De afgelopen maanden is mijn interesse aardig uitgebreid richting de civiele kant. En dan vooral naar de jaren 20 en 30. De tijd dat je nog niet alle waarden in een computerprogramma kon gooien om te zien wat de ideale stroomlijn oplevert, zodat uiteindelijk alles er hetzelfde uit ziet. Nee de tijd dat een ontwerper nog echt dingen uit moest proberen..En dus net zo makkelijk een enorme mispeer kon maken als een succes hebben.

Ik heb dus een aantal boeken gekocht over de Melbourne race, De luchtvaart pioniers, Lange afstands records…En dit boek past daar schitterend bij.



IN zo’n boek vind je dan weer schitterende plaatjes als deze..



En door de verhalen over die pioniers in de lichte luchtvaart werd ik steeds enthousiaster ook zo’n kitje te bouwen. En toen deze foto langs kwam was ik verkocht.



En binnen no time lag deze op mijn buro thuis.



De Beech 17 Staggerwing.

De Staggerwing is door Walter Beech en Ted Wells ontworpen in het begin van de jaren 30. Midden in de crisis. De meeste vliegtuigbouwers gingen voor goedkope lichte vliegtuigen om hun bedrijven nog enigszins rendabel te houden. Of probeerden te overleven met het kapitaal wat binnen het bedrijf was. (meestal een grote geldschieter.) Beech durfde de andere kant op te gaan. En ging ervan uit dat er altijd een groep rijke zakenmensen zou zijn die een privé vliegtuig wilden hebben. En zou werd de staggerwing geboren..Een van de eerste zakenjets dus eigenlijk. OF zoals het in de jaren 30 heette. De "cabin class"



4 november 1932 vloog zij voor het eerst. Meest opvallende is dat de bovenvleugel achter de ondervleugel zit. (Vandaar de naam Staggerwing.) Dit werd gedaan om het vliegtuig eerder uit een roll te laten komen. En voor een beter uitzicht.
De Staggerwing had een stalen gelast frame, Die verder werd afgewerkt met houten spanten en stof…



De cabine was luxe uitgerust met hout en leer..



En al naar gelang de motorgrootte koste een staggerwing tussen de 14 en 17.000 dollar. Verkopen begonnen dan ook langzaam. Beech constateerde dat de prijs toch wat te hoog kon zijn. VAndaar dat ze op de markt kwamen met een Staggerwing "light". Lichtere motor. Iets minder luxe. en slechts 8.000. Maar nog steeds sneller als de concurrentie. Langzaam maar zeker pakte de gok goed uit. En voor de 2e wereldoorlog waren er 424 verkocht.

Voor een deel door de race resultaten van Staggerwing. Door zijn snelheid was zij populair bij de air racers. Een Staggerwing vloog rond de wereld, gevlogen door capt. Farquhar. Staggerwings wonnen de Texaco trophy, de Harmon trophy en meerdere keren de Bendix trophy.

Uiteindelijk kwam de Beech 17 ook in militaire dienst. Maar dat is een ander verhaal. Wat niets van doen heeft met de civiele Staggerwing.

Terug naar de kit. Az models is de enige die een 1/72 Stagerwing in het pakket heeft op dit moment. Dus de keus was snel gemaakt. Maar wat vind je dan in het dooske. |Nou dat valt nog best mee…



Eén sproetje die uiteindelijk een Luxe executive biplane op moet leveren. En ook ingezoomed valt het allemaal niet tegen..



Onderdelen zitten wat ruim in het vruchtvlees zal ik maar zeggen. Maar de details zijn mooi gegoten. Dus er valt denk ik best wat van te maken..



Maar ik moet dus duidelijk aan mijn favouriete hobby..(schuren zucht)
Verders uiteraard een beetje doorkijk plastiek..



