Op de Yorktown moest nog een derde camokleur, die ik niet kant-en-klaar ter beschikking had. Ik heb dus zelf een kleur gemengd, het moest redelijk lichtgrijs zijn. Het topje van de mast moest zo geschilderd worden.



Ook wilde ik nog de onderste blauwe strook opnieuw doen, dus is die terug even afgeplakt.



Het resultaat van de nieuwe grijstint op de mast:





Nu kon het verweren beginnen. Eerst wat roest:





Daarna werd er afgebleekt door met een heel lichte zandkleur te washen. Op de destroyer zie je dat dit tot schade op de boot topping heeft geleid, die was niet mee in de Tamiya primer gezet. Zo zie je meteen hoe superieur een niet-watergedragen primer als Tamiya hecht tegenover bijvoorbeeld Vallejo. Gelukkig kon dit gemakkelijk weer zwart gepenseeld worden, de helft zal overigens in de golven verdwijnen. Ik stelde ook vast dat ik de decals nog niet op de Hammann gekleefd had, dat zal nu achteraf moeten.



Een derde verweringsstap is een donkere wash, die ik normaal gezien voor tanks gebruik. Die moet het reliëf er wat uit halen en een tegengewicht bieden voor de roeststrepen die nu opvallend zijn.



Als deze met wasbenzine terug afgeveegd wordt, krijg je een erg doorleefde indruk. Ik zal toch de relingen nog wat moeten bijspuiten.









De rigging die je hier ziet, is met de fijnste Uschi draad gemaakt. Op de Yorktown zijn ook de reddingsvlotten toegevoegd. Ik heb geprobeerd hier een bodem in te krassen met een mes.













Nu nog het dek wat bewerken, dat zal met de airbrush moeten.

Interesant.
Het wetheren, verouderen, "versmeren" houdt mij bezig, ik heb daar nog een lange weg te gaan, zo ook voor wat betreft het airbrushen.
Ik volg je op de voet.

Dit is in feite niet zo moeilijk om te leren, Jakob. Als je er aan denkt de producten met mate aan te brengen en gebruik te maken van verf die grotendeels terug te verwijderen is, dan kan je doorgaan tot het er voor jou geslaagd uit ziet.

Ik heb nu ook het dek van de Yorktown gespoten. Over de grijze verflaag van Vallejo is er eerst een fijn, onregelmatig laagje NAVO roodbruin met een druppel Tamiya zwart erbij gespoten, waarbij de transverse girders en kabels gevolgd werden. Hiervoor is wel eerst de grijze dekrand afgeplakt, dat hoefde niet zo precies te zijn door de lage dekkingsgraad waarmee gewerkt werd. Voor de tweede houtkleur is zelfs niet eens afgeplakt, want dat was een zelfde lichte zandkleurtje dat ook voor de romp als wash gebruikt is. Dat zorgt ervoor dat je ook gebruikspatronen op het dek ziet. Van het oorspronkelijke grijs is er niet veel meer te zien, maar het dek is nu wel tweemaal zo interessant geworden.









Ik heb ook de sloepen in de kleur gezet, over het wit heen is er een roodbruine bodem en een zandkleurige binnenkant gespoten.





Als die op hun plek zitten, wordt het tijd om de schepen op het water vast te zetten, als ze een wash voor zandkleur gekregen hebben.

De wash was spoedig over de bootjes gezet.



Op een na konden die allemaal geplaatst worden, ik denk dat die extra nodig was om de Enterprise te kunnen bouwen met zijn bootdek naast het eiland. Nu alles bij mekaar gekomen was, konden de schepen op het water gekleefd worden, nadat daar een tweede laag oceaanverf op gesmeerd was. De pot is nu helemaal leeg.







De verf is nu meteen donker geworden. Ik had de schepen vastgedrukt met silicone, nu moet er nog schuim op de golven komen.

Momenteel met een inhaalslag bezig, het modelbouwen heeft hier de afgelopen jaren op een laag pitje gestaan.
In afwachting van bestelde delen ben ik aan het oefenen op een scheepje.
Het werken met water, roest, rigging en figuurtjes heeft nu mijn volle aandacht.
Ook het paintbrushen moet ik mij eigen maken, denk ik...
Het lijkt wel werken.

