen op mijn referentiefoto's en was een mooie manier om toch nog even wat extra detail en kleur in en op het model te brengen.

De eindfoto's:


Hier met zijn collega


















Het volgende artillerie-stuk zal naar alle waarschijnlijkheid een Himars worden. De kit van ForeHobby ziet er buitengewoon goed uit dus dat geeft weer hoop voor de volgende. Tot die tijd is er echter genoeg andere drukte dus verwacht dit jaar niet te veel van mijn hand.




D.J.

Heel mooi resultaat. De wash is in mijn opinie redelijk hard, en geeft een beetje een cartoonachtige look. Ik zie het ook in de M-109, maar daar is ie niet zo zwaar aangezet.

Al bij al: een heel prachtig resultaat. Petje af

Prachtig hoor, DJ.
Ben het wel met Silenoz eens dat de wash wat sterk aangezet is. Een stijl die je nog wel eens bij wargamers ziet.
Maar dat neemt niet weg dat het weer een juweeltje is in de kenmerkende DJ-stijl.
En je hebt de belabberde kwaliteit van het resin gietwerk goed weten op te vangen. Hier en daar, zoals bij het laadplatform waar de raketwerper op staat, zie je dat het resin golft in plaats van strak recht is.
Mooi verweerd ook weer. En je spuittechniek met strepen voor die platte vlakken vind ik heel inspirerend. Ga ik ook eens proberen als een model zich daartoe leent.

Mooi model geworden DJ.

Ik ben het niet helemaal eens met het commentaar wat betreft de te sterke wash. Ik vind het goed ogen, ook naast de M-109.
Ik vind het eindresultaat vooral knap gezien alle problemen waar je bij de bouw tegenaan bent gelopen. En het op hebt weten te lossen. Het lijkt me in deze schaal nog een tikkie lastiger sommige van die problemen op te lossen dan in de 1/35 schaal waar ik in bouw. Je spuittechniek ga ik ook onthouden. Ik doe dat ook, maar dan meer per ongeluk zeg maar.

Bas

Ik vind vooral de decals erg gaaf, eigenlijk.
Model is prima met de wash. Op die schaal kan je dat best een beetje extra aanzetten.

Bedankt voor de reacties heren.

Ik kan me goed vinden in de reacties omtrent de sterkte van de wash. Ondanks dat ik inmiddels een vrij consistente stijl heb ontwikkeld experimenteer ik nog altijd met technieken en materialen. Jaren geleden heb ik een tube zwarte en gebrande Siena olieverf gekocht, dit duo vormde voor vele modellen de basis van alle verwering. Olieverf werkt fantastisch maar de lange droogtijd en het gebruik van vluchtige oplosmiddelen zoals wasbenzine maakten dat ik zowel in het kader van mijn gezondheid als bouwsnelheid ben gaan onderzoeken of ik ook met acrylverf wash zou kunnen maken. Het antwoord is ja, maar wel met een hele andere workflow en een iets ander eindresultaat. Het grootste voordeel van olieverf vind ik dat je er eenvoudig subtiele overgangen mee kan creëren en dat de pigment-dichtheid hoog is. De acrylverf die ik nu gebruik droogt vele malen sneller maar kan dus ook moeilijker worden uitgeveegd of worden gebruikt voor subtielere overgangen. Het voordeel is dat ik daardoor lagen kan opbouwen in één sessie, maar het risico op te sterk aangezette lijnen is er ook. Daarnaast is de oppervlakte-spanning van water nogal hoog vergeleken met wasbenzine dus het vloeit ook minder.

Mijn conclusie tot nu toe is dat ik geen nadrukkelijke voorkeur heb voor olie- of acryl-verf in het algemeen. Pas wanneer ik kijk naar specifieke toepassingen zie ik een overduidelijk voordeel voor één van beide. Concreet: een vliegtuig dat een redelijk subtiele panel-wash nodig heeft doe ik liever met acrylverf. De lijnen van de panelen fungeren als template, ik werk stukje voor stukje en blend de verf zo snel mogelijk om niet een super scherpe lijn te krijgen. Met olieverf kan dat ook: echter de kans dat je de hele vleugel onder de verf smeert is reëel wanneer je te vroeg start met blenden. Daarnaast kan ik 5 minuten nadat ik de acryl-wash op de linker vleugel heb aangebracht het vliegtuig optillen aan die vleugel zonder me druk te makken dat ik daardoor mijn biometrische gegevens permanent tentoonstel in de glazen kast... Andersom geld ook dat wanneer ik een zwaar verweerd toestel zou willen gaan verweren dat ik liever gebruik maak van olieverf. Een lijn wash bij een paneel kan je eenvoudig in de vliegrichting uitvegen zodat er een vuilstreep ontstaat. In dat geval heb je twee vliegen in één klap te pakken. Nog veel belangrijker: als het resultaat te veel is dan is het effect eenvoudig af te zwakken of vaak zelf geheel te verwijderen met wat oplosmiddel, iets dat met acrylverf een stuk lastiger is.

