Tuus
Modelbouwmagazine / Modelbrouwers Actie   allekabels.nl  
 
 
  Modelbouw woordenboek A tot Z   Modelbrouwers.nl winkel Winkel   Tips en trucs Tips en trucs   Facebook Organisatie   Facebook Club   Volg ons Twitter   Modelbrouwers YouTube-kanaal YouTube
Het is nu vr 29 maart, 2024 1:13 am

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 14 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2  Volgende
Auteur Bericht
 Berichttitel: Column februari 2009
BerichtGeplaatst: za 07 feb, 2009 23:03 pm 
Offline
Moderator met vakantie
Avatar gebruiker

Geregistreerd: zo 07 aug, 2005 23:22 pm
Berichten: 4977
Woonplaats: Brunssum
Afgelopen week hadden we weer zo’n dag. Een dag aan het begin van februari waar de temperatuur langzaam naar een zeer aangename tien graden Celsius kruipt. Zo’n dag in het nog prille jaar waarin de zonnestralen bijna lenteachtig aanvoelen waardoor mijn vrouw enge en griezelige kriebels krijgt, die mij ervan weerhouden om een week lang aan modelbouw te doen, laat staan eraan te denken. Elk jaar dien ik er ook een tot twee vrije dagen verplicht voor op te offeren. Elk jaar blijkt dat het effect nihil is, en toch trap ik er elk jaar weer in. Met beide voeten nog wel.

Enkele weken voordat het tafereel zich ontspint, zeg maar tot explosie komt, zijn de eerste voortekens al onherroepelijk zichtbaar.
De kinderen kunnen hun fietsen niet meer zelfstandig in of uit de stal nemen. De staldeur sluit zich alleen nog maar wanneer ik er met de volle honderdtwintig (te veel dus) kilo tegenaan ga hangen. De deur sluit zich vervolgens wel, maar via het raampje komt er gewoon weer van alles als een dikke worst naar buiten toe.

Ik weet dan dat het tijd is om mijn baas op het werk weer zielig aan te kijken, het is dan ook niet zomaar vragen om twee verlof dagen vragen. Het zijn twee onbetaalde werkdagen die me staan te wachten. Hij heeft er verder nooit over gesproken, maar aan het zielige, doch begripvolle gezicht van mijn baas te zien wanneer hij mij het verlof verstrekt, weet ik bijna zeker dat hij deze dagen ook heeft, en dat hij er net zoals mij elk jaar niet onderuitkomt.

De schuur moet weer uitgemest worden, de gang naar het milieu park met overbodig geworden spullen staat weer voor de deur. Aangemoedigd door de schoonmaakwoede en de pre-voorjaarskriebelingen van mijn vrouw. Zij weet dan ook precies vooraf van welke spulletjes wij definitief afscheid moeten nemen, zij heeft daar emotioneel gezien ook minder moeite mee als de zelfbenoemde sentimentalist die ik ben in ons gezinnetje.

Met lood in mijn schoenen neem ik de nijptang ter hand. Ik loop ermee naar de schuur om de houten latten los te maken die ik tegen de deur had getimmerd om deze bestand te houden tegen de druk van alle rotzooi van binnenuit.
De eerste klap is een daalder waard, dus heeft mijn vrouw zeker een half uur nodig om mij onder de puinhoop uit te graven toen de schuurdeur het door de druk begaf, en ik onder een stortvloed van overbodige spullen terecht kwam.

Terwijl ik met een kop koffie bij aan het komen ben, begint mijn vrouw de tuin alvast in te richten met de inhoud van ons stalletje.
Wanneer ik dan weer in staat ben om mee te helpen staat de tuin dan ook binnen no time vol.
Een nuchter blik op deze uitdragerij leert mij dan ook dat we zojuist zeker vier keer de inhoud van de schuur uitgestald hebben staan waaronder zeker 7 fietsen (niet slecht voor een gezinnetje dat slechts uit vier personen bestaat), 2 driewielers, zes vuilniszakken met oude schoenen en nog eens veertien zakken met oude kleren om nog maar te zwijgen over de grote hopen plastic wegwerp speelgoed van de kinderen.
De eerste selectie voor het milieu park moet gemaakt worden, en van sentiment en voel ik mezelf al duizelig worden.

Mijn vrouw neemt nog de moeite om elk stuk speelgoed ter hand te nemen om dit op houdbaarheidsfactor te beoordelen. In gedachte zie ik echter mijn kinderen spelen ermee op de dag dat ze het na lang zeuren gekregen hadden, hartstikke blij, verguld van geluk, nu echter verworden tot een stukje niet meer voor modelbouw te gebruiken verbleekt plastic, waar de nog aanwezige onderdelen zielig aan bungelen, wachtend op de genadeklap.

