De Caravelle is klaar. Vandaag zowaar weer eens een zonnetje, dus meteen maar even buitenfoto's gemaakt. Ik moest het voorbeeld van Martijn maar eens gaan volgen: de geprinte apron die ik al een tijdje gebruik kan echt niet langer. Dus heb ik hem maar op een stuk donker kunststof gezet. Hierbij de eindfoto's van "Kilo-'Otel".
Au revoir “Kilo-‘Otel”
No. 248, met registratie F-BNKH, rolde op 7 maart 1968 van de productieband en werd op 13 maart dat jaar overgedragen aan Air Inter als hun 6e Caravelle in de vloot. Het toestel had 99 stoelen in economy opstelling en heeft haar hele bestaan bij Air Inter gevlogen. Op 29 januari 1983 werd de laatste commerciële vlucht gemaakt (Lyon-Charles de Gaule) en dezelfde dag werd het toestel leeg geferried naar Orly om daar ontdaan te worden van bruikbare onderdelen. Het heeft nog tot januari 1985 geduurd voor de resten definitief werden gesloopt. Het toestel heeft in haar 14 jarig bestaan 24.098 uur gevlogen en 24.188 starts en landingen gemaakt. Dat is beduidend minder dan de 30.000 (in 1983 opgerekt tot 40.000) cycles waarvoor het toestel was gecertificeerd.
F-BNKH op Orly in mei 1983
Au revoir Caravelle
Niet minder dan 18 Caravelles III en 12 verlengde Caravelles Super-12 hebben voor Air Inter gevlogen. Op 24 juni 1983 werd de laatste vlucht uitgevoerd met de Rolls-Royce Avon powered model III en acht jaar later viel ook het doek voor de P&W JT8D-9 powered Super 12. De taken werden overgenomen door de Airbus A320-100 (nog zonder winglets). In 27,5 jaar tijd werden 52 miljoen passagiers vervoerd in Air Inter Caravelles (all types), werden 632.000 landingen uitgevoerd, waarvan 28.000 automatische landingen en 5000 actueel in slecht zicht (CAT III) condities.
Au revoir Air Inter
In 1981 werd de T.G.V. op het Franse spoornet geïntroduceerd en in de jaren daarna nam het marktaandeel van dit alternatief voor het vliegtuig snel toe. In 1990 was Air Inter al een volledige dochter van de Air France group geworden, met de plechtige belofte dat ze haar identiteit zou behouden. Air Inter is het grootste deel van haar bestaan winstgevend geweest. Air France niet en in 1993 stond Air France op het punt van omvallen. Een kapitaalinjectie van de Franse staat voorkwam dat. Als compensatie voor staatsteun eiste de Europese Autoriteiten dat de Fransen hun luchtruim zouden liberaliseren. Dat gebeurde en in 1995 raakte Air Inter haar monopoliepositie op haar belangrijkste routes kwijt.
Air Inter koos voor de vlucht naar voren en ging de Eurpese concurentie aan, vooral met Air France zelf. Daarop besloot de Air France group dat alle merken zouden worden geïntegreerd. De protesten tegen deze “opoffering om Air France te beschermen”, van de oud Air Inter CEO Jean Cyril Spinetta mochten niet baten: vanaf 18 januari 1996 werd de officiële naam ‘Air France Europe’, werd het staartlogo van Air France toegepast en ging de merknaam verder als ‘Air Inter Europe’. Uiteindelijk werd op 1 april 1997 Air Inter, samen met UTA, opgenomen in Air France. Zo kannibaliseerde Air France het gezonde Air Inter om zelf het hoofd boven water te kunnen houden. Op deze datum hield Air Inter op te bestaan.
Spinetta werd overigens beloond voor zijn succes bij Air Inter (1990-1993) en werd in 1997 Chairman en CEO van Air France. In 2003 was hij, samen met Leo van Wijk, verantwoordelijk voor de fusie van Air France en KLM in de nieuwe holdingonderneming Air France-KLM...
En dit is de legacy van de Caravelle: via het Anglo-Franse 'Super Caravelle' project (de uiteindelijke Concorde) tot pan-Europese samenwerking; de basis voor Airbus. De ontwerpen zijn er echter niet mooier op geworden met de jaren 
Allemaal een heel goed 2018 en tot bij de groepsbouw lichte luchtvaart!
 VJ
|
