Voor wie mijn tutorial over PE hier op modelbrouwers al gelezen heeft, wordt dit een kleine herhaling.



De scharnieren van Voyager zijn hier rond een boortje geplooid en dat is ook gebruikt om ze recht uit te lijnen op de hull.



De andere helft wordt er mee opgezet, nog steeds met het boortje. Het betreffende luik is nu ontdaan van de plastic scharnieren.



Ze worden op het luik gelijmd als dat op zijn plek zit.



Nu wordt het boortje weggehaald en een asje van 0,4mm diameter geplaatst. Beide asjes zijn zorgvuldig op gelijke lengte gevijld.



De meeste van deze artikelen zullen nu in dit project gebruikt worden, alleen rechtsboven ligt wat anders. Je herkent hier de Italiaanse krijgsgevangenen, de Engelse bewakers, de nieuwe resin tankcrew van Panzer Art, de Arabier van Mantis en de Firestorm dromedaris ("kameel" genoemd maar ik heb hem toch als dromedaris gecreëerd in Scalemates) plus de fenders voor de Valentine die ik nu toch heb kunnen vinden.



Dit zijn de Italianen, een enkel gietraam zonder nummertjes zoals we van Miniart gewoon zijn. De nummertjes kan je wel op een apart blaadje terugvinden. Het blijft toch een rare werkwijze.



Dit zijn de Engelsen. In beide setjes vond ik de gezichten prima bruikbaar.



De Arabier en de dromedaris waren snel gebouwd. Het beest had de nek als apart onderdeel, terwijl bij de man zijn hoofd, het flessendeksel, de tuit en de hand met kopje moeten gelijmd worden.



De Engelse tankcrew is met rond de dertig euro een hele investering, want in feite is het maar twee man als je ze aaneen zou kleven, maar je krijgt wel voor ieder de keuze tussen een hoofd met hoofddeksel of zonder. Daar mee kan je nog een tweede crew uitdossen, uiteraard.



Ik heb maar de boxart gevolgd zodat ik geen fouten kon maken.





Een testje op de tank, de bestuurder zit wat krap maar ze zouden er in moeten kunnen. Het is niet duidelijk voor welke tank deze in feite ontworpen waren, want een figuur is duidelijk op een vooraf bepaalde structuur afgestemd. Ik heb die nu aan een periscoop gezet.



Ik ben begonnen aan de palmbomen van Verlinden. Ik heb voldoende materiaal voor twee bomen, de rest van het PE is de Verlinden varensset die ik waarschijnlijk hier niet ga toepassen. Een van de twee stammen heeft wel tientallen luchtbelletjes op op te vullen, beide hebben een opvallende gietnaad over de basis van de stam lopen. Die wordt met een rond scalpel weggehaald, ideaal om daarna de textuur van de stam te herstellen.



De PE boombladeren worden over de nerf ge-embosseerd met een balpen, want er zit niks reliëf in dit PE.



De kleine bladeren worden met een rond scalpel ingedrukt. Dat helpt ook om de ge-embosseerde nerven rechter te krijgen, de balpen wijkt wel eens af.



Er zit geen instructie meer bij deze tweedehands Verlinden set. Het is dus vergelijken wat er van het fret komt.



De eerste boom is al af, gelukkig is de stam wat thermisch vervormd want dit is exact hetzelfde resinstuk als het andere. Ik vermoed dat de vorige eigenaar hier voor iets tussen zat, hij heeft ook een kort stukje van een stam gehaald.



De kransen met bladeren worden opgebouwd, de steeltjes mochten soms wat langer zijn.



Hier staan beide bomen als een dry-fit op het diorama, dat gespoten is in Vallejo surface primer en dan in Light Earth.

Na een dag zwoegen zijn alle Italianen en twee van de Engelsen gemonteerd. Ik heb bij twee mannen de armen omgekeerd zodat ze de handen in de lucht steken. Als ze uitgehard zijn, ga ik nog wat bijwerken, want de zittende figuur kreeg nu een oncomfortabele houding. Een andere kwestie is de schouderholster die al deze mannen dragen. Daar zitten patroonzakjes op. Die heb ik er nu wel afgelaten, maar ik denk dat ik ook de riem zelf moet wegfrezen.





Er ligt soms wel wat teveel op tafel, dit heb ik ondertussen wel grotendeels opgeruimd.

