Dit is de boxart die ik in Photoshop nog wat verbeterd/verpest heb


Dé remedie tegen een bouwdip: Gewoon beginnen met plakken, niet bij nadenken en vooral niet té accuraat willen zijn. Althans, dat werkt voor mij. Zo heb ik al lekker een P-47 in elkaar geplakt, daar komt binnenkort nog een topic over want er zijn wat probleempjes met de afwerking. Onderdelen voor die Jug zijn onderwegmet de post, en omdat ik de smaak weer te pakken heb wilde ik daar niet op wachten en ben begonnen aan een Duitser: De Junkers Ju87 B-5, de Stuka, van Italeri in schaal 1:48.

Ik wilde een klein stukje geschiedenis tikken maar ik ben bang dat het weer een half college is geworden...
De Ju87 Stuka is een Duitse duikbommenwerper van fabrikant Junkers die in de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog dienst deed. Stuka is de afkorting van 'Sturzkampffleugzeug' maar al snel werd het in de propaganda/volksmond de naam van de Ju87. Buiten kijf staat dat het toestel prima voldeed waarvoor het was ontworpen. Hoe kwam dit toestel tot stand?
Een interessant stukje geschiedenis uit het boek Fighter door Len Deighton:

"In september 1933 was Ernst Udet getuige van een vliegshow met Curtiss F8C dubbeldekkers die indrukwekkende duiken demonstreerden. Dit waren naar Amerikaanse standaard verouderde toestellen en de Amerikanen hadden dan ook geen bezwaar toen Udet twee exemplaren van dit toestel aankocht..."


Curtiss F8C. Curtiss noemde dit ontwerp een 'Helldiver' en gaf diezelfde naam aan al haar latere duikbommenwerpers

"..hoewel de exacte manier waarop Udet genoeg geld bijeen wist te krijgen om de twee toestellen te kopen moeilijk is vast te stellen, lijkt het vrijwel zeker dat Hermann Goering hem van dat geld voorzag op zijn advies om de aankoop te doen. Het geld werd naar Udet's rekening overgemaakt, Udet betaalde Curtiss en de twee Helldivers werden verscheept naar Duitsland. Aldaar werden ze ingezet voor de nieuwe luchtmacht.
Sinds de Eerste Wereldoorlog werd er door Duitse theoretici over gediscussieerd of het zinvol was een vliegtuig met machinegeweren en kleine bommen in te zetten tegen frontlinie-infanterie. Met de Helldivers liet Udet zien wat voor dodelijke potentie een dergelijk ontwerp kon hebben: Voor een ervaren piloot was een doel van 30 meter doorsnede raken geen enkel probleem. Dat overtuigde het Duitse Luchtvaart Ministerie (RLM Reichsluftfahrtministerium) van het nut van het concept en zo kregen Junkers en andere Duitse vliegtuigfabrikanten het verzoek zo'n soort machine te ontwerpen."

De piloot van de Stuka vloog voor een aanval op een hoogte van 4600 meter, nam zijn gas terug en activeerde de duikremmen zodat hij in een duikvlucht van 60 tot 90 graden terecht kwam. Het toestel storte dan met een snelheid van ongeveer 600 kilometer per uur ter aarde. Op 450 meter begon een lampje op de hoogtemeter te knipperen. De piloot drukte dan op een knop en automagisch werd de bom afgeworden, werden de duikremmen gedeactiveerd en ging het gas d'r op. Die automatische duikremmen op de Ju87 waren bijzonder nuttig omdat zij zelfs als de piloot bewusteloos was geraakt het toestel op tijd uit haar duik deed optrekken.
Door het raampje in de bodem van het toestel kon de piloot zien wat voor schade hij aanrichte.

De eerste versies van de Stuka hadden een luchtsirene aan de wielpoten gemonteerd zitten. Dit was een formidabel psychisch wapen. Wanneer de Stuka dook maakten de sirenes een jankend lawaai dat schrik aanjaagde op de grond. Door deze sirenes kreeg de Stuka's de bijnaam 'de bazuinen van Jericho'.

Tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog leek de Stuka onoverwinnelijk. Met de Blitzkrieg was het toestel dan ook als een vis in het water. Het was een vervangmiddel voor de artillerie en omdat vliegtuigen nu eenmaal veel mobieler zijn dan grondvoertuigen kon de Stuka erg 'nuttig' worden gebruikt in de snel veranderende frontlinie.
Tijdens de Slag om Engeland kwam echter de achilleshiel van de Stuka aan het licht: defensief stelde het toestel geen ruk voor. De Stuka's maakten tegen Hurricanes, Spitfires en al het andere vliegende tuig dat de Engelsen achter ze aan stuurden geen enkele kans. De Stuka was net een vliegende Volkswagenbus met kruissnelheid van krap 350 kilometer per uur. De Engelsen schoten ze met één vinger in de neus uit de lucht. Al snel werden ze dan ook teruggetrokken. Later werden ze met succes ingezet in Rusland.

