Jaja, na twee afgeronde modellen in de 100 jaar KLM groepsbouw is hier zowaar nóg een afgerond model van mij, na jaren letterlijke verstoffing van de hobby. Is 2020 toch nog ergens goed voor! In dit verslag laat ik zien hoe ik de Sólfaxi gebouwd heb, een Boeing 727-100 van Icelandair zoals deze in de jaren '70 rondvloog.



Om te beginnen wil ik graag een lans breken voor deze kit:


Een modern ogende Revell bouwdoos met, zoals gebruikelijk, een toffe tekening voorop. Wie deze kit koopt met de kwaliteit van huidige Revell airliners in het achterhoofd, zal zich echter even achter de oren krabben bij het openen van de doos en of dat positief of negatief is hangt geheel af van je smaak. Deze Boeing 727-100 is namelijk voor het eerst uitgegeven in... 1964. Een tijdperk dat voor mij als millennial niet minder lang terug voelt als Napoleon of dat ene moment dat onze verre vissige voorouder de zee uit kroop om het zoogdier uit te vinden.



Een uitgebreide versie-historie van het plastic van deze bouwdoos is HIER te vinden.

Het grappige is dat deze deze kit in 2020, 56 jaar na dato, nog steeds een van de meest accurate Boeing 727's is in deze schaal. De Boeing 727 is in twee varianten gebouwd, namelijk de 727-100 (korte romp) en 727-200 (langere romp). Deze Revell-kit is een 727-100. Airfix bracht in 1966 ook een 727-100 uit, maar heeft enige tijd later de mallen onomkeerbaar veranderd om een 727-200 uit te geven. Minicraft vulde de markt in 2004 nog aan met een redelijk goede 727-200, maar daarmee zijn de plastic spuitgietmodellen van de 727 ook wel geteld voor zover ik weet.

Revell levert met deze moderne heruitgave uit 2016 een mooi decalvel mee, ontworpen door Gaston van Nazca Decals. Gaston heeft een bepaalde stijl van detaillering in zijn grafisch ontwerp zitten waarbij veel klinknageltjes worden meegeprint. Deze zijn in 1:144 al snel te grof, maar ik vind het er gaaf uitzien en het past goed bij de plastic onderdelen van de bouwdoos. Nazca heeft zelf een uitgebreid assortiment van decals, maar ik ben niet zo'n fan van het door hem gebruikte decalpapier (vrij dik) en de keren dat ik er bestelde ging de communicatie en afhandeling ronduit traag. Met het budget van Revell om de decals als mooie zeefdruk uit te voeren komt Nazca's werk echt veel beter uit de verf.. uhh.. inkt, als je het mij vraagt.


De bouwdoos paste prima in elkaar, en er was geen enkel spoor van flash. Misschien dat Revell de mallen een opfrisbeurt heeft gegeven voor deze heruitgave, en anders zijn ze in 1964 echt extreem duurzaam uitgevoerd.



Dan komen we bij de reden waarom veel modelbouwers deze heruitgave links laten liggen, en waarom ik er juist zo'n lofzang over hou: het gehele oppervlak van het plastic is voorzien van opliggende klinknageltjes en paneellijnen. Bij veel gebouwde modellen die ik op internet zie is dit detail er volledig afgeschuurd, en dat snap ik wel, want als je er een rekenmachine op los laat is het alsof de Boeing 727 bezaaid is met halve appeltjes in plaats van kleine klinknageltjes. Niet erg aerodynamisch.


In mijn ogen geeft deze manier van oppervlaktedetail het model juist een zweem van de tijdsgeest mee. Het toestel wordt er echt een rauwe vliegmachien van. Waar Zvezda tegenwoordig haar bouwdozen van hypermoderne Airbussen uitvoert met paneellijnen die na één verflaagje al haast onzichtbaar zijn, leent dit model zich voor een stijl die bijna Dieselpunk aanvoelt (Google maar eens).

Na de primer heb ik de staart en bovenkant van de romp wit gespoten. Hiervoor is Revell 04 enamel nog steeds mijn favoriet. Verdund tot melkdikte is deze verf heel mooi dekkend en glanzend te airbrushen. Wel roer ik één druppel blauw door het blikje om vergeling van de verf te voorkomen. Ook op modellen die ik 10 jaar terug gebouwd heb is de verf nog steeds spierwit.


Deze Boeing 727 heeft een 'natural metal finish' op buik en vleugels, wat betekent dat het blanke aluminium ongeschilderd zichtbaar is. Ik had al jaren een flesje Alclad airframe aluminium liggen, maar heb het nooit durven gebruiken. De verhalen over de vreselijke geur en het lastige aanbrengen schrikten me af. Nu ik eindelijk een kleine spuitcabine heb met afzuiging naar buiten toe durfde ik het aan. Een egale en absoluut strakke ondergrond is belangrijk, en voor een mooie diepe glans wordt zwart aangeraden. Ik heb bepaalde delen van de vleugels juist in aluminiumkleur gespoten, omdat dit dan later terug te zien is als subtiel kleurverschil door de Alclad heen.


