Alvast een foto van de doos.

en wat info over dit vliegende gedrocht (geleend van Wikipedia):
Ekranoplan
Een ekranoplan (Russisch: экраноплан) is een luchtvaartuig, dat gebruikmaakt van het grondeffect. Het op een vliegtuig gelijkende toestel vliegt enkele meters boven het aard- of zeeoppervlak op een luchtkussen maar is niet verwant aan de hovercraft omdat de Ekranoplan ook nog tot 100 meter de lucht in kan, totdat de lucht niet meer dicht genoeg is voor de korte brede vleugels. Het effect waardoor de hovercraft kan zweven is door druk op te bouwen onder de schorten die rondom het voertuig bevinden, terwijl bij de Ekranoplan de voorwaartse snelheid lucht onder het voertuig drukt en daardoor een luchtlaag zich bevindt onder de vleugels waardoor hij zweeft. Daardoor is een ekranoplan ook efficiënter dan een hovercraft doordat hier alleen nog maar brandstof wordt gebruikt voor de voorwaarste beweging, en niet ook nog een setje motoren om het luchtkussen te genereren.
Geschiedenis
De ekranoplan is een product van de Koude Oorlog. In de vroege jaren vijftig, toen de Verenigde Staten en Rusland er alles aan deden om elkaar in technologische geavanceerdheid te overtreffen, kwam de Russische ingenieur Rostislav Aleksejev met het ontwerp voor het toestel, waarvoor Chroesjtsjov hem vervolgens onbeperkt krediet verleende. De eerste ekranoplan, de SM-1, werd gebouwd in 1961. Sindsdien zijn in de Sovjet-Unie verschillende types ekranoplans gebouwd, waarvan de uit 1965 daterende KM, de uit 1973 daterende Orjonok en de uit 1987 daterende Loen het bekendst werden.
Ekranoplans werden vooral gebruikt voor militaire transporten over de Kaspische Zee en de Zwarte Zee. Het westen leerde ze kennen door middel van satellietfoto's. Omdat men er aanvankelijk moeite mee had het gigantische, zich zeer snel over de Kaspische Zee voortbewegende object te identificeren, kreeg het de bijnaam Kaspische-Zee-Monster. In werkelijkheid betrof het een ekranoplan van het type KM, die 98 meter lang was en met volledige lading 540 ton woog. Hij kon een snelheid bereiken van 550 km/h.
Afgezien van zijn laadvermogen en zijn snelheid heeft de ekranoplan ook een ander militair voordeel: doordat hij geen diepgang heeft kan hij niet door middel van sonar worden opgespoord en doordat hij zo laag vliegt kunnen radars hem moeilijker detecteren. Tot 1980 werd hij bovendien als vliegend laboratorium voor wetenschappelijk onderzoek gebruikt.
Vliegtuigbouwer Boeing bereidt de bouw voor van een nieuwe ekranoplan ten behoeve van het Amerikaanse leger.
Scheepsbouw bedrijf "Aerohod" (Nizhny Novgorod, Rusland) in 2014 voert de tests enkel model van ekranoplan "Tungus". Volgens de resultaten van de proeven worden ingesteld om te starten met de ontwikkeling en de constructie van de apparatuur met een capaciteit van 4 tot 70 passagiers.