Prachtig werk Paul, met zo'n oude kit als uitgangspunt. Heel leuke bouw om te volgen.

Zo kom ik mijn eigen berichten uit het prille begin van dit forum ook nog eens tegen...

SUCCES verder

Groet, Nico

Uiteraard ben ik wel benieuwd waar dit voor is maar dat zoek ik nog wel uit. Op het model vind ik het niet heel mooi staan dus ik denk dat ik 'm zonder maak.





Dank, Nico en Huib. Inderdaad een oude kit en een oud verslag. Maar het komt goed


Weer wat kleine vorderingen met de Hawk na het plamuurfeest op de romp. Uit 0,3mm looddraad de cockpitrand gevormd. Stukje afknippen, eerst in het midden vastlijmen en dan naar de uiteinden buigen en vastzetten.




Voorlopig is de romp nog niet klaar. Iets waar ik nog een oplossing voor zocht is de weergave van de uitlaten van de Curtiss Conquerormotor met aan beide zijden 12 ronde uitlaatpijpen.
De uitlaatjes liggen in het echt verdiept in de zijkant van de rompneus hetgeen niet het geval is met de Rarebits-romp.

Monogram verstond de kunst om gedetailleerde modellen te produceren die uit relatief weinig onderdelen zijn samengesteld. Dit is ook het geval bij de Hawk.
De mallenmakers zijn erin geslaagd om een goede weergave van de uitlaten in de romphelften mee te gieten.
Uiteindelijk de stoute schoenen aangetrokken en de uitlaten van de overbodige Monogram-romphelften gebruikt.

Geen losse onderdelen voor de uitlaatjes dus... we moeten gaan verbrouwen.
Hieronder een HowTo-stripverhaaltje want plaatjes zeggen soms meer dan woorden:


Romphelftjes op elkaar gelijmd en na het drogen de zaag erin;


Het losgezaagde deel klaar om vlak te schuren;


De uitlaatpanelen losgezaagd en de omtrek overgenomen op de vacuvorm-romp;


Gaatjes geboord op de hoeken en voorzichtig de afgetekende delen uitgezaagd;


De sparingen op maat geschuurd en de uitlaatpaneeltjes gepast. Tape gebruikt om te voorkomen dat de deeltjes in de romp verdwijnen;


Fixeren zodra alles naar wens zit met Tamiya Thin en hier en daar een kiertje vullen met een strookje plasticard;



Er komt nog wel wat plamuurwerk bij te pas omdat de curves van de Monogramromp niet helemaal overeenkomen met die van de vacuvormromp.
De linnen achterromp zelf is ook nog niet helemaal strak dus dat nemen we meteen maar mee.

Dit delicate klusje is in ieder geval klaar. Ik ben er wel blij mee dat dit goed is uitgepakt want de neus met de rij uitlaten is toch een prominent kenmerk van de Indische Hawk.

Groeten,
Paul

Weer een updeetje van de Curtiss.
Na de nosejob eerst maar een laagje plamuur aangebracht rondom de uitlaten. De kunst is natuurlijk om de uitlaten zelf niet onder te baggeren want dat levert alleen maar extra werk op.




Terwijl de plamuur droogt zijn de bovenvlakken van het stabilo en de bovenvleugel gespoten met Tamiya TS-30 SilverLeaf uit de spuitbus.




Er is nu ook mooi tijd om de propeller te maken. In de doos met spares nog een mooie tweebladige prop gevonden afkomstig van een Beech 18.
Een passende spinner is wat lastiger te vinden. Dit is een prominent onderdeel op de Hawk dus diameter en lengte van de dop moeten wel in de juiste proporties zijn.
Na enig zoeken bracht ook hier de sparesbox uitkomst in de vorm van een exemplaar van een ouwe Matchbox Percival Provost T.MK.1.
Gelukkig heb ik van modellen die in de loop der tijd richting kliko verhuisden altijd de bruikbare onderdelen afgehaald.
Kleine uitdaging: de Provost heeft een driebladige propeller en de Curtiss Hawk heeft een tweebladige prop.
Dit heb ik opgelost door een vierde sparing in te frezen en de spinner zo goed mogelijk passend te maken op de tweebladige propeller.




