Ik had me zoals gezegd voorgenomen om al die kerels met die obsolete slagschepen hier de loef af te snijden en eens iets te doen aan het schandalige gebrek aan carrierverslagen hier op Modelbrouwers. Eigenlijk had ik in mijn onnozelheid zelfs geponeerd dat ik er eentje in de schaal 1/350 zou gaan bouwen, wat ik toch zag als het ultieme model dat je als scheepsbrouwer aan kan vatten. Ik had er al een paar beurzen voor afgeschuimd om te kijken wat voor vlees er in de kuip zat maar kwam nooit meer dan één bouwdoos tegen. Ik zag op een beurs een Saratoga met wat verder ook een afgewerkt model ervan. Als je daar voor staat, weet je dat zelfs met jaren ervaring zoiets je petje te boven kan gaan, alleen al de financiële gevolgen zijn niet van de poes. Ga je voor een mainstream Trumpy, dan valt dat goed mee maar heb je voor jaren aan scratchwerk, wil je echter een klassieker zoals de Akagi van Hasegawa, dan mag je vier keer dat bedrag neertellen, ik zag die laatst voor driehonderdvijftig euro liggen. De Independence had ik dan weer in Gent aan m'n neus voorbij laten glippen. Nee, dat ging het dus voorlopig nog niet worden.
Wat ik dan maar wel van bij Verschooten meegepakt heb, was deze kleine 1/700 kit:
Foto's Wikimedia Commons
Ik dacht: van Tamiya kan je er in 2012 op aan dat er geen al te zware missers getolereerd worden, het is wel dure brol voor zijn schaal (44 euro! Kan je zeker drie Revells van kopen) en vooral wilde ik een schip dat een verhaal heeft. En wat voor een, het heeft deelgenomen aan de grootste carrierslag in de geschiedenis. Bij Midway heeft het een aandeel gehad in de vernietiging van de Japanse carriervloot, op een moment dat de IJN nog als onoverwinnelijk gold. Daarbij is het uiteindelijk ook op een glorieuze manier ten onder gegaan en vreemd genoeg is het daardoor ook een van de weinige grote schepen uit die tijd waar we recente beelden van kunnen bewonderen, zij het van op vijfduizend vijfhonderd meter diepte onder het wateroppervlak. Trumpeter bleek een 1/350 Yorktown te hebben die zelfs niet veel duurder was, maar ik liet me niet vangen, dat was reeds de opvolger uit de Essex-klasse.
Helaas moest ik achteraf vaststellen dat Tamiya zijn hedendaagse klanten een loer durft te draaien. Hier enkele bezwaren die mensen onmiddellijk als de kit uitkwam, al uitten (bron
http://www.shipmodels.info/mws_forum/viewtopic.php?f=46&t=12986&sid=8766b0b81e17bb05958a7e16d53b4553&start=140):
"Martin, unfortunately the only new sprues are for the aircraft. They took one of the Hornet sprues and added the two new parts (open bridge and nameplate) on the outside of the end of the sprue. That is the only "new tooling" involved with the ship itself. If you look at the rest of the sprue, it has the Hornet's bridge and Hornet's 5" gun platforms. Of the three sisters, Hornet is the only one with the overhanging 5" gun extensions to be of faceted "flat-plate" construction - like on the Essex's. Yorktown and Enterprise had rounded extensions with curved bulkheads. If they were making a totally new sprue for Yorktown, they could have at least incorporated the correct bridge and platforms into it. Instead, we have the Hornet bridge and 5" platforms, with a separate sprue for the closer-to-Yorktown bridge, which is actually an original Enterprise sprue. Like many others here, I wish they really had included new tooling!" (door Dick J)
"I'm disappointed with Tamaiya. There Yorktown release is just a rerelease of their old Enterprise kit adding some parts from their Hornet kit. Not even a new tooling. Sad day for Yorktown Cv-5 fans." (door Dennis JP)
De kit is dus grotendeels CV-8 Hornet met wat CV-6 Enterprise-onderdelen, de andere schepen van deze klasse. Enterprise lijkt wel sprekend op Yorktown, Hornet is later gebouwd en heeft enkele totaal afwijkende onderdelen, zoals het vliegdek en het eiland. De kwaliteit van deze voor nieuw uitgebrachte kit is die van 1974... Dit wordt desalniettemin verkocht voor veel meer geld dan bijvoorbeeld de nieuwe 1/700 Revell Bismarck. Wie dit dus een beetje historisch verantwoord uit de doos wil gaan bouwen, is eraan voor de moeite en ik zag het niet echt zitten om ook nu weer alle modificaties uit scratchmateriaal te gaan aanbrengen. Hier zie je zelf wat er in de kit zit en wat ik besloot er nog eens bij te kopen om de problemen uit de wereld te helpen.
Bovenaan ligt de doosinhoud, linksonder referentiemateriaal gekocht in de Rue de L'Escadron en de kringloopwinkel (!) en midden onder een set WEM foto-ets.
De hull en het vliegdek. Het is een waterlijnmodel uit dezelfde serie als de Rodney, die ik ook al eens gebouwd had en die eigenlijk waar voor zijn geld was. De achterste lift kan open gebouwd worden.
Op Yorktown kunnen TBD Devastators, SBD Dauntless en F4F Wildcats geplaatst worden. Een aanzienlijk deel van het White Ensign PE is bedoeld voor deze airwing.
De decals moeten er ook allemaal op. Hier nog afgedekt maar je ziet wat het voorstelt.
Het had toch al een duit gekost, dus waarom niet door de bittere pil bijten en ook nog eens een WEM-setje kopen. Dit is bedoeld voor Enterprise en Hornet, omdat er toen nog geen Yorktownkit uit was. Je hebt hetzelfde nodig. Vooral de 3-bar relingen zijn mooi om naar te kijken. Twee bladzijden handleiding.
Vooral eer ik er aan begin, werk ik nog even de DANA af tot aan de verffase, die wegens het weer toch weer uitgesteld zal worden. Dit scheepsmodel zal ik waarschijnlijk toch kwasten in de two-tone blauwe camo zoals op de boxart. Van de Yorktown zijn er geen disruptive schema's zoals de Hornet uiteindelijk droeg. eerst maar eens vergelijken welke onderdelen ik kan gebruiken en welke ik moet vervangen...