Voorlopig moet ik het met jouw topic doen.
(Erg rustig hier op het forum)

Een heel kleine update over het diorama. Ik vond dat er ergens een onnatuurlijk silhouet in het water te zien was, waardoor je rechte lijnen zag. Er moest dus een nieuwe laag water op; maar de pot was leeg. Ik ben uiteindelijk aan iets gelijkaardigs geraakt van AK, we gaan zien wat dat oplevert.





Het gaat nog een stuk donkerder worden, heb ik al gemerkt. Dat kan wel 24 uur duren. Daarom ga ik jullie terwijl al iets anders laten zien, er is gisteren namelijk een interessant pakje aangekomen.



Dit waren vier kartonnen platen, waartussen één item ingepakt zat, het Shipyard houten dek van de 1/350 Shokaku/Zuikaku.



Met de inhoud hiervan kan je de halve tafel vol leggen.







Er zitten een aantal stukken lasergesneden zelfklevend dek in, met ook een maskingset voor de 1944 versie die ik wil maken.



Er zit ook een masking in voor de middellijnmarkering, plus een stukje touw en een eind scheepsketting. De schakels zijn nogal cirkelvormig.



Er zit een indrukwekkend vel PE bij, gesealed en vooraan mooi gedetailleerd. Ik vond een kleine deuk waar het pijltje bij staat, maar niks dat niet gerepareerd kon worden.



Deze handleiding geeft al een indruk hoe dit er zou moeten gaan uitzien. Maar ik kan er nog lang niet aan beginnen, want er moeten nog allerhande items bijeengezocht worden. Niet in het minst de 96 loopjes voor de 25mm afweerkanonnen.

De derde laag leverde gelukkig ongeveer dezelfde kleur op, al ruikt het product iets meer naar azijn. Na zo'n zes uur:



Na 24 uur:



Er zijn wel van dichtbij heel kleine belletjes merkbaar, dit is van een halve meter afstand niet meer te zien. Of dit een reactie is met het andere product of echt een kwaliteitsverschil, moeilijk te voorspellen. Ik ben dan begonnen met golven aanbrengen met de Foam-gel uit dezelfde serie van AK. Deze houdt zijn volume, waardoor je nog wat gaten kan dichtstoppen.









Ik heb ook enkele kleine nummerdecals op de Hammann aangebracht.



Nu komen nog wat extra details. Ik heb een plastic naambordje voor de Yorktown, maar dat zat niet bij de Hammann. Er zijn ook nog wat PE-figuurtjes.

Ik heb besloten om toch een viertal Wildcats op de Yorktown te plaatsen. Die zien er recht van het gietraam als volgt uit:



Ik heb eerst alle vleugelvlakjes wat aangescherpt, om ze meer op schaal te brengen.



Wat dan het meeste opvalt, is het verschil met de wheelbays van een Wildcat, die zijn gewoon afwezig door de olifantenpoten die er onder staan. Die zijn makkelijk met een boor toe te voegen.



Vervolgens heb ik het WEM onderstel voor een Corsair omgebouwd naar iets dat op een naar binnen inklappende installatie lijkt. Ook het achterwieltje was er bij. Dit is een stevige positie, want de voorwielen vormen een PE driehoek met de grond.



Dan heb ik de onderkant met een spuitbus wit gespoten. De bovenkant ging minder goed met een grijze, er zat verfpigment te veel op maar door wat af te spoelen met aceton heb ik dat kunnen corrigeren.

Wat een gepriegel Steven. Het vliegtuigje links onder ziet er wat ruw uit. Klopt dat?

Ik denk dat de foto wat misleidend is, want de onderkant is bij alle vier hetzelfde. Het is wel zo, dat de bovenkant te ruw was, maar dat stond nog niet op de foto. Ik heb het daarna dan wat afgespoeld met aceton, waardoor de verf terug verdund raakte.



Ik heb het naambordje dat bij de Yorktown zat, wat uitgebreid, zodat de Hammann ook genoemd wordt. Daarvoor heb ik nog een ander, ongebruikt bord gebruikt, van de Theodore Roosevelt. De letters van Hammann zijn scratch. Dan is het geheel zwart gespoten en is er met een Molotov chroomstift op gekleurd. Misschien wat te snel, want de stift begon tegen te sputteren op het eind.





De decals hadden even tijd nodig om los te weken, maar ze kleefden wel heel goed.





Hier zit er verwering op, een woestijnvoertuigenwash van AK.









Nu eens kijken welke props ik kan overpakken van het PE-vel.