Wanneer ik kijk naar deze MLRS kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat het resultaat niet beter zou zijn geworden met olieverf. Als ik kijk naar die plekken waar de wash het sterkst is aangezet was dat een bewuste keuze, al liep het bij de cabinedeuren wel wat uit de hand. Omdat de deurlijst en de deur zelf wat grillige contouren had kon ik de wash niet laten vloeien. Als ik de wash had laten vloeien zou ik alleen maar de gebreken van de kit accentueren dus koos ik voor vrij dikke wash/verf zodat er een redelijk rechte contour zichtbaar zou zijn. Met andere woorden, ik heb de contour zo recht mogelijk proberen te schilderen over een ondergrond die niet die contour had. Waar ik me wel aan kan storen is dat ik (achteraf op foto's) zie dat de wash op sommige plekken niet of nauwelijks geblend is waardoor deze net was te sterk naar voren komt; als een soort eye-liner streepje. Dat laatste is iets waar ik ook bij olieverf altijd op moest letten.

Tot slot is er altijd nog de style-kwestie. Ik geloof in de theorie van 'u zult een beetje moeten overdrijven om later nog de effecten te kunnen zien', mijn ervaring en die van anderen bevestigd dat steeds weer. Het bovenstaande geld des te meer voor die lagen verf die je het eerst aanbrengt, de wash daarentegen moet iets meer 'spot-on' zijn om niet te zwak of te heftig te zijn want na de wash volgen er bij mij niet heel veel lagen meer die het effect nog eens af kunnen zwakken.

Zeker een aanrader! Voorheen spoot ik altijd eerst de basiskleur en dan daarna een iets lichtere kleur voor high-lights die ik dan op alle vlakken aanbracht behalve randen en rond paneel-lijnen. Deze techniek daarentegen is veel eenvoudiger, letterlijk streepjes trekken met 0% kans op aanzetten omdat je verf niet lekker uit de airbrush komt wanneer je begint met het inkleuren van een nieuw vlak. Leuk is het om te experimenteren met wat verschillende tonenl; doe een drupje oranje in je verfcup en trek wat lijntjes in een warmere kleur.

Het is een tweezijdig zwaard, alles is kleiner en daardoor lastiger met monteren en hanteren dan het wat grotere 1/35 materiaal, echter het is ook zo dat je op 1/35 minder kan vereenvoudigen dan in 1/72. Kijk naar een Sherman in beide schalen, stel je wil de spatborden van een Easy eight vervangen; in 1/72 kan je de stangen waarmee ze vast zitten aan de zijkant van de hull maken uit dunne stripjes, in 1/35 moet je eigenlijk wel een profieltje gebruiken wil het er goed uit zien. Ik heb beide gebouwd en kan eigenlijk alleen maar zeggen dat wat het bouwen betreft 1/35 vooral veel langer duurt omdat je duizenden onderdelen hebt in plaats van een paar honderd.


Haha, ik heb jaren geleden eens een T-55 gebouwd. Ik heb daar zoveel lagen verf op gedaan omdat ik steeds niet tevreden was en het grappige eindresultaat was dat het model daardoor heel realistisch leek toen hij eenmaal klaar was, dat was toen voor mij een toevallig hoogstandje.

Handgeschilderd hè. Maar ben het zeker met je eens, het geeft het model heel veel extra uitstraling en bovendien ook nog eens een stukje historische context.



D.J.

Gegeven de belabberde basis knap werk hoor! Washes vind ik altijd moeilijk te beoordelen op foto’s, je moet het zien. Zelf werk ik eigenlijk vrijwel niet meer met acryl washes, ik kan er niet mee overweg .

Hoe je de ‘decals’ hebt gedaan in die schaal … dat vind ik een kunstwerk op zich1