Jammer van de luchtinsluitingen.

Wat ik met moeilijke vormpjes wel deed was object eerst insmeren met rubber zodat alle lucht weg kan en dan direct in de vorm en volgieten. (Of in 2 stappen - als de verwerkingstijd kort is).
Maar dat is wel geklieder.

Succes met het vervolg.

De bak ziet er wel superscherp uit.

Odorf

Erg interressant om dit proces te zien. Het is ook niet de makkelijkste vorm om te gieten denk ik. Ik lees dat er toch wat luchtinsluitingen zijn. Volgens mij bestaan er ook een soort trilplaten. Zou dat geen optie kunnen zijn? Of misschien iets excentrish in een boormachine klemmen en hiermee ietsvan een trilplaatje maken?.

Ik heb er geen ervaring mee maar probeer een beetje mee te denken.

Welk "losmiddel" gebruikte je en poets je dat niet weg als je het insmeert?



Zou een mogelijkheid zijn, maar ik ben bang dat dan de emmer van zijn pootjes trilt, een 3/4 mm verschuiven en je hebt ruzie met een emmer die gaat drijven of door de veer naast de pootjes wordt ondergedrukt.

Er bestaan ook trilnaalden maar ik heb geen idee welke of hoe groot het kleinste model zou zijn.

Ik gebruikte niet altijd losmiddel. Mijn masters waren van polystireen of resin en ik heb geen problemen met loskomen gehad. Maar jouw master is denk ik veel ruwer van structuur. En ik vermoed dat het rode hittebestendige rubber ook veel stugger is. (Ik kon mijn rubbervorm later bijna binnenstebuiten keren.) Losmiddel dat ik soms gebruikte was CIL Release agent 1812E. Maar daar ben ik sowieso niet echt tevreden over. Om een tweedelige mal te maken werkte dit middel absoluut niet, het was één bonk rubber geworden. Mijn master moest worden uitgesneden om de helften van elkaar te krijgen.

Maar ik bedoel ook niet echt ‘kwasten’. Ik goot het over de master’ en smeerde het met een spateltje verder uit, daarbij hoef je de master feitelijk niet aan te raken. Zoals ik schreef, het kan wel kliederig worden.
Misschien bereik je beter resultaat met dun overgieten, tikken tegen de master om de luchtbellen kwijt te raken en dan plaatsen en volgieten.

Mijn rubber was transparant, daar kun je -soms- de luchtbellen zien zitten. Ik probeerde ze dan weg te hengelen met een rond gebogen ijzerdraadje. Alhoewel die belletjes soms hardnekkig lang bleven plakken aan de master.

Odorf

Maar waarom gebruik je je vacuumpan niet?

Ik denk dat ik daar niet aan heb gedacht.
-omdat er dan een risico was geweest dat bij de eerste gieting de emmer zou kunnen overlopen.
Hij stond nu lekker stevig op tafel en ik kon nog wat corrigeren.
Achteraf een slap excuus, dan had ik er betere voetjes onder moeten maken.

Wow wat een details.

Voorzichtige conclusie.
Toevoer gat te klein.
En of niet hoog genoeg om voldoende persdruk achter het gietsel te zetten zodat het de mal wordt ingedrukt.
Mal kwam uit de oven, kern zal nog rond de 80° zijn geweest.
Misschien toch WEL verwarmen, hoewel de leverancier zegt : niet verwarmen.
De hete massa is klein genoeg om afgekoeld te zijn voordat de mal te warm wordt.
Ontluchtingen van de schalmen werken.
Wanddiktes van 1 mm ....Te dun???

1mm voor de veiligheid en handling misschien wel, vor het schaalaffect perfect lijkt mij

Maarre mooie emmertjes nog, mooi scherpe gieting ondanks wat kleine dingetjes

Mooi werk...

zoals ik het nu zie heb je halve emmers? Dus stolt je materiaal te snel, dan kan het opwarmen van de matrijs een hulp zijn. Mocht het dan nog niet lukken ga je moeten spelen met de wanddiktes, aangietpunten, enz...

Evt als dit niet lukt, kan je proberen aan te gieten door het ontluchtingskanaal aan de twee montageprofielen en ontluchten aan de bodem van de emmer, zodat je de matrijs sneller kan vullen...