Aloha,
Nu mijn DC-10 klaar is (
link, te vinden onder de eindfoto's) hierbij mijn volgend project, de Boeing 717. Anders dan wellicht sommigen van jullie ben ik allesbehalve een 'frequent flyer' dus op mijn airliner 'CV' staan niet al teveel verschillende toestellen. De Boeing 717 heb ik echter wel mee gevlogen, en wel op Hawaii! Hier ben ik geweest op huwelijksreis, en om van eiland naar eiland te hoppen gebruik Hawaiian Airlines dit toestel. Onderstaande foto is er dan ook een van eigen makelij. Mijn doel is om hetzelfde toestel te maken als degene waarmee we destijds van Honolulu naar Big Island te vliegen. In ons geval was dat de NH487HA, met de naam Po'ouli. (Voor wie het wil weten: de Po'ouli is een inmiddels uitgestorven inheemse vogelsoort die voorkwam op Honolulu en Maui.)
Mijn eigen vakantiekiekje
Bron: Wikipedia [
link origineel] [
licentie]
Het origineelIk moet eerlijk zeggen dat ik het spoor altijd een beetje bijster raak tussen de DC-9, MD80, MD90 en B717. Onderstaand een poging dit in een notendop samen te vatten:
Iedereen kent de DC-9. Douglas bouwde deze aanvankelijk als aanvulling op de DC-8 en moest de markt voor kortere afstanden gaan bedienen. De eerste vlucht van dit toestel was in 1965. Ook de KLM had hem in dienst, maar dat geldt voor alle toestellen waarvan de naam begint met DC-
. De DC-9 was in 5 varianten te koop; de eerste was de DC-9-10. Als je deze ziet en vergelijkt met de latere varianten is dit een heel snoezig kort toestelletje
. De -20, -30, -40 en -50 waren steeds iets langer. De DC-9-30 is verreweg de meest verkochte variant; van de bijna 1000 gebouwde exemplaren nam deze variant meer dan de helft voor zijn rekening.
Eind jaren '70 was -inmiddels-
McDonnel Douglas bezig met een nieuwe variant van de succesvolle DC-9. Er waren inmiddels betere motoren verkrijgbaar en men wilde tevens een nog langere variant uitbrengen. Omdat de jaren '80 inmiddels voor de deur stonden is de serie uiteindelijk MD80 gedoopt. Hoewel ze in uiterlijk erg op de DC-9 lijken, zijn er wel grote verschillen. De vleugels zijn groter, de cockpit was sterk gemoderniseerd, ze zijn langer en hadden een groter bereik. De tail cone is ook anders dan de DC-9, hoewel deze gedurende de bouw nog weer zou wijzigen. De MD80 series (6 varianten), was een nog groter succes dan de DC-9 met bijna 1200 stuks verkocht.
Omdat de MD80's steeds langer waren geworden, wilde McDonnel Douglas eind jaren '80 een nieuwe generatie DC-9's op de markt zetten met een kortere romp. Deze zouden bekend worden als de MD90. Een grappig detail is dat McDonnel Douglas de MD90 aanvankelijk wilde voorstuwen met een
propfan, maar hier was geen interesse voor. Het programma bleef lang onzeker, maar kort nadat de propfans werden vervangen door conventionele turbofan motoren werden de orders binnen gesleept. Er werden slechts 2 varianten van gemaakt en een doorslaand succes werd het niet met 116 verkochte toestellen.
De laatste variant, de MD95, viel terug op de DC-9-30, alleen met opnieuw betere motoren en een modernere cockpit. Een reden hiervoor was dat op dat moment vele DC-9-30's vanwege ouderdom werden afgestoten, en McDonnel Douglas hoopte in dit gat te springen met hetzelfde toestel, maar moderner, stiller en zuiniger. De MD80 en -90 serie was steeds langer geworden, en het nieuwe toestel moest weer in de wat kleinere markt gaan zitten waar de kleinste 737 van concurrent Boeing net te groot voor was.
In 1997 viel echter het doek voor McDonnel Douglas en werd de fabriek overgenomen door Boeing. Waar de productie van de MD-11 het veld moest ruimen omdat deze concurreerde met de eigen toestellen, zag Boeing wel brood in de MD95 en gaf het een eigen naam; de Boeing 717. De tijden waren echter veranderd; er was veel concurrentie gekomen in de markt waar de DC-9 zich bevond. De A318, Bombardier CRJ200, Embrear en zelfs de eigen B737-600 visten allemaal in dezelfde vijver (Fokker was toen helaas al failliet). Er werden er slechts 155 van gemaakt en in 2005 trok Boeing de stekker uit de productie en verdween de naam McDonnel Douglas voorgoed.
Hawaiian maakt sinds 2001 gebruik van de B717, met momenteel 18 stuks in de vloot.
De kitDit is mijn derde Eastern Express kit.
De eerste, een KLM MD11 was mijn eerste airliner, toen wist ik nog niet beter, maar met de kennis van nu kan ik zeggen dat het een dramatisch slechte kit is.
De tweede, een Mil MI-26 is zo mogelijk nog slechter. Het is dat ik de B717 al had liggen, anders had ik hem denk ik van PAS besteld (
er staat hier overigens een iets ouder brouwverslag van de PAS 717). Maar, ik ben positief verrast. Eastern Express kan het wel. Goed, het is vervelend dat de onderdelen in de sprues niet genummerd zijn, en Eastern Express heeft altijd wat veel flare op de onderelen, maar de fit is goed.
Ik ben er in 2019 op vakantie mee begonnen (ik neem meestal wel een hobbyprojectje mee, verf-/spuitwerk gaat wat ver, maar schuren/plamuren gaat prima).
De kit bevat al de goede decals, maar omdat ik goede ervaringen met met de decals van Draw heb ik daar ook een setje van besteld. En last but not least een setje cockpit- en cabineramen van Authentic Airliners. Let's get building!
- Bas