Eigenlijk wilde ik even geen nieuw model beginnen (er liggen er tenslotte nog drie op de werkbank), maar als kort tussendoortje (a lá de AN-140) kan het wel.

De De Havilland Canada DHC-8-102 Dash 8 is een regionaal turbopropvliegtuig ontworpen en vervaardigd door De Havilland Canada. Het werd voor het eerst geïntroduceerd in 1984 als opvolger van het eerdere Dash 7-model. De ontwikkeling van de DHC-8 begon eind jaren zeventig als antwoord op een groeiende vraag naar een sneller, efficiënter regionaal vliegtuig. Het ontwerpteam van De Havilland Canada concentreerde zich op het creëren van een zeer betrouwbaar en veelzijdig vliegtuig dat kon opereren op korte landingsbanen, op afgelegen locaties en in allerlei weersomstandigheden.

De DHC-8-102 is de originele versie van de Dash 8 en is voorzien van twee Pratt & Whitney Canada PW120A turbopropmotoren. Het heeft een maximale capaciteit van 37 passagiers en een maximaal bereik van 1.224 nautische mijlen. De eerste vlucht van de Dash 8 vond plaats op 20 juni 1983 en het vliegtuig kwam in 1984 in dienst bij NorOntair. Het werd al snel populair bij regionale luchtvaartmaatschappijen vanwege zijn brandstofzuinigheid, betrouwbaarheid en vermogen om in uitdagende omgevingen te opereren.

In de loop der jaren zijn er verschillende varianten van de DHC-8 ontwikkeld, waaronder de grotere DHC-8-200, de verlengde DHC-8-300 en de krachtige DHC-8-400. Er zijn meer dan 1.200 Dash 8-vliegtuigen geproduceerd en ze zijn gebruikt door luchtvaartmaatschappijen en operators in meer dan 100 landen over de hele wereld.

In 1992 werd De Havilland Canada overgenomen door Bombardier en de Dash 8 werd onderdeel van de regionale vliegtuigen van Bombardier. In 2019 werd het Dash 8-programma verkocht aan Longview Aviation Capital, een Canadees luchtvaartbedrijf dat ook eigenaar is van Viking Air, een andere fabrikant van turbopropvliegtuigen.

Tegenwoordig wordt de DHC-8-102 nog steeds gevlogen door luchtvaartmaatschappijen en operators over de hele wereld en staat hij bekend om zijn betrouwbaarheid, veelzijdigheid en lage bedrijfskosten. Het is gebruikt in verschillende rollen, waaronder passagiersvervoer, vrachtoperaties en zelfs militaire toepassingen.

Ik heb zelf met enige regelmaat met de Dash 8 gevlogen, (maar dan wel de Q400 variant) met Austrian Airways en vooraal FlyBe. De geheel paarse variant van FlyBe ga ik ook zeker maken, maar voor nu eerst de -102 versie. Waarom? Omdat Schreiner Airways daarmee gevlogen heeft en ik het leuk vind om toestellen te bouwen waar Nederlandse operators mee vliegen of hebben gevlogen.

Dit gaat hem dus worden:


Een super saaie livery, maar daardoor hopelijk ook snel klaar

De kit is van Eastern Express. Dit is de Q200 variant, maar het enige verschil met de -100 is andere motoren (maar daar zie je qua uiterlijk verder geen verschil mee)


De Schreiner decals zijn van V1 decals. Ik had daar nog nooit besteld, maar de service is prima. Binnen twee weken waren de decals in huis. De cockpit,- en raamdecals zijn van Authentic Airliners


De onderdelen en handleiding. Ze zien er zo op het eerste gezicht prima uit.




Ook heb ik een setje met extra details van Metallic Details besteld. Of ik alles ga gebruiken weet ik nog niet, want sommige details zijn wel heel klein.


Qua vorderingen heb ik nog niet veel te melden. Ik heb de voorste schokbreker gelijmd (bestond uit drie onderdelen, dus dat was een hoop gepiel) alsmede de voorste gear bay (bestond ook uit drie onderdelen haha). Ook heb ik een dryfit van de twee romphelften en vleugels gedaan en de fit lijkt me tot nu toe best wel prima.


Wordt hopelijk snel vervolgd!

Leuk onderwerp! V1 is van Ben Sweezy en dat is een aardige kerel. Hij heeft een deel van de custom decals gemaakt van mijn Buffalo C46 (de andere decals zijn toen getekend door Jelle). Een Schreiner kist is altijd leuk (ik ben ooit op de NLS opgeleid) maar als je een alternatieve simpele livery zoekt: de kustwacht vliegt nu ook met twee Dash-8's in een basis witte livery met fraaie oranje strepen (Operator is PAL Aerospace). Oké, die decals bestaan (volgens mij) nog niet, maar wie weet is er wel een markt voor. In het oranje voor de NL kustwacht en in het geel voor de Caribische kustwacht.

VJ

Veel succes met deze.

Bedankt heren.
Zo onderhand wordt het ook wel tijd om wat vooruitgang te laten zien.

Als eerste de romp. Na voldoende gewicht aangebracht te hebben kan deze gelijmd worden. De fit is prima.


