Hallo allen,

Deze vakantie heb ik de hobby weer opgepakt en maak ik een verslag(je) van een Hasegawa P38, schaal 1/72. De kit is volgens mij uit de jaren 80, op de doos staan stempels van drie verschillende winkels

Ik ga er eens goed de tijd voor nemen en door het forum bladeren om de techniek af te kijken. Bij het bouwen van mijn vorige kit (Eduard bf109) heb ik ongeveer alle beginnersfouten gemaakt die er mogelijk zijn. Kijken of het nu beter gaat.




Mooi stukje kunst op de doos. Zelfs mijn vrouw vond het wel aardig... dus dit kleurenschema gaat het worden: Zilver met zwart/rood.

Groetjes, Mark

In de doos zit een bouwbeschrijving en het plastic en de stickers om twee verschillende versies van de P38 te maken. Zoals gezegd ga ik voor de versie waarin in 1944 Thomas McQuire heeft gevlogen in New Guinea. Met name het zilver spuiten en dat er nog een beetje realistisch uit laten zien lijkt me een uitdaging.



Het plastic is van een hard soort (misschien zijn de weekmakers na 30 jaar verdwenen ) en lijkt wat breekbaar en broos. Oppassen bij het losknippen en snijden van de onderdelen. Zo hier en daar zit er wat flash op de onderdelen maar dat schuurt er heel makkelijk af.



Er is best aardig detail op de onderdelen. Wat mij opvalt is dat de panellijnen op het oppervlak liggen en niet erin. Eens nadenken hoe ik die er straks uit kan lichten...

Neem vooral rustig de tijd en veel dryfitten. Dit kan al wat narigheden voorkomen. Ik ga je volgen.

Hallo Ferry,

Dat dryfitten zal ik zeker doen, het kost wel wat moeite om niet zo snel als mogelijk naar het eindresultaat te gaan... Maar ik zou hier wat meer de tijd voor nemen!

Gisteren begonnen met de eerste stappen: de cockpit en de grote onderdelen van de kist. Er zit een pilootje bij de set die ik voorzichtig in de opgegeven kleuren heb gezet. Zandgeel had ik niet maar is prima te maken van geel en een bruintint.





Met een kwast lichtgrijze verf die bijna drooggeborsteld is zijn de randen en de details uitgelicht. Als laatste een laagje vernis aangebracht.

De rompdelen zijn losgeknipt en een klein beetje geschuurd. De binnenkant en de wielbakken zijn voorzien van een verflaag. Het lijkt allemaal redelijk te passen

Dat is typisch voor oude Hasegawa kits (nieuw waren ze ook zo). Passing was meestal wel redelijk goed.

Eindelijk eens een interessant vliegtuig op 1/72.

Dit is een prachtige kit. Mooi gedetailleerd, net als de P-38's van Academy waarvan ik er nog 2 heb liggen.
Succes en bedenk dat de modelbouw twee aartsvijanden kent: ongeduld en stof.

Succes,
Jan

@Trajanus, ongeduld en stof zijn in ruime mate aanwezig hier

Inmiddels loop ik wat achter met de foto's, bij deze:












Nu de piloot in de cockpit zit is er niks meer te zien van de details onderin. Nou ja, gelukkig heb ik de foto's nog ..

Ik zag ik een ander topic dat er een zilverpotlood wordt gebruikt voor het accentueren van de details maar die heb ik (nog) niet. Tot die tijd gebruik ik een droge kwast zilververf. Dat gaat op zich ook prima. Waar ik niet tevreden over ben is de "wash" (?). Die is uitgelopen over het hele oppervlak en een egale grijsgroene laag geworden.

Misschien doe ik het verkeerd.. Ik heb de cockpit eerst een laagje vernis gegeven (om eventueel te kunnen herstellen) en daarna een wash gemaakt van water met plakaatverf (bruin, groen, zwart). Die plakaatverf komt uit een vorig leven en is niet ontdekt door mijn kids. Mooi voor de washes dacht ik. Vervolgens de hele bovenkant van de cockpit een laagje gegeven. Mijn verwachting was dat het pigment zich zou ophopen in de hoeken en overgangen .. niet dus. Iemand een tip?

Verder verdunnen? Het kan ook zijn dat de verf te goed oplost in het water en dus niet 'zwaar' genoeg is om in de hoeken en overgangen te blijven hangen.

Zo, een paar dagen vakantie gevierd in het oosten , nu weer met frisse energie aan de P38 Lightning verder.

De pasvorm van de vleugel en de cockpit is gelukkig goed. Die zitten zo in elkaar. De beide staartdelen worden aan de stabilo bevestigd en vormen zo 1 geheel. Ook dat past eigenlijk wel goed, tot zover weinig hindernissen ...

Daar komt de eerste hindernis: Er zitten wel behoorlijke kieren tussen de staartdelen en de vleugel! Dat wordt pastawerk en daar ben ik niet zo goed in. Afijn, leermomentje? Achteraf had ik misschien de stabilo niet als eerste moeten lijmen. Dan was er wat meer ruimte geweest om de boel in lijn te brengen. Nu kwam er zoveel spanning op te staan dat die kieren niet te voorkomen waren.





















De pasta (Revell Plasto) zit erop. Ziet er niet uit .. hier word ik er niet vrolijk van...

Met een klein mesje heb ik zo goed als en zo kwaad als het kan de putty in de kieren gespateld. Dat opbrengen gaat niet handig, elke keer een klein beetje en voor je het weet is het te droog om uit te smeren. Wat er teveel op zit heb ik laten zitten. Hopelijk schuurt dat er makkelijk af. Ben wel benieuwd of er betere (lees, makkelijker te verwerken) putty op de markt is.