Bedankt rovinge (Roel), voor het toevoegen van deze aanvullende informatie.

Het kan best dat volgens de ene bron er een co-piloot was ingepland, en dat volgens een andere bron deze plek niet was ingenomen, wat de reden daar dan ook van is. We zullen het helaas niet te weten komen. (Ik zeg dus dat naar mijn visie, beide een deel van de waarheid is. Aangezien het beide uit bronnen van die tijd komt, maar van een verschillende kant. Dus, hoewel het elkaar lijkt tegen te spreken, vult het elkaar in mijn visie aan.)


Vandaag weer een stukje verder aan de DC-3 en DC-2 gegaan. Zodra het weer kan zal ik een paar foto's schieten.

Nadat de vleugel en stabilo's tijd hebben gahad om uit te harden, heb ik ze vandaag met vijl, schuur- en polijstpapier strak gemaakt. Ik ben ook bezig geweest met het cockpit c.q. telegaaf / cargogedeelte van de kist. Van deze is de laatste verflaag nu aan het drogen. Daarnaast heb ik de wiel-helften aan elkaar gehecht.



Wordt vervolgd ...

Een paar interieurfoto's









Wordt vervolgd ...

Laatste foto's voor vandaag.



De vleugel van boven en onder.
Hoewel het niet is gedaan volgens de bouwaanwijzing. Volgens de bouwaanwijzing moet ik eerst de middelste deel onder de romp hechten, daarna de boven zijde van beide vleugeldelen, gevolgd door de onderzijde van de vleugeldelen.
Oké de vleugel pas niet meer onder de romp. De romp is aan de onderkant iets te breed. Dat komt later ook wel weer goed.


De stabilo's

De wielen

Gisteravond, in de late uurtjes, heb ik de vleugel en romp passend gemaakt.







Ik heb de romp tijdelijk met scotch-tape aan elkaar vastgemaakt, zodat ik de romp passend kon maken aan de vleugel. Met een stukje oud schuurpapier korrel 120 heb ik voorzichtig +/- 1 mm aan beide zijden geschuurd. Daarna gekeken of het paste, hier en daar nog wat dat in de weg zat van de passing weggeschuurd, weg kijken op de passing beter is. Nog een beetje meer naar links, rechterkant iets afhalen. Uiteindelijk 'prima vera', mooi passend en in het midden.

Hierna ben ik een stukje verder gegaan met de DC-2.



Wordt vervolgd ...

Ziet er goed uit! Het blijven toch knappe dingen hoor

Netjes, die aansluitingen willen nog wel eens lastig zijn inderdaad. Hoe is de aansluiting onder?


Heb je hier ook verslag van? Zou ik namelijk ook graag volgen

Het zit, mooi strak. Bij het werkelijk hechten van de delen zal ik uiteindelijk niet of nauwelijks filler hoeven te gebruiken. Ook de onderkant loopt nu mooi gelijk.

Voor de mensen die het niet weten. De bouw van de Douglas DC-2 is te volgen via mijn verslag getiteld: 1:72 Douglas DC-2 ('Edelvalk', PH-ALE)

Jongens, ik ben een beetje dom geweest.

Normaal gesproken verf ik de onderstel ruimtes voor het plakken, omdat je er na het plakken er zo moeilijk bij komt. Waarom ik dat nu niet heb gedaan, Joost mag weten waar ik zat met me gedachten. Ik heb het me in ieder geval moeilijk gemaakt, wat verven van die ruimte betreft.

Verder heb de behuizing waar de motoren in en aan bevestigd zitten verlengd met dat wat er in de kit zat. Natuurlijk heb ik dat wel aangepast, maar daar zal ik het wel over hebben als een een paar foto's geschoten heb van de vorderingen.

Moet even wachten op het drogen van het plastic, waarmee ik de gaten heb opgevuld. En dan kan ik er een mooie ronde vorm in maken. En intussen, maak ik de motorbeplating. Dat is dus de kap die direct over de motor geplaatst is. Gelukkig heb ik een voorbeeld door de DC-2 waarmee ik bezig ben. Daarvan kan ik kopiëren.

