na een verjaardagsfeestje voor neefjes Sander en Maarten en kennis gemaakt te hebben met de familie van mijn schoonzus en haar echtgenoot, terug in Boom City, en het regent ijskoude pijpestelen.
Ideaal weer om nog wat te priegelen aan de Tsar Bomba.

Met de kap in plaats, de klemmen moeten nu gemonteerd worden. Deze bestaan uit 2 helften, een korte voor de parachute-kap, en een langere voor aan de staart van de bom. In totaal 2 x 16 onderdeeltjes die samen de kap op haar plaats houden tot de bom geworpen wordt.
A-Model heeft deze, gelet op het petieterige formaat, toch enige detail kunnen geven en omdat ze geen pinnetjes of iets dergelijks hebben, kan je ze enigszins plaatsen met de nodige speling.
Dat is wel zo handig want lang niet overal sloot de kap goed aan. Maar eenmaal de klemmen geplaatst zijn valt veel van deze foutjes niet meer te zien:



Het gaat om de staalkleurige onderdelen. In het echt waren ze ook niet donker gekleurd maar ik opteerde voor staalkleur om toch de klemmen wat uit te brengen.

Verder de 3 forse vinnen gemonteerd. Deze krijgen nog een zestal steunpunten (3 per zijde) per vin want ze moesten immers 27 ton bom helpen geleiden.



Hiermee is de bom 80% klaaar. Nog de antennetjes, de steunbaren voor de vinenn en de ophangpunten zijn nog te doen.

Ondertussen overweeg ik het karretje toch te maken, maar de draagtrusses van de bom ongelijmd te laten. Zo kan ik de bom toch al wat showen.

Met de bom nagenoeg klaar, op wat kuiswerk na, begonnen aan de drager. Zoals aangegeven de Trumpeter Tu95MS 'Bear-H' die ik voor het minimum ga aanpassen.

De bouwhandleiding begint vreemd genoeg niet met de cockpit maar wel met de hele samenbouw voor de gigantische poten van het hoofdlandingsgestel.
Deze bestaat uit 4 wielen, een kerngedeelte, diverse plooimechanismen en de bak zelf waar de wielpoot in rust. Alles uiteraard groot!
Maar de schaal laat wel toe veel details als aparte onderdeeltjes te produceren en dat is nou precies wat Trumpeter gedaan heeft.
Elke poot heeft 8 halve wielen, 6 plooiarmen voor de poot zelf en 2 gigantische plooiarmen die het geheel neer halen en weer terug intrekken.

En dat samen is dan ongeveer zoiets:









En na een dikke 4 uur verven, snijden, passen en plakken hebben we 2 forse hoofdlandingspoten klaar...
Die al meteen een goede indicatie geven van hoe enorm het toestel wel niet zal zijn...

Nu komen de grote vleugels aan de beurt, morgen meer!

Even de bouw stil gelegd om mijn werkgebied wat aan te passen want, voor wie het nog niet weet, zijn we onze woning aan het renoveren.
Ik post later wel fotootjes maar ik heb nu een deel van onze werktafel ingepalmd en daar ligt nu een hele vleugel op van de Bear. Deze bestaat uit
2 helften, maar aan de binnenkant kan je enkele runners monteren want de hele flap-huishouding van deze machine kan je, net als bij de B-52 van Revell,
monteren dat je ze naar believen kan schuiven. Knap!

Alleen, gaat dit zo vlot monteren en werken? Dat is nog even afwachten want ik heb met de B-52D deze nadien niet volledige meer dicht kunnen schuiven.

We zullen zien!

Zoals beloofd, foto's van de voortgang van mijn Tu95.

De vleugel heeft in de kit 2 flaps, die veel weg hebben van de Fowler- kleppen die ook op de B-29/Tu4 werden gebruikt, alleen, vanzelfsprekend, veel groter en forser. Aan het einde een lang rolroer, dat eveneens apart gemonteerd wordt.

Wanneer je deze flaps bouwt, heb je al een flink idee hoe enorm deze kit is!



Om ze nadien niet per ongeluk uit te wisselen, heb ik er met uitwisbare stift (geleend van de dochter) een markering op gezet die me zal helpen zonder de visuele markeringen van de vleugel zelf over het oog te zien (hoop ik toch :p) en de flaps aan de goede kant te monteren.

