Inmiddels zijn de stijlen voor landingsgestel en drijvers geplamuurd en kunnen ze droog gepast worden. Voor het wielonderstel:



Zit goed, de foto is alleen maar nodig voor de bouwhandleiding, want ik ga verder met de drijverkist. Ook messing versterkte hoofdstijlen gepast:



Lijkt goedte zitten, maar dit kan eigenlijk pas goed met alle stijlen, dus ook het ontbrekende stuk van de omgekeerde V en de N-stijl, en dat blijft pas goed zitten als het gelijmd wordt. Een gok dus.
Ik ben van plan het model aluminium te spuiten. Dus moeten er "luiken" gemaakt worden voor ramen en deuren. Begonnen met de hoogte van de ramen en de breedte van de deuren op te meten en daarna twee stroken karton van 6 en 13 mm breed uit te snijden. Daarna trial and error/met passen en meten de stukjes op maat gemaakt voor ramen en deuren.



Opgeschreven wat waar hoort. Ook bleek de linkerdeur niet echt rechthoekig te zijn, boven en onder verschilde een dikke millimeter in breedte. Waarschijnlijk het gevolg van een stapeling van kleine onnauwkeurigheden. Ik denk niet dat het echt op zal vallen.
Dan de verf maskers voor het windscherm en de bovenlichten in de canopy. Ik heb hetzelfde procedé gevolgd als voor de F.K.49. Op de achterkant van de tekening van het masker een stuk beschrijfbare tape plakken, daarop weer een stukje Tamiya tape.



De maskers uitknippen.



Wel even nummeren, anders is het grote verwarring. De Tamiya tape er af peuteren (dat is dus het verf masker) en op de canopy plakken met de brede kant onder voor het windscherm en de bovenlichten geplaatst aan de hand van het bovenaanzicht op de tekening (ze zijn nergens zichtbaar op de zijaanzichten). Daarvoor moest de canopy vele keren gemanipuleerd worden, en dat vond de houtlijm niet leuk, dus maar verder gegaan met de losse canopy.



Ik vond het eindresultaat niet echt bevredigend, het was lastig de bovenkant van de individuele raampjes gelijk te krijgen en de stijlen er tussen netjes van constante breedte. Dus maar anders: Eén masker voor het hele windscherm.



De detaillering kan dan met de zilveren decal nummer 11 gemaakt worden.



Ik heb de canopy weer vastgelijmd, maar dit keer met Kristal Klear. Dat blijft enigzins elastisch als het droog is, minder bros dan witte lijm.

Rob

Goede oplossing voor de raamstijlen, al moet ik zeggen dat ik je oorspronkelijke afplakwerk ook erg netjes vind. Hoe ga je nu het gat tussen de voorkant van de vleugels en de romp opvullen? Of komt dit enkel door de dryfit en valt dat vanzelf weg wanneer je het vast lijmt?

Om dan maar te beginnen met dat gat: Nee, het valt niet vanzekf weg, maar de afmetingen vallen mee. Het is hooguit 0,3 mm breed. Dus na het lijmen (met dikke secondelijm) van de vleugel op de romp gewoon aan de slag met witte houtlijm. Hier het resultaat na de eerste ronde.



Gewoon laten drogen, en daarna een tweede laagje om de krimp te compenseren. Ik heb nog overwogen om er een dun stripje tussen te lijmen, maar dat is lastiger gelijk met het vlak van de canpy te krijgen, en dus waarschijnlijk minder netjes.
Voordat de vleugel gelijmd werd, zaten de "luiken" voor ramen en deuren er ook al in, voorzichtig vastgezet met een paar minuscule druppeltjes Kristal Klear.



En de laatste voorbereiding voor de spuitjob: wat schuimplastic in het raam onder de neus.



Overigens is het (pas) maken van de "luiken" een goede generale repetitie voor het maken van de echte ramen; dat moet op dezelfde manier gebeuren. De luiken hebben mij een uurtje gekost, dus voor twee deuren minder is dat te overzien.
Dan de drijver stijlen. Ik heb de template op een stukje plastic plaat geplakt met niet beschrijfbare tape, en ook de rest van de template daarmee bedekt. Daarna de stijlen op maat gemaakt en vastgeplakt met stukjes tape. Om een stevig geheel te krijgen heb ik de werkelijkheid geweld aan gedaan: Ik heb een klein driehoekje van 1 mm dik plastic aan de bovenkant tussen de twee stijlen gelijmd met epoxy.



