Een maand geen update! Maar het heeft allemaal niet stil gestaan.

Om te beginnen heb ik tal van kleine dingen aan de body gedaan, zoals het uitzagen van een extra luik om de deuropening te vergroten.



Ik maak het model met de deur dicht, dus hij komt ook in gesloten toestand te staan. In werkelijkheid is dit luik bedoeld om de toch al niet zo kleine cargo opening nog verder te vergroten zodat er LD-5 standaard containers geladen kunnen worden.


Hier is de laadvloer verlengt. Dat was even passen en meten, maar het klopt tot op de millimeter (was even spannend, maar net gepast).

Dan het interieur: Omdat het een 'what-if' model wordt, ben ik vrij te doen waar ik zin in heb! Daarom heb ik mij laten inspireren door foto's van de 'The Sched': de laatste commerciële lijndienst (scheduled service) ter wereld met een DC-3. Tot aan het verbod op het uitvoeren van deze lijndienst in 2015, was dit de service tussen Hay River (YHY) en Yellowknife (YZF) in 45 minuten over Great Slave Lake, dagelijks gevlogen door een legende: Buffalo Joe McBryan.

Ook al kan je bij Buffalo nog steeds een 28 zits DC-3 charteren en vliegen waarheen je maar wilt, 'The Sched' waar je gewoon een ticket voor kon kopen komt waarschijnlijk niet meer terug. De route wordt nu gevlogen door First Air met een ATR en de (dure) Basler zou nooit economisch kunnen vliegen op deze route. Als Buffalo ooit zelf Baslers zou aanschaffen (of de Zuid-Afrikaanse variant https://www.buffaloairways.com/index.ph ... d-for-sale), dan kan men deze eerder verwachten op vrachtcharters naar het noorden, waar geen landingsbanen zijn. Het toestel kan namelijk prima landen op bevroren meren of simpelweg op een sneeuwvlakte. Maar Of dat ooit met 32 betalende passagiers gedaan zal worden...? Wie weet als je hem zelf huurt...


ter referentie: interieur van C-GWIR (https://aviation-safety.net/database/re ... 20130819-0). De crash met dit toestel met 21 passagiers aan boord was de voor Transport Canada de directe aanleiding 'the sched' te verbieden.




Heerlijk contrast! Doet gewoon pijn aan je ogen. Ik heb het groen iets hoger laten eindigen, zodat ook het oranje door de raampjes nog een beetje zichtbaar is. De cargo achter in de cabine bestaat uit een kurk en wat ijsstokjes. Één van de belangrijkste redenen dat Buffalo Airways kan bestaan, is de toevoer van eerste levensbehoeften naar regio's die zonder vliegtuig niet bereikbaar zijn. Het transporteren van bouwmaterialen is daarbij een essentieel onderdeel.


En zo staat ze er nu bij. De vleugel-romp fairings zitten nog los en ik zit er toch over te denken hier enige rivets op aan te brengen.

VJ

Leuke vorderingen VJ en goed werk met die stoelen
Extra detailering is inderdaad wel leuk op fairings want ze zijn wel een beetje kaal..
Wat betreft het gebruik omtrent de Basler klopt je redenering wel aangezien de Basler voornamelijk op de gebruikelijke C-46 routes vliegt..
Ik zit wel eens op flightradar te turen en soms kijk ik dan ook wel een op the Northwest territories en dan kom je de Basler wel eens tegen..

Groetjes, Jan

Wederom prachtig VJ. Details op de stoelen zien er zeer goed uit. Handig gedaan met dat stukje gaas!

Er is weer een hoop gedaan aan de Basler, maar allemaal kleine dingen. Hierbij een update van de afgelopen twee weken.


Ten eerste heb ik de cockpit gemaakt. Dit keer geen PE of andere details. Nou ja, op de rode flap handel op de rechter stoel na dan. In elk geval heb ik er minder tijd en aandacht aan besteed dan bij de KLM C-47 en XC-47C, omdat bij dit model alle ramen en deuren gesloten blijven.



En omdat ik het model op een voetstuk wil zetten (in vliegende stand) moet de cockpit natuurlijk niet leeg zijn. De piloten van de Airfix Heron bieden uitkomst. Ik heb er één een uniform gegeven en de andere en leren vliegjack in de stijl van Buffalo Joe. Als je naar de arctic vliegt heb je meer aan een dikke winterjas dan aan een strak uniform...


