Net even dit topic doorgenomen, man, wat een prachtig scratchwerk wederom, alleen al die cowlings Ik zou er de moed niet voor hebben, geef mij maar een shakenbake ding.

Wat mij betreft is dit het Understatement van het jaar.
Je gaat juist als een speer, Rob. hier doe ik een jaar over.
Ik geniet trouwens erg van je inventieve oplossingen om allerlei constructieve valkuilen de baas te worden.

Gr.Paul

Tjonge tjonge, wat jij hier, en Paulus trouwens net zo met zijn Fokker, laat zien is echt vakmanschap. Ik kan een goede kit best lekker bouwen, maar het moet niet te moeilijk worden. Dit echt wel heeeeel gaaf om te zien. Ik neem nu al mijn pet af en maak een diepe buiging. Buiten het vakmanschap heb je ook een geweldige keuze gemaakt qua kist. Deze postbodes waren ware helden. Niets ten nadele van de huidige generatie vliegers, maar even wat postzakken naar Indie brengen ging in die dagen toch even anders als nu in een streep er naar toe vliegen.

Ik had net de motoren met uitlaat in de cowlings geliijmd (met een klein druppeltje seconden lijm), toen ik het zootje eens van achter bekeek. De cowlings waren niet meer rond; kennelijk werden ze uit vorm gedrukt doordat ik niet alle cylinders evenveel had afgevijld. Na lang en overredend proberen heb ik de motoren ongeschonden uit de cowlings gekregen (of liever: de cowlings hebben het overleefd). Weer de schuurlat langs de cylinders, totdat de motoren losjes in de cowlings pasten. Zucht.
In de rechter romphelft moet ook nog een raampje komen. Gebruikelijke techniek: copietjes er op plakken, omtrek boren, uitsnijden. De sponning heb ik in de romp gekrast met een malletje dat ik eens bij de LHS gekocht heb (het paste zomaar).



Het raampje zelf maak ik uiteindelijk met Humbrol CristalClear.
De rechter romphelft heb ik voorzien van spanten in het (acherste) postruim, voor zover dat te zien zal zijn door de deur. Je moet niet overdrijven vind ik. Ook het stuk van de cockpitvloer voor de vleugel is er in gelijmd.



De cockpit is veel te smal om de twee stoelen, die ik uit de scrapbox gevist had, naast elkaar te monteren. Dat zullen dus maatstoeltjes moeten worden.
De twee deurtjes heb ik gemaakt uit 0,5 mm plastic sheet, dat na het op maat maken in de vorm van de romp gebogen is. Beste hulp voor het interieur is de tekening uit het boekje van Hooftman, gekopieerd uit De Ingenieur, maar ook blad 2 van de NVM tekening is hier behulpzaam.



Uit eindjes plastic heb ik de slinger en de aandrijfstangen voor het hoofdonderstel gemaakt. Op de foto hieronder zijn ook de cockpitruiten te zien. Ook een oliekoeler van ongeveer de juiste maat uit de scrapbox, die onder de neus komt. Van de stoelen op de foto kan ik er alleen maar eentje voor de radiotelegrafist gebruiken.



Hoewel ik gezegd had, dat het onderstel pas weer te zien zou zijn bij de eindassemblage, moest dat toch ook weer veranderd worden. De poten staan bij de Postjager een beetje vooruit, en op het model wilde dat maar niet lukken. Uiteindelijk realiseerde ik me, dat dat kwam omdat het stuk van de poten dat in de vleugel stak, tegen de ligger aan kwam die vlak daarachter zit. Dit klopt ook met de tekeningen, want daar zit het draaipunt van het onderstel aan de onderkant van de ligger. Dus het bovenstuk marr van de poten afgehaald. Ik realiseerde me ook dat ik de bedieningsstangen voor de wielremmen nog niet had gemaakt.
Van het instrumentenpaneel heb ik maar twee foto's kunnen vinden, beide uit Hoftman's boek. De eerste is volgens mij een foto van een mock-up; er ontbreken nogal wat instrumenten, en ook de ramen in het cockpitdak zijn niet zoals bij het echte vleigtuig. De tweede foto is wel van de uiteindelijke lay-out, en komt ook overeen met de lay-put die in de NVM tekening gegeven wordt.