Aan de ondergrond is al wat geschilderd, ik heb er mijn nieuwe Vallejo primers zandbruin en menierood op getest.



Er moesten weer scharniertjes worden gemaakt.





Het is toch verdraaid opletten geblazen bij het assembleren van de pantserplaten van de Valentine. De ene wordt bovenop de andere gestapeld. Gelukkig heb ik het referentieboekje van Squadron.



Hier klopte iets niet, deze luiken moeten flush liggen met de achterplaat.



Ik had het hier nog niet door, maar een en ander werd waarschijnlijk veroorzaakt doordat ik deze platen achteraan niet aansluitend had gelegd. De instructies van de PE-set zijn ook verwarrend omdat er onderdelen op getoond worden die je voor deze versie van de tank niet nodig hebt. Een ander raadsel is dat de onderste scharnier voor het rechtse motorluik niet gespiegeld wordt van de linkse, die je uiterst links ziet uitsteken. Het rechtse luik zou dus van de hull vallen. Op mijn referentieboek is hier toch gewoon een scharnier, waarom is dit onderdeel dan onvolledig gemaakt? En er zitten zelfs boutjes op waar ze had moeten zitten...



De volgende foto's tonen een operatie die misschien niet nodig geweest was als ik de achterkant juist gemonteerd had van in het begin. Ter amusement plaats ik ze toch maar.











Bij die laatste foto kwam ik er tenslotte toe om de fout geplaatste stukken naar onder te verplaatsen en toen ging het luik dicht. Het is waarschijnlijk wel belangrijk dat ik dit gecorrigeerd heb, want ik verwacht dat de PE fender nauw op de scharnieren van het luik gaat aansluiten. Bij mij stonden deze dus een millimeter of twee naar voor verplaatst en dat zou miserie opleveren. Het reepje dat ik teruggeplaatst heb, was nodig omdat je nu tussen de luiken door het gat kon kijken dat ik gezaagd had.



Dit rekje met een soort jerrycans wordt door PE vervangen, maar de riempjes zijn net te kort om in hun geheel te gebruiken.



Door ze in twee te snijden, past het wel.



Ik heb wel 2 nietjes onder dit rekje moeten plakken, want volgens de referentie hoort er een spatie te zitten. Verder nog geen foto van, maar al uitgevoerd: heel wat figuren en de wielen van de tank staan al in de primer.

Mooi man, als je dat probeert tenminste maar dat echte Engelse 'homeland' gevoel, van een Universal Carrier door een Schotse rivier of te ombouw in een Engelse garage, is inderdaad wel wat waard.
Edit: toch woestijn-settting excuus, de 'voor-oorlogse uniformen van de Italianen vooral ook deden me aan burgers denken, maar meer nog de kleur van het plastic wellicht.
Groetjes en succes nog even,

Anne

Bedankt, Anne. Ik had de Italianen even aan de kant gelegd om de helikopter af te kunnen werken, nu ga ik weer door met de Valentine.



Er staat op de handleiding dat je 103 links nodig hebt voor de Valentine tank, dit moet je wel maal twee doen. Een van de eerste zaken die me opvielen toen ik ze begon los te maken uit het gietraam, is dat er een afwijking in zat. Een van de vleugels van de track was omgebogen. Dit was bij elk van de gietramen het geval aan de link die op een van de vier hoeken zat. Ik vermoed dat de ejector pin in die hoek te lang is, waardoor die vleugel niet gelijk uit de mal geduwd wordt met de andere. Daardoor moesten er al meteen zes afgeschreven worden. Hopelijk waren er voldoende extra links toegevoegd.



Het werkte het snelste als ik eerst alle verbindingen met het gietraam doorknipte. Elke link is met slide mold techniek gemaakt, zodat een kant een kanaal heeft zoals bij metal tracks. Het werkt niet met aparte trackpins maar met locator pins aan het andere eind van de links.



Hier zijn de aangietpunten afgeknipt en is er al een deel van een rups aangelegd. Elke link heeft maar een paar korte bewerkingen nodig om de gietnaad te verwijderen. Ze klikken aan elkaar en blijven dan ook nog beweegbaar. Enkele raken beschadigd door de klik en worden dan vervangen.



Ik had de wielen zwart gespoten, ze zitten met een poly cap op hun as. Een van de bogies grijpt niet aan in de cap, dat wordt vastkleven.



