Mijn hobbykamertje is nu bijna klaar.
Het was een van mijn “grotere” wensen, een klein plekje in ons huisje waar ik mij bij tijd en wijle terug zou kunnen trekken. Voorzien van muziek via de computer, mijn favoriete boeken binnen handbereik, een bureautje om eventueel wat te modelbouwen. Wat dus weer een reductie van modelbouwspullen zou betekenen in de rest van de woning. Nooit geweten dat ik er hier in huis vrienden mee zou kunnen maken.
Mijn vrouw is nog nooit zo blij geweest met mij, voor het eerst sinds jaren weet ze de weg op onze slaapkamer weer te vinden zonder eerst tientallen zorgvuldig door mij opgestapelde door het koopspook in handen geduwde bouwdozen aan de kant te moeten ruimen. Niks is zo goed om een huwelijkscrisis te bezweren als man zijnde, dan je eigen plekje op te eisen in je woning. Een plekje waar je weer terug kan gaan naar je jeugdjaren. Vrije stukken muur kun je weer voorzien van posters van vliegtuigen, vrachtwagens, of de middenpagina van de Pleeboy, hoewel je met dat laatste natuurlijk wat voorzichtiger moet zijn wanneer er in je woning ook nog eens een lading kinderen rondrennen, die op een onbewaakt ogenblik zich toegang kunnen vereffenen op het door jouw afgebakend stukje jeugd in je woning.
De eerste doelstelling die ik mij (onbewust) stelde was dat mijn hobbykamertje er uit zou moeten zien als een klein modelbouwwinkeltje die alleen die bouwdozen verkoopt die mijn hartje begeert. Dat is het gemakkelijkste, immers doorgaans koop ik geen andere modelbouwdozen, mits het koopspook andere plannen met mij heeft natuurlijk, maar daarvoor was al eens ruimte gereserveerd in een ander column. Alle bouwdozen die in mijn hobby kamer terecht zouden komen, zouden bij mijn binnenkomst mijn ogen strelen wanneer mijn blikveld gevangen zou worden door al die zinstrelende soorten van box-art.
Eerste probleem deed zich echter voor toen ik alle bouwdozen op het door mijn vrouw beschikbaar gestelde kamertje had neergezet. De ruimte van twee meter tachtig bij twee meter tachtig was binnen een dag vol. Zo vol dat mijn Leen Bakker Bureau er niet meer bij paste, evenals mijn basgitaar inclusief versterker, mijn keyboard, boekenkasten, kleine schalen vitrinekast en om de ramp compleet te maken, de reservecomputer van het huis met alle muziek op de hard disk ook al niet.
Keiharde onderhandelingen, waarbij de onderhandelingen over het Kiyoto verdrag in het niet zouden vallen, met mijn vrouw waren het gevolg.
Gelukkig mag de volledige breedte van de kledingkast (bijna twee meter!) op de hoofdslaapkamer nu tot aan het plafond gebruikt worden als bouwdozen opslag, evenals het door mij al meteen in beslag genomen, en voor mijn vrouw zonder huishoudtrapje onbereikbaar blijvend keukenkastje.
Het is mij nu dus bijna gelukt het, inrichten van mijn eigen kamertje, klein maar hartstikke knus en gezellig. Meteen heb ik besloten om schoon schip erbij te maken, bijna mijn gehele verleden lag tastbaar in dozen op zolder opgeslagen, nu dus tijd en plaats om ook daar eens een grote opruimingsactie mee te houden.
Dit kon dan mooi plaats vinden op mijn kamertje en al tijdens het ritueel inwijden met een flinke dosis wierook. Dat heb ik geweten. Hoestend en proestend ben ik van de kamer afgerold, toch iets te klein om met gesloten deur en gordijnen een halve kilo wierook in de hens te steken, met alleen de door mijzelf tegen de muur aangetimmerde kerstverlichting (blauw) die de intieme sfeer zou benadrukken ingeschakeld.
Mijn eerste column heb ik er inmiddels ook al uit het toetsenbord doen verschijnen op onze reserve computer onder het genot van deuntjes van de Beatles en Frank Zappa (je moet het eigenlijk in de samenhang van deze twee artiesten zoeken) en de zachte geur van Lavendelwierook (door ervaring wijs geworden nog maar een stokje tegelijk).
Hoe weinig is er nodig om de moderne modelbouwende man gelukkig te maken? Tja, natuurlijk ontbreekt er nog een en ander, dat ik nu naar boven heb geschoven in ons prioriteiten lijstje. Graag zou ik hier internet aansluiting hebben, zodat ik het Modelbrouwersforum gewoon kan blijven volgen zonder elk kwartier de trap af te moeten, om op de pc in de woonkamer te checken of er al updates zijn geweest. Een koelkast met vriesvak zou ook niet een zodanig slecht idee zijn evenals een Dvd speler, en stopcontacten op de plaats waar ik nu noodgedwongen de reservetelevisie heb neergeplant. En nu ik er zo over nadenk, toen ik mijn Leen Bakker bureautje ben wezen halen, zag ik in mijn ooghoeken een heerlijke slaapbank, oh, lekker de hele nacht doorslapen zonder dat gesnurk van mijn vrouw naast me. Mijn schoonvader heeft mij in ieder geval al zijn magnetron toegezegd wanneer hij voor een nieuwe gaat kijken, kan ik een mooi plaatsje geven tussen de bouwdozen. Lekker snacken tijdens de brouwpauze’s.
Het modelbrouwen zal een geweldige impuls krijgen in mijn leven, en dat allemaal door de toevoeging van ongeveer acht vierkante meter aan mijn persoonlijk domein.
Toch stuitte ik op een onoverkomelijkheid……..het liefste modelbouw ik aan de eettafel in de woonkamer, wanneer de koters op bed liggen, en mijn vrouw weer naar een of andere wazige film met veel te veel visuele veramerikaniseerde speciale effecten in de voorkamer op de bank liggend kijkt.
Ik ben zo alleen samen met mijn ego en muziek op mijn kamertje……
Bert.
Laatst bijgewerkt door beheer op wo 07 nov, 2007 22:55 pm, in totaal 1 keer bewerkt.
|