Intro

Daar zijn we weer!
Mark en ik zijn al een tijdje bezig met een Buddy Build binnen het kader van deze GB: de Mitsubishi Ki-51 Sonia (https://www.modelbrouwers.nl/phpBB3/vie ... 84&t=54604), waarvan we beiden een andere uitvoering bouwen. Het einde van die bouw komt nu in zicht en deze werkwijze is zo goed bevallen - mede omdat we elkaar inspireren en opjutten - dat het naar meer smaakt. Een onderwerp was gauw gevonden:

Eind vorig jaar bracht ICM en schitterende bouwdoos uit van de Mitsubishi Ki-21-1B "Sally". Hier is al jaren naar uitgekeken, want de kits die ooit van dit prachtige vliegtuig waren gemaakt hadden een matige kwaliteit, o.a. slechte passing en glaswerk als jampottenbodems. Ik besloot hem direcht te bestellen bij ICM in de Oekraïne en een week later had ik hem in huis. Bij inspectie bleek het een formidabel mooie kit te zijn, echt state-of-the-art. Terwijl Mark en ik het plan opvatten om beiden een andere versie van de Italiaanse Piaggio-bommenwerper te bouwen als buddy build, kwam ik deze maand op de IPMS-site een bericht tegen waarin diverse recensiemodellen werden aangekondigd. Eén daarvan was de 1A-versie van de Sally, die dit voorjaar werd uitgebracht. Ik bedacht me geen moment en solliciteerde als recensent voor deze kit. Het geluk was met mij en ik hem hem inmiddels in huis. Ook deze kit overtreft alle verwachtingen.

Nu zat ik met 2 Sally's waarvan ik er eentje, de 1A-versie, zou gaan bouwen voor de IPMS, en een uitgebreide recensie met foto's zou samenstellen tijdens de bouw. Ik stelde Mark voor om het plan voor de bouw van de Piaggio's in de ijskast te stoppen en samen een buddy build met de beide Sally's te starten. Mark ging akkoord en nam de 1B-versie van mij over.

Nu is het zo, dat als je een recensie voor de IPMS schrijft over een kit die je gratis ter beschikking is gesteld, zij alle rechten over die recensie en het beelmateriaal verwerven. Ik vind dat niet meer dan normaal, maar ons idee was nu juist hier een een gezamenlijk verslag te plaatsen. Dat gaat dus niet. De oplossing vonden we na ruggespraak met de redactie van de MIP: ik bouw de 1A en maak een bouwverslag met foto's exclusief voor de IPMS. Mark maakt ook een bouwverslag, maar dan over de bouw van de 1B en plaatst dat hier met foto's. Ik lever geregeld commentaar met name als het gaat over de verschillen tussen beide bouwdozen. Op deze manier is iedereen gelukkig en staan er straks 2 prachtige bouwwerken te fonkelen. We gaan beginnen als de Sonia's in vitrinestaat zijn. De research oor de Sally's is al gestart.

Deze gaat Mark doen:



en ik ga starten met deze:



Mark zal als eerste foto's maken van de inhoud van zijn doos en ik schrijf binnenkort een geschiedenislesje over de Sally.

Overigens is op Scalemates te zien dat er binnenkort ook een 1C versie uitkomt https://www.scalemates.com/kits/icm-722 ... y--1393399 . Mocht iemand die gaan bouwen dan zou het mooi zijn als diegene zich hier bij ons aansluit. In de planning staat bij ICM verder nog een 1A van de Thaïse luchtmacht en een combinatiepakket van een 1A en 2 Ki-27 Nate jagers.

Leuk project Jan! Jammer dat jouw werk hier niet te volgen is. Er komt wel nog wat leuks aan zo te zien.

Succes alvast!