Aan de achterzijde van de spinner heb ik een dun plaatje geplakt en daarna de gaten voorzien van wat plamuur.
Vervolgens de achterzijde mooi in de contouren van de spinner geschuurd.







Inmiddels was de plamuur op de neus ook droog en is de neus in vorm geschuurd. Het is belangrijk om tussendoor steeds de symmetrie van de neus te controleren.




Voordat ik verder ga met het detailleren van de neus en het landingsgestel, is het plan om eerst de romp in de primer te zetten om zo de laatste ongerechtigheden op te sporen.
Het gaat allemaal niet heel snel maar als de romp en het landingsgestel klaar zijn, wordt het daarna routinewerk.

Groet,
Paul

Het gaat allemaal niet zo heel snel met dit modelletje maar dat geeft niet want het gaat om het resultaat.
Nog steeds is de romp niet klaar. Ik kan me voorstellen dat jullie dat geel-witte ding wel een beetje zat zijn en je misschien afvraagt waneer de kleurtjes erop gaan. Nog even geduld.
In deze update komen wat kleine maar toch tijdrovende details voorbij die naar mijn idee mede bepalend zijn voor de look van de kist.



Eerst maar de olievuldop aan bakboordzijde uit een paar stukje rondstaf:




Dan het opvallende uitsteeksel vooraan boven op de motorkap, geen idee wat het precies is, wellicht een appendage voor het koelsysteem van de watergekoelde Conquerormotor.
Gemaakt uit een stukkie Aeroclubstrut. Helaas niet meer verkrijgbaar.




In de bovenzijde van de neus de twee mitrailleurlopen uit 0,3 en 0,5mm buis aangebracht. Verschillend? Jawel, de Curtiss had een 0.30 en een 0.50 in de neus.




Dan de karakteristieke grote radiator met de verstelbare horizontale lamellen.
Ik vond het vrij lastig om dit allemaal strak en symmetrisch te krijgen vooral omdat ik het uit dun materiaal wilde maken. Het moet immers een beetje op schaal blijven allemaal.
Het kader is uit fotonegatief en de lamellen zijn uit 0,2 mm plasticard.

Na het drogen van de lijn zijn de lamellen nog gelijk geschuurd aan de voorkant en in dikte ietsjes dunner geschraapt.







Na al dat gepiel even iets eenvoudigers gedaan namelijk de staart geassembleerd. Nu begint het op een vliegtuig te lijken.
Dit zijn de onderdelen uit de Monogramkit. Die zijn prima van vorm en het enige dat ik heb gedaan is de stuurvlakken onder een hoek gezet.





Op de foto's van de originele toestellen zijn wat verschillende varianten in motorbeplating te zien. Ik heb er voor gekozen om aan stuurboordzijde (da's rechts voor de mensen zonder vaarbewijs)
de iets buiten de romp uitstekende radiator te maken zoals te zienop sommige foto's en op de replica van de NMM P-6.
Paar plakjes strip op elkaar geplakt, in vorm geschuurd, op de romp gelijmd, wat sneetjes in gemaakt en met wat sprue aangekleed en klaar.




Tot slot van deze update de kleine koelsleufjes in de motor zijbeplating. Die had ik al een paar keer geprobeerd netjes in te kerven maar ik was er niet tevreden over.
Uiteindelijk heb ik het opgelost door stukjes getrokken sprue evenwijdig aan elkaar op een stukje strip te plakken.
Het stukje strip fungeert als een soort mal.




De strip tegen de romp vastgezet met tape en de sprue vastgelijmd op de gewenste positie.
Na hechting het hobbymes er tegen aan en hup, keurig alles op een rijtje




Volgende stap wordt het landingsgestel, die moet volledig gescratcht worden. Wordt vervolgd.


Groeten,
Paul

We zijn aanbeland bij het landingsgestel.
Eerst maar weer eens goed de foto's bestudeerd en op basis daarvan zijn de verhoudingen bepaald van de wielpoten.


