Je geeft in het begin van je post aan dat het leuker is om te zeiken in een post en even later dacht ik "he, ik heb eindelijk wat te zeiken". Dat was toen ik de riempjes op(boven) de stoel zag.

Toch eerst maar even de post verder lezen en daaruit blijkt dat jij dat ook al gezien had en aangepast dus is er weer niets te zeiken. Dan besluit ik maar om te zeggen dat het landingsgestel er mooi uit ziet in het aluminium.

En het staat nu alleen nog maar in de "Black base" (yay, klinkt interessant) Maar nu jullie inbreng; "gewoon"aluminium, of airframe aluminium?? (Alclad) Keuzes, keuzes.

Als er op de romp of vleugels ook aan deel aluminium krijgen dan zou ik kiezen voor gewoon aluminium. Airframe aluminium zou ik persoonlijk alleen op de romp of vleugels gebruiken. Gewoon aluminium op het landingsgestel geeft dan weer net een ander kleurtje.

Als ik er verstand van had, kreeg je van mij een professioneel antwoord.
Maar helaas kan ik alleen maar zeggen dat ik alles prachtig vind.

Henri

Je kan naar hartelust spelen met white aluminium/dull aluminium/airframe aluminium. gewoon eens naast elkaar op een zwart teststrookje spuiten om de onderlinge verschillen te zien. Bij mijn spitfire en Fouga heb ik gemerkt dat als je de "glans" van oud aluminium wilt weergeven dat een laagje tamiyaclear erover wonderen doet.

Alvast een heel mooi begin!

Ik had tot voor kort een schietstoel van een Starfighter in huis. Als je referenties zoekt moet je even opletten dat je de juiste versie bekijkt: de eerste Starfighters hadden een stoel die naar ONDER wegschoot. Latere Starfighters (waaronder degene die jij bouwt) eentje die zoals we gewoon zijn naar BOVEN wegschiet.

Ik heb zelf ooit in een Starfighter gezeten. Wat me meteen opviel:
-de achteruitkijkspiegel. Hoewel dogfights me in deze halve raket sowieso een nare situatie lijken.
-ik ben duidelijk niet van het formaat gevechtspiloot. De canopy kon net dicht boven mijn hoofd, maar dan had ik nog geen helm aan...
-zie voorgaande. Als ik de schietstoel zou gebruiken, zouden mijn knieën achterblijven onder het paneel. De voeten niet, die worden immers met kabels naar de schietstoel getrokken.

Wat betreft de keuze van livery: ik zie hem het liefst in het zilver. Dan ziet hij er het meest space-age uit, en wat mij betreft het meeste als de radicale oude kist die het is.

Wat de grootte van de vleugels betreft: die zijn inderdaad ridicuul klein. En scherp! We hadden steeds een beschermlat over de voor- en achterranden hangen, want die zijn messcherp en als de kist op de grond staat netjes op voorhoofdhoogte. Je herkent een F104 mecanicien dus aan de littekens op zijn voorhoofd. Maar hoe klein de vleugels ook zijn, ze zijn uiteraard wel groot genoeg om het ding (mits voldoende snelheid) gewoon te laten vliegen hoor.

Een groot gevaar in de F104 was het volgende: als je een snelle rol om de lengteas deed, resulteerde dit door de verhoudingen van het toestel in een ongevraagde rol om de langsas. Dus als je op 100m boven de basis een lekker snelle roll wou doen om oma te imponeren, ging de neus plots richting grond...En dan had je nog de T-tail, welke een stallsituatie kon uitlokken als je de neus zo optrok dat hij in de wake van de vleugels terechtkwam...kortom je moest geen Guust Flater zijn om in de grond te eindigen met de Vliegende Raket.

Heel impressionant manoeuvre met zo'n raket...

Wie meer wil weten over deze spectaculaire Belgische F104 demopiloten: google "slivers".
http://www.sbap.be/archivalia/slivers/slivers.htm

(een bijnaam van de F104 was "silver sliver" oftewel de zilveren splinter)

"Stoer verhaal", maaruhh...







Gr. Ruud.

Vroeger waren de mensen kleiner.

Henri