Oh, ik zondig tegen mijn eigen principes; één model tegelijk... Maar nu de Caravelle in het schuur/verf/droog stadium is aangeland, kan ik mij in de resterende tijd niet bedwingen om vast te beginnen aan een leuk nieuw project: van één van de mooiste airliner ooit naar één van de lelijkste Maar daarom misschien ook wel een van de leukste, met een prachtige klassieke livery, een persoonlijk verhaal en veel rechte oppervlakten, zodat ik dat airbrushen een beetje onder de knie kan krijgen. Eerst wat achtergrond voor de geïnteresseerde en daarna het eerste bouwverslag. Ik post het nu vast, omdat het mooi aansluit bij recente vragen van Veleno.





Short SC.7 mk.3 Skyvan
In de jaren ’60 ontstond een nieuwe niche in de luchtvaart utility markt; luchtvracht over korte afstanden. Tot dan toe werd deze kleine markt bijna volledig bediend door ex WO2 C-46/DC-3’s die in de jaren ’60 langzaam werden vervangen. De Short Brothers vliegtuigfabriek uit Belfast, groot geworden met tal van iconische vliegboten zoals de Sunderland, reageerde hierop met een praktisch, eenvoudig te onderhouden ontwerp met een laadklep voor grote stukken vracht (je rijdt er zo een auto in) en goede performance op korte en onverharde banen. Door het opvallende uiterlijk heeft het toestel diverse bijnamen gekregen: ‘The Shed’, ‘The Flying Shoebox’, ‘The cornflakes box with wings’. De meest liefkozende bijnaam is wel ‘Mini Jumbo’.

Het prototype (mk.1) was voorzien van zuigermotoren. De eerste 8 productie exemplaren (mk.2) waren voorzien van de Franse Turbomeca Astazou turbine motor. De definitieve versie (mk.3) was voorzien van Garrett TPE331 turbo props. En niet de PT-6 zoals soms wordt beweerd; dat was de aandrijving van de grotere Short 330.
Tussen 1963 en 1986 zijn er 153 Skyvan’s gebouwd (inclusief een handvol Skyliners).
Vanaf 1976 kwam de verlengde versie van de Skyvan op de markt; de Short 330 (met de C-23 Sherpa als militaire variant), die in 1981 werd opgevolgd door de Short 360. Deze beide toestellen waren gericht op de commuter- en feedermarkt rond grote airline hubs. De in 1988 voorgestelde regional jet variant (FJX) ging niet door omdat de Short Brothers fabrieken werden overgenomen door Bombardier. Momenteel produceert Short in Belfast besturingssystemen (hardware) voor Bombardier en Boeing. Ook worden er motorgondels gemaakt voor Rolls-Royse, General Electric en Pratt & Whitney.



Ook al was de Skyvan oorspronkelijk niet ontworpen voor passagiersvervoer, in de Skyliner uitvoering was het toestel geschikt voor het vervoer van 19 passagiers in een opvallend ruime cabine. Maar pas na de pensionering bij luchtmachten en luchtvaartmaatschappijen kwam het werkelijke talent van de Skyvan naar voren; het is het ideale skydive vliegtuig! Met haar goedige vliegeigenschappen, ruimte voor 23 skydivers, maar vooral door die grote laadklep biedt het skydivers een ideale shuttle waar hele groepen in één keer uit kunnen springen.



Ook als platform voor luchtfotografie is de Skyvan bijzonder geschikt. Gezekerde fotograven kunnen vanuit de in de vlucht geopende vrachtdeur head on air-to-air foto’s maken. Het is dankzij deze nieuwe rol dat Skyvan’s nog steeds populair zijn en er in 2015 ongeveer 40 van rondvliegen.



Olympic Aviation
Onder leiding van scheepsmagnaat Aristotle Onassis werd de Griekse staatsluchtvaartmaatschappij T.A.E. in 1957 omgedoopt tot Olympic Airways en verkreeg zij het recht de olympische ringen te dragen (zij het dan dat het er zes in plaats van 5 zijn). Onder leiding van Onassis wordt Olympic Airways een weelderige luxemaatschappij, met design uniformen van Pierre Cardin en gouden bestek in de eerste klasse.

