Vandaag twee trapjes geplooid en de tweede paravane gemaakt.





Het tweede trapje heb ik per ongeluk andersom geplooid. Daardoor zitten de treden verder naar achteren. Ik ga ze niet meer terugplooien, dan breken ze vast.

Mooi en leerzaam. Nu weet ik ook hoe de paravanes gebruikt werden. De cockpit van de Hellcat, kan je die openzetten of moet je deze dan apart maken. Ik heb wel eens gezien dat men die van PE maakt en invult met een soort ‘Micro Kristal Klear’.

Jeroen

Die zit er ook bij, Jeroen. Als ze achteruitgeschoven is, hoeft ze niet uitgehold te worden, maar dan moet wel eerst het plastic er onder blauw geschilderd worden.

Gisteravond kwam er onverwacht bezoek om de hoek. Die was ik hier nog niet tegengekomen, vermoedelijk een Segestria.





Het was een snel beestje voor zulke korte pootjes maar ik kreeg ze toch in een duidelijker doosje.







Toch maar buiten gezet, want deze kunnen naar het schijnt wel een nipje geven. Dan heb ik de verluchtingsroosters aan beide zijden van de romp uitgesneden. Dragon schijnt die niet uitgewerkt te hebben, gelukkig heeft WEM dat overgepakt.



Dit zijn de grote, al heb ik er 1 over. WEM geeft echter totaal niet aan waar welk rooster moet komen en er zijn er wel een tiental verschillende. Zelfs de grote variëren soms een halve millimeter. De roosters zitten meestal goed op de plek waar er aan de binnenkant een luchtkoker in de hangar gemonteerd moest worden. Dat wijkt echter op enkele plaatsen wat af. Ik dacht de openingen open te boren, maar dat kan niet als er geen buis achter zit. Dan maar kunstmatig wat afstand creëren:



Als ik dit zwart schilder, lijkt er achter de roosters wel een donkere buis te zitten.

In Hoboken op de beurs was niet alleen Navalmodels aanwezig maar ook de leverancier van Aber en nog wat boekenverkopers, zodat er flink wat extra's voor de Princeton ingeslagen konden worden.



De literatuur dient om de positie van de vliegtuigen op het dek realistisch na te bootsen, er staat ook veel in over de camouflage en de signalisatie. Ik heb nu ook PE voor de vier laatste vliegtuigen in de kit. De verf van Lifecolor is blauw 5N voor de hangar.



Voor alle luchtafweerkanons heb ik Aber loopjes gekocht. Er zijn er vast die dit overbodig zouden vinden, want de plastic loopjes zijn zeer kwalitatief. Ik ben wel eens aan het bekijken geweest of de lengte van de loop klopt.



Hier zie je dat het dunste deel van de loop ongeveer een kwart uitmaakt van de totale lengte van het stuk. De foto toont de Oerlikons op de West Virginia in "Warships and Warship Modelling" (Wooley and Clarke).



Bij de Dragon 20mm's is deze verhouding 1/3. De Aber loopjes hebben hetzelfde uiteinde als de plastic stukken maar er zit nog een coil spring achter. De vraag is ook of de lengte van de Dragon loop klopt. Ik heb voorlopig geen plan kunnen vinden van een Oerlikon met een maatlat naast de loop. Ik zoek nog even verder naar een schaaltekening.

Wat berekeningen gaan vooraf aan het vervangen van de loopjes. Ik vond een plan met imperiale maten voor de draaicirkel van het kanon. Via een omzettingsprogramma kwam ik aan de maten in centimeter voor de loop en voor de kulas. Door dat op te tellen en door 350 te delen kwam ik aan de correcte maat voor de lengte van het kanon. Dit zou 0,67 cm zijn. Dat maakte de Dragon loopjes 2/3 van een millimeter te kort, dus wilde ik ze toch vervangen.



Er werd eerst geprobeerd om zoals Aber het aangaf een gaatje van 0,30mm in het kanon zonder de loop te boren. Dat werd niks door een gebrek aan oppervlakte om in te kunnen boren. Daarom werd er in de plaats een sleuf gezaagd, in 1 richting was er meer dan een millimeter materiaal om in te zagen. Met een Airwaves mesje van 0,20 is dat gemakkelijk.



Een detailfoto van de inkeping, die 1mm diep is. Hier kan de loop gemakkelijk in vastgezet worden. Je herkent ook het pasnokje voor de munitietrommel en een haakje waar de schouderkolf aan gehecht moet worden.