Het instrumenten paneel heb ik omlaag geschaald naar de inwendige breedte van romp. Die is 15 mm, terwijl de schaalbreedte 17 mm is. Een kopietje op 0,5 mm plastic geplakt, en boren maar. Ik heb het hele orkest van 0,4 tot 1,2 mm zo'n beetje gebruikt.



Het onderste deeltje heb ik eerst uitgesneden om het passen te maken in de romp. Op de foto hieronder beide delen; bij het paneel met de gaatjes heb ik aan de linkerkant iets te veel weggesneden, maar dat plak ik er wel weer aan. Ook op de foto de stuurkolom, dat zowel naar de linker als naar de rechter stoel versteld kan worden (het stuur komt van het Spin model; het zou eigenlijk dre spaken moeten hebben, maar a la), en de twee remstangen (0,4 mm plastic stang).



Voor de kleurtjes gok ik op donkergrijs voor het paneel, klokjes zwart met wit, stuurkolom en spaken blank metaal of lichtgrijs(?), stuur zelf hout omwonden met tape (kleur?). Ik denk dat ik het hele interieur licht grijs schilder, evenals de wielbakken. Ik heb geen foto's van zulk soort details kunnen vinden, en ze zijn toch maar zwart-wit.
Een andere vraag is welke kleur de magnesium legering Elektron heeft. De enige kleurenfoto, die ik via Rob de Bie gekregen heb, toont een grijsachtig materiaal, maar dat is van een kist die (heel) lang buiten heeft gestaan.
Voor het interieur moet ik nog het radiorek maken, de stoelen voor de vliegers, de voetensturen en de WC. Ik weet niet of ik nog wat in het bagageruim ga zetten, tenslotte wordt het de Panderjager versie van de Melbourne race.

Rob

Een kleine update. En van klein spul.



Op de foto met de klok mee vanaf twaalf uur: Een stoel voor de radiotelegrafist/navigator, Twee bestuurdersstoeltjes, volledig gescratcht (let wel: drie pootjes, de achterkant komt aan de voorste rompspant vast), de twee deurtjes voorzien van sluitingshandles, twee rudimentaire voetenstuurtjes, het uitgeboorde instrumenten paneel en in het midden het radiorek. Dat is nu allemaal geschilderd aan het worden. Ik had net de voorkant van het radiorack zwart geverfd, toen ik deze foto op internet vond.



Dezelfde NSF VR5 radio, maar dan geinstalleerd in de Pelikaan. Helemaal niet zwart dus. Rework. Het rek in de Pander was overigens wel veel lager, want de cabine was eerder een soort kruipruimte. Wat nog ontbreekt is het toilet, wat in de postruimte stond. Intussen de pot gemaakt van een stukje taps hout en de bril van plasticard.
De binnenkant vand de romp is ook geschilderd. Als alles droog is, kan ik het op zijn plaatszetten.

Rob

Laatste slag met het kleine spul, dat binnenin moet; na de verfbeurt.



Het landingsgestel is nu voorzien van de remstangen. Links onder de WC. Het instrumentenpaneel heb ik op dezelfde manier gemaakt als Paul bij de Fokker T.IX: de dubbel zwart geschilderd, de klokjes ingekrast, zodat het witte plastic weer zichtbaar wordt (voor zover dat ging, want de meeste klokjes zijn een stuk kleiner dat die van de T.IX) en vervolgens op erkaar geplakt met Clearfix. Daarna nog een extra handeling: De onderste twee rijen klokjes er af snijden, de delen iets schuin afschuren en weer aan elkaar plakken. Ik ben er redelijk tevreden over.