In 1971 werd de vloot gemoderniseerd. Oude DC-3 en DC-6 toestellen werden vervangen voor NAMC-YS11 op de binnenlandse routes. In dat zelfde jaar richtte Onassis zoon Alexandros Olympic Aviation S.A. op, die met twee nieuw bestelde Short Skyvan’s, vijf kleinere BN2 Islanders en diverse andere lichte vliegtuigen ging vliegen in aanvulling op het binnenlands vliegverkeer. Dit was onderdeel van de ‘Public Service Obligation’ (PSO), een verplichting van de Griekse overheid om vliegverbindingen tussen Athene en de belangrijkste eilanden te garanderen, waarvan sommige in 1971 nog geen verharde start en landingsbaan hadden. Daarom viel de keuze op de Skyvan; deze kon zelfs opereren vanaf het strand en er was geen gespecialiseerde apparatuur nodig om haar te onderhouden.

In 1973 kwam Alexander Onassis om bij een vliegtuigongeluk. Dit incident was het begin van het einde van Olympic Airways. Aristotle Onassis kwam nooit over de dood van zijn zoon heen, verkocht in 1975 Olympic Airways en haar dochter Olympic Aviation aan de Griekse overheid en stierf dat zelfde jaar. Eenmaal genationaliseerd begon voor Olympic een periode van langdurige stakingen, corruptie, bureaucratie en gigantische verliezen.

Naast de 2 Skyvan’s werden voor het eilandverkeer 6 grotere Shorts 330 gekocht. Tussen 1983 en 1990 werden de Islanders en Skyvan’s vervangen door 9 Dornier 228’s. In 1989 verongelukte een Short 330 op Samos en al snel veranderde de bijnaam van de Shorts in ‘vliegende doodskisten’ (Onterecht; de crash was het gevolg van een vliegersfout). Desondanks besloot Olympic Aviation tussen 1992 en 1996 de laatste Shorts te vervangen door ATR-42’s.

http://aviation-safety.net/database/rec ... 19890803-1

In 2003 reorganiseerde de Griekse overheid moederbedrijf Olympic Airways en ging het bedrijf verder onder de naam Olympic Airlines. De binnenlandse vluchten van Olympic Aviation, tot dan toe uitgevoerd met ATR-42’s en Boeing 717’s, werden geïntegreerd in Olympic Airlines en de binnenlandse vloot werd vervangen voor (oudere) Dash-8-100’s.
De verliezen bleven echter en in 2009 ging de gehele operatie verder als geprivatiseerd bedrijf onder de naam Olympic Air. Momenteel vliegen de Dash-8-100’s en Q400’s de binnenlandse routes en Airbus 320 series de Europese bestemmingen. Olympic Air vliegt geen intercontinentale routes meer.




SX-BBN ‘Isle of Mykonos’
In 1984, was ik met mijn ouders op vakantie naar Rhodos. Deze foto is gemaakt toen ons Transavia toestel binnenkwam. Ik was als 10 jarige al gefascineerd door luchtvaart en de Skyvan op de voorgrond maakte mij nieuwsgierig. Ik heb uren in de bibliotheek (pre-internet…) naar informatie over dit toestel gezocht.
Vanaf Rhodos werden met de Skyvan routes onderhouden, vaak met slechts één of twee vluchten per week, naar de andere eilanden van de Dodekanesos, zoals Karparhos, Kos, Kasos en het piepkleine Kastelorizo. Daarnaast werden ook routes gevlogen naar Kreta (Heraklion en Sitia Airport) en de Cycladen eilanden (Santorini, Paros en natuurlijk Mykonos, waar dit toestel naar is vernoemd). In combinatie met vliegtuigen met grotere capaciteit werd ook gevlogen op Athene en Thessaloniki.



