Mark gaat lekker verder, maar ik ook.
Na een fijne dag op De Start in Aalsmeerderbrug heb ik tussen de buien door wat foto's kunnen maken.
Ik ben nu klaar met de bovenzijde, en al oogt het aardig, ik ben toch niet helemaal tevreden. Volgens het schema hadden de bruine vlekken precies binnen de witte moeten vallen. Dat zag ik te laat en kreeg het daarna niet meer goed voor elkaar. Alles overdoen zou betekenen dat het oppervlak te "bobbelig" zou worden. Een ander probleem was dat ik op de tweede "stippelavond" de vlekken op de vleugel te groot maakte. Ik heb geprobeerd dat te compenseren en dat lukte redelijk. Maar wat ik helemaal vergeten was: de hinomaru's. Op die plekken moet je geen vlekken aanbrengen, want die zie je er straks door heen. Volgende stap wordt dus hinomaru's uitmeten en de verf op die plekken verwijderen.
Anyway, ik laat die vlekken voor wat ze zijn en denk met weemoed terug aan mijn Italianen met hun fraaie schema's: toen ging het me beter af.
Kijkt u even mee?
Ook al bouwen Mark en ik hetzelfde vliegtuig: er zijn verschillen.
Die van Mark is een verkenner, vers uit de fabriek. Er zit een forse camera in de cockpit, achter de vlieger, die door een raam in de bodem kan fotograferen. Het toestel heeft wel hardpoints maar draagt geen bommen. Er zitten raampjes in de zijkant van de romp.
Die van mij is een field conversion: de verkenner is aangepast om gericht ondersteuning te kunnen bieden op geringe hoogte aan de oprukkende grondtroepen. Daarom zijn de ramen in bodem en zijkant dichtgemaakt, is een pantserplaat aangebracht onder motor en cockpit en is het vliegtuig uitgerust met zgn. anti-personel bombs van 20 kg, die van geringe hoogte op de vijanden worden gedropt. Beide toestellen zijn veel in China en Birma ingezet en hebben tot het eind van de oorlog diest gedaan, zelfs als kamikazes.
Tot de volgende keer weer!
Jan