Ik heb me lekker impulsief opgegeven voor deze Ferrari-actie. Het was ook een goed excuus om aan een vers kitje te beginnen. Ik heb zo'n achttal kitjes liggen die voor meer dan de helft klaar zijn en waarvan ik vond dat 'ie eerst maar 's af moesten.
Maar dan toch niet in het jaar dat Ferrari reeds 60 jaar de harten op hol brengt met het steigerende paard.
Tja, en dan de keuze... Zonder deze actie had ik nooit een Ferrari als eerste gebouwd. Leuk, door deze actie kijk je toch weer even anders tegen je eigen winkeltje aan. Ik heb ook mooie Ferrari's! Ik heb de Ferrari gekozen waarvan ik al weet welk kleurtje 'ie moet krijgen. (Ik kan nogal moeite hebben de goede kleur te kiezen.)
En de kleur is.....
Heel erg donkerblauw, bijna zwart!
Tenminste één van de oorspronkelijke 40 had die kleur. (Er bestaan ook replica's )
Maar goed, het wordt tijd dat de Protar zich even netjes gaat voorstellen. De zakjes heb ik nog dichtgelaten, deze temperamentvolle kit popelt om aan te slag te gaan. Na wat aanvankelijke boosheid over het ongebouwd op de plank liggen voor al die jaren overheerst nu de Italiaanse vreugde. Wen eerst maar aan daglicht voor je vrij mag!
Kijk 'm eens glimmen van trots! Is ook een beetje Italiaans ongeduld natuurlijk, hij wil zonder laklaagjes gebouwd worden. De velgen hebben ook hun beste beentje voorgezet, ze hoeven niet opnieuw gespaakt te worden. De deurtjes , klep en kap zijn ook al bij de les: ze hebben zich losgemaakt en geven reeds opening van zaken. Plaatje!
Twelve wild horses in silver chains,
Calling out to me.... (Chris Rea in "Daytona")
Zo, en dan de laatste deeltjes. Het kleine decalvelletje kwam naar zijn zeggen niet tot zijn recht op het vorige plaatje, en dan ga ik ook nog 's een liedje zingen. O.K. drammertje, je mag nog een keertje op de foto! (Ik hem maar niet verteld dat de auto geen Violati gaat worden.) Ook de veertjes staan te springen.
Prettig kennis te maken!
Happy Modeling,
Easy Rider
); natuurlijk ook veel succes !
)
Maar een eerste dry-fit viel gelukkig weer niet tegen. Een eerste uitdaging ligt er wel: de horizontale naad over de neus. Volgens de beschrijving moet het onderste gedeelte als laatste geplaatst worden in de bouw. Niet dus, die naad gaat echt weg! (Plaatje!)
Niks geen binnenkuipje zoals je gewoon ziet. De ruit past meteen en het model begint al een beetje te stralen, het ziet er gewoon goed uit. De ruit heeft een beschadiging, maar daar maak ik me geen zorgen over na recente proefjes met Parket plus.