Kwestie van perspectief, de stuurboord (rechter) vleugel dry-fitted, en dan krijg je dit:



Even de bovenkant er op en de immense vleugel toont haar formaat:



Terwijl ik de vleugel nu toch bij elkaar heb, wil ik de flaps proberen en ja hoor, je kan ze verschuiven, en ze zijn stug genoeg om dit natuurlijk te laten lijken.
Alleen, het nadien naar beneden plooien om ze helemaal in de juiste open positie te krijgen zal niet lukken. Aan de onderrand van de buitenste klep zit er namelijk een passend uitsteeksel die dit belemmert. Als ik het zou slopen zou het misschien lukken maar in de gesloten positie krijg je dan wel een 'gap' te zien die gewoon niet past.
De binnenste klep heeft dan een ander probleem, namelijk dat de geleiders niet ver genoeg mee volgen om te kunnen laten zakken.
Gevolg, een half werkend deel van het geheel. Maar, omdat ik mijn bommenwerper aan de grond houd, maakt dat niet zoveel uit, dus ik kan eigenlijk nog kiezen voor de uitsteeksels te verwijderen en ze in de open positie te blokkeren, of gewoon alles dicht laten, of er tussen in. Maar als ik voor de eerste optie ga, dan kan ik ze dus niet meer mooi gesloten maken als ik later van gedachte verander.
Beetje balen toch.

Maar, omdat ik daar eigenlijk aanvankelijk niet eens van wist dat Trumpeter deze optie had, ga ik waarschijnlijk de kleppen laten zoals ze zijn, en ze misschien half open schuiven eenmaal de kit in elkaar zit.

Niettemin,alles past redelijk lekker, en het rolroer zal wel meer beweging hebben dus ik kan daar nog wel mee spelen.

Als alles droog is, de tape er af, en de vleugel vast monteren. Zelfde dan bakboord (links) herhalen, en dan zijn de vleugels eigenlijk klaar, op de motorgondels van de Kuznetzov contra-roterende turbopropellers na, maar die volgen hier na.

tweede vleugel klaar, volgende stap is motoren bouwen. Ook ben ik aan het piekeren of ik wel gewicht in de neus moet steken. De manual zegt van niet, maar mijn instinct zegt van wel.
Maar hoeveel dan best?

Ik heb een slechte periode nu en de wil om te brouwen is soms heel ver te zoeken. Ik verloor mijn job en een paar rekeningen stapelen zich op, maar niet getreurd, volgende week tweede gesprek en hopelijk dan een nieuwe en betere job.
Ondertussen toch nog wat kunnen werken aan de "Bear".

De volgende foto is eentje die elders al te zien viel voor de Phabulous Phantom buddy-build. Klein foutje wel, want ik had gezegd dat dit een F-4J is, terwijl het om de modernere F-4S gaat, die eveneens dienst deed op de US carriers.
Niettemin, het soort onderscheppingsjager dat al eens een Tu-95 achterna zat. De foto is vooral bedoeld om deze frequente encounters iet of wat te eren en, vanzelfsprekend, aan te geven hoe enorm de Tu-95 wel niet is.



Maar goed, terwijl ze hier wat staan te pronken, toch maar aan de vleugels gewerkt. De rechtervleugel is eerst aan de beurt en hier komt de gondel op van de binnenste Kuznetzov turboprop, met het hoofdlandingsgestel. Daar dan 2 monsterachtige propellers op en dan krijg je dit:



Lekker groot, dus het verven was redelijk makkelijk. Ik moet wel de strips nog mat wit verven van de 'leading edges' van elk propellerblad maar omdat ze er los op zitten kan ik ze makkelijk draaien om er aan te geraken. Misschien wel iets dat ik op de nog te monteren proppertjes beter vooraf doe.


De fit is niet helemaal top, dus ik ga nog moeten bijwerken. Zeker aan de achterkant sluit de 'kap' niet netjes aan op de gondel. Maar beetje schuren en dat komt wel goed, het is immers mijn idee het vliegtuig wat 'gebruikt' te laten lijken (wat ze in het echt zonder meer wel waren). Dan heb je geen glanzende Jumbo jet nodig (zelfs de twee airliner modellen, afgeleid van de Tu-95, waren wel mooi maar nu ook geen blingbling gevallen, haha!).


