Nu de Landrover zich in de eindfase bevind is het tijd om een nieuw project te starten. Een model uit een stapel verkregen via een uitverkoopsite die meende dat de mensheid zich niet mocht vervelen gedurende de huidige crisis en de dozen zodoende voor 5 a 8 euro per stuk aanbood. Nu vond ik de onderwerpen niet wereldschokkend en de modellen zijn ook vast geen topsellers. Maar toch als je dan wat research doet schuilt er achter zo'n uitverkopertje een bijzondere auto. Met een bijzonder verhaal, waardoor de Shelby misschien wel exclusiever is geworden als ooit bedoeld
De Shelby Series 1. Carroll Shelby is ooit begonnen met het aanpassen van Ford producten. Iedere autoliefhebber kent natuurlijk de Shelby Mustang en Shelby Cobra. In de jaren ’80 en ’90 hield Shelby zich echter bezig met het aanpassen van Chrysler producten. Maar het meest opmerkelijke project van de Texaan was de Series 1. De enige keer dat Shelby een auto maakte die niets te maken het met een Ford of Chrysler product. De Series 1 was de eerste (en enige) Shelby die door Shelby is ontworpen en ontwikkeld. Dit duurde allemaal wat langer dan verwacht Shelby had de eerste schetsen al klaar in 1994, maar vanwege gezondheidsredenen moest het Shelby-team de leiding overnemen, waardoor alles iets langer duurde dan gepland. Wel probeerde het team zich te houden aan de eisen die Caroll Shelby stelde. De auto moest namelijk minder dan 90.000 Dollar kosten en minder dan 1.140 kg wegen.
Omdat Shelby zoveel auto’s had aangepast sinds de jaren ’60, had het bedrijf enorm veel ervaring met de tekortkomingen van auto’s. Dat is aan de ene kant natuurlijk de uitdaging, aan de andere kant juist enorm frustrerend. Je weet dat het (veel) beter kan. Het resultaat was de Shelby Series 1. Omdat Shelby American een kleine fabrikant is, werkte het samen met veel automotive toeleveranciers zoals Delphi en Cray. Het chassis en het koetswerk waren uniek, lichtgewicht en uitzonderlijk sterk. Het eindresultaat moest vooral géén moderne herinterpretatie worden van de Cobra. Natuurlijk is dat de auto waaraan men moet denken bij Shelby. Zeker als het een tweedeurs, tweezits roadster is, met een enorme motorkap en korte achterkant. De Shelby Cobra had de naam een onbehouwen jongen te zijn. Heel veel vermogen, heel weinig grip. Meer een auto voor de dragstrips dan de circuits. Dat wilde Shelby ditmaal niet hebben. Die standaard reacties van de pretentieuze en snobistische Europeanen was hij helemaal zat. Je kent de uitspraken wel: “Amerikaanse auto’s kunnen alleen maar hard rechtuit” en meer van dat soort creatieve uitspattingen.
Shelby werkte voor de Series 1 op technisch gebied samen met General Motors. Een eigen auto bouwen is nog wel mogelijk, maar een motor ontwerpen zou een te dure exercitie blijken. Daarbij, waarom zou je een motor gaan ontwikkelen in het land van briljante achtcilinders in houten dozen? Bij General Motors had Shelby de keuze uit een heel arsenaal aan geweldige V8 motoren. De LS1 V8 uit de Corvette was een optie, maar in technisch opzicht niet bijzonder genoeg. Ook zou het vergelijk gemaakt kunnen worden met de Corvette, die véél goedkoper was.
Een andere optie was de Northstar motor van Cadillac. Een modern aggregaat met enorme krachtreserves. Caroll Shelby wilde deze motor niet hebben, want er was geen link naar de motorsport. Het was essentieel dat de motor ook in een raceauto terug te vinden was. Gelukkig werd er geracet in de Indy Racing League met de een V8 van Oldsmobile. Dus werd er gekozen voor de L47 V8 uit de Oldsmobile Aurora. Dit was een relatief kleine V8 (3.995 cc) die qua architectuur overeenkwam met de Northstar van Cadillac. De motor had vier bovenliggende nokkenassen en 32 kleppen in totaal. In de Oldsmobile Aurora was het blok goed voor 250 pk en 353 Nm.
Voor de Shelby Series 1 was aanzienlijk meer vermogen nodig. De ingenieurs van Shelby gingen vervolgens ouderwets te werk. De motor werd voorzien van ‘wildere’ nokkenassen, grotere luchtinlaat, Borla uitlaat, nieuwe ECU, gemodificeerd spruitstuk en nog veel meer kleine wijzigingen. Het resultaat: iets meer koppel (393 Nm bij 5.000 toeren) en veel meer vermogen (320 pk bij 6.500 toeren). Op zich zou iedereen tevreden moeten zijn met 320 pk, maar ergens knaagt het wel een beetje. Het werd al snel bekend dat de Shelby Series 1 een vrij prijzige auto ging worden, ongeveer twee keer zo duur als een Corvette Cabrio, die standaard 344 pk onder de kap had.
