Citaat:
Voel je overigens vrij om je topic te openen, zodat er op 'geschoten' kan worden.
Dat zullen we dan maar doen.
De Fokker D.V, fabrieksaanduiding M.22, was het laatste vliegtuig uit Fokker’s M-serie; daarna werd begonnen met de V-serie. Het werd ontworpen door Möser, de opvolger van the Martin Kreuzer, die de meeste M-types ontworpen had en kort tevoren verongelukt was bij het invliegen van een Fokker D.II productie vliegtuig. De M.22, die de 100 pk Oberursel U.I als krachtbron had, was uit de M.17E ontwikkeld, een variant van de D.II jager met twee vleugelstijlen in plaats van vier. Het vliegtuig maakte zijn eerste vlucht fin oktober 1916. De D.V had een veel beter gestroomlijnde romp en motorbeplating dan de D.II. De ronde cowling en grote spinner leverden wel wat koeling problemen op; daarvoor zat er in de voorkant van de romp een ruim gedimensioneerd kanaal voor de koellucht. Wat bleef uit de vorige Fokker ontwerpen waren de vleugel met het dunne profiel, de horizontale meskant aan de achterkant van de romp en de fragiele staartvlakken met kommavormig richtingsroer. De D.V was de laatste Fokker met een dunne, verspannen vleugel; hierna hadden alle Fokkers de dikkere, (vrijwel) vrijdragende vleugel. Ook de horizontale meskant verdween vanaf de Dr.I en de horizontale straatvlakken werden wat robuuster. Het richtingsroer bij de Fokkers bleef kommavormig, maar had vanaf de D.VII een wat steviger bevestiging. De bovenvleugel van de D.V had een kleine pijlstelling om te compenseren voor een iets meer naar achteren liggend zwaartepunt.
[Bron: Leaman]
[Bron: Imrie]
De D.V was een zeer goed en makkelijk manoeuvreerbaar vliegtuig, en was veelgeprezen door de piloten, het was een echt “pilots plane”. Zoals een van de piloten zei: “It took off after 15 or 20 meters, climbed all by itself to level off at 2000 meters.” Of ook: “Provided you shut off the engine ignition, you could practically turn it on the spot. Very responsive to the controls to which it reacted instantly”. Maar: “Good gliding characteristics, but you had to take care to flare-out just over the ground and above stalling speed, lest it fell off to the left and crash, even from one-half meter height”. Om een indruk te geven hij hij geconstrueerd was: een onbeklede vleugel van bijna 9 meter lang woog maar 13 kilo; er is zelfs een met hout ingedekte vleugel gebouwd die maar 12 kg woog. Die kon je dus onder je arm meenemen.
De D.V had een beetje betere prestaties dan D.II, maar was te langzaam en had een te laag plafond om als jager aan het front te functioneren. Hij werd hoofdzakelijk gebruikt als voortgezette trainer en als verdedigingsjager in Duitsland. De meeste Dr.I piloten moesten eerst hun training volgen op een D.V om aan te tonen dat ze om konden gaan met de rotatie motor. Er zijn zo’n 300 D.V’s gebouwd.
Karakteristieken van de D.V:
Bemanning 1
Spanwijdte (m) 8.75
Lengte (m) 6.05
Hoogte (m) 2.30
Vliegbereik (km) 204
Maximum snelheid (km/uur) 170
Stijgsnelheid (m/minuut) 167 (tot 4000 m)
Startgewicht (kg) 566
Leeggewicht (kg) 363
Motor Oberursel U.I 100 pk
Bewapening 1 LMG.08/15 Spandau 7.92 mm
Niemand rapporteert het plafond, maar klimprestaties worden tot die hoogte wel vermeld.
Gegevens en foto’s van de D.V zijn te vinden in de volgende referenties.
1. P. Alting, Fokkers in Uniform, Driekwart eeuw militaire Fokker vliegtuigen, p. 60, Rebo Produkties, Sassenheim, 1988
2. A.S. Engels, Die Umlaufmotoren der Motorenfabrik Oberursel A.G., pp. 36-37, ISBN 3-930571-55-2, 1996
3. A.S. Engels, Fokker und seine Flugzeuge, pp. 127-128, ISBN 3-930571-52-8, 1996
4. P.M. Grosz & V. Koos, Fokker Flugzeugwerke in Deutschland 1912-1921, pp. 54-55, 91, ISBN 3-89880-355-4, 2004
5. H. Hegener, Fokker, The Man and the Aircraft, pp. 30, 202, ISBN 0-8168-6370-9, 1961
6. V. Koos, Die Fokker-Flugzeugwerke in Schwerin, Geschichte - Produktion - Typen, pp. 4, 24, ISBN 3-928820-21-4, 1993
7. P. Leaman, Fokker Aircraft of World War One, pp. 76-79, ISBN 1 86126 353 8, 2001
8. A.R. Weyl, Fokker: The Creative Years, pp. 181-187, Putnam, London, 1965
9. T. Postma, Fameuze Fokker Vliegtuigen, p. 19, Luchtvaart in Beeld nr. 1, Omniboek, Kampen, 1978
10. T. Postma, Fokker, Bouwer aan de Wereldluchtvaart, p. 30, Fibula - Van Dishoeck, Haarlem, 1979
11. F. Troost, S. van der Zee & W. van Zoetendaal, Salto Mortale - Fokker in bedrijf 1911-1996, pp. 45, 63, ISBN 907557410X, 1998
12. A. Imrie, Fokker Fighters of World War One, Vintage Warbirds No. 6, pp. 4, 27-28, ISBN 0-85368-782-X, 1986
13. P.M. Grosz, Fokker D.V, Windsock Mini Datafile 11, Albatros Productions Ltd, UK, 1997.
De Windsock Mini Datafile van Grosz bevat een schat aan informatie, en is het best bruikbaar.
De kit zit in een kartonnen doos en omvat de plastic onderdelen, een helder plastic windscherm, PE voor kleine onderdelen in de cockpit, voor het machinegeweer, scharnieren, control horns en voor de verspanning, een 3D decal voor de naad van de bespanning en decals voor drie versies. Op de achterkant van de doos zijn drie versies van de D.V in kleur geïllustreerd.
De handleiding is uitgebreid voor een limited run kit als deze. Er staat een korte beschrijving van het vliegtuig en zijn geschiedenis in, gedetailleerde schilderinstructies en een stap-voor-stap bouwinstructie. Uitgebreid wordt aandacht besteed aan de verspanning, die voor dit vliegtuig tamelijk eenvoudig is. Ook de route van de stuurkabels is duidelijk aangegeven. Het schilderen van het model zal overigens een uitdaging zijn met dat streperige uiterlijk.
Rob