De loopjes zijn alle 16 gemonteerd.



De splintershields van Dragon moesten gebruikt worden, zelfs al waren die van Aber beter. Ik had er gewoon niet genoeg met dezelfde vorm. Op dit Aber fretje zitten drie verschillende types van schild. Bij Aber zijn die voorzien van rivets.





De afgewerkte 20mm's. Elk stuk bestaat uit 7 onderdeeltjes die goed uitgelijnd moeten worden. Nu op naar de 40mm's!

gefrutsel op een vierkante centimeter,
Maar wel erg mooi geworden, wordt zoals ik nu kan zien wel een zeer detailrijk model.
nogmaals mooi gedaan !!

Bedankt, Boris. Zoals gezegd over naar een groter kaliber, de quad 40mm Bofors. Dit zijn eigenlijk twee dubbele opstellingen op een affuit. Dit kanon was watergekoeld en het werd blijkbaar eerst op een Nederlands schip geïnstalleerd, de kruiser De Ruyter. Op de Princeton stonden er twee quad-opstellingen. Opnieuw is er op het eerste zicht op de plastic parts weinig aan te merken, buiten een heel fijne gietnaad. Van dit wapen vond ik zelfs geen afmetingen terug, terwijl er heel veel plaatjes over te vinden zijn. Om te vergelijken ben ik hetzelfde te werk gegaan als bij de Oerlikons.



Eerst heb ik 1 exemplaar vervangen. Je ziet wel een merkbaar verschil, het gedeelte van de coil spring is bij Dragon 0,75mm langer.



Ik vond wel een plaatje in een boek over de Yorktown-klasse met een zijaanzicht. Daarbij kan je meten hoe lang de onderdelen zijn en vergelijken met de totale lengte. De coils zouden dan 1/6 van die lengte moeten zijn. Daarbij komt Aber dichter in de buurt. Wat nu de juiste lengte het best benadert, heb ik niet kunnen opmeten. Het resultaat is wel dat de Boforsen iets korter geworden zijn.



Ik heb al vier dubbele installaties verwerkt, genoeg voor de quads. De messing loopjes werden bijgeslepen tot de paspin weg was, want het is veel te vermoeiend om een gat te boren in het overblijfsel van het kanon dan om ze gewoon plat ertegenaan te plakken.

Vandaag heb ik de hangarwand geschilderd. Hiervoor had ik een potje Lifecolor gekocht, dus wilde ik ook gebruik maken van de fles verdunner die ik daar ooit eens van gevonden had.



Dat was toch geen goed idee, de verf werd meteen vlokkerig, alsof het thinner voor een heel andere soort verf leek. Ik goot de beker dan maar uit, maar beging de vergissing om hier eerst nog even mee te spuiten. Daardoor kon ik ook de nozzle ook nog eens gaan schoonmaken.



Met water als verdunner ging alles een stuk beter. Nu stond in een mum van tijd de hangar helemaal in de verf.



Ik besloot om de ventilatieopeningen aan de buitenkant ook in deze kleur te zetten, met wat verdund roest er over gespoten.



Hierover kunnen dan de ventilatieroosters gelijmd worden. Er was ondanks de paasdrukte ook nog wat tijd om aan de airwing te werken.



Er zit wel heel wat detail in deze vliegtuigjes.



Je kan met behulp van het PE-vel van WEM de flaps naar beneden zetten. Dan moet er wel eerst wat gezaagd worden.



En uiteraard moeten dan eerst de wielen onder gezet worden. Dat is al voor 4 van de 6 Hellcats gebeurd. Er zijn landingsgestellen bij voor uitgeklapte en ingetrokken stand, telkens links en rechts, dus het is opletten geblazen.

Echt een hele vreemde reactie wat de verdunner met de verf doet. De vliegertjes zien er goed uit. Geen problemen met bouwen van het transparante uiterlijk Steven? Ik vond het best wel lastig en sommige oneffenheden zag ik pas nadat de primerlaag erop zat.

Mooi werk hoor.
Jeroen

Hoi Steven,

Mooie vorderingen heb je weer gemaakt en mooie spullen heb je gescoord op de beurs. WEM heeft wel vaker zaken zoals vensters en roosters geleverd op de fret met pe, maar geen aanwijzingen waar je ze moet plaatsen. Datzelfde heb ik toen met de Tirpitz gehad. Ze gaan er denk ik van uit dat je zelf over voldoende referentie materiaal beschikt.

Ciao Andrew