Duidelijk boekje.. waarbij je aan de stappen een beetje kan zien dat het al een oudere kit is vind ik. Je komt wat aparte oplossingen tegen. En ik zag op internet bij een collega bouwer, dat de pasvorm daar soms onder lijdt. Opletten dus.



En uiteraard de plakkertjes. Voor in totaal 4 versie’s. Alle militair. Dus die gaan in de archiefmap.



Daarvoor in de plaats heb ik een setje Belgische cijfers en letters laten komen. Niet historisch correct . Maar ik vond het wel passen. En om een beetje een idee te geven hoe groot (of klein) een Staggerwing is. Even de romp naast mijn Hurricane.



Vanavond lekker aan de schuur, en met een beetje geluk komend weekend de eerste plaatjes van de badkuip.

Erg leuk vliegtuig! Ik wil de 1:48 versie nog wel eens maken.

Da's weer een leuke voor de late, donkere uurtjes.

René

AZ komt met leuke onderwerpen de laatste tijd. Helaas vind ik het plastic soms een beetje aan de zachte kant. Hoe is dat bij deze?

Hopelijk komt men ooit nog eens met een setje decals voor de Prins Bernhard uitvoering...

Bij deze is het gewoon normaal plastic. En dat is maar goed ook. omdat bijna alle parts een mooi zoompje hebben van flash. Bij een snelle proefpassing...(hoofdvleugels en romp)...bleek al dat er een hoop minuutjes schuren passen en nog meer schuren in gaan zitten...

De eerste stapjes zijngezet..En de stickertjes zijn ondertussen binnen. Zoals gezegd zijn ze eigenlijk bedoeld om belgische luchtmacht series te kunnen maken. Maar qua stijl vond ik ze het beste passen bij de Staggerwing. (Althans, van de plakkertjes die ik bij de LHS kon vinden...



Goed op naar de bouw. Eerste stap is altijd om even een en ander in elkaar te tapen. Om te zien wat je zoal tegen kan komen. En om een idee te krijgen van het model..





en mijn eerste indruk werd bevestigd. Leuk kitje. Veel mogelijkheden om er iets van te maken. Goed hard (wellicht een tikkie dik) plastiek. Een aparte manier om hem in elkaar te zetten...En een hoop overtollig vruchtvlees...



...waardoor ik nu al het gevoel heb dat het een kwestie wordt van veel schuren en veel passen. En ook van veel stappen vooruit kijken. Een hoop avondjes bouwplezier dus...

Zoals elk zichzelf respecterend vliegtuigkitje beginnen we met de badkuip. Wat in dit geval ook echt een badkuip is. Kiek maar naar de bouwtekening.



Dit alles vormt dus een badkuip..mét zijwandjes ..die daarna in de romp gaan...



En zoals ik al zei was het dus onderdelen loshalen ...en beginnen met schuren...zoals de leren bankjes



of de Leren wandpanelen...



die volgens de bouwtekening aan de bodemplaat moeten..maar die volgens mij veel beter gelijk aan de zijkant kunnen...Waar dan wel weer een beetje plastiek in de weg zit..Het is weer eens wat anders als een sinkmark



En omdat het nogal dik plastiek is...zal ik inderdaad flink moeten schuren om het wat meer passen...en in schaal te krijgen..Want 3 milimeter dikke wandjes maal 72..Das een beste pantserplaat En ik ging juist níet voor een militaire versie..



Dus drie keer raden wat ik de komende avonden aan het doen ben.... ...(en schuren was nou net mijn favouriete modelbouwbezigheid...)

Goed ..Ik had de vorige post afgesloten met het verhaal dat de cockpitwandjes wat stevig gevuld waren...



Maar bij het checken van wat referentiefoto's bleek dat best mee te vallen..