Deze is niet heel duidelijk maar toch een van de weinige foto's waar je wat meer op ziet:




Meestal maak ik even een schets om dan meteen te bedenken hoe ik het na kan maken.




Deze vooraanzichtfoto bleek ook nuttig omdat de hoek waaronder de wielpoten staan van belang is voor de goede "sit".





Als een model te hoog op zijn poten staat, oogt het te springerig en klopt de lijn van de romp met de horizon niet.
Staat een model te laag op de wieltjes dan is het net een zwangere eend die een te harde landing heeft gemaakt. Kortom, hier moet even aandacht aan besteed worden.
Het spreekt voor zich dat ook de positie van de veerpoten tegen de romp van groot belang is voor een goede weergave van het origineel.




De dikke zwarte veerpoot is opgebouwd uit twee verschillende afmetingen uit het assortiment struts van Aeroclub. Helaas niet meer verkrijgbaar maar erg bruikbaar.
Hopelijk komt er nog eens een andere fabrikant met een dergelijk setje kunststof stroomlijnprofielen op de markt, liefst de kleinere doorsnedes want die gaan het hardst.




Daarna de (lichtgrijze) lichtere struts geplaatst en de poten onderling in de gewenste hoek gefixeerd.








Voorlopig is dit dan het resultaat.



Op het punt waar de drie wielstruts samenkomen, komt een druppelvormig vloeistuk waartegen de hoofdwielas bevestigd zit.
Onder aan deze druppel komt het remmechanisme uit een stukje rondstaf.
Voor de wielen heb ik wel een idee welke ik wil gebruiken.


Groet,
Paul

Verder met het landingsgestel.
Ik had in m'n scrapbox een mooi passend hoofdwieltje gevonden van een oude Heller PZL. P.11c-jager. Helaas ging het plan om deze te kopiëren in resin niet door.
Nadat ik keurig een siliconenmalletje had gemaakt, wilde ik de resin gaan mengen maar één van de componenten bleek in staat van ontbinding ofzo, het zag er raar uit.
In de ijdele hoop toch nog 1 goed wieltje te kunnen fabriceren toch met het spul aan de gang gegaan maar je raadt het al: het wilde niet uitharden.

Afijn, na een tweede poging de resinresten weggeflikkerd en op naar de hobbyshop en met onderstaande kitje thuisgekomen.




Nu zul je wellicht denken: dat is toch best een dure oplossing om aan zo'n wieltje te komen. Dat klopt maar het is relatief.
Nieuwe resin kost in de Brouwershop met verzendkosten ook tegen de 30 euro. Ga ik dat nog veel gebruiken...? neuh...
En misschien bouw ik het best wel prima kitje van ArmaHobby nog wel eens, met ski's of andere wielen. Of ik doe 'm weg aan een liefhebber voor weinig. Huib?

Tot nu toe heeft dit hele project mij amper 10 ouderwetsche florynen aan investering gekost voor het Monogramkitje en de vacuformset dus een donorkitje van 9,95 kan er best nog bij.
Zeker als je de berg uren in ogenschouw neemt die nu al in dit Curtissje zit. Bij een ruwe schatting kom ik al uit op een uurtje of 60-70.
Hoe zit dat bij jullie? Houden jullie wel eens bij hoeveel uur er met een model gemoeid zijn? Zijn jullie ook zo lang bezig?


Goed, aan de slag met de wielen dus. Toch nog iets aan de voorzijde van de velg gedaan met plamuur. De achterzijde van de velg heeft wat details die
prima overeenkomen met wat er op de foto's te zien is:




Terwijl de plamuur droogt de druppelvormige delen onder de wielpoten gelijmd:




De druppels zijn gevijld uit een stuk Aeroclub-strut. Na het drogen een gaatje voor de wielassen geboord en stukjes messingbuis erin gelijmd.




Na een tweede laagje plamuur op de wielen, lijkt alles klaar voor de langverwachte primerlaag. Niet vergeten om de zilverkleurige bovenzijde van stabilo en hoogteroeren af te plakken.