Wat motoren betreft, ga ik er 9-cilinder Wright motoren in monteren van Vector Resin. Latere versies van de DC-3/C 47 kregen de sterkere 14 cilinder P&W motoren gemonteerd. Dit zorgde o.a. voor die ronde bult aan de onderkant, wat ervoor zorgde dat de olie gekoeld werd. De 9-cilinder Wright motor, had op die plek een afgeplatte ronde buis bevestigd. Iets wat logisch is, die motor zal een stuk minder warmte creëren. Dit model voer ik uit met de motoren zoals hij door KLM in de jaren 30 is besteld. Dat is dus met de 9-cilinder motoren.



Wordt vervolgd ...

Als ik je technisch mag aanvullen: beide motoren werden heet, waren lucht gekoeld en hadden hun eigen typische olie koel systeem, waarbij die van de P&W 1830 Twin Wasp (1350hp) meer opviel aan de onderkant van de cowling. Dit werd zo gedaan omdat deze twee getrapt achterelkaar opgestelde ringen luchtgekoelde cylinders had, waarbij de achterste cylinders minder goed gekoeld werden. Aan de andere kant; als de olietemperatuur beneden een bepaalde waarde kwam (bijvoorbeeld bij het vliegen in winterse omstandigheden) werd de externe olie koeler ge-bypassed doormiddel van een thermostaat geregelde klep. Hierdoor werd de motortemperatuur 'automatisch' naar optimaal gereguleerd.
De Wright R-1820 Cyclone (1200HP) had haar cylinders in één ring die allemaal even veel gekoeld werden ongeacht de omgevingslucht condities. Door dit minder geavanceerde ontwerp stond deze motor bekend om problemen met het olie systeem; veel lekkages en matige koeling bij hoge powersettings en daaruit voortkomende problemen.
De buis onder de cowling is de carburetor air scoop. Bij de Twin Wasp motoren zat die air scoop boven op de cowling.

VJ

Dank je VJ,

Toch heb ik nog een paar puntjes:
Als bij de Wright de buis aan de onderkant de carburator is, wat is die buis aan de bovenkant dan? Daarnaast heb je het over cowlings, maar die kende de met Wright uitgevoerde DC-3's niet.
(Ook moet ik erbij zetten dat beide motoren vele versies kende met verschillen in pk's.)

Ik heb weliswaar een paar foto's gezien van een vroege DC-3 die wel cowlings had. Echter vraag ik me daarbij niet af, of die motoren geen P&W Wasp motoren waren. (Het kan zijn dat die maatschappij achteraf de motoren heeft vervangen voor soortgelijke P&W's. Je zei al zelf dat de Wright motoren problemen kende.) De motorbeplating geeft in ieder geval die hint.

Door de fabrikant werden de motoren in een grote houten kist geleverd met de motorbeplating (en eventueel cowlings) er al omheen gemonteerd. In musea zie je de motor meestal zonder motor beplating, maar dit is niet zoals ze aan Boeing, Douglas en andere fabrikanten werden geleverd. Dat musea dat doen is iets wat ik vaak jammer vindt, want daardoor halen ze een deel van het systeem (zoals bij de P&W Twin Wasp) weg.

Het is leuk om technische dingen te weten. Alleen heb je er als bouwer van statische modellen geen fluit aan. Je bouw hoofdzakelijk op het oog, naar aanleiding van foto's, tekeningen e.d. Maar ik als werktuigbouwkundige kan al die technische weetjes wel waarderen.


Nu even terug naar de bouw van het model.

Voor de ramen ga ik over de hele lengte een opening maken waarin ik een strip Vivak plak, net zoals bij ik bij de CRJ-200 doen moest. Dit doe ik ook bij de DC-2. Dit is in mijn ogen de stevigste manier.