Nadat de vleugels gelijmd zijn kunnen ze al aan de romp gelijmd worden. De fit is hier iets minder goed, maar niks ernstigs. Tevens het cockpitraam aangebracht. Hier is de fit niet zo goed. Dat is echt typisch iets voor Eastern Express is mijn ervaring inmiddels. Deze is altijd te groot, waardoor dit gedeelte altijd het meeste werk kost.


Dan de verticale en horizontale stabilo bevestigd. Goed opletten geblazen, want een deel van de verticale stabilo is al op de romp gemonteerd. Deze moet middels een inkeping in de verticale stabilo passen. Dat is een beetje een gepiel, maar uiteindelijk lukt het wel.


Het resultaat na de eerste primer en tweede schuursessie


Vervolgens de motoren. Deze bestaan uit acht onderdelen (minus de propellers). Beetje overdereven, maar ach, dat houdt het spannend. Belangrijk is de wheel struts ook te lijmen, alvorens de helft erop te lijmen. Achteraf is dat bijna niet meer te doen.




Ik moet zeggen dat ik tot nu toe erg te spreken ben over de kwaliteit van de kit. Dit doet zeker niet onder voor een kit van revell of zo. Inmiddels heb ik begrepen dat Eastern Express verder gaat onder de nieuwe naam X-scale Models (https://www.x-scalemodels.com/) met als eerste nieuwe kit de DC-8-32 en een Trident in de maak. Een fabrikant om in de gaten te houden dus.

Wordt vervolgd!

Mooie vorderingen tot nu toe! Ik moet toch maar eens m'n ogen open houden voor een van deze kits.



Volgens mij is het verhaal nog een stuk sappiger dan dat. Van wat ik begrijp uit de verhalen op Airlinercafe had Eastern Express (Russisch) een deel van de productie in Oekraïne zitten. Na de inval besloten de Oekraïners om de gloednieuwe mallen voor de DC-8 in te nemen en zelf te produceren onder hun eigen label. Wat er verder nog aan Russische tooling in Oekraïne ligt is niet echt duidelijk.

Het zit héél ingewikkeld in elkaar maar de bottom line is dat Eastern Express haar mallen bij verschillende mallenmakers in de Oekraine liet maken en daar ook de productie van de kits was. Dan gingen de sprues naar Moskou waar EE er een doosje omheen deed en aanvulde met, liefst dure decals. De mallen van de DC8 zijn ook door EE betaald maar Vitaly die deze maakte, heeft door de oorlog maar besloten de kit onder de vlag van X-Scale uit te brengen. Dit tot groot ongenoegen van EE die claimt dat het haar mallen zijn, formeel ook juist. Maar ik denk dat de Oekraïeners daar een beetje maling aan hebben.
De eerste was de Swissair boxing. Later deze maand volgt nog een Delta livery. Daarna komt een langere DC8, de 50 serie en daarna de lange 61/63. Het volgende project van X-Scale wordt de Trident Ic die EE ook al had aangekondigd... AMP heeft inmiddels de A310 onder eigen vlag uitgebracht en A Model heeft ook een serie, oudere Eastern Express kits in haar range.
Dit is echter nog maar een deel van het verhaal. Binnenkort komt AA Models, (dochter van Modelsvit) ook met de eerste 1/144 kit van Eastern Express, de AN26. Recentelijk kreeg ik van Modelsvit een lijstje om aan te geven welke andere kits ze evt ook uit konden brengen en ik moest maar aangeven wat interessant was, Het waren allemaal ex EE kits. Op die lijst stonden ook de Fokker 50, Fokker F27 en de Airbus A220...
Eastern Express, tja, die zal wel bij meneer Putin uithuilen..

Dat is zeker een sappig verhaal. Dat X-scale de mallen had geconfisqueerd was mij bekend, maar niet dat er meerdere mallenmakers waren zoals Branky zegt. Ik ben benieuwd waar dat allemaal toe gaat leiden en of ze ook met nieuwe originele ontwerpen zullen komen. De tijd zal het leren.

X-scale gaat ook met de DC-8-63 komen zeg je? Dat is wel interessant. Ik heb een kit liggen van Minicraft welke ik in KLM kleuren wilde gaan maken, maar ik heb begrepen dat de X-scale kit van de -30 erg goed is en zelfs beter dan de minicraft kit van de -30. Als de -63 kit ook beter is dan de Minicraft versie is het wellicht de moeite waard om die aan te schaffen. Maar eerst maar eens zien of dit straks ook daadwerkelijk zo is. Ik heb er geen haast mee in ieder geval.

Voor wat betreft de DHC-8 is er ook een klein beetje voortgang te melden.

De motoren zijn aan de vleugels gelijmd (met best een prima fit). Hier op de foto het resultaat na de eerste keer plamuren en schuren.


Dan de tweede sessie. Ook de cockpit ramen nog een keer beetgepakt.


Goed genoeg voor het lakken denk ik zo.


En zie hier het resultaat na de eerste spuit sessie. De achterkant is nog niet gespoten om de simpele reden dat ik geheel witte toestellen in twee delen spuit. Ik hou eerst de achterkant met de hand vast en spuit dan voorkant. En daarna natuurlijk omgedraaid. Ook heb ik trouwens de voorste Wheel Strut gelijmd zodat de onderkant niet beschadigd nat het airbrushen.


Wordt vervolgd!