De leren zijpanelen zijn echt zo dik. Ok dan laten we het zo. Hoeft het alleen maar in passend geschuurd te worden. En dat is wat ik de laatste avonden gedaan heb. Cockpit deeltjes schuren en passen. Hierbij heb ik even volledig de bouwbeschrijving links laten liggen..op zich niet heel ongebruikelijk bij modelbouwers. Maar in dit geval zelfs heel erg aan te raden. Omdat de spues niet superstrak gegoten zijn zijn er veel "net niet pas" probleempjes die met een schuurpapiertje goed op te lossen zijn. Maar dan is het niet handig om daar pas achter te komen als de romp al dicht zit zoals bij de voorruit.



vooral als je ze het makkelijkste van binnenuit bevestigd en op maat maakt. En op maat moesten ze gemaakt worden..





Waarbij deze kant eigenlijk nog mee viel. De andere helft had een veel slechtere passing.
Dus mijn tip bij deze kit. Veel vooruit schoonmaken en veel passen...en je eigen bouwvolgorde bepalen die handiger is. Om die reden niet aan te raden voor een beginner. Maar voor een beetje modelbouwer is ie tot nu toe goed te doen.

Ok de belangrijke cockpit onderdelen zijn gevijld en geschuurd. Maar eens passen



met raampje is gelijk de stroomlijn mooi te zien.



stoeltjes zijn ook niet als geheel gegoten, maar losse deeltjes..



en alles bij elkaar krijg je dan een leuke cockpit, (die ik ook leuk te bouwen vind).



Dan krijg je natuurlijk de al oude reactie.."zonde dat je er niet zoveel van ziet.."





Nou..wat mij betreft is er zat inkijk. Dus ik gaat me lekker uitleven op de cockpit. Verheug me er nu al op.

Waar ik me dan weer minder op verheug is de sluiting van de romp. Is een beetje krom zal ik maar zeggen...



Kom ik ook wel weer uit. Ik heb er in het verleden tips genoeg over gehad.
Gelijk even kijken naar de pasvorm aan de onderkant..



Hmmm voor die overgang van wielbak naar de achterkant romp was ik door het verslag van een engelse bouwer al gewaarschuwd.

Maar, vraagt wellicht iemand zich af, waarom kijk je nu al naar de pasvorm van de vleugel als je nog met de cockpit bezig bent...Nou hierom..



wegens het is een houtje touwtje vliegtuig. (En het volgen van de projecten van Ron kootje.) Had ik al een vermoeden dat er wel eens wat besturingskabels onder de vloer konden lopen..En inderdaad.
Het makkelijks is de bevestigingen voor die kabels aan de onderkant van het vloerpaneeltje te maken. Nu alles nog loszit. Maar dan moet ik wel weten tot hoever ik kan gaan. Vandaar dus.

En tja...Als ik dan toch zover ben..Dan gelijk maar eens kijken hoe die ondervleugel dan weer bevestigd gaat worden..



aaaahhh ok..hmmm..(pakt plamuur alvast tevoorschijn.. )

En toch is het een schattig dingetje



Deze week met fijner schuurpapier de cockpitdelen verder afwerken..en dan volgend weekend de spuit erover hopelijk.
Tot nu toe in ieder geval een leuke bouw. Lastige puntjes blijken mee te vallen. En de aparte oplossingen zijn eigenlijk heel leuk als afwisseling. Het is wel eens leuk dat een cockpit niet bestaat uit een instrumentenblad, een voorgegoten stoel waar de plastic veiligheidsgordels vanaf geschuurd moeten, en een achterplaatje op een onderplaat.

Werk genoeg zie ik wel. Niet echt my kind of thaing.

Succes er maar mee Cliff.

René

zegt de man die een vacvorm uit de kast trok..

No offense, maar ik vind het lelijk vliegtuig, vandaar. Niet de hoeveelheid werk, daar schuw ik mij niet voor, het blijft modelbouw.

Maar heel vaak kan lelijk ook mooi zijn. Maar met dit model krijg ik geen warme gevoelens in de onderbuik. Maar goed dat we allemaal verschillend zijn.

René