De linkertrack zit er op. De return rollers laat ik er nog af om ze te kunnen beschilderen.



Als na een paar uur beide kanten gespannen zijn, blijven er nog voldoende links over om een paar beschadigde te kunnen vervangen.





Dit testje toont dat de tracks beweeglijk genoeg zijn voor offroadsituaties. Ze zouden dus goed op de trailer moeten passen.



Er wachtte nog een geestdodend werkje, honderden ejector pin marks moesten nog weggefreesd worden, de helft zou anders goed zichtbaar blijven.



Nu kunnen ze in de verf, maar door de vreemde spruekleur zal er geen hoekje kaal mogen blijven.



Tijd om de nieuwe PE-fenderset nog eens van naderbij te bekijken.



Deze plastic exemplaren zullen vervangen worden. Op zich zijn die degelijk gegoten, hopelijk kan ik ze nog verbeteren.



We houden het nu bij een enkele A4 als handleiding.

Wat een monnikenwerk al dat PE Steven, en alles keurig netjes geplaatst op het model!
Als ik naar de onderdelen van de tracks kijk, wordt ik er al kriegel van, maar alle eer van je werk!

Chapeau!

Rob

Dankjewel Rob, deze trackset valt op zich nog wel mee. Er zijn sets waar elke tracklink uit zes onderdelen bestaat, en een van mijn laatste creaties bevatte zelfs acht tracks zoals deze twee.

Vandaag bekijken we de fenders die ik gisteren grotendeels geassembleerd heb.



De grote stukken worden al aan een zijde geplooid zodat tijdens het embosseren de plaat niet al te veel doorbuigt. Er zijn door Voyager groeven geëtst waar je met een balpen over moet rollen, zodat het dunnere materiaal hier makkelijk bol gerold kan worden. Een nadeel aan deze bewerking is dat de plaat begint te trekken naar de andere zijde.



Hier kan je voor een deel iets aan verhelpen door de plaat tussen de embossings in tegen iets rechts zoals deze lineaal aan te drukken. Je kan helaas niet voorkomen dat het geheel wat instabiel wordt als je het probeert recht te drukken.



Er komen een paar steunen op de fenders waarmee je ze iets kan verstevigen, maar daardoor valt ook harder op dat de platen krom geworden zijn. Op deze steunen moeten ook telkens negen onooglijke PE-boutkoppen. Deze moeten aan de binnenzijde. Omdat ze zo klein zijn, kan je de bouten zelf niet naar de lijm brengen, dus moet je wat lijm op de steun doen en de bout daarin leggen.



Het is ook makkelijker om ze met iets kleverigs zoals een stukje gom op te pikken, dan ze met een pincet mogelijk de kamer in te lanceren.



Enkele platen van de fender moeten kops aan elkaar gelijmd worden. De stukken met de gaten in zijn bijvoorbeeld los, dus moeten die aan beide kanten goed afgestemd worden op de kromming van de plaat.



Als je ze goed monteert, dan passen de idlerspanners door deze gaten.



De steunen zijn makkelijk op hun plek te zetten, maar de uiteinden raken de plaat niet omdat die zo trekt.



Onder dwang en met extra CA kan dit wat geforceerd worden, maar hoe lang houdt de lijm het? Vroeg of laat springt het wel eens terug los. Dus wil je je Valentine recht uit de fabriek laten rollen, dan moet je deze set niet toepassen, maar voor een gebruikte tank zoals op dit dio lijkt het me niet hinderlijk.

Er moeten pianoscharnieren geplooid worden voor twee kisten die op de fenders staan.



Een messingdraad wordt recht geplooid, terwijl een boortje als spil gebruikt wordt om de scharnieren rond te rollen.



Deze draad werd aan het uiteinde bol gevijld, zodat hij makkelijk in de scharnieren schoof.





Na enkele pogingen waren de kisten al klaar.



Ze zitten al op de fenders. Je kan beter de scharnieren op de kisten lijmen en daar gaan rollen, dan omgekeerd. Ze zijn nogal lang en plooien snel.

Wow, een PE master aan het werk

Toch voorstel om een Nationaal Fonds PE-Tool op te richten voor Steven, of meteen Europees:-), de EEG is ooit opgericht als bevordering voor uitwissen van ijzer-en koolerts, zeker op z'n plaats hierzo:-)
Edit: je hebt er al eentje zag ik achteraf! Snapte al niet met die hoeveelheden.