We gaan beginnen! De Typhoon is af en de masking set is binnen.
Maar eerst het geschiedenislesje, want daar wachten jullie natuurlijk op
Dornier Do 24T-3De Dornier Do 24T-3 is mijn bijdrage aan deze BB. Ik sla de geschiedenis van deze vliegboot over tot het moment dat hij in Franse dienst trad: in 1944. Voor de jaren daarvóór verwijs ik naar de website
Traces of War, waar een uitstekende beschrijving staat van ontwikkeling en operationele inzet van de Do 24.
Ik had aangenomen dat de Dorniers waren buitgemaakt, maar dat blijkt niet zo te zijn. Het vliegtuig werd tot 1943 in Nederland bij Fokker en Aviolanda/De Schelde gebouwd voor de Luftwaffe en in Frankrijk door de Chantiers Aeromaritime de la Seine (later SNCAN) bij Sartrouville in de omgeving van Parijs. Er zouden 48 vliegboten zijn gebouwd voor de Luftwaffe voordat de Duitsers zich in augustus 1944 terugtrokken o.i.v. de geallieerde opmars. Parijs "viel" die maand.
* De kiel van een Do 24 onder constructie bij de SNCAN (ex CAMS) fabriek in Sartrouville 1945. Het donkeredeel had een helrode kleur.(Foto constructeur).Het nieuwe Franse Ministère de l’Air had inmiddels besloten, dat Duitse vliegtuigen die in Frankrijk waren gebouwd, ingedeeld moesten worden bij luchtmacht en marine, mits zij bruikbaar waren. In dat geval moest de produktie worden voorgezet.
En zo kwam het dat de opdracht om 20 Dorniers te bouwen voor december 1944 aan de SNCAN werd verleend. De eerste 9 daarvan zouden ongewapend zijn en worden toegewezen als transportvliegtuigen aan Flotille 9 oftewel 9.Ftr (F= Flotille, Tr = Transport).
* De bewapende exemplaren - nr. 10 t/m 20 - kwamen terecht bij Flotille 9F en kregen verkennings- en reddingstaken en zouden worden ingezet tegen onderzeeërs. Deze waren uitgerust met hardpoints voor 4 (diepte-)bommen, mitrailleurs in neus en staartkoepel en kanon in de rugkoepel, hoewel dat laatste niet voor alle exemplaren gold. De Dorniers werden vooral ingezet langs de Noord-Afrikaanse kust en het noordelijke en westelijke deel van de Middellandse Zee.
* Een hagelnieuwe Do 24T-1 op de werf van de SNCAN-fabriek in Sartrouville. (Archief: Thierry Matra).De order werd later uitgebreid met nog 40 toestellen. Maar problemen bij de productie en een overstroming van de SNCAN-fabriek aan de Seine leidde er toe dat pas in maart 1945 de eerste productievliegboot aan Flotille 9F kon worden afgeleverd, dat daardoor pas in januari 1946 volledig operationeel was. Deze gevechtseenheid was gehuisvest op de basis Karouba bij de stad Bizerte in Tunesië. In april 1945 volgden uitgebreide testvluchten die werden uitgevoerd voor het Centre d’Essais en Vol (C.E.V.). Groot onderhoud, reparaties en aanpassingen werden verzorgd door Le Mourillon, een fabriek in de buurt van Toulon, de grote Franse marinebasis. Hier werd ook Dornier nr. 11 als eerste met de ASV Mk.II radar uitgerust en beproefd.
Het laatste subtype van de T-1 met de nummers 21 t/m 40 werd gebouwd en afgeleverd tussen eind 1946 en begin 1947. Deze toestellen kom je nog geregeld tegen op foto’s. Ze waren geheel wit geschilderd en hadden Franse radio-apparatuur aan boord, waarvan de installatie veel aanpassingen vergde. Een groot probleem was het verkrijgen van reserveonderdelen en dat vergde veel improvisatie.
Hoewel Flotille 9F een gevechtseenheid was vormden search & rescue missies de hoofdmoot van de uitgevoerde operaties. In deze jaren vormden de Dorniers samen met Sunderlands en Catalina’s de ruggengraat van de Franse marinevliegbootdienst. Er al waren er tal van technische en logistieke problemen, in die eerste jaren na de oorlog moesten de Fransen met alles vliegen wat ze hadden om hun taken uit te kunnen voeren.
* Een in 1946 of 1947 gefotografeerde, witte Dornier van Flotille 30.S, de laatste eenheid die met dit type vloog vanaf basis Saint Mandrier. Neus- en staartkoepel zijn verwijderd. De eenheid werd ontbonden in 1952. De carrier is onbekend, maar waarschijnlijk van Britse makelij.Eind jaren 40 bleken de vliegboten verouderd en de uitfasering vond plaats in 1951 met een flypast boven Bizerte. Daarna werden ze overgevlogen naar Saint Mandrier, ingedeeld bij ESC.30S en werden ze alleen nog gebruikt voor trainingsdoeleinden tot in 1953 definitief het doek viel. Vliegers en technici van Flotille 9F werden intussen omgeschoold en de eenheid kreeg de beschikking over Curtiss SB2C-5 Helldivers om haar militaire taken vanaf vliegdekschepen uit te kunnen voeren. Na vergeefse pogingen om de Dorniers over te doen aan de Spanjaarden, die immers al jaren met de van de Luftwaffe ontvangen Dornier Do 24T-3 vliegboot vlogen, werden in mei 1954 de laatste Dorniers gesloopt.
* En daarmee stuiten we meteen op een fout in deze kit: die heeft het volgnummer 8 en zou dus onbewapend moeten zijn. Maar volgens Italeri was hij dat niet. Jammer dat ze hun huiswerk niet gedaan hebben…. Ik bouw i.i.g. een bewapende versie, gewoon omdat het kan.Bronnen:* P. van Wijngaarden, Prudent Staal: Dornier Do 24, herinneringen aan een legendarische vliegboot Bonneville, 1992
* Jacques Moulin: Les avions de la guerre d’Algérie:
http://avions-de-la-guerre-d-algerie.ov ... 06308.html