Groet Paul

Uiteraard een prachtige inleiding Jan, heel erg leuk om te lezen. Zoals Jan al zegt gaan we er weer een echte buddy build van maken, alleen zullen de fotos, helaas, alleen vanuit mij komen. We vinden het daarentegen wel weer heel fijn dat de ipms een model beschikbaar stelt, zodat we ook de verschillen tussen de beide kits een beetje in beeld kunnen krijgen.
Zoals Jan ook al aangaf is het een zeer gedetailleerde kit, eigenlijk alles wat je je maar kan wensen zit erbij en naar wat ik online heb kunnen vinden past de kit nog goed in elkaar ook.
Met andere woorden, ik heb zin in de bouw. Snel Sonia afronden en door.

Mooie oplossing zo mannen, wordt sowieso leuk om te volgen!

Gaaf, nog een duobouw
De Sally is echt een prachtige kist.

Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik een verschrikkelijke &*%*^%$*&hekel heb aan ICM bouwdozen. En wel omdat ik ooit met de allergrootste moeite ooit een DO-215 in elkaar geknutseld heb van dat merk, waarbij alles wat in stukjes kon breken aan kleine onderdelen ook daadwerkelijk brak, het liefst in 20 stukjes in plaats van in twee. Alles was prachtig gedetailleerd, maar paste dus echt net niet, waardoor je overal mee moest rotzooien. En het eind van het liedje is ook nog dat de DO-215, omdat het onderstel eronder vandaan was geknapt tijdens de verhuizing, ondersteboven lag te wachten in de boekenkast en opeens een verdieping naar beneden dook 's avonds laat. Dus tot zover mijn enige gebouwde ICM kit.

Dat gezegd hebbende, hoop ik niet dat ze hun kits nog steeds op een dergelijke manier opbouwen, maar dat lijkt mee te vallen als ik de al bestaande recensies heb gelezen en zodoende gaan we met goede hoop met deze prachtige bouwdoos beginnen, want zo ingepakt is ie prachtig. Zoals jullie nu kunnen gaan zien.

De doos:


Met daarin nog een doos:


Met en zeer uitgebreide handleiding:








Met een setje decals in de handleiding:


En heel erg veel mooi gedetailleerd plastic:




















Je zou toch zeggen dat zelfs Jan en ik iets toonbaars van deze prachtige hoop plastic moeten kunnen maken?

En een zakje heel mooi doorschijnend en dun doorzichtig plastic voor de raampjes

Autocorrectie: Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik een verschrikkelijke prutser ben die niet eens een ICM bouwdoos in elkaar kan flansen

Jammer dat we de foto's van Jan niet te zien krijgen, want dan hadden we tenminste geweten hoe het model er uit had moeten zien

Maar nu weer serieus mijnheer Markie, ik denk echt dat je heel weinig moeite gaat hebben met dit model. Ziet er allemaal heel erg strak uit ik weet zeker dat je hier iets heel moois van gaat maken

Gr. Peter

Goeie avond, helaas ben jij niet de enige die problemen ervaart met ICM. het is ook niet mij,
favoriete merk om te bouwen, de detaillering van de bouwpakketten dat ik hebt geprobeerd
te bouwen was verassend mooi. alleen de passing, dat was een ramp.
Ik vermoed dat het door de plastiek komt. het is heel erg zacht, bros te noemen - waarschijnlijk
heeft het met een soort weekmaker te maken -

gr, Martin

Bedankt voor je foto's Mark. Ik ga jouw sprues deze week eens goed vergelijken met die van mijn Sally. Ben beneiuwd waar nu precies de verschillen zitten. Ik heb ergens gelezen dat ze de staart bij de 1B veranderd hebben. Ga ik checken.

Jan

P.S.: Nog niet stiekem beginnen met de bouw hè? Eerst de Sonia's "vitrineklaar" maken.

De Mitsubishi Ki-21-1 a en b: waar hebben we het eigenlijk over?