Voor mijn gevoel gooi ik met elk stuk versleten speelgoed een stukje van het leven mijn koters weg. Oftewel, ik ben mijn gevoel onnodig aan het pijnigen.
Alles wat mij bij de gedachte aan mijn kinderen een fijn en warm gevoel geef wil ik maar bewaren. De eerste loopauto, de eerste fiets, dat truitje dat zo leuk bij zowel de jongste als de oudste stond, het kunststoffen klimrek waaraan de oudste zich haar eerste buil viel, mijn gedachten houden maar niet op. Ik weet dat ik de herinnering voor altijd behoud. Maar ben bang het tastbare daaraan te verliezen.
Mijn vrouw is dan een stuk rationeler, en terwijl ik mijn vierde zakdoek emotioneel volsnuit met vragend mededogen, vult zij de vierde vuilniszak met oud en versleten speelgoed.

Deze kwelling moet ik twee dagen ondergaan, en wordt traditioneel afgesloten met een volgeladen auto op weg naar het park van vernietiging.
Enig voordeel is dat tijdens het rijden het lood uit mijn schoenen is verdwenen. Ik krijg dan ook regelmatig het verwijt van mijn vrouw dat ik rijd als een overvoorzichtige bejaarde tijdens de eerste sneeuwval. De automobilisten achter mij schijnen het daarmee eens te zijn, toch krijg ik het gaspedaal niet dieper ingeduwd, zo probeer ik het moment van afscheid steeds verder uit te stellen, geholpen door mijn trouwe auto, die elk jaar tijdens deze rit weigert naar de derde versnelling te schakelen.

Op het milieupark word ik regelmatig ter orde geroepen door het personeel wanneer ik weer met een zak vol herinneringen, en een leeg verstand richting uitgang slenter. Mijn vrouw neemt hoofdschuddend het zware werk van mij over, dus wanneer ik voor de derde keer door een vriendelijke medewerker terug naar mijn auto word gebracht, heeft zij de complete inhoud al vakkundig over de diverse afvalcontainers verdeeld.
Rest mij alleen nog maar die laatste zak bij het restafval te deponeren, de achterbank van de auto weer in originele stand terug te klappen, en stilzwijgend de weg naar huis te aanvaarden.

Twee dagen van mijn verlof heb ik opgeofferd, psychische instorting ben ik nabij van alles waar ik afscheid van heb moeten nemen.
Tot overmaat van ramp is het in de nacht daarop niet een van mijn koters die mij weer wakker weet te maken, maar de wekker die mij erop attendeert dat het normale leven weer zijn aanvang neemt. Ik besef me dat ik maar een jaar de tijd heb om te herstellen van deze kerf op mijn ziel. Na deze week duik ik weer volop mijn modelbouwkamertje in, en sluit me voor de duur van zeker een jaar weer op.


Bert


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel:
BerichtGeplaatst: za 07 feb, 2009 23:25 pm 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: ma 17 maart, 2008 9:06 am
Berichten: 2544
Woonplaats: Ochten
:lol:
geweldig weer bert! en dan maar mijn speelgoed weggooien :cry: :wink:

greetz,
DAffIE :mrgreen:

_________________
Afbeelding
DAF XF105 "Oerend hard" :D
Peterbilt 359 :D
Australian Truck :D


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel:
BerichtGeplaatst: ma 09 feb, 2009 13:58 pm 
Offline
Brouwer

Geregistreerd: za 10 jan, 2009 16:41 pm
Berichten: 159
Woonplaats: Oldebroek
Hij is goed. wist niet dat er zoveel in die schuurtjes past... :wink:

gaat nog eens even eigen werkplaats/opslagruimte/in aanbouw zijnde spuitcabine narekenen....plusminus 40 m2...sommige mensen hebben veel geluk met hun woonlocatie.

_________________
WORKING at:
Scania 480 6x2
FUTURE:
Scania T730


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel:
BerichtGeplaatst: ma 09 feb, 2009 15:56 pm 
Offline
Brouwer

Geregistreerd: vr 23 sep, 2005 15:51 pm
Berichten: 987
Ik hou mijn vriendin voorlopig maar even bij jouw gezin en jouw column uit de buurt. Vrouwen hebben de nare eigenschap elkaar te informeren. En volgens mij gaat mijn vriendin het dit jaar vergeten.... zo hoop ik althans ieder jaar.. En ieder jaar tevergeefs.
Dit jaar maar proberen geen slapende honden wakker te maken he.

Met tranen in mijn ogen wil ik je dan ook bedanken. Ten eerste voor je zeer meeslepende en tranentrekkende verhaal en ten tweede voor de verborgen waarschuwing aan ons allen.

Bert...... BEDANKT!