Deze specifieke kist met productienummer SH1869 heb ik jaren later terug gezien in mijn zweefvliegtijd op Hoogeveen als OE-FDI van Pink Aviation tijdens het skydive evenement ‘Pink Boogie’. Sterker nog; ik was op 16 juni 1996 ooggetuige van het einde van SH1869 toen deze door klunzige brandstofberekeningen met twee uitgevallen motoren (en droge tanks) een crashlanding moest maken in een weiland net buiten het vliegveld. De schade viel mee, maar het oude toestel was total loss. De bruikbare onderdelen zijn vervolgens verkocht (eigenlijk waren alleen de motoren nog van waarde) en de romp heeft nog een tijdje in Leeuwarden en later Assen gestaan. Wie weer waar deze nu is mag het zeggen…

https://www.youtube.com/watch?v=cQcj2X5QLoU
http://aviation-safety.net/database/rec ... -0&lang=nl





Vandaag de dag vlieg ik voor mijn werkgever vaak naar de Griekse eilanden. De vliegtuigen zijn groter en beter, de vliegvelden op de eilanden beter uitgerust maar de magie is gebleven. Ik kan als een kind zo enthousiast worden van een visuele nadering op Samos of de nachtlanding op Kos. Ik hoop dat ik dat enthousiasme hier met jullie kan delen. Het meest indrukwekkend blijft de landing op Kythira. De luchthaven is vernoemd naar Alexander Onassis en werd aangelegd voor de vluchten van Olympic Aviation. De baan is slechts 1,4 km lang (en extra smal), wat voor bijvoorbeeld de Boeing 737-800 al te weinig is. De -700 is wel toegelaten. Om aan de ICAO brandweercapaciteit te voldoen, komt de dorpsbrandweer naar de luchthaven als de wekelijkse chartervlucht met Hollanders aankomt. Er is geen verkeersleiding en je kan er geen brandstof tanken. Wel komt de burgemeester zelf even langs om een handje te geven.
De laatste keer dat ik er was stond naast ons de enige andere vlucht van die dag; de Olympic Air Dash-8 naar Athene. In een ver verleden gevlogen door de Skyvan…



Op de foto de eerste landing op 20 december 1971 van Skyvan SX-BBN op de tijdelijke baan van de nieuwe luchthaven. De man op de foto is de initiatiefnemer Manolis. Op dit soort eilanden werd de Skyvan en haar bemanning als helden onthaalt; het was vaak de enige verbinding met de buitenwereld.

Al met al genoeg reden om dit oerlelijke en intrigerende toestel te gaan bouwen. Ik heb gekozen voor de uitvoering zoals ik die als kind op Rhodos heb zien staan. Het toestel is samen met zusterschip SX-BBO ‘Isle of Skiathos’ in 1970 nieuw gekocht (nog steeds actief als 9Q-CLD voor MALU Aviation in Congo Kinshasa). Er is niet veel bekend over details uit de Olympic tijd, maar uit foto’s op internet blijkt dat de beschildering in eerste instantie all white was met een rechte donkerblauwe baan en geen benaming op de neus. Ergens is dit aangepast naar een licht grijze buik, naar beneden gebogen blauwe baan (die later weer recht was...) en de naam in gestileerde Griekse letters op de neus.

Short SC-7 Skyvan Mk.III
Serienummer: SH1869
13 augustus 1969 - G-AXLB - Short Brothers Plc
28 mei 1970 - SX-BBN - Olympic Aviation ‘Isle of Mykonos’
juni 1990 – SX-BBN – Air Forum ‘ICARUS’ (bedrijf is nooit van de grond gekomen)
mei 1993 - OE-FDI - Pink Aviation Services
16 juni 1996 crashed Hoogeveen NL

VJ

Omdat ik in het model de laadklep open wil zetten (dat was ook de toegang voor de passagiers) zal de constructie van de staart zichtbaar zijn. In het model is daar niets mee gedaan, dus ben ik begonnen met het aanbrengen van ribbetjes.





De cabine heb ik in twee kleuren gespoten en daarna op de vloer wat slijtsporen aangebracht met Tamiya poeder. Vervolgens is het mat gespoten. Welke kleuren zal ik de stoelen maken? Geen idee wat origineel was, ook al heb ik wel een vermoeden. Iemand een idee?