Toen kwam het spannende moment: voor het eerst draaide ik het flesje Alclad open. Het stinkt inderdaad flink, dit moet je niet spuiten zonder afzuiging EN adembescherming. Het aanbrengen viel me echter alles mee. Wel was het een uitputtende klus. Het spul is dun als water, en moet in hele dunne laagjes aangebracht worden. Pas na zo'n 5 lagen begint het op metaalkleur te lijken.

De vleugels hebben op de bovenzijde twee grote grijze vlakken, het zogenaamde 'coroguard' (corrosie-bescherming). Op de buik zijn enkele delen lichtgrijs, omdat deze niet gemaakt zijn van aluminium maar van een of andere kunststof composiet.


Nou, en toen ging ik los, en heb ik geen foto's meer gemaakt van het bouwproces...
Ik heb decals gebruikt van F-DCAL en de ramen, deuren en landingslichten zijn van Authentic Airliner Decals. Ik heb het model er behoorlijk van langs gegeven en het is echt een kwestie van smaak of het overdone is of niet. Wat voor mij telt is dat het resultaat er een heel stuk interessanter uitziet dan een brandschone 737 met eentonige lichtgrijze vleugels. Voor de verwering heb ik een klein beetje olieverf gebruikt.






Vooral op de onderzijde is te zien dat ik er met de afwerking van dit model vóór het spuiten nog niet zo'n rekening mee had gehouden dat ik Alclad zou gebruiken. Er zijn best wat kiertjes en naadjes zichtbaar die ik anders niet had laten zitten. Gezien het de onderkant is stoor ik me er niet zo aan.



In de staart van de Boeing 727 zijn twee dingen bijzonder. Ten eerste de ingebouwde vliegtuigtrap: via de staart in- en uitstappen zie je in moderne toestellen eigenlijk nooit meer, maar gemeengoed is het sowieso nooit geweest. De Douglas DC-9 en BAC 1-11 hadden deze mogelijkheid, en op veel toestellen van Sovjet-makelij is het te zien.
Dan ten tweede: het pieletje dat op mijn model zichtbaar is. Dit is een staartbumper die de romp beschermt als het toestel te ver achterover helt. Dit bumpertje is intrekbaar, en als het landingsgestel 'down' is, is het bumpertje dat ook.


De landingslichten en ramen van Authentic Airliners zijn fotorealistisch en hoewel ik er in het verleden geen fan van was, vind ik het nu echt een verrijking van het aanblik van een airliner model.




Dan nog wat detailshots van de vleugels!




Dit project smaakte naar meer. Voordat ik in m'n bouwdip kwam bouwde ik vooral moderne toestellen, nu ben ik de stijl van oude toestellen meer gaan waarderen. Ik heb inmiddels Inspire Chrome in huis, wat gebruikt wordt door enkele andere bouwers op dit forum en een stuk makkelijker dekt dan Alclad. Ik heb nog best wat wachtende projecten die schreeuwen om een mooie natural metal finish. Hopelijk zet m'n zin in het bouwen door en kan ik over niet al te lange tijd weer iets nieuws laten zien.

Bedankt voor het kijken en lezen!

groetjes Jelle

Mooie kist geworden......

Gerhard

gaaf

Heel erg mooi, dit is een brute bak;-)

Hij is heel bruut geworden! Lekker vervuilde bak; echt het werkpaard van de jaren '70. Geen 'hush-kit', maar gewoon oorverdovend lawaai uit drie kachelpijpen. En dat kan ik bijna horen als ik dit model zo zie. Dank voor het delen!

VJ

Strak model heb je weer neergezet Jelle! En je hebt altijd een gave om een uitvoering te maken welke ook op mijn lijstje staat . Dus zeker geslaagd, alleen jammer dat we zo weinig van het bouwproces hebben kunnen meegenieten. Zelf vind ik de opliggende klinknagels erg mooi, ookal zijn ze te groot voor de schaal. De paneellijnen vind ik dan wel weer storend bij deze oudere modellen, maar het is niet anders.

Fijn dat je ermee over je bouwdip bent gekomen. Ik ben benieuwd wat het volgende model is dat je gaat bouwen nu je de smaak van deze vroege jets te pakken hebt.

Wauw, dat is een gave, stoere livery. Goede keus en mooi resultaat geworden!

- Bas

Mijn eerste idee was: Aie! Da's er eentje voor de onderdelenbak.

Maar je tussentijdse vorderingen naar je eindfoto's toe, maken toch wel duidelijk dat je met wat toewijding toch iets moois kunt maken van een oude kit!
Magnifiek!

Ik kan het voorgaande alleen maar beamen.
Ik wist niet dat toestellen in actieve dienst er zó uit konden zien.


Maar jouw vertolking is prachtig.

Gaaf zeg. Ik heb een zwak voor Scandinavië en vind het dan ook mooi om kisten daar vandaan te zien.

René