Als dat goed uitgehard is vijl ik een soort fairing tussen de stijlen. In werkelijkheid ontbreekt die, maar een krniesoor die daar op let. Alternatief zou zijn ook de voorste stijl een messing kern te geven. Daarna ook meteen de horizontale stijf van 0,5 mm styreen staf gelijmd.



Een van de voorste stijlen is een beetje te kort; dat wordt gerepareerd met een dun plakje styreen. Voor het monteren van de drijvers heb ik alvast een mal gemaakt. Volgens tekening en meting aan het model liggen de buitenkanten van de drijvers 75 mm van elkaar. Of dat klopt moet later blijken.

Rob

Droog passen van de drijver stijlen was een ramp. Ze pasten prima, daar niet van, maar bij de minste dwarskracht op de voorste -resin- stijl, stond die krom. Dit ging dus mooi niet werken, want zelfs na het aanbrengen van de N-stijlen tussen romp en drijver zou dit blijven. Bovendien doet resin onder blijvende belasting altijd moeilijk, dus een goede kant dat het model na een aantal maanden zich zou neervlijen op de grond. Dus terug naar de tekentafel. Ook de voorste stijl krijgt een kern van messing staf.



De hardware dan:



Om dit te accommoderen moet ook de onderkant van de motorgondels veranderd worden.



Extra 1 mm gaatje 3 mm voor de meegegoten gaatjes. En de drijvers:



Voorste gat opgeboord tot 1 mm. Daarna konden we weer droog passen.



In ieder geval zakt hij niet meer door z'n pootjes, maar ik moet nog wel wat verzinnen om de stijlen (en drijvers) in de goede stand en op de juiste plaats neer te zetten. Slimme mal maken, vermoed ik.

Rob

De slimme mal was niet zo moeilijk of zo slim. Een simpel kartonnetje van de goede afmetingen om tussen zijkant romp en bovenkant drijver te passen met uitsparingen voor de drijverstijlen ter plaatse van de aansluiting op de drijvers, opgemeten uit voor- en zijaanzicht. Als referentiepunt een inkeping op de plaats waar de achterste stijl van de N-stijl voor de drijver moet komen (of de V-stijl voor het wielonderstel), hetzelfde als bij de F.K.49. Dat ziet er dan zo uit.



Of van de andere kant:



Voor de zekerheid ook geprobeerd bij de andere drijver. Wel luistert de stand van de messing pennen in de gaten vrij nauw, maar dat is goed te corrigeren met een tangetje en wat passen en meten. Het is toch aardig als tekening en gebouwd model zo redelijk met elkaar kloppen.
Na deze exercitie maar meteen een mal in CorelDraw getekend.



Komt ook in de kit.

Rob

De lijnen van het vliegtuig worden al mooi zichtbaar. Ik vind het een gaaf ding!

Voor de eerste spuitbeurt moesten er nog wat details aangebracht worden. De plaats van de scharnieren van de rolroeren had ik al aan de hand van foto's bepaald en in de tekening van het bovenaanzicht gezet. Ik heb maar aangenomen dat de bediening van de rolroeren door middel van push-pull stangen gedaan werd en op dezelfde plaats waar dat met kabels gebeurde bij de F.K.49.



De kleine fairing zijn gemaakt van schuin afgesneden 1,6 mm staf, waarin een 0,5 mm gaatje is geboord. Ook heb ik de decals iets naar binnen verplaatst. Daarmee wordt vremeden dat ze over de fairing geplakt moeten worden.



Ook de bediening van het richtingsroer is anders dan bij de F.K.49 en dat is duidelijk te zien op een aantal foto's van de Finse kist. Aan de hand daarvan is deze tekening gemaakt:



Dat betekent twee kleine, schuine 0,3 mm gaatjes maken in de bovenkant van de romp (staat dus ook al in het bovenaanzicht) en de control horns op de derde rib van onderen van het richtingsroer.



Het onderste meegegoten gat op de romp zijwand kan dus dichtgemaakt worden.
Op foto's zijn duidelijk "sporen"van control horns onder de hoogteroeren te zien; aan de bovenkant zijn ze te onduidelijk. Ik heb toch maar aangenomen dat het hoogteroer gewoon met kabels aangestuurd werd en die op de eerste volle rib geplaatst.



En op de rolroeren alleen een control horn op de bovenkant.



Alle control horns zijn gemaakt uit 0,4 mm plastic plaat.
Het spuiten viel me weer niet mee. Ik had het een jaar niet meer gedaan en dan is de routine toch weg. Bovendien was de verf wat oud, en verstopte de airbrush op een gegeven moment. Ik blijf denk ik toch een kwaster.

