Inderdaad hoor, detaillering op top-nivo. Ziet er erg indrukwekkend uit, helemaal als je weet dat 1:72 best wel klein is. Aan de andere kant is het ook een hele mooie schaal om te detailleren. Soms is de indruk te wekken dat er iets is al voldoende.

René

Zo, een paar dagen standby zitten (en niet opgeroepen worden) is aardig productief geweest. De komende weken heb ik helaas wat minder tijd. Maar tussendoor ben ik bezig met het detailleren van de motoren. Als er wat leuks te zien is zal ik het posten.

Dan nu een zijstraatje: de decals. Jelle heeft een prachtige sheet ontworpen voor de logo's en belettering, maar er was geen ruimte voor de cheatlines (als we tenminste hoge kosten willen vermijden). Eerst dacht ik de decals van LeadingEdge te kunnen gebruiken, maar die zijn voor de C-47 en die is toch echt een stuk kleiner. Gelukkig heb ik hulp gekregen van een Canadees die toevallig cheatlines heeft ontworpen voor een 1/200 C-46. Die hebben we gescaled naar 1/72 en...



...een close to perfect fit! Een paar kleine aanpassingen en ook de cheatlines zijn geregeld. Al het groen zal verder worden gespoten om kleurverschillen zo minimaal mogelijk te houden (en omdat het waarschijnlijk mooier is).

VJ

Mooi scratchwerk VJ, zal er prachtig uit zien als er wat kleurtjes en wasjes op zitten.

PS : Lees net dat deze kit opliggende panellines heeft. Dat maakt hem (heb het ook maar gelezen) geschikt om met alufolie te bekleden.

Klopt; het model heeft standaard opliggende lijnen, maar bij mijn model is dat inmiddels verleden tijd; alles is gescribed. Heb jij ervaring met alufolie? Het ziet er, mits strak toegepast, vaak wel heel mooi uit. Bij deze bouw zal het weinig meerwaarde hebben; de romp wordt wit/groen/grijs en alleen de bovenkant van de vleugels en de motoren worden bare metal.

VJ

Heb je deze al gezien, VJ?

https://www.youtube.com/watch?v=WHLuyYFdwOw

VrGr
Jan

Mooi he? Ik had hem al eens gezien, maar dank voor het posten. Deze kist is kort na de opnames verongelukt. Eén van de vele ongelukken omdat piloten toch moeite hebben dit beest onder controle te houden. Althans dat is de aanname die algemeen wordt gedaan omdat de oorzaak nooit officieel is vastgesteld.

https://aviation-safety.net/database/re ... 20000709-0

VJ

De kracht van de C-46 lag in de Pratt & Whitney’s R-2800 (model 51) Double Wasps, die elk 2.000 pk leverden. Deze motoren gaven de C-46 de performance op grote hoogte te vliegen, wat een groot tactisch voordeel had in militaire dienst. Geen ander toestel had zo’n groot laadvermogen en kon toch over de Himalaya vliegen. En de “Hump- route” was van groot strategisch belang tijdens WO2 in het China-Burma-India conflict.



Vorige week heb ik de engine struts gemaakt. Ik was op zoek naar een methode om ze precies op de juiste plaats vast te zetten. Ik heb het alsvolg aangepakt: het brandschot heb ik beplakt met dubbelzijdig vloerbedekkingstape. Dat spul dat super goed plakt. Daarna heb ik strut, motor en behuizing op de juiste plaats gezet en direct motor en behuizing weer verwijderd. De strut bleef plakken op de goede plek. Daarna was het een kwestie van markeren en boren.



Zoals eerder gezegd; aftermarket motoren passen niet in de cowling van het model. En de motoren van het model hebben best een aardige detaillering, dus daar ben ik op doorgegaan.



Eerst heb ik gaatjes geboord in de crank shaft (die heet eigenlijk ‘reduction gear housing’) en de cilinders voor de ontstekingskabels. Daarna is alles gespoten. De cilinders Alclad 103 Dark Aluminium en de housing XF-18. Het was even puzzelen welke kleur het precies moest zijn, want de housing van de modellen A, B en C hebben allemaal een andere tint blauw/grijs.
Bovenop de housing staat in de midden de zwarte Bendix-Scintilla DF18RN dual magneto met links en rechts de verdelers in een grijze behuizing. Ook hier zijn er veel verschillen tussen diverse types.
Met 0.2 looddraad heb ik het Barracuda ignition systeem nagebootst. Eigenlijk hadden het vier draadjes per boorgaatje moeten zijn; twee voor de voorste rij cilinders en twee voor de achterste rij, maar hier kent 1/72 haar beperking.



Met 0.3 mm kerstdraad heb ik de voorste bougies nagemaakt. Eerst heb ik een langer strookje verlijmt en dat vervolgens op lengte afgeknipt. Grappig om te doen, maar je ziet het resultaat bijna niet meer terug met het blote oog.





En als laatste heb ik de oranje/rode teflon buis aangebracht, die je sinds de jaren ’90 regelmatig ziet lopen in de luchtopening van radiaalmotoren. Dit is de ‘Airwolf FRAM-NASCAR’ modificatie. Deze kit wordt vaak toegepast in radiaalmotoren die in hun oorpronkelijke ontwerp niet waren voorzien van fijnmazige oliefilters. Het dubbele filter pakket (‘Super Gorilla’ genaamd) is bedoeld voor zware radiaalmotoren zoals de P&W R2800. Ze houden de motorolie schoon waardoor deze twee keer langer mee kan, vergemakkelijkt het verversen en maakt de motor betrouwbaarder. Er zwerven nu immers geen miniscule metaaldeeltjes in de olie die het slijtageproces vergroten. Worden er toch deeltjes aangetroffen (vaak een voorbode van een ernstige storing) dan geeft de chipdetector een waarschuwing aan de vlieger, die daardoor kan ingrijpen voordat de veiligheid in het geding komt en/of een dure motor verloren gaat.


model versus...

...de werkelijkheid.

VJ

Prachtig ook te zien dat je er zoveel van weet en dat in concreet bouwwerk terug laat komen.
Dat verghaal van die rode teflon buis is helemaal nieuw voor me.
Jan

+1
Dat looddraad is ideaal voor dit soort dingen, ik heb het zelf ook in drie verschillende maten op voorraad.

Jan

Is het niet een idee om één van beide motoren met kappen open te zetten, zoals te zien is op de laatste foto? Dan zie je pas echt de motor goed.

René