Introductie

De Mitsubishi Ki-21 Type 97, officieel bekend als het "Leger Type 97 Zware bommenwerper", en bij de Geallieerden onder de codenaam “Sally”, gold eind jaren 30 van de vorige eeuw inderdaad als een zware bommenwerper. Vanaf 1938 werd hij ingezet tijdens de Chinees-Japanse oorlog en daarna in Birma en tijdens de eerste fase van de oorlog in de Stille Oceaan, t.w. Maleisië, Nederlands-Indië en Nieuw Guinea. Het vliegtuig werd ingezet door de Japanse legerluchtmacht en was als zodanig de tegenhanger van de meer beroemde Mitsubishi G4M (“Betty”) van de Japanse marine. Het toestel is tot de capitulatie in 1945 in gebruik gebleven.



Ki-21-1a, Bron onbekend; public domain foto

Ontwerp en ontwikkeling

In 1936 bracht de Japanse legerleiding een pakket eisen uit voor een bommenwerper, die met name in China en Mantsjoerije kon worden ingezet tegen Chinezen, Russen en Mongolen. Het vliegtuig zou een bemanning moeten hebben van tenminste 4 man, een topsnelheid van 400 km/u, een actieradius van 5 uur en minimaal 750 kg bommen moeten kunnen vervoeren. Die eisen waren ambitieus voor die tijd, want bijna nergens waren tweemotorige bommenwerpers te vinden die daaraan konden voldoen.

Zowel Mitsubishi, Kawasaki als Nakajima namen de handschoen op en kwamen met een prototype, maar Kawasaki moest al gauw afhaken. In december 1936 vlogen de eerste prototypes, waarbij het ontwerp van Mitsubishi nipt won van dat van Nakajima. Er werd verder nog twee prototypes gebouwd, waarin nieuwe vindingen over en weer werden toegepast, zoals een glazen neus en andere staartvlakken. Nakajima mocht de motoren leveren die betrouwbaarder waren dan die van Mitsubishi en zou betrokken worden bij de produktie. Zo ontstond een voor die dagen superieure bommenwerper.

In november 1937 ging de Ki-21 in productie als de "Leger Type 97 Zware Bommenwerper Model 1A", zowel bij Mitsubishi als bij Nagasaki. In augustus 1938 werden de eerste Ki-21’s operationeel in China en vervingen de Fiat B.R.20's daar die als tijdelijke oplossing waren ingezet. Op basis van ervaringen aan het front volgden verschillende verbeterde versies met meer uitgebreide bewapening, een grotere actieradius en zwaardere, 1500 pk motoren en de “plantenkas” op de rug werd vervangen door een heuse geschutskoepel, die echter met pedalen bediend moest worden. Er kwam zelfs enige bepantsering en verschillende (niet alle!) brandstoftanks kregen beschermende rubberen matten, wat heel iets anders is dan zelfdichtende tanks…. Tenslotte werd een honderdtal Ki-21-1a’s omgebouwd tot transportvliegtuig met als aanduiding MC-20-I, officieel: Leger Type 100 Transport Model 1. De productie eindigde in september 1943. In totaal werden er 2064 gebouwd, 1713 door Mitsubishi en 351 door Nakajima.



Een formatie Ki-21, waarschijnlijk de 1b versie. Aan het front kregen de bommenwerpers vaak een camouflagepatroon dat bij de omgeving paste. Mogelijk gaat het hier om een operationele trainingseenheid van de Hamamatsu-Leger Vliegschool in bezet China (Public domein foto)

Operationele inzet

In de herfst van 1938 werden de Ki-21-1a’s van het 60e sentai ingezet voor ongeëscorteerde langeafstands bombardementen, samen met Fiat B.R.20’s, die al spoedig werden vervangen toen bleek dat de Ki-21’s veel effectiever waren. Ze konden verder vliegen, waren robuuster en vooral betrouwbaarder. Snel werden 2 extra sentais uitgerust met de Ki-21 en naar bases gestuurd in Mantsjoerije, om vandaar uit Russen en Mongolen te bestoken tijdens het zogenoemde Nomonhan Incident (juni-juli 1939). De Russische en Chinese jagers waren (nog) niet snel genoeg om een echte bedreiging te vormen voor de Ki-21’s, maar dat zou in de jaren daarna veranderen toen de Geallieerde China gingen steunen en effectievere jagers in de strijd wierpen. Dat neemt echter niet weg dat de verliezen ernstig waren tijdens die eerste operaties. Het gebrek aan defensieve bewapening, onbeschermde brandstoftanks en het onbetrouwbare zuurstofsysteem waren daar debet aan.



