Na een heel jaar lang alleen maar vliegtuigen bouwen met allerlei complexe en friemelige details, had ik zomaar eens zin in een klein en simpel kitje. Nu had ik laatst een serietje Franse tanks gekocht van het Chinese merk S-model. Want die Franse tanks uit WO2 zijn heel interessant, en je ziet ze niet zoveel in modelbouwland (net als de Franse vliegtuigen uit WO2, trouwens).
Hotchkiss H35De Franse automobielfabrikant Hotchkiss bouwde in 1933 op eigen initiatief een prototype voor een lichte tank. Het voorstel werd gunstig ontvangen door de Franse overheid, maar om de aanbestedingen eerlijk te laten verlopen werden ook vijf andere fabrikanten uitgenodigd een ontwerp in te sturen. Uiteindelijk werd voor de ontwerpen van Renault en Hotchkiss gekozen. Het Hotchkiss model, een tweepersoonstank met een 37mm kanon met korte loop, een alleraardigste pantserdikte van 40mm rondom, een topsnelheid van 28km/u en een gewicht van 11 ton, werd in bestelling genomen als Char Légère Modèle 1935H, in de volksmond al snel omgedoopt tot de Hotchkiss H35. De eerste order bedroeg 400 exemplaren.
Bij aflevering van de eerste 130 exemplaren aan de Franse infanterie in 1937 bleek de tank volstrekt niet te voldoen. De transmissie en de remmen waren te zwak en de besturing te zwaar. De tank was onmogelijk te besturen in het terrein en er een steile heuvel mee afrijden was levensgevaarlijk. Het stopzetten van de productie bleek politiek onwenselijk, dus werd de Hotchkiss H35 in de maag van de cavalerie gesplitst. Die kon er wat beter mee overweg omdat die meer over de wegen opereerde. Maar de topsnelheid van 28km/u was voor de cavalerie aan de lage kant.
Pas toen de bestelde 400 exemplaren waren afgeleverd, kwam er vanaf 1938 ruimte voor een verbeterde versie, de Hotchkiss H35 modifiee 28/39, die de belangrijkste problemen wegnam. Dat nam niet weg dat de 400 geleverde vroege exemplaren gewoon in dienst bleven, hoewel een klein aantal daarvan in de loop van 1940 nog aangepast werd. In mei en juni 1940 kwam een groot aantal H35 tanks in gevecht met de Duitsers. De bepantsering voldeed goed tegen de Duitse lichte tanks, en het korte 37mm kanon was goed in staat die lichte Duitse tanks uit te schakelen. Het grootste probleem was echter tactisch van aard, en gold voor vrijwel alle Franse tanks: door het ontbreken van radio kon de tank niet goed communiceren in het gevecht. En de commandant die tegelijk ook schutter en lader was, was zwaar overbelast. Hoewel de Franse tanktroepen in aantal en kwaliteit niet onderdeden voor de Duitse legden zij het tactisch af in het gevecht.
Veel H35 tanks vielen niet of licht beschadigd in Duitse handen, en werden door de Duitsers nog tot ver in de oorlog ingezet als politie- en bewakingsvoertuigen of in de partisanenbestrijding. Na afschrijven van het voertuig werden de koepels veel toegepast in bunkers in de Atlantikwall.