Omdat Duitsland tijdens de oorlog amper nieuwe projecten kon opstarten door mismanagement en doordat haar fabrieken gebombardeerd werden bleef de Ju87 noodgedwongen de hele Tweede Wereldoorlog in dienst. Een geschikte opvolger is er nooit gekomen.

Over type D-5 kan ik maar bitter weinig vinden. Als er nog iemand is die referentie-materiaal heeft dan hou ik me aanbevolen!

Le model:
Het model zit in een handige tweedelige doos, zoééntje met een deksel, niet zo'n flutding van Revell, dus ook handig te gebruiken om alles bij elkaar te houden tijdens het bouwen. Al gebruik ik per bouwpakket standaard nog een extra doosje om de kleine onderdelen in te doen.
De sprues zien er goed uit, geen flash en scherp gegoten onderdelen.





Ook zit er een plaatje PE bij. Hier was ik erg cynisch over, eerder heb ik namelijk de Hawker Hurricane uit dezelfde serie van Italeri gemaakt en het PE wat daar bij zat was erg slecht en grotendeels onbruikbaar.


De decals zien er goed uit. Helaas ontbreken politiek de correct de swastika's voor op de staart:



Italeri wil dat je begint met het in elkaar plakken van het instrumentenbret, dus wie ben ik dan om daar niet mee te beginnen?
Je hebt de keuze decals of PE te gebruiken voor het klokkenspel. Ik heb beiden gebruikt, het PE voor het reliëf, de decal voor kleur.
Mijn wantrouwen tegenover het stukje PE was onterecht, het is prima bruikbaar. Het is van redelijk zacht materiaal en de onderdelen zijn gemakkelijk zonder braampjes uit het raampje te verwijderen.



Nu uitzoeken of de cockpit RLM02 is van kleur, zoals Italeri zegt, of RLM66 wat later in de oorlog werd gebruikt, geloof ik...

Mijn Fujimi 1:72 D-5 White Milk zoals het model zo mooi heet zegt RLM 66.

Ju-87 bedoel je?
Verder mooie kit en vliegtuigje hoor. Succes

Thomas

Ik gok op RLM66, maar ik denk dat Jugg's hier zeker het goede antwoord op weet.

Nog even een knappe afbeelding voor het idee.

Als ik het goed zeg, zo uit het blote hoofd, werd vanaf mei of juni '41 RLM 66 het standaardvoorschrift. Voor nieuw gebouwde toestellen, wel te verstaan, dus als jouw Stuka al voor die tijd in gebruik was kan hij ook best in 02.

Voor zover ik weet zou het interieur RLM66 zwart-grijs moeten, de kleur op het decal echter lijkt meer op RLM02.
Jan's post is ook erg nuttig!
Also...

Wat is er met onderdeel 60 aan de hand?! Een 4-lopige MG81Z? Vaag...

In ieder geval veel succes!


Danny

Ik kan d'r niet echt een vinger op leggen maar volgens mij is er iets kapot aan die Stuka maar wát precies...



Ik neig naar RLM66 - maar dan zou ik eigenlijk ook het dashboard moeten schilderen en daar begin ik niet aan. Nou ja ik heb nog even bedenktijd, vandaag komt er niks meer van, moet zometeen verplicht sociaal bier drinken, hè wat vervelend nou

Ik weet eigenlijk niet eens precies wanneer unsere Deutsche freunde de B-5 hebben gebouwd...

D-5

En die is in Juni 1941 ontworpen, dus RLM 66 zou moeten kloppen, lijkt me.


Danny

Thanks!
Die binnenste twee moeten machinegeweren voorstellen en aan de buitenste twee moeten richt-viziertjes komen. Ik zat er ook al vreemd naar te kijken. Misschien maak ik daar zelf wel iets voor, bij de Stuka van Airfix ook gedaan want daar leek dat machinegeweer ook nergens naar.


Ik hou voor de rest van de cockpit RLM66 aan maar dat klokkenspel laat ik zoals het is (op zo'n kleine schaal kan ik dat toch niet netjes verven zonder de details te verpesten).

En ja ik bedoel D-5

Misschien heb je er wat aan:




Danny