Voor Veleno:

schoon plafond van de cabine


druppeltje licht grijze wash van Vallejo


goed verdelen met een kwastje. Het is watergedragen, dus je spoelt het zo weg als je het niets vindt.


Na 20 min drogen veeg je met een wattenstaafje het overtollige spul weg en in de kieren laat je het 'vuil' zitten. Het resultaat is iets meer diepte en een meer realistische wit (dat natuurlijk nooit echt wit bleef in werkelijkheid).


En hetzelfde heb ik gedaan met de ribbetjes in de staart. Daarna is alles met mat lak gespoten omdat de vervuiling kwetsbaar is.

Zo, en nu weer aan de slag met de Caravelle. Wordt vervolgd.

VJ

Hey VJ,

Wat een mooi verhaal over deze kist, de foto met de Trans 737 is ook erg gaaf.
En wat betreft iets beginnen terwijl de 1 nog niet af is, uitzonderingen bevestigen de regel.
Foto's uit vervlogen tijden toen er nog niet zo veel werd gefotografeerd boeien mij altijd, dit is dan ook een echte sfeerplaat .
Zelf heb ik dit kistje ook liggen in een iets nieuwer doosje.
Het effect van de poeder bevalt mij ook wel, misschien dat ik het ook maar eens aanschaf.
Je begin ziet er trouwens al goed uit, word gevolgd.

Groetjes, Jan

Hey VJ,

Het wordt vast en zeker weer een topper! Hele leuke introductie, zeker het persoonlijke verhaal. Dat geeft het model toch altijd wat meer waarde! Ik kijk heel erg uit naar het vervolg. Deze kist is nog niet ergens in 1:144 beschikbaar toch?

Ik kan het zeker aanbevelen (ik gebruik zwart en roest kleuren). Het is heel geschikt als je bijvoorbeeld wat strepen wilt maken (bijvoorbeeld de strepen achter de wheel bay doors).

Wat een leuk intro! Ongelofelijk dat je datzelfde toestel hebt zien crashen.

Ik heb zelf een hele vakantie pal naast de baan van Samos in een hotel gezeten. Mooiste vakantie ooit zeg maar Samen met m'n moeder naar het einde van de baan lopen als er een 727 (!) op het punt stond te vertrekken. Er waren natuurlijk geen digitale camera's dus ik heb geloof ik maar tien foto's mogen nemen. De rest was voor het strand en eiland haha.

Pas maar op, je bent zo doos verslaafd. Ik heb er inmiddels ook weer 5 in aanbouw..

Veel plezier met deze! Yiamas

Edit: ik wist dat ik ooit decals voor een 1/144 model heb gezien. Dat was bij JBOT die al een tijd geen bestellingen meer aanneemt. Out of business in ieder geval.. Maar een model heb ik niet kunnen vinden.

Wat een lekker uitgebreide en verzorgde introductie van een koddig toestel VJ,
Mijn interesse is volledig gewekt.
En als je dan ook nog meteen met washes aan de gang gaat en een
versleten vloer nabootst zit ik op het puntje van mijn stoel.

Leuk!
Odorf

Bedankt allemaal voor de positieve reacties! Ik moet zeggen; het is een leuk model om te bouwen. De Caravelle moet steeds drogen na weer een rondje spuiten en dan kan ik lekker freubelen op de details van het interieur. Eerst nog even wat research delen met de geïnteresseerden (en voor de niet geïnteresseerden; het gaat ook over blote vrouwen).

Zoals de naam al zegt, de Skyvan is gebouwd als ‘Van’ in de lucht; een vliegende vrachtwagen. Er is slechts een handvol exemplaren van de Short SC-7 Skyliner gebouwd. Uiterlijk zijn er nauwelijks verschillen met de Skyvan, behalve dat de Skyliner toegangsdeuren aan weerszijden van de romp heeft en een volledig ingerichte cabine voor passagiersvervoer, inclusief extra geluidsisolatie en overhead bins. De zwartwit foto aan het begin van dit draadje is de cabine van een Skyliner in 1+2 opstelling. De twee toestellen van Olympic waren Skyvan’s in een 2+1 opstelling en de passagiers stapten dan ook in en uit via de vrachtklep.

