Petje af voor je doorzettingsvermogen, er staat toch maar een mooie glimmende vogel nu.

De laatste stappen:


De decals zijn aangebracht. De meegeleverde decals vallen er prachtig op (de zwarte letters, logo op de staart). Helaas waren de oranje registratieletters niet meegeleverd. Uit foto's heb ik kunnen herleiden dat (net zoals de rest van de KLM vloot) ook de DC-5's de registratie in grote oranje letters boven op de vleugel had. Daarvoor heb ik het oude velletje van Dutch Decals gebruikt uit begin 2000. Dat het al wat oudere decals zijn is helaas te merken aan een klein beetje silvering aan de randen. Met een bepaalde lichtinval is het te zien (met het blote oog valt het verder niet op). In het verleden heb ik deze decals al eens geprobeerd te verwerken met DACO.... maar das geen succes Dus ik laat het lekker zo. Inmiddels zijn ze geseald.


Daarna heb ik de wielen eronder gezet (de bouwtekening laat je een fout maken; de wielpoot moet met de dichte velg naar de romp!) Toen ze eenmaal op haar pootjes stond heb ik een styreen buisje doorgeboord waar de as van de propeller in kan lopen.


Hier zit alles nog los, maar dit is de meest simpele constructie die ik wel vaker toepas: De motor valt over het buisje en de propeller met as geeft het geheel straks stabiliteit. Alleen moet bij het verlijmen de as wel vrij blijven draaien. Enerzijds omdat dat natuurlijk mooier is, maar vooral omdat de prop er nog af moet om de motorbehuizing later te plaatsen.


En zo staat ze er nu bij!

Tot de volgende update (motorbehuizing, uitlaten, antennes).

VJ

Heel vet! En wat een mooie 'sit' heeft dit toestel. Wat is een wakago eigenlijk?

Daarvoor heb ik de poten van het hoofdlandingsgestel met een halve centimeter ingekort. Er zijn best flink wat aanpassingen nodig aan dit model om die DC-5 look te krijgen.

Traditioneel is het toestel vernoemd naar een vogelsoort, met de eerste letter van de naam gelijk aan de laatste letter van de registratie. Maar ‘Wilde Gans’ was misschien beter geweest, want ‘Wakago’ is een vogelsoort (de luidruchtige ‘Kleine chachalaca’) die niet voorkomt op de Antillen, maar wel op één van de belangrijkste bestemmingen van het WIB: Suriname.

VJ

Je metaalkleuren spatten er zoals vanouds weer fantastisch vanaf. Ik kan niet wachten tot het eindresultaat, je heb dan echt een uniek model voor handen.

Het model is bijna klaar! De laatste details...

De motorbehuizing en de uitlaten zitten er nu op. Op foto's van de DC-5 kan men diverse configuratie van uitlaten zien. Eerst waren ze bovenop de vleugel bevestigd maar in het zoeken naar trillingen (lees ook het stukje over de V stelling van het stabilo) werden ze gemodificeerd naar de buitenkant van de motoren. Het model geeft twee veel te grove uitlaten mee, dus ik heb de Revell DC-3 uitlaten hergebruikt.


En de pitot tube (instrument voor het meten van de snelheid), HF (High Frequency of kortegolf) antenne mast en ring loop antenne voor de ADF (Automatic Direction Finder).

Als het weer het toelaat, zal ik binnenkort wat buitenfoto's proberen te maken. En dan is deze gereed voor de kerst!

VJ

Prachtig VJ. De kleur van de uitlaat is spot on lijkt me.

Heb je trouwens al nagedacht over je volgende project?

De uitlaat is zeker zeer realistisch. Enkel de propellers nog denk ik toch? En dan is ie af. Mooi kerstcadeau schenk je jezelf zo.

twijfel, twijfel... Iets totaal anders lijkt mij een leuke uitdaging. Uiteraard moet ik nog een Ford fuel truck afmaken (wachten op decals), maar bijvoorbeeld de Hr.Ms. Karel Doorman (R 81)? Dat is way out of my comfort zone, dus een leuke uitdaging. Ook met resin
Maar het zal wel de Oranje DC-3 worden. Dan blijf ik nog even in de zelfde periode eind jaren '30.

Dan nu de eindfoto's en het laatste deel van de geschiedenis van de DC-5.





















Het was een hele kluif om er wat van te maken. Ik hoop dat de verf ook op langere termijn goed blijft zitten, want de hechting op dit resin was uitdagend. Ook vergt het model enig verbouw werk, waarbij de meegeleverde tekeningen niet altijd helpen omdat er fouten in staan (bv de wielpoten staan verkeerd om). Maar het is uiteindelijk wel bevredigend om dit kleine stukje geschiedenis in de vitrine te kunnen zetten.

Ik was gebleven bij de lowpass onder de Sydney Harbour Bridge.

Het einde van de DC-5
Het meest interessante verhaal is dat van de ‘Zonvogel’, waarvan aan het begin van dit draadje twee kleurenfoto’s staan met de (ongebruikte) eerste registratie en naam PH-ABX ‘Boschduif’. Na de oorlog werd het als schroot gekocht door ANA, gerepareerd en opnieuw geregistreerd als VH-ARD. Dit was in 1947 de laatste vliegwaardige DC-5, omdat de overgebleven 6 R3D’s (militaire DC-5) in 1946 al waren verschroot. Het kwam via Italië in Israël terecht, net op tijd voor de eerste Israëlisch-Arabische oorlog van 1948. In die oorlog werd het gebruikt als geïmproviseerde bommenwerper (waarbij de bommen handmatig uit de passagiersdeur werden geworpen...). Direct na die oorlog werd het aan de grond gezet. Het heeft tot in de jaren ’50 op een speelplaats in Haifa gestaan en de restanten zijn halverwege de jaren ’50 gesloopt. Daarmee kwam een einde aan de laatste DC-5.

Alle Douglas Commercial types
Door het inzetten van de vier DC-5’s heeft de KLM als enige luchtvaartmaatschappij ter wereld met alle ‘DC’ types gevlogen. Uiteraard alleen niet met de DC-1, alhoewel…het kwam wel dichtbij. De enige gebouwde DC-1 werd in november 1938, op weg van Schotland naar haar nieuwe eigenaar in Spanje, door KLM onderhouden op Schiphol. Het is dus in blauwe handen geweest. Zo ver is geen enkele DC-5 ooit gekomen, want geen van de toestellen kwam ooit in Europa (op het eenmalige uitstapje van de ‘Zonvogel’ naar Italië na dan).



Haha, dat is zeker waar! Jullie ook allemaal alvast mooie dagen toegewenst en tot volgend jaar!

VJ,
Prachtig model geworden ! Mijn complimenten !

Zo iets in 1/48....maar ik droom maar verder ...

Bedankt voor je uitgebreide bouwverslag.

Met vr.gr.
JohnH