Let wel: dit dingetje is slechts 15 mm breed! Daarna was het plakken. Eerst het instrumenten paneel. Dat bleek nog steeds een milimeter te breed (de romp sloot er niet om heen). Bovendien lastig op de juiste plek te lijmen. En omdat ik cyano gebruik: de lijm hecht sterker dan de verf, dat wordt dus bijschilderen. Voetensturen op hun plek, andere stuur inkorten tot het op de juiste hoogte voor het instrumentenpaneel zit (kon ik gelukkig controleren met een van de cockpit foto's).





Redelijk gelukt. Daarna de ruimte in de middenvleugel ingericht.



Het is allemaal verschrikkelijk krap. Ik moest het derde pootje van de bestuurdersstoelen, dat schijn vooruit stak, verwijderen, anders kon ik de romp niet meer op de vleugel plaatsen. Ik zie nu op de foto, dat de stoelriemen wat vet uitgevallen zijn; die ga ik dus nog vervangen, even nieuwe snijden uit geverfde tape. De zwengel van het landingsgestelmechanisme heb ik moeten inkorten. Eigenlijk staat de stoel van de marconist te veel in het midden, maar dat kan vrijwel niet anders; het radiorek staat vrijwel tegen de romp zijwand. Hier wreekt zich toch dat de romp van het model een dikke twee milimeter te smal is. Daarna de rechter romphelft op de vleugel passen.





Het voetenstuur staat wat ver naar voren, dat ga ik ook nog corrigeren. Dit is de laatste keer dat het interieur in volle glorie te zien is. Want als ik de andere romphelft er ook op zet .....







En dat nog wel met open deuren. Je vraagt je nu wel af, waar al die moeite voor nodig was. Maar a la, het was toch wel leuk om al dat kleine spul te maken. En je krijgt een goede indruk hoe benauwd het in die Postjager was, waar ze meer dan 60 vlieguren hebben gezeten om wat postzakken naar Nederlands-Indie te brengen.
Nu de ramen er nog inzetten, nieuwe stoelriemen (want die zullen nog net zichtbaar zijn) en dan kan de romp dicht en op de vleugel gezet worden. Maar eerst moeten ook de motorgondels nog wat bijgewerkt worden, want met aluminium verf er op, zie je nog wel wat oneffenheden zitten.

Rob

Nog een paar foto's na het retoucheren van het interieur met betere seat belts. Het voetenstuur heb ik maar laten zitten, maar het radiorek is nog wat dichter tegen de zijwand gezet.



De rechter bestuurdersstoel is iets verschillend van de linker. Ik heb de stoelen zo in de romp geplakt, dat de ruggeleuningen even hoog zijn (dat zal straks zichtbaar zijn door de cockpit ramen), maar dat resulteert dan in een te "korte" zitting. De fout zit in een iets verschillende hoek tussen zitting en rugleuning. Het blijft moeilijk om twee identieke onderdelen uit de hand te scratchen, vind ik.



De onderkant van het toilet had iets fijner gekund. Overigens berust de vorm in de tekening waarschijnlijk ook op fantasie; er is in ieder geval geen foto bekend van het ding.









Alle foto's heb ik met flits moeten nemen, anders was van het interieur niets te zien. In werkelijkheid moet de postjager van binnen een duister geval zijn geweest met alleen maar twee kleine cabine raampjes en niet al te grote cockpit ramen.



Zelfs met deze vergroting valt het resultaat mij alleszins mee. Nu de cockpit ramen er in en de romp dicht maken.

Rob

Ik wordt op zich niet warm van het model, des te meer van de technieken en je scratch-werk.

Al is het nog wat vroeg, (koffie dan maar !!)

René

Heel erg mooi! Ik mis alleen het toiletpapier. Toch wel een cruciaal detail vind ik.

Mwoah, ze zullen toch wel een lampje hebben gehad
Niks op of aan te merken, ik wou je ademloos blijven volgen maar kon dat niet langer dan een krappe minuut volhouden. Nu volg ik je ademend