Maar waar het in deze foto om te doen is, lijkt me wel duidelijk: uitlaten!
Met de Tamiya weathering set borstelde ik de uitlaatvlakken bij en trok een paar flinke roetstrepen. En bij een bakbeest als deze Tu-95 mag dat wel opvallen, ze hadden wel efficiënte motoren, maar dat wilde nu ook weer niet zeggen dat ze 'proper' waren.

En daarmee zit dit brouwrondje er weer op. Morgen de 2e motor ineen flansen en dan de paneeltjes plaatsen plus de kleine inlaatjes aan de onderkant van de gondel.
Eén ding staat vast: deze beer wordt een serieuze plaatspakker, dat zelfs mijn echtgenote voorstelde er een plekje aan een plafond voor vrij te maken

PS ik ben er nog steeds niet uit of er gewicht in de neus moet, dus ik hoop dat jullie hier even mee willen denken voor ik er twee 'pillen' qua gewicht in prop en de neus lekker veel conterweight ga geven.

succes met de sollicitatie... Ferm beestje, en mooie werken... ziet er wel mooi uit met al die lijnen rond de motoren.

Thanks Silenoz!
Ik heb reeds meerdere Trumpeter kitjes gebouwd, en het valt op, de kwaliteit verbetert echt wel. Zeker bij hun grotere kits hebben ze zeker hun best gedaan zoveel mogelijk detail en nauwkeurigheid aan de dag te stelken. Dat was destijds wel anders, toen ik hun Su-27 op dezelfde schaal had gebouwd. Zelfs Airfix kitjes waren veel beter toen.

Heb al twee grotere kits gebouwd.
De eerste was een B-52.
Ik heb toen de vleugels en de romp afzonderlijk afgewerkt.
Probleem was dat de passing niet zo goed was, waardoor er geschuurd en geplamuurd moest worden.
Ik heb de overgang aan de vleugels niet meer goed gekregen. Door de herstelwerkzaamheden aan de verf zag je ook kleurnuances waardoor de aandacht juist naar die overgangen wordt getrokken.

De 2de was een B-36 en die heb ik eerst volledig afgebouwd alvorens met de verfwerkzaamheden te beginnen.
Gevolg was dat de vleugels en romp beter aansloten, maar de grootte van het model maakte het inkleuren moeilijker.

Als ik de vorderingen van je bouw zie, denk ik dat je de grote delen eerst afzonderlijk afwerkt.
Ik hoop dat de passing vleugel-romp goed komt, want anders loop je tegen hetzelfde aan als ik bij de B-52.

Al mooie vorderingen, succes met je sollicitatie!

gr
Thiery

Bedankt Thierry!

Dinsdag om 15 uur en dan paar uurtjes geduld, hoor ik of ik mag beginnen of niet.
Zou bij een bedrijf zijn dat magazijnen helpt organiseren en distributie-systemen fabriceert. En ik denk dat ik er wel bakken en dozen aan spotprijsjes kan bekomen of mijn mancave meer functioneel in kan richten.
Maar we wijken af.

Het plan van de Trumpie stelt voor in stukken te bouwen dus ik ga het volgen. Maar, ik heb wel zo verstandig geweest alle stukken te passen voor met de lijm aan de slag ga. En goed ook, want de opmerkingen van Lt. D zijn terecht. De pasvorm is niet honderd procent maar zal wel te behandelen zijn. Sowieso had ik wel verwacht dat er aangepast moest worden.

Wel een indrukwekkende haaienvin als je die zo overeind ziet staan.



En om maar even te tonen dat het geen 'seamless' fit is:



Het valt nog mee, maar er gaan toch een paar spleetjes en kiertjes gevuld moeten worden. Waar ik vooral mij zorgen over ga maken is hoe het gewicht van de vleugels zich op de romp gaat vertalen.
In een review op Britmodeler had iemand daarom een metalen staaf toegevoegd.
Wat ik ga doen zie ik nog wel. merendeel van de tijd blijft de Bear immers op haar pootjes staan.