Van de drie afgeronde modellen dit jaar zijn er drie props en van de drie lopende projecten zijn er twee props. Tijd om de schaal weer een beetje gelijk te laten kantelen en naast de A340-600 weer eens van start te gaan met een jet en wel de Ilyushin 62. Overigens heb ik de Il-62 al 3,5 jaar geleden aangekondigd in de 100-jaar KLM groepsbouw, dus tja dan wordt het onderhand ook wel eens tijd.

De Iljoeshin Il-62 is oorspronkelijk ontwikkeld in de Sovjet-Unie. Het was het eerste passagiersvliegtuig van de Sovjet-Unie dat was ontworpen voor langeafstandsvluchten. Het eerste prototype van de Il-62 maakte zijn eerste vlucht op 3 januari 1963. De Il-62 werd echter pas in 1967 in dienst genomen bij de Sovjetluchtvaartmaatschappij Aeroflot. Het was destijds een van de meest geavanceerde vliegtuigen ter wereld, met een groot vliegbereik en de mogelijkheid om transatlantische vluchten uit te voeren.


Bron: Wikimedia Commons

Het vliegtuig had vier straalmotoren en kon ongeveer 200 passagiers vervoeren. De vier straalmotoren zaten achter de romp en er waren niet veel types die dat ook hadden (de andere twee zijn de Vickers VC-10 en de Lockheed Jetstar). De VC-10 en Il-62 lijken daardoor sterk op elkaar en zowel de UK als de SSSR betichtte elkaar van spionage, maar voor beide kanten is nooit bewijs geleverd. Waarschijnlijker is het dat de eisen voor een nieuwe type vliegtuig van British Airways enerzijds en Aeroflot anderzijds redelijk bij elkaar lagen en derhalve de ingenieurs tot vergelijkbare oplossingen kwamen.


Bron: Wikimedia Commons

Tijdens de Koude Oorlog werd de Il-62 vaak gebruikt door de Sovjetregering voor diplomatieke reizen en officiële staatsbezoeken. Het vliegtuig werd ook gebruikt door andere luchtvaartmaatschappijen in landen die bevriend waren met de Sovjet-Unie zoals Interflug en LOT.

In de loop der jaren zijn er verschillende varianten en verbeterde modellen van de Il-62 ontwikkeld. De Il-62M, geïntroduceerd in 1978, had een groter vliegbereik en een aantal aerodynamische verbeteringen. Er zijn in totaal meer dan 280 Il-62-vliegtuigen gebouwd. Met de val van de Sovjet-Unie en de daaropvolgende economische problemen in Rusland nam het gebruik van de Il-62 af. Moderne vliegtuigen met een betere brandstofefficiëntie en geavanceerdere technologie werden steeds populairder. Desondanks wordt de Il-62 nog steeds gebruikt door enkele luchtvaartmaatschappijen en charterbedrijven voor vracht- en passagiersvluchten (De meest bekende hiervan is Air Koryo). Het heeft een plek in de luchtvaartgeschiedenis als een iconisch vliegtuig uit het Sovjettijdperk.


Bron: Wikimedia Commons

Maar wacht eens even, in de titel staat Aeroflot/KLM. Heeft KLM met de Il-62 gevlogen dan? Jazeker! Of althans, gedeeltelijk. Tijdens de Koude Oorlog sloot de Sovjet-Unie haar luchtruim voor westerse luchtvaartmaatschappijen (de geschiedenis herhaalt zich wat dat betreft helaas). Hierdoor moesten vluchten tussen Europa en het Verre Oosten omvliegen en tussentijds stoppen om te tanken. De meeste luchtvaartmaatschappijen kozen ervoor om een ​​tussenlanding te maken in Anchorage, Alaska. Om passagiers de mogelijkheid te geven sneller naar het Verre Oosten te vliegen, bood KLM passagiers de mogelijkheid om met Aeroflot te vliegen. Aeroflot vloog van Amsterdam naar Moskou en vervolgens naar Tokio. Deze vluchten werden uitgevoerd door de Il-62. Hoewel de piloten werden geleverd door Aeroflot, was de bemanning een combinatie van Aeroflot en KLM. In de jaren zeventig was het ongebruikelijk dat twee luchtvaartmaatschappijen zo'n partnerschap hadden, laat staan de nationale maatschappij van Nederland en de nationale luchtvaartmaatschappij van de Sovjet-Unie. Om deze samenwerking te vieren is naast het Aeroflot-logo ook het KLM-logo op sommige Il-62-toestellen aangebracht (https://www.airliners.net/photo/Aeroflo ... /2413817/L en https://www.flickr.com/photos/georgehamlin/32302240601) Hiermee was KLM een van de weinige westerse luchtvaartmaatschappijen die haar logo droeg op door de Sovjet-Unie gebouwde vliegtuigen. De samenwerking was overigens geen succes en werd na een paar maanden al stopgezet. Maar zoals VJ het al zei in 2019:


En zo is het natuurlijk maar net!