Groeten,
Asmodi :twisted:


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel:
BerichtGeplaatst: ma 09 feb, 2009 17:33 pm 
Offline
Moderator met vakantie
Avatar gebruiker

Geregistreerd: zo 07 aug, 2005 23:22 pm
Berichten: 4977
Woonplaats: Brunssum
Het schijnt dat de oude metallica nummers goed zijn tegen deze blues....de vrouw des huizes als Master Of Puppets terwijl Bert maar steeds ...And Justice For All roept. Mannen zorg dat je bij de eerste zonnestralen in het prille voorjaar onvindbaar bent (en blijft). Tis niks, een week niet modelbouwen :cry: .

Dankuwel voor de complimenten, en onthoudt, een gewaarschuwd man telt voor twee!


Robbie/Bert/Robert


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel:
BerichtGeplaatst: ma 09 feb, 2009 22:56 pm 
Offline
Moderator
Moderator
Avatar gebruiker

Geregistreerd: do 01 jun, 2006 13:03 pm
Berichten: 5691
Woonplaats: Flevoland
Robert,

Waar haal je ze iedere keer weer vandaan zeg.....fantastisch!! :lol:
Ben ik blij dat zo'n 'limiterende factor' niet hier in huis heb rondwandelen.....ik moet alleen iedere keer alles van m'n bed schuiven om te gaan slapen :wink:
Op naar de volgende!

Gr. Arjan


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel:
BerichtGeplaatst: wo 11 feb, 2009 17:54 pm 
Offline
Brouwer

Geregistreerd: do 26 jul, 2007 14:02 pm
Berichten: 587
Woonplaats: Maarssen
Zo bekend dit verhaal. Mijn vrouw heeft ook rond dit tijdperk zo'n strijdlustige blik in de ogen. En ja hoor daar gaan we weer. "Moet dit allemaal bewaard blijven?" klinkt het. Nou dan weet je het wel....Bert sterkte, ik leef met je mee...


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel: puinruimen
BerichtGeplaatst: vr 13 feb, 2009 12:10 pm 
Offline
Brouwer

Geregistreerd: do 29 jan, 2009 20:12 pm
Berichten: 5
Woonplaats: brunssum
ha die bert
alles palettie ? hadje al een paar dagen niet gezien dacht al ga mijn oude werk hervatten als grafdelfer jaja dat was leuk werk
had ik je bijna uit je schuur kunnen spitten maar weet een goed plan voor volgend jaar
huur gewoon een buldozer met container stal en puin weg
probleem opgelost
rd4 blij
geen huilende vader meer op het park
nog wat anders het speelgoed gebruiken je kids toch niet meer
maar je had het ook mee kunnen nemen naar de carnavalsoptocht
ze gooien met snoep en gooi jij met je speelgoed weer terug
soort ruilhandel
maar die fietsen in je schuur was dat geen hint van je vrouw voor gezinsuitbreiding?
komt de buldozer nog van pas kelder uitgraven
maarja ik stop ff met tips geven

tot de volgende schuurschok

groetjes hanssie


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel:
BerichtGeplaatst: ma 16 feb, 2009 10:22 am 
Offline
Moderator met vakantie
Avatar gebruiker

Geregistreerd: zo 07 aug, 2005 23:22 pm
Berichten: 4977
Woonplaats: Brunssum
Hey hey, bedankt voor jullie medeleven :cry: , zo langzaamaan begin ik weer een beetje op te knappen.


Arjan schreef:
]ik moet alleen iedere keer alles van m'n bed schuiven om te gaan slapen

Dit probleem heb ik (gelukkig) alleen nog maar met nieuw gekochte bouwdozen...voor het slapengaan lekker erin neuzen, betasten, bestuderen etc. In huize Bert slapen we dus geregeld met z'n drieën, Bert; zijn bouwdozen natuurlijk; en de vrouw van Bert ligt ook nog ergens in bed te snurken :twisted: .

@Boonstra: Sterkte voor de komende tijd, het knmi voorspeld alweer wat dagen met zonnestralen, dan gaat die strijdlustige blik vaak over in aktie en daden....

Enne Hanssie :lol: laat die graafmachine maar staan, wij moeten toch ergens onze rotzooi kwijt (uitpuilen enzo weetjewelweetjeniet :lol: ).

Groetjes Bert


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
 Berichttitel:
BerichtGeplaatst: ma 16 feb, 2009 11:03 am 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: zo 13 jan, 2008 3:30 am
Berichten: 2637
Wederom een uiterst ware colum wat hier neer hebt gezet.
Dit geld helaas niet alleen voor de mensen met vrouwen of vriendinnen, maar voor iemand alleen is er geen persoon die een start aangeeft waardoor je eerst moet verdrinken voor je begint :cry: .

Veel steun en medeleven gewenst vanaf deze kant.
Misschien is een foto voor de volgende keer een optie voor een beter herstel.

Of juist pijnlijker door de herinnering :?

Arno.

_________________
Mijn website
photo 564445 photo 564444


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 14 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2  Volgende

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 7 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
phpBB.nl Vertaling
Privacy statement