Het ontwerp van dit vliegtuig dateerde van 1937, toen de Japanse landmacht lange-afstandsverkenner zocht als vervanging van de Ki-15. De moest 6h in de lucht kunnen blijven, en snel genoeg zijn om te kunnen ontsnappen aan vijandige jagers. Tomio Kubo was de projectleider (na de oorlog zouden leden van het team verantwoordelijk worden voor het ontwerp van de befaamde kogeltreinen).
Het resulterende ontwerp was een 2-motorig toestel, met een lage vleugel, intrekbaar staartwiel, een smalle ovalen doorsnede met plaats voor 2 personen die elk hun cockpit hadden, gescheiden door een grote brandstoftank. Verder waren er nog brandstoftanks in de vleugels aan beide zijden van de motoren. Als aandrijving werd initieel gekozen voor 2 Mitsubishi Ha-26 motoren, geplaatst in nauwe stroomlijnkappen.
Na de eerste testen bleken de motoren niet sterk genoeg, hoewel het toen al sneller (540km/h in plaats van de beoogde 600km/h) was dan de snelste jager van die tijd (ki-43) en dan de nieuwe A6M2, waardoor een initiele reeks van 100 stuks besteld werd, de Ki-46-I). De motoren werden vervangen door Ha-102 motoren (ha-26 motor met een 2-traps aanjager), waarbij ook de brandstofcapaciteit vergroot en het lege gewicht verkleind werd. Dit werd de Ki-46-II.
Initieel was het toestel immuun voor interceptie, maar algauw werd er gerealiseerd dat krachtiger geallieerde jagers zoals de P-38 en de Spitfire kanshebbers waren. Dus werd er gevraagd voor nog een snellere variant. Deze werd de Ki-46-III en had een volledig herontworpen neus, een extra brandstoftank voor de piloot, een nieuwe canopy die vloeiend overliep van de neus naar de romp. De defensieve mitrailleur werd verwijderd. Deze versie bereikte 630km/h op 6000m hoogte. Deze verbetering leidde ertoe dat de Ki-70 als opvolger geannuleerd werd.
op het einde van de oorlog werden de Ki-46's uitgerust met mitrailleurs in de neus en soms een opwaarts vurend 37mm kanon op de rug (soort shragemusiek) om de vijandelijke B-29' te kunnen onderscheppen.
in totaal werden er 1742 toestellen gemaakt, 34 Ki-46-I, 1093 Ki-46-II, 613 Ki-46-III en 4 Ki-46-IV (prototypes met uitlaatgasaangedreven turbo's)
een kort overzicht van de belangrijkste varianten:
De eerste inzet van dit toestel was bij de oorlog tegen China, waarbij 7 units ermee uitgerust waren. Ook de marine gebruikte dit toestel voor verkenningsmissies over Australie en Nieuw-Guinea.
Het leger bruikte dit toestel ook, hoewel het niet toegestaan was, voor vluchten over Maleisië voor de oorlog in de Stille oceaan. Op 25 september 1944!! werd een Ki-46 neergehaald door een spitfire die daar speciaal op voorbereid was. deze behelsden het verwijderen van 2 machinegeweren en de bepantsering van de stoel, en het polijsten van de vleugelvoorrand om voldoende snelheid te kunnen halen. Gedurende de ganse oorlog bleef het een lastig te onderscheppen vliegtuig.
er is nog 1 toestel dat bestaat, en dat is terug te vinden in het oorlogsmuseum in Cosford.
Het is en blijft een heel sierlijk toestel om naar te kijken...
De onderdelen:
Niet zoveel... maar toen ik de kit kocht zat er nog een resin cockpit bij van True details, maar deze is hoofdzakelijk gebroken en heeft onderdelen te kort. Ik ben nog van zinnens de Eduard update set aan te schaffen voor deze, maar daar is nog tijd voor. Jammer genoeg is enkel nog de zoomset beschikbaar en niet meer de volledige. Mocht iemand die hebben en niet van plan zijn te gebruiken... ik ben kandidaat overnemer
Tot januari...