Tadaa, eindelijk van dat witgele vla-flip-uiterlijk af.




De primerlaag verklapt echter her en der nog wat kleine gebreken op de romp die nog nabewerkt moeten worden.





Het begint er nu een beetje op te lijken. Volgende stap betreft de vleugelstruts.


Groeten,
Paul

Komt mij heel bekend voor....
....komt mij bekend voor van bijvoorbeeld een bouw van een F.27 Troopship, ergens hier op het forum te vinden. Weet jij vast wel. Inmiddels heb ik kopietjes gemaakt dus weer vier wielen. Dit is één van de vele projecten waarvan ik vooral niet bijhoud hoeveel tijd er aan besteed is. ALs ik dat wel zou doen, dan was de moed mij allang in de schoenen gezakt.

Nu de Hawk in een grijze jas is gestoken ziet het er allemaal inderdaad een stuk beter uit. Als je met je snufferd bovenop die klomp plastic en plamuur gaat zitten, dan zie je altijd wel onvolkomenheden waar je je vreselijk aan kunt storen. Maar als je op een 'normale afstand' ernaar kijkt zie je die kleine hobbels en bobbels niet meer en kan je door naar een volgende fase. Da's logisch, toch? Dacht ik ook maar zo. Tel daarbij op die uren turen naar foto's vanwege kleine details die als ze niet op een 1/72 model zouden zitten het niemand zou opvallen, maar jij hebt ze gezien, dus moet er iets aan gedaan worden.

Kleine details. Ga je nog wat aan die uitlaten doen by the way?

Cheers, Peter

Ik begrijp je argumentatie helemaal voor het aanschaffen van een heel kitje voor het gebruik van één klein onderdeel. Ik gebruik de uren die ik bezig ben vaak om de aanschaf van materiaal te relativeren. Als ik het door elkaar deel is het toch één van de goedkoopste hobby's die ik heb!

Ben wel van plan ze alle 24 uit te boren, Peter. Alleen nog even bekijken hoe.


Helemaal mee eens, zo leg ik het thuis ook altijd uit als ik wat gekocht heb .




Er liggen alweer plannen voor een volgend project dus ik heb toch wel de drang om het kistje nu af te maken. Mag ook wel na al die tijd.



Nog wat kleine oneffenheden weggewerkt:




Ik was niet helemaal tevreden over de weergave van de .30 en de .50 in de neus dus beide maar vervangen door nieuwe stukjes messingbuis.
Meteen maar een viziertje toegevoegd:




Dan de struts. De struts uit de kist zijn best okee maar wel wat lomp als je ze vergelijkt met de foto's. Sowieso heeft Monogram het zo bedacht dat het monteren van de bovenvleugel eigenlijk niet fout kan gaan.
Echter met mijn afwijkende romp wordt het een ander verhaal.





Besloten om de vleugel N-struts opnieuw te gaan maken. Eerst een poging gewaagd met platgerolde messingbuis en daarna met boterhamzakjes ijzerdraad.
Uiteindelijk is het toch plasticstrip geworden.





De cabane-struts hebben ook een N-vorm en deze zijn dunner dan de vleugelstruts. Vanwege de grotere buighoeken zijn deze wel goed te maken uit ijzerdraad.
Da's mooi want daardoor meteen een stuk steviger dan plastic.







Ander voordeel van ijzerdraad is dat de cabanestruts nog wat nagebogen kunnen worden om alles in de juiste stand te krijgen.




En meteen effe passen op de romp natuurlijk.





De bovenvleugel heeft nog een paar kleine details gekregen zoals de handgrepen aan de trailing edge en de patches bij de rolroeren. Tenslotte de vier hijsogen op de centersectie uit fotonegatief.
Het spuitwerk van de vleugel was niet helemaal naar mijn zin en moet opnieuw dus deze toevoegingen pakken we nu meteen maar mee.




De ondervleugel krijgt ook nog wat aandacht. Daarover de volgende keer meer.

Groeten,
Paul