Een Ki-21-1a wordt van bommen voorzien op een basis in Noord China (Bron: Rickard, J (28 November 2008), Mitsubishi Ki-21 'Sally', http://www.historyofwar.org/Pictures/pi ... Ki-21.html) (Public domain foto)

De Ki-21-1b moest dit oplossen. Het bommenruim werd vergroot, het aantal mitrailleurs werd uitgebreid tot 5, de flaps aan de achterzijde van de vleugels werden verlengd, de staart werd herzien en de brandstoftanks werden deels voorzien van gelamineerde rubberen matten.

De Ki-21C was een verdere verbetering. Er kwam een extra 500 liter tank in het achterste bommenruim, waardoor extra hardpoints onder de vleugels voor 4 externe 50 kg bommen moesten worden aangebracht, er volgde een uitbreiding van de defensieve bewapening en grotere wielen om het extra gewicht te kunnen dragen. Maar al die verbeteringen konden ten tijde van de aanval op Pearl Harbor niet verhullen dat het vliegtuig verouderd raakte. De verliezen stegen dramatisch en ze werden meer en meer ingezet voor trainingsdoeleinden of taken die ver achter het front werden uitgevoerd.



Mitsubishi-Ki-21-I als trainers van de Hamamatsu-Leger Vliegschool (Public domain foto)

Vanaf midden 1940 bereikten de nieuwe Ki-21-IIa de eenheden aan het front. Ze hadden zwaardere, luchtgekoelde motoren en een groter vleugeloppervlak. Deze versie was de belangrijkste die de legerluchtmacht gebruikte bij haar vroege campagnes in de Pacific-oorlog, zoals in de Filippijnen (vanuit Taiwan), Thailand en Maleisië (vanuit Frans Indochina). Maar toen het front verschoof naar Birma kregen ze te maken met Hurricanes en P-40’s als tegenstanders en konden zelfs escortes van Nakajima Ki-27 en Ki-43 Hayabusa jagers verliezen niet meer voorkomen.

Een laatste belangrijke versie waarmee men de verliezen wilde compenseren van de Ki-21-IIb. De zgn. “plantenkas” werd vervangen door een rugkoepel, het toestel kreeg een efficiëntere cockpitindeling en kon meer brandstof meenemen. Inmiddels werd de Ki-21 aan alle fronten ingezet en werd duidelijk dat hij achterhaald was. Het toestel bleef ondanks alle gebreken populair bij de bemanningen door zijn voortreffelijke hanteerbaaheid, betrouwbaarheid, eenvoudige onderhoud en robuuste constructie. Hoewel het toestel uiteindelijk teruggetrokken werd uit de dienst aan het front, bleef het operationeel tot het eind van de oorlog als transportvliegtuig, trainer voor paratroepen en bommenwerperbemanningen, verbindingsvliegtuig en geheime missies en zelfs kamikazevluchten (zie: https://en.wikipedia.org/wiki/Raid_on_Yontan_Airfield ).



Een Ki-21-IIb. De rugkoepel heeft de "plantenkas" vervangen. (Public domain foto)

Bronnen:

- Mitsubishi Ki-21: https://en.wikipedia.org/wiki/Mitsubishi_Ki-21
- Mitsubishi Li-21: https://www.tracesofwar.nl/articles/163 ... -Ki-21.htm
- Japanese Aircraft of World War II 1937-1945London 2017 (reprint 2018)