Goed, dan het model zelf. Dit wordt de prachtige kit van Zvezda:




Er is echter één probleem. De kit is de Il-62M, maar KLM vloog met de Il-62 Sans Suffix en deze had Kuznetsov NK-8 motoren in plaats van de Soloviev D-30 motoren. Gelukkig heeft Sergei Druz hele mooie Resin aftermarket NK-8 motoren op de markt gebracht.






De cockpit en raamdecals komen van Authentic Airliners vandaan.




De decals zijn van Revaro. Ik verbaas me er elke keer weer over hoeveel verschillende decal sheets er wel niet beschikbaar zijn. Je kunt het zo gek niet bedenken of iemand heeft wel een een sheet van (vaak genoeg althans)


Ook heb ik al een start gemaakt met de bouw. Allereerst de raampjes lijmen. Super netjes hoeft dit niet, want ik ga deze toch wegschuren.


Dan het voorste landing gear bay. Deze wordt gemonteerd op het stuk waar normaal de stoelen voor de piloten komen te staan. Aangezien deze ramen ook dicht worden gemaakt hoef ik deze niet te lijmen.




Ik heb flink wat gewicht voorin aangebracht. De resin motoren zijn nogal zwaar en ik wil niet dat het een tailsitter wordt (had het toestel in het echt ook last van, kijk maar eens op de allereerste foto van dit verslag).


Als laatste het stabilo gelijmd.


En dat is de status op dit moment. Wordt vervolgd!

Heel leuk weer! En een onderwerp dat voor mij in elk geval veel nieuws bevat, want ik ben nooit zo georiënteerd geweest op de Russische luchtvaart. Erg interessant om allemaal te lezen. Het valt mij op dat dit toestel lijkt op een blikken speelgoedvliegtuig dat ik als kind had...
.
Geweldig toch?!
Veel succes. Ik ga met plezier in volgmodus.

VJ

Ja dat is zeker geweldig! En nog een zeldzaam model ook, volgens mij in de DDR gemaakt. Heb je deze nog VJ?

Verder ook bij deze weer wat vorderingen te melden, te beginnen met de vleugels. Allereerst de air intakes bij de vleugels gelijmd. Ik kon trouwens niet goed vinden waar deze voor dienen. Voor de lucht in de cabine?


Daarna de gear bays gelijmd.


En dan kunnen beide helften in elkaar. De fit is uitstekend.


Terwijl de vleugels drogen heb ik de stabilo en romp in de plamuur gezet. Nog niet de boven-, en onderkant van de romp overigens. Uit ervaring weet ik inmiddels dat dit beter kan als de vleugels aan de romp gelijmd zijn. Je moet bij Zvezda vaak nog wel eens wat kracht zetten om deze te bevestigen en daarbij wil de romp nog wel eens een beetje gaan scheuren. Zonde van het plamuur-, en schuurwerk dan natuurlijk.




De rudder kan wel al gelijmd worden. Achteraf gezien had ik deze moeten plaatsen voordat de helften tegen elkaar aan gaan, maar met een beetje wrikken lukte het ook wel


Dan iets waar ik een hekel aan heb bij Zvezda. De flaps. Dit is namelijk een zogenaamde Ultimate Kit. Je kunt derhalve drie versies maken, parkeer stand, opstijgend/landend of vliegend. Daarom moet je de flaps dus apart lijmen. Heel leuk voor bouwers die een landend of opstijgend vliegtuig willen bouwen, maar ik denk dat 90% van de mensen een geparkeerd of op zijn meest taxiënd vliegtuig willen maken. Dit zorgt dus voor nodeloos extra werk (wat op zich niet erg is, maar de fit is vaak niet heel geweldig).




Omdat je namelijk de flaps vanuit onderen moet lijmen, komen ze net iets te laag uit aan de bovenkant (zie ook foto hieronder bij de rechtervleugel). Je moet dus behoorlijk hard duwen en goed lijmen om het goed te krijgen en daarna nog plamuren en schuren, wat weer ten koste gaat van de details. Ok, ik begrijp: You can't please everyone, maar voor mij had deze optie echt niet gehoeven.


Dat gezegd hebbende, bij deze dry fit ziet hij er al wel imposant uit.


Wordt vervolgd!

Ik heb toch besloten de vleugels wat meer onder handen te nemen, want die flaps zagen er echt niet uit. Daarom maar het hele boeltje in de plamuur gezet.


Het resultaat na het schuren. Hier is goed te zien dat de flaps echt wel te diep lagen, er is bijna geen plastic meer te zien. Wel zijn hierdoor wat details verloren gegaan, maar dat scriben we er nog wel weer bij.


Hier in ieder geval de uitlijnen gescribed. Meteen ook handig voor het verweren later.


En hier het eindresultaat. Een heel stuk beter zo in mijn optiek. Nog een beetje bijwerken en bijschuren en dan zijn de vleugels good to go.


Wordt vervolgd!