Rob

Het model staat inmiddels in de primer, en dat ziet er redelijk uit. Omdat ik bij een aantal modellen bij het afplakken over aluminium geverfde oppervlakken toch wat last van tape sporen heb gehad, heb ik besloten om hier de gele vleugeltippen en de gele band om de romp eerst te schilderen, die vanaf 18 juni 1941 ook door de F.K.49A als herkenningsrekens gevoerd werden. Volgens voorschrift (via Kari Stenman gekregen) was de onderkant van elke vleugeltip over een lengte van 1/6 van de spanwijdte geel geschilderd en liep om de romp een gele band van 0,5 m. Kleur RLM 04, of British/US insignia yellow. Ik heb maar Humbrol 69 genomen. 1/6 spanwijdte = 37 mm, 0,5 m = 6,9 mm in 1/72. Op de foto's begint de band op de romp net na de registratie, en die registratie begint ter plaatste van de vleugelachterrand. Voor het moedel beteent dat 41 mm achter de vleugel achterrand.
Dus tapejes geplakt:



Een met de kwast geverfd. Resultaat:





Dat ene rafeltje haal ik nog wel weg.
Dan heb ik me geamuseerd met de lucht pomp/generator. Ik had al een driepoot frame gemaakt van 0,25 x 0,5 mm strip, maar dat was niet te behandelen. Dus heb ik een tweede frame gemaakt van 0,4 x 0,5 mm strip, en dat was tenminste enigzins hanteerbaar.



Handleiding wordt aangepast.

Rob

Ik heb me de laatste dagen vermaakt met het kwasten en spuiten van aluminium. De kleine onderdelen (stijlen en zo) heb ik toch maar gekwast. Romp en vleugels, drijvers en stuurvlakken zijn gespoten met min of meer acceptabel resultaat. Een keer hield de airbrush er mee op maar doorspoelen met cleaner verhielp dat. Ik heb gespoten met een 0.5 naald, maar ik vind dat de verf daar toch wel hard uitkomt en de laag is af en toe te dik, maar misschien is mijn wijsvinger niet lenig genoeg. Maar alla, hij glimt.







Het verwijderen van de paint masks ging vrijwel overal goed (een kleine beschadiging) en de "luiken" hebben het binnenste voldoende afgesloten en kwamen ook goed los (met een kleine beschadiging). De glanslaag voor de decals ga ik met een zachte kwast aanbrengen.

Rob

Decals plakken, dan. Als test heb ik besloten de decals zoals ze met laser en met ALPS printer gedrukt zijn zonder extra beschermlaag te gebruiken. Dat zou moeten kunnen, maar mogelijk zijn ze te kwestbaar. Alle decals hebben een contunue film, en moeten dus zo dicht mogelijk bij de afbeelding uitgeknipt of gesneden worden. Eerst de ALPS decals voor propellers en banden.





Levert geen probleem op, al moet je met het sealen bij voorkeur een acryl vernis op water basis gebruiken, omdat anders het risico bestaat dat de (print)was oplost. En de kleine decals zijn best lasting uit te knippen. De decal voor de cockpitramen komt later als de cabineramen er in zitten.
Daarna de laser geprinte zwarte registraties.



Onderkant vleugel, die vlak is zonder uitstekende details gaf ook geen probleem. De decals zijn wel extreem dun, maar goed bestand tegen SET en SOL. De bovenkant van de vleugel was een ander verhaal. Ik had voor de zekerheid al dat stukje decal weggehaald waar de fairing voor de rolroerbedieningsstang moesten komen.



Deze decals bleken erg gevoelig te zijn voor vouwen. Bovendien lijkt het bedrukte deel bij het bevochtigen anders uit te zetten dan het onbedrukte, wat tot spanningen (en dus vouwtjes) leidt bij de scherpe hoeken. Ik heb de vouwtjes bij moeten werken met matte zwarte verf.



De decals op de rompzijkanten gaven minder problemen, ook al raakte daar ook eentje licht beschadigd. Maar zwarte verf is geduldig .



Na het drogen ga ik eerst de boel sealen. Daarna de cabineramen op maat maken en plaatsen, voordat de decal voor de cockpitramen er op gaat.
De daarop volgende stap zal het samenbouwen van de drijvers worden. Om dat goed symmetrisch te kunnen doen heb ik een tweede, gespiegelde kartonnen template gemaakt.



Maar voor dat ik die kan gebruiken, zijn we weer een paar dagen verder.

Rob