Er zijn geen interieurfoto’s beschikbaar van de Olympic Skyvan, dus het exact toepassen van de originele kleuren vergt wat fantasie. Toch zijn er wel wat hintjes te vinden: Zo is er de semi erotische film “Summer Lovers”. In mijn ogen een duffe beach movie die alleen de moeite waard is vanwege de naakscènes met Daryl Hannah, die er in 1982 bijzonder appetijtelijk uitzag en het aardige hitje “Hard to Say I'm Sorry" van Chicago. Maar het werkelijke hoogtepunt van de film zijn de fantastische areal shots van Skyvan SX-BBN, waarmee de hoofdrolspelers aan komen op Santorini. Er zijn ook fragmenten van het interieur (witte wanden, blauwe stoelen), de ground engeneer die aan een zwengel draait om handmatig het vrachtluik te openen en vervolgens de toeristen die via de vrachtopening uitstappen.



De onderste foto heb ik zelf gemaakt vlak voor de crashlanding in het Aardappelveld. De wanden waren in 1996 turquoise, wat meest waarschijnlijk is aangebracht toen het toestel in het bezit was van Air Forum. Ook zie je hier goed de restanten van een 2+1 opstelling, die ook door AirFix is aangehouden. Het interieur was van het ‘quick change’ type; binnen een half uur was de Skyvan omgebouwd tot vrachtvliegtuig. Op een grieks modelbouwforum spreken mensen die met het toestel gevlogen hebben over grijze stoelen en een zwarte anti-slip vloer. Weer een ander spreekt over de toepassing van de kleur mosterdgeel.
Voor het model jammer dat niet het oranje/rood van de Short 330 is toegepast; dat contrasteert lekker. Door het quick change karakter zal het in de praktijk vast vaak gewijzigd zijn. Ik zoek een tussenweg; lichtblauwe stoelen met mosterdgele headrestcovers om in elk geval iets te kunnen onderscheiden door de kleine raampjes.



Dit is het geworden. Met de seatbelts erop getekend. Of het helemaal natuurgetrouw is weet ik niet, maar het oogt wel lekker jaren '80 en ik denk wel dat de kleuren goed overkomen door de raampjes, in contrast met de midnight blue cheatline van Olympic uit die jaren.

VJ

Mijn motto, 'als het lijkt... dan het is'.

Ziet er in mijn ogen leuk uit.

René

Weer erg mooi VJ. Ik ben dol op die kleine details zoals die seatbelts. Tof dat je ook deze keer weer de achtergrond informatie met ons deelt!
Absoluut mee eens René! Ik hanteer zelf vaak het TLAR (That Looks About Right) principe. Zeker bij de verfkleur keuze! :p

Het interieur is af. Leuke kleine details en een hoop fijn gepriegel.


Hartelijk dank aan Jan Carvair voor het beschikbaar stellen van de cockpit lay-out. Deze is alleen meegeleverd met de decals van de laatste versie van de kit en mijn decals zijn een stukje ouder (en vergeeld).


Cockpit crew (met snor). De uniformen waren zwart in die jaren. Overigens is dat wereldwijd de standaard; een blauw uniform is vooral populair in West Europa en met name bij KLM gerelateerde bedrijven.


Het bagagerek achterin de Skyvan. Het rek was toegankelijk via de laadklep.



Alle onderdelen even in elkaar gepast (nog niet verlijmt) om een indruk te geven van de cabine. De wanden van de cabine zijn overigens wit. Op de foto lijkt het echter grijs.

En als uitsmijter van deze update: dit wordt momenteel op eBay aangeboden:


Een safety card uit de Olympic Skyvan. Voor maarliefst 180 dollar is hij van jou.... tja, ieder zijn hobby...

VJ