De driedelige 18″ wielen van Speedline zagen niet alleen geweldig uit, maar waren ook erg licht: 11 kilogram per stuk. Voor lag er 265/40 ZR18 rubber onder, om de achterbanden lagen 315/40 ZR18 banden. Dat was toen nog een heel exotische maat. Dankzij de enorme grip van de Good Year Eagle F1 banden, was het extreem lastig om een burn out te maken. Deze auto schoot er meteen vandoor. Dankzij het uiteindelijke gewicht van 1.250 kilogram en de enorme grip accelereerde de Series 1 in 4,4 seconden naar de 100 km/u. De quarter mile was gepiept in 12,8 seconden. De remmen deden ook goed werk, vanaf 100 km/u was de remweg zo’n 39 meter, vergelijkbaar met een E46. Alle Shelby’s Series 1 hadden een handgeschakelde zesbak van ZF, die extra kort gespatieerd was voor net wat meer acceleratie. De eerste versnelling was nog vrij lang, maar daarna volgden de versnellingen zich in rap tempo op.
Was het dan allemaal hosanna met de Series 1? Nee, natuurlijk niet. De auto mocht dan een bijna Europese wegligging combineren met een geweldige Amerikaanse soundtrack, het interieur was uiterst matig. Alle onderdelen in het interieur kwamen uit de schappen van General Motors en stemden iedereen erg droevig. Alles voelde spotgoedkoop aan en zag er deprimerend uit. `Natuurlijk, bij de Corvette en de Viper waren de onderdelen ook spotgoedkoop en zag het interieur er ook lelijk uit, maar vergeet niet dat dat goedkope auto’s waren. De Series 1 moest uiteindelijk ongeveer 100.000 dollar gaan kosten. Overigens betekent dat niet dat de Series 1 een gestripte straatracer was. Items als leren sportstoelen, elektrische bedienbare ruiten, cd-speler en airconditioning waren standaard aanwezig.
Voor wie een heftigere Series 1 nodig had, was er goed nieuws in de vorm van de Series 1 Supercharged. In basis dezelfde auto, maar dan met een enorme mechanische compressor op de Oldsmobile V8. Om het grotere vermogen en koppel aan te kunnen, werd er een sterkere koppeling gemonteerd. Voor de rest kon de Series 1 Supercharged het vermogen behoorlijk goed aan, wat aangeeft hoe goed de basis van die auto wel niet was. De prestaties bevonden zich nu op een veel hoger plan. Dankzij 450 pk kon je in 3,2 seconden naar de 100 km/u sprinten en in 9,2 seconden reed je al 160 km/u. De topsnelheid lag op 272 km/u. Een beetje een lage topsnelheid gezien het vermogen, maar het kwam door de vreemde bakverhoudingen. Het grootste nadeel van deze auto was de prijs. De Series 1 was al niet goedkoop, maar de Supercharged moest zo’n 175.000 dollar opbrengen. Daarvoor kon je ook een Ferrari aanschaffen, om maar eens een zijstraat te noemen. Uiteindelijk zijn er 20 exemplaren gebouwd met compressor. In totaal zijn er van de Series 1 slechts 249 exemplaren gebouwd. (Bron: Autoblog)
De Kit.Een kleurrijke doos met de aanduiding niveau 4 De kit telt 116 delen. Komt met een full color handleiding. Volgens Scalemates is de kit al eerder uitgebracht in 2000 (Revell/Lodela). In 2006 een opfrisbeurt gekregen in de Musclecar reeks om in 2018 in z'n huidige vorm te verschijnen... Ik vind foto's met alle spreus zo'n gedoe, maar neem van mij aan dat het plastic er degelijk en gedetailleerd uitziet. Helaas is het bij deze kit zo dat de aanhechting van de spreu soms op onmogelijke plekken aan de onderdelen zit. Ook lijken de wielen traditiegetrouw wat klein, of uit verhouding. Een aantal onderdelen kunnen verfijning in detail gebruiken. Ws is er niets wat niet op te lossen valt... We gaan het zien! Het leuke aan dit model vind ik de onconventionele opstelling van motor en versnellingsbak aan de voor en achterzijde. Veersysteem met cantilevers en het aluminium frame waarop straks de body komt te rusten. Net even anders dus.
Veruit alle Shelby's Series 1 werden in zilverkleur geleverd. Mijn model wordt dus verrassend genoeg.... Zilver. kleur van de striping Rood! Zoals de referentiefoto's hierboven.
En we zijn onderweg. Uiterst voorzichtig de gietnaden verwijderen, schuren en gestart met de panellines uitkrassen. Want dat heeft deze body wel nodig.
Tot de volgende