Waar ik wel meer aandacht aan wil besteden is het landingsgestel met skies. Ik heb de PE nog over van de XC-47C (die natuurlijk geen wielen kreeg).




Het idee is dus om het toestel op een sokkel te zetten, alsof hij vliegt. Dan vallen de skies ook beter op.




Dit is de bijhorende inspiratie. Een aflevering van IcePilots uit maart 2011 (2e seizoen) waarin twee legendes, Buffalo Joe en Arnie Schreder, voor het eerst in 10 jaar een DC-3 met skies op een bevroren meer landen. Fantastische beelden!


Dit was nog even een hoofdpijndingetje. Ik wilde de binnenkant spuiten met Tamiya fine surface primer en ik had alles keurig gewassen met een sopje. Kwam de verf er toch als water weer vanaf vallen... Na een goede tip van Malair heb ik alle resin delen afgenomen met ammoniak (tandenborsteltje voor de kieren) en inmiddels hecht een eerste dunne laag Tamiya zonder problemen. Aan de binnenkant zie je nog de schade van de verf in druppels. Maar dat zal straks niet zichtbaar zijn, dus ik laat het zo.


poppetjes gezien? romp gesloten! Het was een gedoe om het voorste en achterste deel goed op elkaar te laten aansluiten. Uiteindelijk kwam er enig schuurwerk aan te pas om het egaal te krijgen.

volgende stap is het plaatsen van de ramen, het gronden en natuurlijk gear en props afwerken!

tot de volgende,
VJ

Knap en dan gaat ie plots wel snel. Een ander middel wat niet zo ruikt als ammoniak is formule MC, een ontvetter beschikbaar in de schilderwinkel:

Het lijkt allemaal zo eenvoudig, maar je hebt hier weer veel zorg en aandacht aan besteed, mooi verslag om te volgen!

Beste medebrouwers: kunnen jullie mij helpen?


Dit is de resin spinner met bijhorende witmetaal propellerbladen.


De bladen zijn voorzien van 'zebra stripes', wit/zwarte markeringen die vooral bedoeld zijn om vogelaanvaringen tegen te gaan.
https://sciencenorway.no/technology-bir ... ft/1442181


En toen probeerde ik ze te verlijmen met behulp van meegeleverde mal. Ik heb zowel KristalKlear als gewone houtlijm geprobeerd (waar tot nu toe echt alles mee vast te krijgen was). Toen de bladen nog steeds bewogen (ze zakte langzaam naar beneden zodra ze uit de mal werden gehaald) heb ik de contactpunten voorzien van een druppeltje CA lijm. Het gevolg: bij het uit de mal halen sprongen de bladen er spontaan vanaf! Er is niets gebroken hoor. Ze komen simpelweg gewoon weer los.
Kortom: wie heeft een goede tip hoe witmetaal te verlijmen met resin? Bison contact lijm lees ik op fora, maar ik zie niet goed hoe ik druk op de bladen kan uitoefenen als ze in de mal zitten. Weet iemand een goede oplossing?

VJ

Als ik er niet meer uitkom wil ik onderstaand nog wel eens gebruiken. Waarschijnlijk helpt het ook als je de lijmvlakken wat ruwer maakt. Uiteraard geen garantie dat het voor deze toepassing werkt.....




Gr. Sjaak

Dank je voor de tip Sjaak!


Die zitten nu wel vast!


En ik heb het ook meteen gebruikt om de PE deur aan de resin neus vast te maken. Die gaat niet meer open

Ondertussen ben ik stapje voor stapje verder gegaan met het landingsgestel met ski's.


Hier zijn de onderdelen volgens bekend recept chroom gespoten. De witte delen heb ik daarna met de hand geschilderd.


Ook een bekend recept is het flink in de poeder zetten van de banden en daarna sealen met mat lak. Daarbij loopt de poeder weer iets uit, wat (in mijn ogen) een realistisch effect geeft.




En het resultaat: een landingsgestel poot met wiel en ski. Bij de eindmontage moeten de kabels naar de ski's nog getrokken worden.

VJ

Die komen ook nooit meer los! Dat spul werkt fantastisch (ik vind het alleen zo stinken).

Die banden zien er trouwens super uit! Dat ga ik ook eens proberen zo met dat witte poeder.